Γκάγκα: Θα ήταν καλό να έχουμε μια μίξη ιδιωτικού και δημόσιου

«Επέλεξα να γίνω πνευμονολόγος γιατί είχε πάρα πολλά πράγματα που μου άρεσαν και ένα κομμάτι παθολογίας και επαφής με τον άρρωστο που εμένα μου αρέσει πάρα πολύ, δηλαδή να μπορώ να συζητάω» υπογράμμισε στο στούντιο του Πρώτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Καθρέφτης» με τον Χρήστο Μιχαηλίδη, όπου βρέθηκε καλεσμένη η Μίνα Γκάγκα, Πνευμονολόγος στην Α’ Πνευμονολογική, του Νοσοκομείο Υγεία και πρώην αναπληρώτρια Υπουργός Υγείας.

Όπως σημείωσε και στη συνέχεια, «είχε πάρα πολύ καινούρια πράγματα με ανοσολογία, με άσθμα που ήταν το κομμάτι που ήταν και η δική μου μετεκπαίδευση, άλλα πολλά καινούργια πράγματα και μηχανισμοί αλλά και ένα σημαντικό κομμάτι επεμβατικό. Άρα, συνδύαζε πάρα πολλά πράγματα για μένα με κύριο όμως τον άρρωστο και το τι θέλει ο άρρωστος και τι είναι καλύτερα για τον ασθενή προσωποποιημένα, δηλαδή για τον ίδιο τον ασθενή».

Για τα απογευματινά χειρουργεία…

Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε στο δημοσιογράφο αναφερόμενη στα απογευματινά χειρουργεία «τα απογευματινά ιατρεία λειτουργούν εδώ και πάρα πολλά χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Δηλαδή υπάρχουν πολλοί ασθενείς. Εγώ έκανα στο νοσοκομείο και πρωινά και απογευματινά και υπήρχαν ασθενείς. Εξυπηρετούσαν τους πάντες, όσους ήθελαν στα πρωινά, αλλά υπήρχαν άρρωστοι που προτιμούσαν να έρθουν το απόγευμα να επιλέξουν εμένα και να πληρώσουν κάτι για αυτό.

Και αντίστοιχα-επειδή μιλήσαμε και με την Ένωση Ασθενών Ελλάδος πριν ξεκινήσουμε τη νομοθετική ρύθμιση για τα απογευματινά χειρουργεία-πολλοί ασθενείς, μας έλεγαν ότι εγώ προτιμώ να έχω την επιλογή του γιατρού, γιατί στο δημόσιο σύστημα μπαίνεις σε μια κλινική που έχει πέντε χειρουργούς και δεν είναι απαραίτητο ότι μπορείς να διαλέξεις, είναι ένα δημόσιο σύστημα που πρέπει να μάθουν οι ειδικευόμενοι που πρέπει να χειρουργηθούν και οι νέοι γιατροί για να κρατήσουν τις ικανότητές τους να χειρουργούν, άρα χειρουργούν με κάποια σειρά».

«Αν θέλεις λοιπόν να έχεις επιλογή γιατρού και θέλεις να έχεις και κάποια περισσότερο και προτιμάς να το κάνεις αυτό, έχεις την επιλογή. Δεν αλλάζει τίποτα. Το πρωινό ωράριο μένει όπως ήταν και οι λίστες των χειρουργείων μένουν όπως ήταν και υπάρχει η δυνατότητα σε όποιον γιατρό θέλει, σε όποιο νοσηλευτή θέλει και σε όποιον ασθενή θέλει να το επιλέξει. Το είχαμε κουβεντιάσει με την Ένωση Ασθενών Ελλάδας που μας είχαν πει ότι ναι, για αυτούς είναι μια επιλογή. Δηλαδή, αν πρόκειται να πάω στο δημόσιο και να μην πληρώσω ή να πάω στο ιδιωτικό και να πληρώσω αρκετά, μπορώ να έχω και μια ενδιάμεση λύση, να πάω στο δημόσιο και να έχω μια αμοιβή για το επιπλέον, για την επιλογή του γιατρού, για την λίγο διαφορετική προσβασιμότητα».

Για το Γενικό Σύστημα Υγείας…

Αναφερόμενη στο σύστημα υγείας, στα ιδιωτικά και δημόσια νοσοκομεία, η κα Γκάγκα σημείωσε το εξής «θεωρώ ότι θα ήταν μια λύση να μπορούμε να έχουμε ασφάλεια επιπλέον από τον ΕΟΠΥΥ που να καλύπτει μέχρι ένα ποσό και μέχρι ένα συγκεκριμένο όριο τους Έλληνες, κάτι που το κάνουν οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Άρα, θα ήταν καλό αυτό, να έχουμε δηλαδή μια μίξη αν θέλετε ιδιωτικού και δημόσιου, που στην Ελλάδα πάρα πολλές φορές λέμε όχι το δημόσιο. Δεν είναι σωστό αυτό. Υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός Ελλήνων που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα. Δεν είναι αυτοί οι κακοί και όσοι δουλεύουν στο δημόσιο είναι οι καλοί. Δηλαδή, πρέπει κάποια στιγμή να βγάλουμε τις ταμπέλες και να δούμε ποιος δουλεύει καλά, πως μπορούμε να δουλέψουμε καλύτερα και να προχωρήσουμε έτσι με ασφάλεια και με τη δυνατότητα πρόσβασης για όλους (…). Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, η Ολλανδία για παράδειγμα, έχει μόνο ιδιωτική ασφάλεια, δεν έχει δημόσια ασφάλεια, είναι υποχρεωτική για όλους, ο καθένας διαλέγει το δικό του πλάνο και τα κόστη της νοσηλείας κανονίζονται κάθε φορά από το νοσοκομείο με τις πέντε μεγάλες ασφαλιστικές εταιρίες. Υπάρχουν λοιπόν, πάρα πολλοί τρόποι να το λύσουμε και να είναι όλοι ευχαριστημένοι και να έχουν το είδος της πρόσβασης που θέλουν. Νομίζω ότι υπάρχει ένας τοίχος από συγκεκριμένους ανθρώπους που δεν θέλουν ποτέ να κουβεντιάσουν κάτι καινούργιο. Αυτό υπάρχει και στην πολιτική, υπάρχει και στα μέσα αν θέλετε. Παντού υπάρχει. Επομένως, είναι σημαντικό να ξεκινήσουμε έναν πραγματικό ανοιχτό διάλογο όπου να μπορέσουμε να προχωρήσουμε και να είναι καλύτερα για όλους».