Μύλος: 25 χρόνια πριν γεννήθηκε ο πρώτος πολυχώρος

Στα 1924 δυο πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, διαλέγουν το Μπεχτσινάρι, μια περιοχή στις παρυφές της πόλης, προς τα δυτικά για να χτίσουν ένα Μύλο. Θα έμοιαζε με κείνον που διέθεταν οι οικογένειες τους στην πατρίδα. Κοντά στο λιμάνι και στα τραίνα. Πέρασε σύντομα στα χέρια του Αλλατίνη και δούλεψε, παραμένοντας γνωστός ως Μύλος Χατζηγιαννάκη, μέχρι το 87. Η άσπρη ιστορία του βαμμένη αλεύρι, τέλειωσε κάπου εκεί. Το χειμώνα του 89, μια νύχτα στο θρυλικό τζαζ κλαμπ Παραρλάμα πίσω από το Ράδιο Σίτυ, ο ιδιοκτήτης του Νίκος Στεφανίδης, μας εξομολογήθηκε ένα τρελό σχέδιο. Να δημιουργήσει ένα πολυχώρο πολιτισμού στις εγκαταστάσεις του παλιού αλευρόμυλου. Την τελευταία μέρα του Μαΐου του 1991 ο Μύλος ανοίγει τις πόρτες του στο κοινό.

Αυτό που αντικρίζει η πόλη είναι ασύλληπτο. Ένας εντυπωσιακός πύργος γεμάτος εκθέσεις, ένα ουζερί που έμελλε να γίνει θρυλικό, μια τρομερή πλατεία για χάπενιγκς και συναυλίες και μια εντυπωσιακή δεκαετής παρέλαση ονομάτων που ποτέ δεν είχαμε αξιωθεί να δούμε live στη Θεσσαλονίκη. Ο Μύλος έγινε προορισμός, έγινε συνήθεια, ραδιόφωνο, τάση. Ανέδειξε πρόσωπα, ομάδες, βοήθησε την πόλη να πάει πιο μπροστά. Φιλοξένησε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας και τοπικής μουσικής σκηνής.

Το 1993 ο Europa Nostra, ο Οργανισμός για την Προστασία της Ευρωπαϊκής Αρχιτεκτονικής και Φυσικής Κληρονομιάς, του απένειμε τιμητικό δίπλωμα για τη συνολική μετατροπή του βιομηχανικού συγκροτήματος σε σύγχρονο πολιτιστικό και ψυχαγωγικό κέντρο. Ένα πρότυπο για όλη την Ευρώπη πείραμα που η πόλη θα θυμάται για πάντα.

Όπως όλα τα όμορφα όμως, κάποτε άρχισε να έχει προβλήματα. Οικονομικά κυρίως και προσανατολισμού. Ξεκινούν οι συζητήσεις με την Unet, την εταιρεία εστίασης του Γιάννη Διονυσιάδη  που ευοδώνονται, ένα σημαντικό ποσοστό πουλιέται και με νέο αέρα οι άνθρωποι που απέμειναν στην επιχείρηση προσπαθούν να ανανεώσουν το εγχείρημα. Η προσπάθεια δείχνει να σκοντάφτει, ο χώρος έχει προβλήματα, μοιάζει κουρασμένος και αν δεν υπήρχε η σωτήρια παρέμβαση του δημοφιλέστατου λαϊκού χώρου ψυχαγωγίας, ’’Κόκκινο φιλί στο στόμα’’,  με τον Παύλο Τερκενλή και τον Εικοσιδιό, εκεί που ήταν παλιά ο χώρος που εμφανίζονταν ο Χρήστος Μητρέντζης και η Μελίνα Ασλανίδου ίσως να είχε κλείσει νωρίτερα. Τη νύχτα της 29ης Αυγούστου, μια νύχτα με φοβερό αέρα, πέντε λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα, μια καταστροφική, μυστηριώδης πυρκαγιά ξέσπασε στον τέταρτο όροφο του Πύργου, έρημο εκείνη την ώρα και το λουκέτο δεν άργησε να έρθει. Η Unet  αποφάσισε να απεμπλακεί.

Έκτοτε ο Μύλος πέρασε πολλές και διάφορες φάσεις.

Σήμερα ο στιβαρός του χώρος παραμένει η παλιά Αποθήκη και νυν Principal που φιλοξενεί συναυλίες και προγράμματα.

Τίποτα βέβαια πια δεν θυμίζει την παλιά αίγλη και το ξάφνιασμα της πρώτης δεκαετίας του χώρου. Τον εμβληματικό για τα ελληνικά δεδομένα χώρο που ο Νίκος Στεφανίδης μας παρουσίασε 25 χρόνια πριν. Μαζί του ήταν οι αδερφοί Καϊσούδη, ο Χρήστος Κεφαλάς και ο Στέφανος Ταυρίδης. Τον πρώτο αληθινό πολυχώρο της Ελλάδας.

Μερικές ιστορικές διοργανώσεις εντός του

Σεμινάρια κρασιών (από το 1996)

Μαθήματα μαγειρικής(από το Νοέμβριο 2002)

Wine Club (από το 1997)

Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών Κινηματογράφου και Video (Mάιος 1997, Ιούνιος 1999)

Διαγωνισμός Νέων Συγκροτημάτων (Ιούνιος 1997, Νοέμβριος 2000)

ΓΑΙΑ Φεστιβάλ(1997,1998)

River Party (1997)

Φεστιβάλ Κουβανέζικης Μουσικής( Ιανουάριος 1998)

Παζάρι Μουσικής (Ιούνιος 1996 & 1997)

Electron 2000-2 City Festival (Σεπτέμβριος 2000)

Φεστιβάλ αφρικανικής Μουσικής (Αύγουστος 2002)

Carnival Latin Fiesta, Θεσμός για τη πόλη 12 χρόνια (από το 1993-2004)

Coca cola Echoes of You Διαγωνισμός Σχολικών και Νέων Συγκροτημάτων (2004)

Festitalia (από το 2003)

Αlla Turca (Σεπτέμβριος 2003)

Ταξίδι στον Κόσμο της Μπύρας (Σεπτέμβριος 1998)

Δρόμοι του Κρασιού (Οκτώβριος 1999)

Διαβάστε για το θρυλικό ραδιόφωνο του Μύλου εδώ