Μπήκαμε στο Καραβάν Σαράι

Πίσω από το Χατζά Μπέη, το Αλκαζάρ, οι λαμαρίνες έχουν γίνει πια ένα με το τοπίο. Ευτυχώς ανοίγουν στο παραπέτασμα τους μια σειρά μαγαζιά νέων ανθρώπων που επιμένουν να δημιουργούν και το σκηνικό της γειτονιάς αλλάζει. Στα ισόγεια καταστήματα του έχουν ήδη ανοίξει το Καφωδείο, το Στέρεο, το 2concept store, σε λίγο ο Κήπος και έπονται και άλλα ωραία και δημιουργικά σχέδια. Έρημοι παραμένουν οι όροφοι του και ίσως αυτή η μικρή περιήγηση εντός του να είναι μια ευκαιρία για σκέψη στο τι μπορεί να γίνει.

Πέρασα την πόρτα του Καραβάν Σαράι μια Κυριακή πρωί. Τη βαριά σιδερένια πόρτα από όπου περνούσε μέχρι πριν λίγα χρόνια όλη η πόλη, για να εξυπηρετηθεί στο δημαρχείο.

Καθώς ανεβαίνει κανείς την εντυπωσιακή μαρμάρινη είσοδο έχει τη βοή της Ιστορίας στα αυτιά του. Και ας έχει σιωπήσει το κτίριο. Ο πρώτος όροφος, η αίθουσα συσκέψεων, τα γραφεία των αντιδημάρχων, η ταμειακή υπηρεσία με τα διαρκή αλισβερίσια των προστίμων και των δημοτικών τελών, το κυλικείο με τα χαρτόσημα. Η θέα στο Αλκαζάρ από τα παράθυρα. Το γραφείο του Δημάρχου.

Δημαρχείο για 51 ολόκληρα χρόνια. Έζησε ιστορίες λαμπρές. Άλλες τόσες πιο πριν με τον ερχομό των προσφύγων που βρήκαν καταφύγιο εντός του.

Καθώς διέσχιζα τα άδεια του δωμάτια το μάτι που έπεσε στις ταμπέλες που ξέμειναν στις πόρτες. Δήμαρχος και Γενικός Γραμματέας. Δυστυχώς σε αυτά τα γραφεία έμελλε να παιχτεί ένα άσχημο παιχνίδι εις βάρος της πόλης. Είναι και αυτό ένα κομμάτι της ιστορίας του. Το πιο θλιβερό. Γιατί το μέρος κουβαλά και μνήμες δόξας μεγάλες.

Όπως το περίφημο εσωτερικό του αίθριο που υπήρξε ένα πραγματικό shopping mall της πόλης εκατό χρόνια πριν.

Το άδειο Καραβάν Σαράι μοιάζει με σκηνικό ταινίας. Κάθε του γωνιά είναι ποτισμένη με μνήμες, με συναισθήματα, με ατέλειωτες ώρες ανθρώπινων ζωών που πέρασαν εντός του εργασιακούς βίους, ώρες συναλλαγών ή πιο πριν την ίδια τους τη ζωή, όσων κατοικούσαν εδώ μέσα.

Μια βόλτα εντός του είναι ένα ταξίδι στο χρόνο. Που πρέπει να συνεχιστεί…

Διαβάστε την ιστορία του εδώ