Πάρκινσον: Τα στάδια της νόσου, οι τρόποι αντιμετώπισης και οι ενθαρρυντικές μελέτες
11η Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ασθένειας Πάρκινσον. Ειδική νευρολόγος μιλάει για την νόσο που "χτυπάει" έναν στους εκατό ανθρώπους.
Η 11η Απριλίου αποτελεί την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ασθένειας Πάρκινσον.
Καθιερώθηκε αυτή η ημέρα, καθώς αποτελεί την ημερομηνία γέννησης του Άγγλου χειρούργου Τζέιμς Πάρκινσον, το 1755, ο οποίος ανακάλυψε το 1817 τη συμπτωματολογία της ασθένειας, που πλήττει το νευρικό σύστημα του ανθρώπου.
Η Ειδική νευρολόγος Θεοδώρα Γιολτζόγλου είναι Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. Έχει μετεκπαιδευτεί στο Εθνικό Νοσοκομείο Νευρολογίας και Νευροχειρουργικής του Λονδίνου στη Νόσο Πάρκινσον, τις Κινητικές Διαταραχές και τη θεραπεία με αλλαντική τοξίνη. Πολυετής εμπειρία ως επιστημονική συνεργάτης του Ιατρείου Πάρκινσον και Κινητικών Διαταραχών της Β’ Πανεπιστημιακής Νευρολογικής Κλινικής ΑΧΕΠΑ.
Διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο στη Θεσσαλονίκη και συνεργάζεται με τη Γενική Κλινική για τις επεμβατικές θεραπείες νόσου Πάρκινσον. Μέλος της Διεθνούς Εταιρείας νόσου Πάρκινσον και Κινητικών Διαταραχών (International Parkinson and Movement Disorders Society) από το 2003, καθώς και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Νευρολογίας (European Academy of Neurology).
Αρχικά εξήγησε τί είναι το Πάρκινσον. Η ίδια μας ενημέρωσε πως:
“Είναι μια νευροεκφυλιστική νόσος, η δεύτερη μετά την νόσο Αλτσχάιμερ. Έχει μια συχνότητα περίπου 1/100, γύρω στην ηλικία των 60 κι είναι συχνότερη στους άντρες. Χαρακτηρίζεται από τρόμο, τρέμουλο δηλαδή, βραδυκινησία και δυσκαμψία. Έχει να κάνει με την εκφύλιση των κυττάρων, μιας περιοχής του εγκεφάλου, που λέγεται μέλαινα ουσία. Υπάρχουν κι άλλες θέσεις του εγκεφάλου που εκφυλίζονται, αλλά αυτή είναι η κύρια. Στην εκφύλιση αυτή, κεντρικό ρόλο έχει μια πρωτεΐνη, η «α-συνουκλεϊνη». Έχει συνήθως μια αργή εξέλιξη, αλλά είναι «προϊούσα», δηλαδή μια νόσος που ξεκινάει και προχωράει, δεν είναι στατική”.
Στη συνέχεια τοποθετήθηκε για τα στάδια του Πάρκινσον και ποια συμπτώματα τα καθορίζουν:
“Μπορούμε μέσα στα στάδια να εντάξουμε και το προ-κλινικό στάδιο, που έχουμε πολύ ήπια συμπτώματα, τα οποία δεν είναι καν κινητικά. Δηλαδή, παρατηρούνται: διαταραχή όσφρησης, ζωηρά όνειρα (με τους ασθενείς να ζουν τα όνειρα τους και να μιλάνε στον ύπνο τους) και δυσκοιλιότητα. Σε αυτό το στάδιο δεν μπορεί να γίνει διάγνωση της νόσου.
Μετά έχουμε το κλινικό στάδιο, το πρώτο κομμάτι. Σε αυτό το στάδιο, τα πρώτα 3-5 χρόνια, ο ασθενής μπορεί να παίρνει φάρμακα, να ανταποκρίνεται σε αυτά πολύ καλά και να έχει μια πολύ καλή ποιότητα ζωής.
Ακολουθεί το προχωρημένο στάδιο της νόσου, που ασθενής παρουσιάζει διακυμάνσεις μέσα στην ημέρα, δηλαδή έχει ώρες καλής κινητικότητας και ώρες κακής κινητικότητας, που εναλλάσσονται. Βέβαια, και σε αυτό το στάδιο της νόσου, με την πολύ καλή ρύθμιση της σωστής φαρμακευτικής αγωγής, ο ασθενής μπορεί να έχει μια καλή ποιότητα ζωής.
Στο τελικό στάδιο της νόσου, ο ασθενής μπορεί να είναι σε κατάσταση αρκετά χειρότερη κινητικά, με τον ίδιο να μπορεί να βρίσκεται και σε αναπηρικό αμαξίδιο ή να καθηλωθεί. Βέβαια, όσο περνούν τα χρόνια και με τις καινούργιες θεραπείες μπορεί να αποφευχθεί.”
Όσον αφορά την ερώτηση για τους τρόπους αντιμετώπισης, η νευρολόγος απάντησε πως:
“Έχουμε πάρα πολλούς τρόπους αντιμετώπισης της νόσου, τόσο στα πρώιμα, όσο και στα προχωρημένα στάδια. Ωστόσο, λέω αντιμετώπιση κι όχι θεραπεία, γιατί δεν υπάρχει μία, η οποία σταματάει την εξέλιξη της νόσου. Ήδη όμως, εδώ και πολλά χρόνια έχουμε πολλές θεραπευτικές δυνατότητες. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες φαρμάκων, όπως η «Λεβοντόπα», που αποτελεί την αποτελεσματικότερη θεραπεία για την νόσο. Στα πιο προχωρημένα στάδια έχουμε την «Εν των βάθει εγκεφαλική διέγερση», το χειρουργείο της νόσου και τις αντλίες «απομορφίνης» και «Λεβοντόπας». Επίσης, εκτός από τις φαρμακευτικές θεραπείες, η φυσικοθεραπεία βοηθά πάρα πολύ και βελτιώνει την ποιότητα ζωής των ασθενών, όπως και η γυμναστική, η οποία έχει δείξει ότι μπορεί να καθυστερήσει την εξέλιξη της νόσου, μαζί με την διατροφή.”
Επιπλέον στο πλαίσιο της διατροφής και της υγείας μας επισήμανε πως:
“Η Μεσογειακή διατροφή έχει φανεί ότι βοηθάει στην νόσο του Πάρκινσον, αυτή περιλαμβάνει πολλά φρούτα και λαχανικά, περισσότερο ψάρι, λιγότερο κρέας και λιγότερα γλυκά. Ως προς την άσκηση, συστήνεται η κολύμβηση, το Πιλάτες, ο χορός, ο διάδρομος, το ποδήλατο, η αεροβική και γενικότερα κάθε είδους άσκηση, ανάλογα με το στάδιο του ασθενούς και κατά πόσο μπορεί να ανταποκριθεί”.
Τέλος, η νευρολόγος έκανε αναφορά για μελέτες θεραπείας που θα εξελίξουν την αντιμετώπιση της νόσου.
“Υπάρχει τεράστια έρευνα γύρω από την νόσο του Πάρκινσον τα τελευταία χρόνια και περιμένουμε πολλές θεραπείες στο μέλλον, οι οποίες θα μπορούν να αντιμετωπίζουν, όχι μόνο τα συμπτώματα, αλλά και να καθυστερούν την εξέλιξη της νόσου. Μπορεί να υπάρξουν, επίσης και πραγματικές θεραπείες, που θα μπορούν να αλλάξουν τελείως την πορεία του Πάρκινσον. Τα πράγματα είναι αισιόδοξα στο πεδίο της έρευνας. Αναμένουμε, λοιπόν…”.
