30 λόγοι που αγαπάμε τη Θεσσαλονίκη

Τα επίθετα που τη στολίζουν κατά καιρούς της πολλά, οι λόγοι που την αγαπούμε ακόμη περισσότεροι. Προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε εδώ εσύ μπορείς να προσθέσεις κι άλλους λόγους που αγαπάς την πόλη που πάντα θα σε κάνει να επιστρέφεις. 

Λέξεις: Μυρτώ Τούλα, Νίκος Γκάγιας

#1 Θέα από το Πυροβολείο. Υπάρχουν μερικά σημεία στην πόλη που παραμένουν αναλλοίωτα όσα χρόνια και να περάσουν. Η θέα από την Άνω Πόλη ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένας καλός λόγος για να αγαπάς τη Θεσσαλονίκη.

#2 Μπουγάτσα. Στη Θεσσαλονίκη η μπουγάτσα είναι το αγαπημένο πρωινό πολλών γενεών. Οι γονείς μας και οι παππούδες μας έφερναν να φάμε μαζί με κακάο. Ήταν η πρώτη μας επιλογή μετά από ξενύχτια και είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει καλύτερη μπουγάτσα σε κανένα άλλο μέρος. Σάκης, μετά τις 6 το πρωί. 

#3 Πλατεία Ευόσμου. Το απόλυτο hotspot των δυτικών συνοικιών. Το σημείο συνάντησης χιλιάδων ανθρώπων. Το μέρος που μπορείς να πιεις καφέ, να φας το γεύμα σου και μετά να κάνεις τα ψώνια σου. Μία πλατεία που μπορείς να βρεις κυριολεκτικά τα πάντα.

#4 Εδώ είναι όλα χαλ(λλ)αρά. Όχι δεν πρόκειται για φήμη αλλά για ένα άτυπο “λεξικό” της Θεσσαλονίκης – μια γλωσσική πυξίδα για τον κόσμο του Βορρά. Οι Θεσσαλονικείς πράγματι λένε «χαλλλαρά» εννοώντας πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα ή πως δεν χρειάζεται άγχος.

#5 Συναυλίες. Η Θεσσαλονίκη ξαναγεννιέται μέσα από τις συναυλίες της, άλλωστε κοινό σαν το δικό μας δύσκολα θα βρεις. Ειδικά τα μουσικά δρώμενα που γίνονται το καλοκαίρι στην πόλη μένουν αξέχαστα τόσο στο κοινό όσο και στους ίδιους τους καλλιτέχνες. 

#6 Graffiti. Ενδεχομένως σ’ αυτό το κομμάτι η πόλη θα μπορούσε να τα πάει και καλύτερα, όμως υπάρχουν μερικά murals που αγαπάμε και αποτελούν το φόντο σε πολλές instagraμμικές φωτογραφίες μας.

#7 Η μυρωδιά από τα τσουρέκια έξω από τον Τερκενλή. Αν υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις αλλά όσοι έχουν περάσει από εκεί το γνωρίζουν πολύ καλά είναι η μυρωδιά από τα τσουρέκια. Όλοι μας έχουμε επιβραδύνει το βήμα μας στο συγκεκριμένο σημείο για να πάρουμε την “δόση” μας και έπειτα να συνεχίσουμε την πορεία μας.

#8 Η βόλτα στη Νέα Παραλία. Μία από τις αγαπημένες συνήθειες των κατοίκων αλλά και των επισκεπτών της πόλης. Εκεί μπορείς να περπατήσεις και να απολαύσεις τον ήλιο και τον ουρανό της Θεσσαλονίκης. Επίσης εκεί θα βρεις τις Ομπρέλες του Ζογγολόπουλου που τα τελευταία χρόνια αποτελούν το No.1 αξιοθέατο της πόλης για τους τουρίστες, ειδικά στις νεότερες ηλικίες.

#9 Οι νέοι μουσικοί της πόλης είναι ένας καλός λόγος για να αγαπάς τη Θεσσαλονίκη και μία υπενθύμιση πως υπάρχουν άνθρωποι με μεράκι και ταλέντο που προσπαθούν να κάνουν ελπιδοφόρα πράγματα. 

#10 Μονή Λαζαριστών -Ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα της δυτικής Θεσσαλονίκης. Η Μονή Λαζαριστών χτίστηκε το 1861 από τους μοναχούς του τάγματος του Αγίου Βικεντίου του Παύλου και στη διάρκεια των χρόνων λειτούργησε ως ορφανοτροφείο, ιεροσπουδαστήριο των καθολικών, νοσοκομείο και κέντρο φιλοξενίας προσφύγων μετά το 1922. Στη δεκαετία του 70 εγκαταλείφθηκε τελείως και υπήρξε εξαφανισμένο για χρόνια από τον αστικό χάρτη μέχρι που η πόλη το ξανακέρδισε χάρη στην πολύπαθη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997. Στη βορειοανατολική πτέρυγά του απέκτησε στέγη το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και στην κεντρική το ΚΘΒΕ. Οι χώροι του και το Φεστιβάλ της Μονής στον υπαίθριο χώρο τα καλοκαίρια, πρόσθεσαν στην δυτικής Θεσσαλονίκης φιλότεχνο προφίλ.

#11 Οι ταράτσες και οι αυλές. Το καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη είναι ξεχωριστό. Όλοι περιμένουμε πως και πως να ανοίξει ο καιρός έτσι ώστε να ξεμυτίσουμε στις ταράτσες και στις αυλές που μας έλειψαν όλο το χειμώνα. Τα κοκτέιλ, τα ποτά και η μουσική στους επάνω ορόφους και στις κρυφές αυλές αποκτούν άλλο νόημα στην πόλη. Δείτε εδώ τις ταράτσες και εδώ τις αυλές που αγαπάμε πολύ

#12 Τρίγωνο Πολίχνης. Το σημείο που δίνουν ραντεβού ολόκληρες γενιές για τα ραντεβού και τις συναντήσεις τους. Τόσο κάτοικοι όσο και περίγυροι που επιλέγουν την περιοχή, που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, για τις καφετέριες της. Εδώ μεγαλώσαμε και όπως και να το κάνουμε οι αδυναμίες δεν κρύβονται.

#13 Τρίγωνα Πανοράματος. Το γλυκό που κατέκτησε όλη την χώρα. Οι καλοφαγάδες ξέρουν πολύ καλά για τι μιλάμε. Η υπέροχη κρέμα ζαχαροπλαστικής αρωματισμένη με βανίλια τυλιγμένη σε φύλλα αλειμμένα με μοσχομυριστό βούτυρο είναι η συνταγή που έκανε πολύ κόσμο να παραμιλάει και σίγουρα είναι ένας από τους λόγους που αγαπάμε τη Θεσσαλονίκη. 

#14 Τα καλάθια στην Παπαμάρκου. Ο γραφικός και πολυφωτογραφημένος πεζόδρομος ακριβώς πίσω από την Αριστοτέλους είναι ένας μέρος γεμάτο κρεμασμένα ψάθινα καλάθια. Πολλοί είναι εκείνοι που κάνουν μία στάση για να πατήσουν το σωστό κλικ και μετά να συνεχίσουν την βόλτα τους.

#15 Onoma Hotel. Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο είναι ο απόλυτος λόγος για να αγαπήσεις τη Θεσσαλονίκη. Σε μία απρόσμενη γειτονιά, στα όρια της ιστορικής πλατείας Βαρδαρίου το Onoma Hotel είναι ένα ξενοδοχείο που μπορείτε να ζήσετε μέσα σε αυτό όπως ζείτε στο σπίτι σας, αλλά με περισσότερη τεχνολογία και καινοτομία και μια θεαματική ταράτσα τύπου σκηνικού Βέντερς. The Place to be!

#16 Το ηλιοβασίλεμα στον Κελλάριο Κόλπο και στην Αρετσού. Ένα λιμανάκι απόκρυφο στη Σοφούλη, εκεί που οι ψαροβάρκες πλέουν ακόμη στα νερά του Θερμαϊκού, εκεί που τα παγκάκια αγγίζουν την αμμουδιά, μπροστα από τις μονοκατοικίες, δίπλα από το πάρκινγκ της Express Service, o μικρός κολπίσκος παίζει τα πιο όμορφα παιχνίδια με τον ήλιο, όλες τις εποχές. Στην δύση του, πορφυρά χρώματα ζωγραφίζουν τον ουρανό και βουτούν στην θάλασσα. Με φόντο την πόλη που χρυσαφίζει. Και από την άλλη, η Αρετσού ρε φίλε, η παραλία μέσα στην πόλη, το αναψυκτήριο της, μαγεία. 

#17 Βρόμικο στην Μητέρα Τερέζα. Δυτικά, πλάι στο Τζάμπο η μαμά των καντινών σου προσφέρει το απόλυτο street γεύμα. Εκεί η Θεσσαλονίκη έμαθε να τρώει μετά τα ξενύχτια της. Γύρω στις 4 το ξημέρωμα αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς νέους που αναζητούν το κατάλληλο ζουμερό σουβλάκι. Άλλος ένας λόγος που αγαπάμε την πόλη. 

#19 Ο περίγυρος της Βαλαωρίτου. Εκεί μεγαλώσαμε κι εκεί μάθαμε τη νύχτα κι όποιος τ’αρνηθεί λέει ψέματα. Μετά τα μεσάνυχτα, η Βαλαωρίτου ήταν, είναι και θα είναι σημείο συνάντησης όλων μας που αγαπήσαμε την πόλη το βράδυ. Ποτέ δεν χωράς στα εσωτερικά των clubs και πάντα αράζεις στα πεζούλια και στις εισόδους των πολυκατοικιών, με το ποτό σου σε πλαστικό ποτήρι και την μπίρα από το περίπτερο. Εκεί η πόλη μένει ξάγρυπνη. 

#20 Οι κάλτ τύποι. Ο Johny Water της παραλίας, ο Θοδωρής Παπαδόπουλος του Berlin, Μιχάλης Καρδαχάκης του Φλου, ο Δημήτρης Πολύζος, η κ. Σοφία με τα κουλούρια της στην Αριστοτέλους. Και πολλοί άλλοι που κουβαλούν ιστορίες ζωής.  #21 Η Σαλούγκα. Αγαπάμε στη νέα γενιά το συνώνυμο που έχει βγάλει για την Θεσσαλονίκη. Σαλούγκα, η λέξη έχει χρησιμοποιηθεί πια ακόμη και σε τραγούδια βλ. τον καινούριο δίσκο του ΛΕΞ.

#22  Μπορεί να πίνουμε και 8 ώρες καφέ. Οι πολυταξιδεμένοι κι αυτοί που έχουν εγκαταλείψει την πόλη αντιλαμβάνονται καλύτερα από όλους την ευλογία του “θα βγω για έναν καφέ στις 4 και θα γυρίσω στις 11 το βράδυ.” Εδώ ο καφές είναι ιερό σημείο της καθημερινότητας, ποτέ κανένας Θεσσαλονικιός δεν έκατσε σε τραπέζι για λιγότερο από τρεις ώρες. Αυτοί είμαστε, χαλαροί, όπως ακριβώς μας έχουν περιγράψει στους Δέκα Μικρούς Μήτσους. 

#23 Περατζάδα αγοράς. Αγορά εννοούμε την Τσιμισκή, τον δρόμο που πάντα πηγαίνουμε πατείς με πατώσε εκεί που πήραμε τα πρώτα ρούχα με τον πρώτο μας μισθό. 

#24 Καλλιτέχνες και διανοούμενοι που μας την έμαθαν από το έργο τους. Χριστιανόπουλος, Παπάζογλου, Ρασούλης, Ζήκας, Ζερβουδάκης, Μυστακίδης και πολλοί άλλοι σπουδαίοι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ και την αγάπησαν όσο εμείς. 

#25 Οι κρυφές στοές που μένουν στον χρόνο και είναι διάσπαρτες σε όλο το ιστορικό κέντρο. Εκεί που θα βρεις τα μπαχάρια και τα υφάσματα, εκεί που θα θυμηθείς την πολυπολιτισμικότητα της. 

#26 Ο αστικός της μύθος aka ΜΕΤΡΟ. Σε αυτή την πόλη έχουμε χιούμορ και περιμένουμε 20 χρόνια τώρα το μετρό, έχουμε συρμούς αλλά δεν έχουμε το όχημα, ακόμη κι αυτό είναι σημείο κολακίας. 

#27 Σε μία ώρα κάνεις μπάνιο στην Θάλασσα και πας στην εξοχή. Η πόλη που χρειάζεσαι μονάχα μία ώρα με το αυτοκίνητο για να βουτήξεις στην θάλασσα ή να πας στο βουνό το φθινόπωρο, πουθενά αλλού μονάχα εδώ. Σαν την Χαλκιδική δεν έχει!

#28 Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης φίλε. Η μεγαλύτερη γιορτή του σινεμά γίνεται σε αυτή την πόλη και την αγαπάμε και θα την αγαπάμε για πάντα γιατί θα μας ξυπνάει και θα μας θυμίζει τους λόγους που εδώ ξέρουμε να εκτιμούμε την τέχνη. 

#29 ΜOMus, με αέρα φρεσκάδας. Ένας μουσειακός οργανισμός στην ΔΕΘ, το λιμάνι, τη Μονή Λαζαριστών που μας χορταίνει τέχνη. 

#30 Κι όλο χάλαγε τ’ αμάξι ξαφνικά για να σου κάνω παιχνιδάκια πονηρά. Παρκαρισμένα αμάξια σε όλο τον Περιφερειακό και τα Κάστρα, καταφύγια για όλα τα ζευγάρια της πόλης ή για τους τολμηρούς του έρωτα.