«Μερικές φορές δεν αναγνωρίζω ούτε την οικογένεια μου»
Η ζωή με τύφλωση προσώπου
Μία μέρα ένας άντρας έγνεψε στον καλλιτέχνη, Stanley Chow και πήγε κοντά του.
«Eχουμε συναντηθεί στο παρελθόν;» Συμβαίνει συχνά να δυσκολευτεί να θυμηθεί τα πρόσωπα νέων ανθρώπων,
«Με όποιον έχω μιλήσει μια ή δύο φορές, τον ξεχνάω αμέσως» λέει.
«Αν γνωρίσω κάποιον αμέσως θα τον ακολουθήσω στο Instagram ή στο Facebook ώστε το πρόσωπο του να μείνει με κάποιο τρόπο στη μνήμη μου»
Πριν από περίπου έξι μήνες, ένας φίλος τηλεφώνησε στον Chow για να παραπονεθεί ότι δεν χαιρέτησε έναν κοινό φίλο, αλλά ο 48χρονος εικονογράφος απλώς δεν τον είχε αναγνωρίσει.
«Αυτό με ταρακούνησε για μερικές εβδομάδες», λέει.
«Πάντα βρίσκω μια δικαιολογία, όπως: «Από τον Covid και μετά δεν μπορώ να θυμηθώ πρόσωπα».
Όπως αναφέρει πάντα ένα μικρό βαθμό τύφλωσης προσώπου – όπου οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ή να θυμηθούν πρόσωπα – αλλά πιστεύει ότι μετά τον κορονοϊό που πέρασε το 2021 η κατάσταση επιδεινώθηκε.
Η τύφλωση του προσώπου, ή η προσωπαγνωσία , έχει τεθεί ως πιθανό σύμπτωμα του μακροχρόνιου Covid. Τον περασμένο μήνα, ερευνητές στο Κολλέγιο Dartmouth στις ΗΠΑ δημοσίευσαν μια μελέτη περίπτωσης για την Annie (ψευδώνυμο), η οποία είχε αναπτύξει προσωπαγνωσία από τότε που είχε Covid, σε βαθμό που δεν μπορούσε να αναγνωρίσει μέλη της οικογένειάς της. Η μελέτη είναι εξαιρετικά περιορισμένη – η Annie είναι μόνο ένα άτομο και δεν της υποβλήθηκε μαγνητική τομογραφία για να αποκλειστούν άλλες αιτίες προπαγνωστικής νόσου, όπως το εγκεφαλικό.
Οι ερευνητές βρίσκονται ακόμη σε πρώιμο στάδιο. Ωστόσο, υπάρχει ένα άλλο άτομο που ισχυρίστηκε ότι έχει προσωπαγνωσία μετά την Covid με το οποίο θέλουν να συνεργαστούν, λέει η Marie-Luise Kieseler, διδακτορική φοιτήτρια και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, και δύο άλλοι που έχουν έρθει σε επαφή. «Ακούσαμε από έναν άλλο άνδρα που δεν αντιμετωπίζει τύφλωση προσώπου, αλλά παραμορφώσεις του προσώπου», λέει.
Με βάση τις απαντήσεις σε μια έρευνα που έκανε, «πιστεύουμε ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν κάποιου είδους προβλήματα όρασης μετά τη μόλυνση από τον κορονοϊό. Μερικοί άνθρωποι έχουν αναφέρει αλλαγές στην όραση χρώματος. Έχουμε ακούσει από ανθρώπους που έχουν προβλήματα με τους δρόμους που υποτίθεται ότι τους είναι οικείοι και χάνουν το δρόμο τους όταν ταξιδεύουν». Μια γυναίκα είπε στην Kieseler ότι είχε πολλές οπτικές παραμορφώσεις, συμπεριλαμβανομένου του να βλέπει τις σκιές ως χαρακώματα.
Η προσωπαγνωσία είναι μια σπάνια πάθηση και οι περισσότερες από τις περιπτώσεις αποκτώνται μέσω κάποιου είδους εγκεφαλικής βλάβης ή ασθενειών όπως η εγκεφαλίτιδα ή το Αλτσχάιμερ, αλλά μερικοί άνθρωποι γεννιούνται με αυτήν.
Ο Haaris Qureshi, τεχνικός πληροφορικής και δεδομένων είναι ένας τέτοιος άνθρωπος.
«Πάντα πάλευα για να είμαι σίγουρος αν γνωρίζω κάποιον». Είναι ενοχλητικό, παρά εξουθενωτικό, λέει, αλλά μερικές φορές κάνει τα πάντα για να αποφύγει τους ανθρώπους, αντί να ρισκάρει να μην τους θυμάται.
Αν γνωρίζει ή συνεργάζεται με κάποιον για λίγο, θα τον θυμάται.
«Αλλά ακόμα κάποιον που γνωρίζω πολύ καλά, αν τον δω κάπου που δεν τον περιμένω, δεν θα τον αναγνωρίσω». Όταν μιλάμε, ο Qureshi, 28 ετών, βρίσκεται σε ένα σεμινάριο επαγγελματικής κατάρτισης και γνωρίζει νέους ανθρώπους. θυμήθηκε έναν από τους συνεργάτες του στο εργαστήριό του από το χρώμα της φόρμας που φορούσαν, αλλά την επόμενη μέρα φορούσαν ένα διαφορετικό χρώμα και δεν μπορούσε να τον καταλάβει.
Αν είναι κάποιος που ο Qureshi περιμένει να τον συναντήσει για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, π.χ ένα συνέδριο, αναζητά πράγματα όπως κοσμήματα ή το χτένισμα– που πιθανότατα δεν θα αλλάξουν. «Πρέπει να καταβάλλω προσπάθεια απομνημονεύοντας στοιχεία», λέει. Πλέον ξέρει τι είναι η τύφλωση του προσώπου, θα πει στους ανθρώπους ότι την έχει και αν έχουν κανονίσει να συναντηθούν, θα τους ζητήσει να τον πλησιάσουν.
Για κάποιους μπορεί να είναι ένα θέμα αντίληψης και για άλλους περισσότερες πρόβλημα μνήμης.
«Προφανώς, εάν η αντίληψη είναι κακή, τότε η μνήμη θα είναι φτωχή και τα δύο πράγματα συχνά συσχετίζονται μεταξύ τους», λέει ο John Towler, λέκτορας ψυχολογίας. «Αλλά για μερικούς ανθρώπους, είναι πρωτίστως το ένα ή το άλλο».
Ο Towler δεν γνώριζε περισσότερα άτομα που ανέφεραν τύφλωση προσώπου μετά τον Covid, αν και είναι ανοιχτός στην ιδέα ότι θα μπορούσε να είναι σύμπτωμα.
Η Sarah O’Connell, 38 ετών, ανέπτυξε κάποια τύφλωση προσώπου με τη μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα (ME), γνωστή και ως σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, η οποία προκλήθηκε από τον νοροϊό πριν από 10 χρόνια.
Κόλλησε κορονοϊό το καλοκαίρι του 2021 και μετά ξανά την άνοιξη πέρυσι. «Από τη δεύτερη λοίμωξή μου, όλα τα προβλήματα με τη γνωστική μου εξασθένηση χειροτέρεψαν – προβλήματα μνήμης, εύρεση λέξεων, έχανα το συρμό της σκέψης μου στα μισά της πρότασης – και τύφλωση προσώπου», λέει η O’Connell.
Αναγνωρίζει την οικογένεια και τους στενούς φίλους, «αλλά μπορεί να είναι αρκετά ενοχλητικό όταν οι άνθρωποι σε γνωρίζουν και δεν θυμάσαι ποιοι μπορεί να είναι». Το ξεπερνάς, λέει, με «ένα γενικό «γεια».
Η Angela Draper, μια συνταξιούχος δασκάλα, διάβασε για πρώτη φορά για την προσωπαγνωσία σε ένα εκπαιδευτικό περιοδικό.
«Συνειδητοποίησα ότι αυτό με περιέγραφε. Ήμουν τόσο ανακουφισμένη – σχεδόν δακρύσα».
Σε μια φωτογραφία που τραβήχτηκε στο γάμο του αδερφού της, όπου εκείνη και η άλλη παράνυμφος ήταν με πανομοιότυπα φορέματα και τα μαλλιά τους χτενισμένα με τον ίδιο τρόπο, λέει: «Δεν μπορώ να καταλάβω ποια είναι αυτή και ποια είμαι εγώ». Η Draper δεν αναγνώρισε την καλύτερή της φίλη, κάποιον που ήξερε εδώ και 15 χρόνια, επειδή η φίλη φορούσε καπέλο και νέο παλτό. «Αν είναι φίλοι ή οικογένεια που δεν περιμένω να δω, δεν τους αναγνωρίζω μέχρι να μιλήσουν ή από τον τρόπο που περπατούν.”
Η διδασκαλία σε ένα σχολείο ήταν δύσκολη, με παιδιά που οι φωνές τους έμοιαζαν και φορούσαν όλα την ίδια στολή. Έχει μάθει να θυμάται τις ντουλάπες των ανθρώπων. «Είναι λίγο δύσκολο αν κάποιος ανανεώσει τα μαλλιά του ή αλλάξει το χρώμα του ή αν πάρει νέα γυαλιά. Προσπαθώ να απομνημονεύσω όσα περισσότερα μπορώ για ένα άτομο που δεν αλλάζει, ώστε να μην με καταλάβουν».
Πηγή: The Guardian
