Ζούμε στην χώρα που αποθεώνει τραμπούκους, ομοφοβικούς και φασίστες… χρόνια τώρα

Είμαι 25 χρονών, από τον Μάιο μέχρι σήμερα έχω πάει και τα τρία Σαββατοκύριακα στην κάλπη συνειδητά. Έχω ψάξει κάθε παράταξη και κάθε κόμμα, έχω διαβάσει χιλιάδες δηλώσεις υποψηφίων βουλευτών και δημοτικών συμβούλων, έχω ψηφίσει λοιπόν θα έλεγε κανείς “διαβασμένα”.

Δέχομαι πως η γενιά μου, ζει σε μία μόνιμη κοινωνική και οικονομική κρίση από το 2010, δέχομαι πως χιλιάδες από εμάς στα 25-30 μένουμε ακόμη με τους γονείς μας, γιατί τα 680 ευρώ και κάτω που λαμβάνουμε μηνιαία, δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες τις καθημερινότητας, δέχομαι πως ανήκω στην γενιά της εσωτερικής και της εξωτερικής μετανάστευσης, δέχομαι πως όλοι μας βρισκόμαστε καθημερινά απέναντι σε αποχωρισμούς φίλων που επιλέγουν ως μόνιμο τόπο κατοικίας την Αθήνα ή το εξωτερικό, δέχομαι πως οι περισσότεροι χρειάζεται να κάνουμε δυο και τρεις δουλειές για να πούμε πως τουλάχιστον ζούμε αξιοπρεπώς. Δέχομαι λοιπόν την γενική παραίτηση και την αγανάκτηση απέναντι στα “ανακυκλωμένα” πρόσωπα της πολιτικής.

Ωστόσο, δεν δέχομαι την απαξίωση και την αποχή και θα σταθώ μονάχα στις δημοτικές και όχι στις Εθνικές εκλογές. Υπήρξαν παρατάξεις αυτόνομες για εκείνους που ισχυρίζονται πως δεν στηρίζουν κανένα κόμμα, υπήρξαν νέοι άνθρωποι που κατέβηκαν σε συνδυασμούς, υπήρξαν προσπάθειες για να σε πείσουν να πας στην κάλπη την Κυριακή και αυτό θα το αντιλαμβανόσουν εάν παρακολουθούσες λίγο παραπάνω τα social media και έμπαινες στον κόπο να ψάξεις το έργο των υποψηφίων που θεωρούσες πως ιδεολογικά είσαι λίγο πιο κοντά ή ακόμη να έβρισκες το όραμα τους για την Θεσσαλονίκη.

Στην πόλη που ο συντηρητισμός είναι βαθιά ριζωμένος από την εποχή του Παπαγεωργόπουλου, στην πόλη που η Ελλάδα πατά πάνω της και επενδύει διαρκώς χωρίς οι πολίτες να βλέπουν καμία απολύτως αλλαγή, στην πόλη που πια ο δημόσιος χώρος είναι μικρότερος σε μέγεθος και τα εργοτάξια καταλάμβαναν το 70% του ελεύθερου χώρου στις περιοχές που περνά το μετρό, στην πόλη που δυσφορεί καθημερινά απέναντι στα σκουπίδια και στην αφόρητη κίνηση στους κεντρικούς της δρόμους, στην πόλη που μπορεί να ψάχνεις parking στο κέντρο της 40-50 λεπτά, στην πόλη που αρνείσαι να πάρεις αστικό γιατί προσπάθησες και απέτυχες παταγωδώς να ανέβεις, στην πόλη που όλο τάζουν και τίποτε δεν γίνεται, στην πόλη που τα πεζοδρόμια και οι δρόμοι είναι γεμάτοι μπαλώματα και λακκούβες και είναι αδύνατο να τα διασχίσεις ασφαλής, στην πόλη που η κεντρική της πλατεία έχει να καθαριστεί από το 2000, σε αυτή την πόλη που εσύ ζεις και ξέρεις να γράφεις πόσο άθλια είναι και πόσο την σιχαίνεσαι, σε αυτές τις εκλογές, δεν μπορείς να απέχεις.

Γιατί η Θεσσαλονίκη θα συνεχίζει να βουλιάζει στο απέραντο σκοτάδι, στην απέραντη θλίψη, στην ατελείωτη δυσωδία απ’ άκρη σ’ άκρη. Θα φεύγουν παιδιά επειδή πια την μισούν κι όσοι απομείνουμε, θα ζούμε κάτω από το πέπλο της στασιμότητας με μία ατσάλινη σκέψη πως τα πράγματα δεν θ’ αλλάξουν ποτέ. Δεν μπορεί να μην σε ενδιαφέρει και να δηλώνεις αποχή 60% για το τι συμβαίνει έξω από την πόρτα του σπιτιού σου. Μιλάμε πια για την απόλυτη παρακμή, εξέλιξη δεν έχει σημειωθεί πουθενά σε κανένα επίπεδο την τελευταία τετραετία, η εγκληματικότητα ανθίζει σε όλο και περισσότερες περιοχές, τα αρχιτεκτονικά διαμάντια της αγοράζονται και μετά από λίγα χρόνια αφήνονται στο έλεος των καιρικών συνθηκών και τις διαφθοράς, οι θέσεις εργασίας και οι άδειες λειτουργίας για τα καταστήματα πηγαίνουν πια μονάχα σε γνωστούς και φίλους πολιτικών προσώπων και προφανώς – όπως είπε και ο τοπικός της άρχοντας εψές – όλοι ξέρουμε μα κανείς δεν μιλά και κανείς δεν παίρνει αποφάσεις στην ώρα της κάλπης.

Από χθες δεν το χωρά ο νους μου το ποσοστό της αποχής, σε όσες παρέες είχα βρεθεί πριν τις εκλογές όλοι δήλωναν απογοητευμένοι, απλώς αυτό δεν φάνηκε εχθές ή μάλλον ναι, φάνηκε με την αποχή αλλά δεν είναι ο σωστός τρόπος να δείξεις το πόσο αδιαφορείς για τον τόπο σου γιατί τα πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ. Αύριο μεθαύριο πάλι θα κάθεσαι στον καναπέ και θα σχολιάζεις λεπτομερώς με post στα social για το πόσο πίσω έχουμε μείνει.

Πάμε τώρα στο τι συνέβη στον Βόλο, δέχομαι πως ο Αχιλλέας Μπέος είναι αγενής, τραμπούκος, ομοφοβικός και βιοπραγεί απέναντι σε εκείνους που λένε το αντίθετο, ωστόσο δεν θέλω να πηγαίνετε πολύ μακριά, λίγους μήνες πριν ο Κωνσταντίνος Αχ. Καραμανλής υπεύθυνος υπουργός για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη εκλέχθηκε πρώτος στις Σέρρες. Η οργή ήταν ίδια, έβγαιναν στους δρόμους οι Σερραίοι για να διαδηλώσουν για τα νεκρά τους παιδιά, όμως τελικά, τον ψήφισαν.

Στην Αθήνα 8% συγκέντρωσε ο Κασιδιάρης, ο οποίος βρίσκεται στις φυλακές Κορυδαλλού, κατηγορούμενος για συμμετοχή σε φασιστική εγκληματική οργάνωση, με σκηνές απείρου κάλλους και χαστούκια σε πολιτικούς αντίθετων κομμάτων σε τηλεοπτικές εκπομπές πανελλαδικής εμβέλειας. Έσπαγε πάγκους και σάπιζε στο ξύλο μετανάστες. Τραμπούκος κι αυτός αλλά, ορισμένοι τον ξαναψήφισαν και δεν είναι πια στο 4%.

Και ας πάμε και στην παλαιότερη ιστορία της χώρας, πάντα ο ελληνικός λαός ψήφιζε τα πολιτικά πρόσωπα που απογοήτευαν την κοινή γνώμη. Συνεχίζουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα και να είμαστε κατά των κατοίκων του Βόλου αυτή την στιγμή, ωστόσο, πριν λίγους μήνες ήμασταν κατά των Σερραίων που ψήφισαν τον Καραμανλή. Μήπως λοιπόν θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι συμβαίνει στην Ελληνική κοινωνία επί χρόνια και επιλέγει να εκλέγει σε υψηλές θέσεις ευθυνόφοβους ανθρώπους ή ανεπαρκείς; Διότι δεν μιλάμε πια για χαμηλά ποσοστά, αλλά μιλάμε για περιοχές ολόκληρες που έχουν πληγεί ή καταστραφεί ολοσχερώς, αφημένες στο έλεος τους. Ανθρώπους που δεν έχουν πια τίποτα και όμως, θα στηρίξουν τα ίδια πρόσωπα στις ίδιες θέσεις. Δεν είναι δηλαδή ο Βόλος το πρόβλημα, ούτε οι Σέρρες ήταν τον Μάιο, το πρόβλημα είναι γενικό και ξεκινά χρόνια πίσω από τις γενιές που έχουν ζήσει στο έπακρο το παλιό ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ, και ό, τι ζημιές έφερε η ιστορία αυτή στο Ελληνικό κράτος, από γενιές που έχουν ζήσει την οικογενειοκρατία των κομμάτων και παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να τα στηρίζουν μανιακά μέχρι σήμερα. Οπότε, όχι μην σας κάνει εντύπωση ο κάθε Μπέος, θα έπρεπε να έχετε συνηθίσει πια στον τραμπουκισμό και στην ομοφοβία, γιατί η μικρογραφία της Ελλάδας είναι ο κόσμος που τον χειροκρότησε θερμά μετά από τις χυδαίες δηλώσεις νίκης που έκανε εψές.

Αποδεχτείτε λοιπόν πως ζούμε στην πατρίδα που ψηφίζει φανατικά, χρόνια τώρα, φασίστες, τραμπούκους, ομοφοβικούς ή ευθυνόφοβους και με αυτή την σκέψη αναρωτηθείτε την επόμενη Κυριακή πως η αποχή η δική σας συμβάλλει στην εκτόξευση αυτών.

Δε θέλω να μπω καν στην διαδικασία να σχολιάσω τις νικητήριες δηλώσεις πολλών πολιτικών δημάρχων αλλά και υπουργών που ή θα καταδικάζουν ή θα περηφανεύονται για τα ποσοστά τους πανελλαδικά, σε μία χώρα που πια έχει αγανακτήσει, απέχει ή ψηφίζει τους λάθος ανθρώπους, απλά  γιατί με αυτούς έμαθε.