Αν η Αμφίπολη ήταν στις Ηνωμένες Πολιτείες

του Κώστα Κρικέλη

Αν οι Αμερικανοί βρισκόντουσαν μπροστά σε τετοια ανακάλυψη- και υποθέσουμε πως ήδη είχαν και άλλη αρχαία ιστορία-, θα είχαν στήσει σε απόσταση 100 μέτρων μια εξέδρα όπως αυτή των επισήμων στις παρελάσεις. Εδώ μας έχουνε να γυρνάμε σαν κλεφτοκοτάδες με τα αυτοκίνητα, αυτοσχεδιάζοντας για τη θέση παρατήρησης. Εκεί θα υπήρχε τουλάχιστον μία εξέδρα όπου θα υποδέχονταν τους “περίεργους” που έρχονται να δουν την ανακάλυψη. Η εξέδρα θα ήταν προφυλαγμένη από καιρικές συνθήκες και θα υπήρχε ένας ξεναγός-αρχαιολόγος που θα έλεγε όμορφες ιστορίες-πιθανά σενάρια για το τι είναι αυτό κι αν είναι τάφος, ποιος πιθανολογείται ότι είναι ενταφιασμένος. Έτσι θα διέγειρε το ενδιαφέρον των επισκεπτών αλλά και τις γνώσεις τους. Εδώ γυρνάμε σαν μπανιστηρτζήδες για να πάρουμε “μάτι”.

Εκεί δεν θα ήταν καμιά τύπου Παναγιωταρέα εκπρόσωπος τάφου! Θα ήταν ένα πρόσωπο- γιατί όχι- γοητευτικό αλλά κυρίως με γνώσεις αρχαιολογικές.

Θα είχαν στήσει δίπλα στην εξέδρα έναν θάλαμο, προσομοίωσης της ανασκαφής, ώστε να μπορεί να “επισκεφθεί” ο καθένας το “εσωτερικό” του ευρήματος αλλά και να ενημερωθούν από ξεναγό για την πορεία των ανασκαφών.- Εδώ, σήμερα, έχει γίνει σχεδόν αστυνομικός κλοιός για να μην πλησιάσουν τυμβωρύχοι;

Και θα είχε στηθεί στο Αμέρικα ΗΠΑ, σειρά περιπτέρων με αντίστοιχες εκδόσεις για τη Μακεδονία, το Μέγα Αλέξανδρο, την Πέλλα και ό,τι θα μπορούσαν να συσχετίσουν με την ανασκαφή και τις εικασίες- που σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν τόσο βιαστικές ώστε να βαφτίζουν τον νεκρό ακόμα δεν τον είδαμε (Αλέκο τον βαφτίσαμε).

Εκεί λοιπόν οι περίεργοι επισκέπτες θα έφευγαν με ικανοποίηση και γνώση για το τι συμβαίνει, μ’ έναν φάκελο παραμάσχαλα αλλά και τσάντες με βιβλία και χάρτες. Εδώ, στην Ελλάδα, προσπαθούν δυο τρεις καντίνες διεξάγοντας ένα ιδιότυπο ράλυ Αμφίπολης, να προσεγγίσουν επισκέπτες για ένα λουκανικάκι βραστό που αυξάνει τον τζίρο και την ανάπτυξη. Και ως κογιότ, οι ντόπιοι προσπαθούν να μαντέψουν πόσο ανέβηκε η αξία των οικοπέδων τους αλλά κι αν ενδιαφέρεται κανείς για “επένδυση”. Αν προλαβαίναμε θα ξαναβγάζαμε εκείνα τα θρυλικά μπουκάλια του λικέρ με ένα πλαστικό ομοίωμα αγάλματος γύρω από το γυαλί. Και το κεφάλι του να είναι αποσπώμενο για να ρέει το λικέρ αλλά και να ξαναγεμίζει το μπουκάλι με λικέρ κράνα από το χωριό.

Αλλά όταν εμείς χτίζαμε την Ακρόπολη, οι Ευρωπαίοι τρώγαν τη σοκοφρέτα με το περιτύλιγμα. Και οι Αμερικανοί, περιμέναν 1000 χρόνια να ανακαλυφθούν…