Ιδεολογίες που σκοτώνουν

της Έλενας Βατάλα

Ήταν ζήτημα χρόνου το οπαδιλίκι να αφήσει την υπογραφή του σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης που πρόσφατα παραδόθηκε στον κόσμο της. Η βόλτα ενός ανθρώπου που αναζητά την ομορφιά και την εκτιμά όταν της προσφέρεται, έστω μετά κόπων και βασάνων όπως στην πολύπαθη Θεσσαλονίκη, και που καταλήγει σε θλιβερό αναστοχασμό. Σε συμπεράσματα που πονάνε και απογοητεύουν. Γιατί φίλε μου, εσύ κι ο κάθε φανατισμένος οπαδός δεν θέλετε την ομορφιά, εσείς δεν θέλετε τη ζωή, εσείς ζείτε και πεθαίνετε για την ιδέα. Για την ιδέα που σε τρώει φίλε μου, για την ιδέα που σε μεταλλάσσει από άνθρωπο σε ζώο, από ελεύθερο ον σε ασύδοτο παράσιτο καπηλευόμενο αυτό, που για κάποιον ακατανόητο για σένα λόγο, ονομάζεται ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ. Φίλε, που εκπορνεύεις το αγαθό και το χρησιμοποιείς κατά τις ορέξεις σου, μακάρι μια μέρα να αντιληφθείς το κακό που προξενείς στους γύρω σου και να λυπηθείς για τα χάλια σου. Εγώ, προς το παρόν, λυπάμαι που μοιράζομαι με σένα τα ίδια αγαθά, τα αγαθά που μου κλέβεις!

Τώρα περί αστυνόμευσης, ευθύνης, κλπ… σε μιαν άλλη ζωή. Δυστυχώς, όταν παραδίδεις ένα έργο στην Ελλάδα πρέπει να έχεις και κατά νου ότι η πράξη σου για μια μερίδα ισοδυναμεί με το να πετάς ένα κομμάτι κρέας σε πεινασμένα σκυλιά.

Κι όπως είναι γραμμένο κάπου (για να τρολλάρω αυτά που γράφω): Καληνύχτα Τεφάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα ξεκολλήσει ποτέ!