Ελληνική τραγωδία γραμμένη σε twitter

https://twitter.com/PrimeministerGRΗ ελπίδα ότι κάτι πραγματικά διαφορετικό συμβαίνει, άθελα μας, μας γεμίζει χθες το βράδυ. Είμαστε καχύποπτοι αλλά ακούμε λέξεις που δεν περιμέναμε από το πολιτικό στερέωμα, όπως κυβέρνηση συνεργασίας και εθνική συνεννόηση. Σαστίζουμε. Ανοίγουμε την τηλεόραση. Καθώς η βραδιά προχωρεί και τα σχέδια καταρρέουν, δεν μας αρκούν τα παράθυρα. Μα είναι δυνατόν, σκεφτόμαστε; Και έτσι καταφεύγουμε στο twitter.

Εκεί κάποιος διερωτάται εάν, τελικά, βρίσκεται σε εξέλιξη μπροστά στα μάτια μας μια αυθεντική Ελληνική τραγωδία. Καθώς τα λόγια μάς εγκαταλείπουν λοιπόν, μια ανασκόπηση της χθεσινής Ελληνικής τραγωδίας μέσω twitter.

Ο χορός: Πλήθος twitter-αδων. Συνήθως κακοφωνία άλλα απόψε, καθώς περνάει η βραδιά, μια χρωματιστή, ασυνήθιστη αρμονία. Μιλούν με μία φωνή, αυτή της απογοήτευσης. Κατακραυγής. «Κατώτεροι των περιστάσεων», «φιάσκο», «ακόμη μια χαμένη ημέρα», «μια τρύπα στο νερό». «Ούτε ο Ιονέσκο…», γράφει ο συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης. Μα εδώ έχουμε Έλληνες δραματουργούς, τι να τον κάνουμε τον Ιονέσκο…

Ο ήρωας: Αυτοί είναι δύο. Έχουν φωνή twitter και αυτοί, έκτακτη. Γραφεία Παπανδρέου και Σαμαρά αναμεταδίδουν άμεσα. Ο PrimeministerGR με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα. «Ας αναλάβουμε όλοι την ευθύνη των πράξεων μας», λέει. Neademokratia προσθέτει, «οι ηγέτες και η υπέρβαση κρίνονται στην πράξη κι όχι στα λόγια». Εν τω μεταξύ, από την ορχήστρα ακούμε άλλες φωνές, απόμακρες. Μας γιουχάρουν. Δεν τους αρέσει το δρώμενο. Μεταξύ άλλων, η guardian μεταδίδει tweets για την κατάρρευση των αγορών λόγω της κατάστασης στην Ελλάδα. Πού να μας πιάσουν και οι financial times, αναρωτιόμαστε και μας λούζει κρύος ιδρώτας… Η χρεωκοπία προ των θυρών.

Ο θάνατος: έρχεται γοργά, εκτός σκηνής, όπως είθισται. Αντίθετα με τις αρχαίες τραγωδίες, δεν μας εξηγεί κανείς ηθοποιός τι προκάλεσε το θάνατο της εθνικής συνεννόησης. Απλά βλέπουμε το αποτέλεσμα συγκλονισμένοι και άλλες επιθέσεις επί τηλεοπτικής σκηνής, που έλαβαν χώρα νωρίτερα. Την επίθεση εναντίον της ειρηνικής διαδήλωσης και μία άλλη εναντίον του δημοσιογράφου Τάσου Τέλλογλου, ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, ευτυχώς μονάχα με ελαφρά τραύματα. «Μα είναι δυνατόν!» φωνάζουν κάποιοι στο twitter. «Τραγικό» λέει η Tatakos, «ένας από τους ελάχιστους που υπηρετεί την διερευνητική δημοσιογραφία» λέει η MatinaStevis. Αλλά πίσω στο δράμα μας. Είμαστε άφωνοι και έτσι αναπολούμε τους ποιητές και τους ζητούμε να μας δώσουν λόγια. Η iFotini θυμάται τον Ελύτη. Τα έλεγε, λέει, από πολύ παλιά, και μας παραθέτει ένα παλιό άρθρο εφημερίδας στην καθαρεύουσα. «Δεν υπάρχει ασφαλέστερος δρόμος προς την αποτυχία,» μας λέει ο Ελύτης, «είτε σαν άτομα είτε σαν σύνολο, από την έλλειψη της γνησιότητας … Ο Ελληνισμός, για την ώρα τουλάχιστον, επέτυχε ως Γένος αλλά απέτυχε ως Κράτος… Και παρακαλώ νύχτα-μέρα τον Θεό και το μέλλον να με διαψεύσουν».

Ο από μηχανής Θεός: Αγνοείται η τύχη του. Αγανάκτησε και αυτός πια; Προτίμησε την Πορτογαλία; Άγνωστο. «Τις πταίει;» λοιπόν τελικά αναρωτήθηκε κάποτε ο Χαρίλαος Τρικούπης, και τον θυμάται στο μπλογκ του, ο Pierrakakis. Όπως και τον Άπτον Σινκλαίρ που έγραψε: «είναι δύσκολο να κάνεις έναν άνθρωπο να καταλάβει κάτι, όταν ο μισθός του εξαρτάται ακριβώς από το να μην το καταλαβαίνει». Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, μας λέει ο Κυριάκος Πιερρακάκης, συντελείται μια κοσμογονία. « Ένας παλαιός κόσμος πεθαίνει, πολλοί κόσμοι κυοφορούνται. Ένας, εν τέλει, θα γεννηθεί. Είτε για το καλύτερο, είτε για το χειρότερο. Η οικονομική “διόρθωση” θα γίνει – ή με εμάς, ή χωρίς εμάς. Ή με την “εσωτερική” υποτίμηση ενός κάποιου μνημονίου και της ευρωζώνης ή την “εξωτερική” υποτίμηση της δραχμής. Μπορεί να αρνούμαστε την πραγματικότητα, φανταζόμενοι ότι κάποιος από μηχανής θεός θα έρθει να μας σώσει…»

Ο Κομμός: θρήνος στην ελληνική τραγωδία που εκτελείται από τον χορό και τους υποκριτές μαζί.

Χειροκρότημα. Αυλαία.