Θεσσαλονίκη: Πορεία αλληλεγγύης στις εξεγερμένες γυναίκες του Ιράν

Συγκέντρωση και πορεία αυτή την ώρα, πραγματοποιούν περίπου 300 περίπου άτομα στο κέντρο της πόλης, σε ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης στις γυναίκες και άνδρες που έχουν εξεγερθεί ενάντια στο θεοκρατικό και πατριαρχικό καθεστώς στο Ιράν.

Νωρίτερα, μετά τις 7μμ, είχε διοργανωθεί παρέμβαση στην περιοχή της Καμάρας, με μικροφωνική εγκατάσταση και διανομή έντυπου υλικού για την εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί αυτή την περίοδο στο Ιράν, μετά τη δολοφονία της 22χρονης Ιρανής Μαχσα Αμίνι από την Αστυνομία Ηθικής στην Τεχαράνη.

Σε ανακοίνωση τους οι συλλογικότητες που έχουν πάρει την πρωτοβουλία της σημερινής κινητοποίησης, αναφέρουν:

Εδώ και περίπου μία εβδομάδα με αφορμή τη δολοφονία της 22χρονης Ιρανής Μαχσα Αμίνι από την Αστυνομία Ηθικής στην Τεχαράνη χιλιάδες γυναίκες Ιρανές εξεγείρονται και διαδηλώνουν στους δρόμους, ενάντια στη επιβολή του χιτζάμπ, την καταστολή & το δικτατορικό καθεστώς.

Η Αμινί είχε συλληφθεί από αξιωματικούς που επιβάλλουν τη χρήση της χιτζάμπ την ώρα που επισκεπτόταν τους συγγενείς της στην Τεχεράνη. Ξυλοκοπήθηκε σε ένα φορτηγό, καθώς μεταφερόταν στο κέντρο κράτησης μιας διαβόητης φυλακής της Αστυνομίας Ηθικής, για ένα «μάθημα ενημέρωσης» που διήρκεσε μία ώρα και έπειτα από μερικές μέρες κατέληξε στο νοσοκομείο, υποκύπτοντας στα τραύματα που τις προκάλεσαν οι αστυνομικοί. Χιλιάδες γυναίκες, καίγοντας τις μαντήλες τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας και με κεντρικό σύνθημα, ανάμεσα σε πολλά αντικυβερνητικά, «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», βγήκαν στους δρόμους. Στις διαδηλώσεις που ακολουθούν τις επόμενες μέρες, η καταστολή που επιβάλλεται είναι τόσο άγρια, που ήδη μετράμε 31 νεκρούς, από άνοιγμα πυρός εναντίον των διαδηλωτών και εκατοντάδες τραυματισμένους & ξυλοκοπημένους από τις δυνάμεις καταστολής.

Σε παγκόσμιο επίπεδο είναι καταφανής μια καθολική προσπάθεια αναδιάρθρωσης του κρατικο-καπιταλιστικού συστήματος που αγκομαχά να διατηρήσει την εξουσία του προωθώντας τη συντηρητικοποίηση και την πειθάρχηση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής με στόχο την επιστροφή στις βασικές αρχές του συστήματος: στην πυρηνική οικογένεια και την εθνική ομοιογένεια. Από την απαγόρευση των αμβλώσεων στην Πολωνία & την ανατροπή του νόμου περί καθολικής νομιμοποίησης τους στις Η.Π.Α., μέχρι τις καθημερινές γυναικοκτονίες, τους βιασμούς & τις κακοποιήσεις, τα κυκλώματα σωματεμπορίας που έρχονται συνεχώς στο φως στης δημοσιότητας (αλλά και αυτά που δεν έρχονται, που αφορούν κυρίως μετανάστριες) είναι φανερή η αναβάθμιση της επίθεσης του συστήματος απέναντι και στις γυναίκες: εντείνει την καταστολή, προωθεί τη σεξιστική βία και τον κοινωνικό κανιβαλισμό με στόχο τον κατακερματισμό του σώματος των καταπιεσμένων, διαχέει τη μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό και το φασισμό με στόχο την καθυπόταξη του «εσωτερικού εχθρού» κραδαίνοντας την απειλή εξωτερικών κινδύνων και προτάσσοντας τη φαντασιακή κοινότητα εθνικών συμφερόντων κυρίαρχων και κυριαρχούμενων στη θέση της πραγματικής κοινότητας διεθνιστικών συμφερόντων της τάξης των εκμεταλλευόμενων, γυναικών και ανδρών.

Η πατριαρχία και οι ρόλοι που επιβάλλει αποτελούν συστατικό κομμάτι της ιεραρχικής οργάνωσης της κοινωνίας από το κράτος και το κεφάλαιο. Στις σύγχρονες συνθήκες είναι επίσης κομμάτι του κοινωνικού κανιβαλισμού που προωθούν τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά ώστε να παραμένουν τα ίδια στο απυρόβλητο: ενός πολέμου όλων εναντίον όλων, στον οποίο προωθείται ο αλληλοσπαραγμός των φτωχών και ταυτόχρονα χτίζονται φασιστικές, εθνικιστικές, μισαλλόδοξες εφεδρείες του συστήματος, στοχοποιώντας όποια και όποιον θεωρείται «αδύναμος» με βάση την επιβαλλόμενη κοινωνική και ταξική ιεραρχία. Η θρησκεία, ως μία ακόμα μορφή κυριαρχίας δεν μπορεί ποτέ να αποτελέσει μονοπάτι απελευθέρωσης για το κοινωνικό σώμα. Οι θρησκείες – όλες ανεξαρτήτως – ήταν ανέκαθεν η συνωμοσία της άγνοιας ενάντια στον ορθολογισμό, του σκότους ενάντια στη λογική, της υποταγής και της δουλείας ενάντια στην ανεξαρτησία και την ελευθερία, της παραίτησης, ενάντια στον αγώνα και του θανάτου ενάντια στη ζωή».