Summer Stories: 4 Polaroid της στιγμής
Τέσσερις εικόνες από τα παλιά καλοκαίρια. Γράφει η Σοφία Νικολαΐδου.
Λέξεις: Σοφία Νικολαΐδου
Ιούνιος του 1978. Όποιος ήταν στην πόλη τη νύχτα του σεισμού, δεν ξεχνά. Θυμάμαι τη βοή, τους τοίχους να πηγαινοέρχονται. Πετάχτηκα από το κρεβάτι, παιδάκι του δημοτικού, έτρεξα, κουτρουβαλίστηκα ως την αλάνα. Μέσα στο επόμενο πεντάλεπτο γέμισε από κόσμο. Καλοκαίρι στις σκηνές. Για μας πιο πολύ παιχνίδι, για τους μεγάλους έγνοια. Το καλοκαίρι του σεισμού, λέμε από τότε.
1985. Καλοκαίρι Πανελλαδικών. Τη μέρα που αναρτήθηκαν στην πόρτα του 24ου Λυκείου Θεσσαλονίκης τα αποτελέσματα, μου τηλεφώνησαν οι συμμαθητές. Τρέξαμε όλοι. Θυμάμαι τραγούδια και φωνές στη Θεαγένους Χαρίση. Οι περίοικοι να βγαίνουν στα μπαλκόνια, εντάξει, παιδιά, περάσατε, σπίτια σας τώρα. Κι εμείς να συνεχίζουμε ακάθεκτοι, με τις γαϊδουροφωνάρες μας να σκίζουν τον αέρα.
6 Αυγούστου του 2003. Βόλτα στην παραλία με την κοιλιά στο στόμα, να κατεβεί το μωρό. Ζέστη να την κόβεις με το μαχαίρι. Κι αμέσως μετά, στο Stretto με φίλους. Γέλια, αστεία ατελείωτα. Την επομένη, γέννησα τον γιο μου.
Διακοπές στην πόλη. Μ’ αρέσει να την περπατώ, όταν λείπουν όλοι. Η έρημη Αγίου Δημητρίου. Δεκαπενταύγουστος, να μην περνά αυτοκίνητο, να μοιάζει με σκηνικό. Ζέστη βαριά, σαλονικιώτικη. Να κόβει η υγρασία την αναπνοή. Θερινό σινεμά. Άλεξ. Ναταλί. Κοκτέιλ και μπίρες. Βόλτα το πρωί, από τις καλές σκιές (πάντα υπάρχουν οι καλές σκιές, αρκεί να ξέρεις από ποιον παράδρομο να στρίψεις). Και η αίσθηση ότι η Χαλκιδική είναι κοντά. Διαλέγεις παραλία και βουρ.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
