Παιδιά και μπούλινγκ: Ειδικός εξηγεί πώς πρέπει να το χειριστείς

Κάθε γενιά βιώνει εκφοβισμό, ωστόσο οι σημερινοί ενήλικες ενδεχομένως δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με το τι σημαίνει το bullying για ένα παιδί αυτή τη στιγμή. 

Ο σωματικός εκφοβισμός – όπως οι αντιπαραθέσεις που περιλαμβάνουν χτύπημα ή σπρώξιμο – στην πραγματικότητα έδειξε πολύ μικρή σχέση με τον κίνδυνο ψυχικής δυσφορίας, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Οι ερευνητές έλαβαν δεδομένα από την Έρευνα Νέων της Αϊόβα του 2018 σε μαθητές της 6ης, 8ης και 11ης τάξης για να δουν εάν υπήρχε συσχέτιση μεταξύ εκφοβισμού και ψυχικής υγείας και του αυτοκτονικού ιδεασμού, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύτηκε προσφάτως στο περιοδικό PLOS ONE.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι διαφορετικές μορφές εκφοβισμού είχαν αντίκτυπο στα συναισθήματα θλίψης ή απελπισίας ή στις σκέψεις αυτοκτονίας – αλλά ότι δεν επηρέασαν εξίσου τους μαθητές.

Ο εκφοβισμός ταυτότητας, που περιλαμβάνει τον εκφοβισμό με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου καθώς και τα σεξουαλικά αστεία, συσχετίστηκε με σημαντικά συναισθήματα αγωνίας ή απόπειρες αυτοκτονίας, ανέφερε η μελέτη.

Ο διαδικτυακός εκφοβισμός και ο κοινωνικός εκφοβισμός – αφήνοντας κάποιον εκτός ή στρέφοντας τους συνομηλίκους εναντίον του – ακολούθησαν τον εκφοβισμό ταυτότητας ανάλογα με τον βαθμό επιρροής τους.

Η μελέτη παρουσιάζει περιορισμούς ως προς το ότι το δείγμα δεν περιελάμβανε υψηλό επίπεδο φυλετικής και θρησκευτικής ποικιλομορφίας, αλλά δείχνει “ένα θέμα πολύ συνεπές με τις πρόσφατες έρευνες καθώς και με αυτό που βλέπω στην κλινική  πρακτική”, λέει η ψυχίατρος Dr. Neha Chaudhary, επικεφαλής ιατρός στο BeMe Health. Η ίδια δε συμμετείχε στην έρευνα.

Πάντως, σύμφωνα με τη μελέτη, οι δάσκαλοι και οι διευθυντές σχολείων που ερωτήθηκαν ανησυχούσαν περισσότερο για τον σωματικό εκφοβισμό.

Ποιος δέχεται περισσότερο bullying 

Είναι λογικό ότι το bullying σε σχέση με την ταυτότητα θα ήταν μια ιδιαίτερα επώδυνη μορφή εκφοβισμού.

«Η ταυτότητα είναι εξαιρετικά σημαντική για τα παιδιά και τους εφήβους καθώς αναπτύσσονται και το να μην μπορούν να είναι ο εαυτός τους χωρίς το φόβο της κρίσης ή του εκφοβισμού από τους άλλους δεν είναι μόνο κάτι το απομονωτικό, αλλά μπορεί κιόλας να αλλάξει σημαντικά την αυτοπεποίθηση, την ηρεμία και την ικανότητά τους να βλέπουν το μέλλον για τον εαυτό τους χωρίς πόνο», είπε η Chaudhary σε email. «Οι άνθρωποι θέλουν απλώς να είναι ο εαυτός τους και να τους αγαπούν γι’ αυτό που είναι». Τα δεδομένα της έρευνας που εξετάστηκαν από την ομάδα της μελέτης αποκάλυψαν τα εξής ανησυχητικά όσον αφορά στην κατάσταση της ψυχικής υγείας των εφήβων:

“Περίπου 70.000 μαθητές απάντησαν σε αυτή την έρευνα. Το 5 τοις εκατό από αυτούς είχαν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας τον τελευταίο χρόνο”, είπε ο Rovers. «Πρόκειται για 3.500 παιδιά». Και τα αποτελέσματα της εξαμηνιαίας έρευνας έδειξαν ότι η ψυχική δυσφορία μεταξύ των εφήβων επιδεινώνεται. Σε ποσοστά που «αυξήθηκαν δραματικά» την τελευταία δεκαετία, τα περισσότερα κορίτσια γυμνασίου (57%) ένιωθαν επίμονα λυπημένα ή απελπισμένα το 2021, ποσοστό διπλάσιο από εκείνο των έφηβων αγοριών (29%), σύμφωνα με το CDC. Σχεδόν 1 στα 3 έφηβα κορίτσια σκέφτηκε σοβαρά να αποπειραθεί να αυτοκτονήσει.

Οι περισσότεροι LGBTQ μαθητές (52%) είχαν επίσης πρόσφατα κακή ψυχική υγεία και περισσότεροι από 1 στους 5 αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν τον περασμένο χρόνο, έδειξε η έρευνα του CDC.

Οι λύσεις για την ψυχική υγεία των εφήβων μπορεί να προέρχονται από οικογένειες και σχολεία που συνεργάζονται – όχι με την έμφαση σε αυτά που μπορούν να αλλάξουν τα ίδια τα παιδιά, είπε ο Rovers.

Τι πρέπει να κάνεις εσύ για το θύμα 

Τα παιδιά που υφίστανται εκφοβισμό, μπορεί να μη λένε αμέσως στους ενήλικες τι πάει λάθος στη ζωή τους, είπε ο ειδικός Talib. Αντί να ακούσουν σκληρά λόγια ή να βλέπουν πράξεις απομόνωσης, οι οικογένειες μπορεί πρώτα να δουν άγχος, κατάθλιψη, στομαχόπονους και παιδιά που να αποφεύγουν το σχολείο, ανέφερε.

Συνέστησε στις οικογένειες να προσέχουν το παιδί και τις ατομικές του συμπεριφορές και να παρεμβαίνουν όταν βλέπουν μια αλλαγή. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι ρωτούν ευθέως τα ίδια τα παιδιά. Μπορούν επίσης να ζητήσουν από τον παιδίατρό τους να τους μιλήσει για το ζήτημα ιδιωτικά.

Ένας χρήσιμος τρόπος θα μπορούσε να είναι να ρωτήσουν για τις εμπειρίες των φίλων τους.

Θα μπορούσαν να πουν κάτι σαν: “Υπήρξε μια ενδιαφέρουσα ερευνητική έκθεση σχετικά με τον εκφοβισμό και με έκανε να σκεφτώ το θέμα. Με έκανε να ενδιαφερθώ για το αν οι φίλοι σου δέχτηκαν εκφοβισμό ή αν έχεις δει ποτέ μια κατάσταση εκφοβισμού”, είπε ο Talib.

Εάν διαπιστώσουν ότι το παιδί είναι θύμα εκφοβισμού, ο Talib είπε ότι είναι καλή ιδέα να έρθουν σε επαφή με το σχολείο και την άλλη οικογένεια για να αναπτύξουν μαζί ένα σχέδιο δράσης.

Πηγή: cnn.com