Γειτονιές της πόλης: Βαλαωρίτου

Εικόνες: Θανάσης Σταθόπουλος

Λέξεις: Χριστίνα Βλάχου

Το πρώτο πράγμα που σου ‘ρχεται στο μυαλό! Μπύρα. Βαβούρα. Τραπεζάκια και περιπλανώμενοι. Κάποιος οδηγός που διασχίζει την Συγγρού και τη σπάει σε όλους. Πανικός. Τι κάνω εγώ εδώ, αναρωτιέσαι. Παύση.

Δεύτερη σκέψη. Τα εναπομείναντα εμπορικά καταστήματα έχουν ανοίξει. Τα σιδεράδικα στη Φράγκων και τα μαγαζιά με τα κηπευτικά, σταθερή αξία στο χρόνο. Κίνηση στους δρόμους, διαφορετική. Κόσμος που κάνει τα ψώνια του και δικηγόροι που σχεδόν πάντα βιάζονται. Παύση ξανά.

Παρατεταμένη αυτή τη φορά.

Τα απογεύματα στη Βαλαωρίτου επικρατεί μια πολύτιμη ηρεμία. Η καλύτερη ώρα, η νηνεμία πριν την νυχτερινή «καταιγίδα». Βόλτες στα στενά, μουσικές από τα διάφορα προβάδικα, που ηχούν τόσο όσο, για να σου θυμίσουν πως η Βαλαωρίτου είναι κάτι παραπάνω από αυτό που βλέπεις. Η πραγματική Βαλαωρίτου είναι αυτή που διατίθεσαι να ανακαλύψεις.

Τελευταία σκέψη. Περνώντας έξω από το Ωδείο, θυμάμαι μια ιστορία που άκουσα πρόσφατα. Το 1903 ομάδα Βουλγάρων αναρχικών ανατινάζει συθέμελα το κτίριο. Από την έκρηξη διασώθηκαν μόνο δύο αγάλματα στο προαύλιο χώρο, της Οικονομίας και της Πίστης. Από το πρώτο δεν πάμε καλά, από το δεύτερο όμως;

*Η Χριστίνα Βλάχου είναι Οικονομολόγος, MA Cultural Management, εργαζεται στο Dynamo Project – Space και είναι μέλος της ομάδας αστικού ακτιβισμού WhyNot.