Ερμού: Το Κάιρο της Θεσσαλονίκης

Εικόνες: Αχιλλέας Χήρας

Όσοι έχουν ταξιδέψει στο Κάιρο λένε πως οι δρόμοι της πόλης είναι πραγματικά χαοτικοί. Δεν επικρατεί λένε κανενός είδους τάξη, νόμος, σεβασμός. Ο καθένας κάνει το δικό του. Περίπου όπως συμβαίνει στον πιο χαοτικό δρόμο της Θεσσαλονίκης. Την οδό Ερμού. Την καρδιά του εμπορικού κέντρου.

Κάθε πρωί μέχρι αργά το μεσημέρι στο δρόμο αυτό επικρατεί η απόλυτη οδηγική αναρχία. Ξεκινώντας από την αρχή της στην Αγία Σοφία, στην είσοδο του μοναδικού της parking συνήθως αυτοκίνητα περιμένουν σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μπουν και να βρουν μια θέση. Το διπλοπαρκάρισμα και από της δύο πλευρές του δρόμου είναι συνήθεια σε όλο το δρόμο. Από την αρχή έως το τέλος του. Η κυκλοφορία μοιάζει ένας άθλος, ακόμα και για τους οδηγούς των δικύκλων.

Στο ύψος των αγορών Μοδιάνο και Καπάνι το πρόβλημα επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο με τα φορτηγά που καταργώντας το ωράριο φορτοεκφόρτωσης ξεφορτώνουν όλη τη διάρκεια της ημέρα.

Το τραγικό είναι για το διώροφο τουριστικό λεωφορείο που ξεναγεί τους τουρίστες στο ιστορικό κέντρο. Άλαλοι παρακολουθούν τον οδηγό να προσπαθεί να διασχίσει το δρόμο ενώ έχει τύχει να πέσει και ξύλο με οδηγούς παρκαρισμένων παράνομα αυτοκινήτων που αδιαφορούν πλήρως για το διεθνές ρεζιλίκι της πόλης.

Κόλαση είναι και η ζωή των οδηγών του ΟΑΣΘ που περνούν από κει και συνήθως μία στις 3 φορές μένουν για ώρες κολλημένοι στο δρόμο κορνάροντας.

Οι θέσεις για τα μηχανάκια είναι ελάχιστες και συνήθως κλεισμένες από παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα με αποτέλεσμα οι οδηγοί τους να τα ανεβάζουν στα πεζοδρόμια ή στους πεζόδρομους.

Σε όλες τις εισόδους των πεζοδρόμων υπάρχουν αυτοκίνητα που έχουν καβαλήσει το πεζοδρόμιο κλείνοντας την έξοδο κινδύνου που έχει προβλεφθεί για πυροσβεστικά και ασθενοφόρα, ενώ στους ίδιους τους πεζόδρομους σταθμεύουν τη μέρα αυτοκίνητα ιδιοκτητών καταστημάτων της περιοχής με αίσθημα ιδιοκτησίας του δημόσιου χώρου και τις νύχτες άνθρωποι που έχουν κατέβει για διασκέδαση.

Τη μέρα προσθέστε και τις κλούβες της αστυνομίας και τα αστυνομικά οχήματα που σταθμεύουν εκεί αντί για παράδειγμα στο γειτονικό πάρκινγκ του Πλατεία, όπως συμβαίνει με τα αστυνομικά τμήματα του πολιτισμένου κόσμου.

Για να διασχίσεις μια απόσταση ενός χιλιομέτρου στις δώδεκα το μεσημέρι χρειάζεσαι περίπου ένα τέταρτο.

Αν η κατάσταση στο οδόστρωμα είναι εφιαλτική, με την αστυνομία που κάθεται κάθε μέρα στο πεζοδρόμιο μπροστά στη Αγία Θεοδώρα να παρακολουθεί αμέτοχη το χάος, το ίδιο εφιαλτική είναι και στα πεζοδρόμια. Το άπλωμα της πραμάτειας του καθένα πάνω στα μικρά έτσι και αλλιώς πεζοδρόμια αναγκάζουν τους πεζούς να κάνουν σλάλομ ανάμεσα σε εμπορεύματα, τραπεζάκια, ψυγεία περιπτέρων, σκουπίδια της αγοράς που χύνονται παντού, αλλά και ανθρώπους με αναπηρίες που παρατούν εκεί το πρωί συμμορίες από τα Βαλκάνια και μαζεύουν το απόγευμα για να ζητιανέψουν.

Η Ερμού είναι σήμερα ο πιο προβληματικός δρόμος της πόλης. Ο ομφαλός της έχει μετατραπεί από καμάρι της αγοράς σε εφιάλτη. Αν δεν απαγορευτεί κάθε είδους στάθμευση, αν δεν μονοδρομηθεί, αν δεν μεγαλώσουν τα πεζοδρόμια, δεν τηρηθεί αυστηρά το υποτιθέμενο ωράριο φορτοεκφόρτωσης, δεν αστυνομευθεί για κάθε είδους παράβαση και παραβίαση του δημόσιου χώρου μόνο θα χειροτερεύει. Αλλά αυτά απαιτούν βούληση από όλους. Που απλά δεν υπάρχει.