Αυτά είναι τα νέα βιβλία που θα διαβάσουμε τις επόμενες μέρες

Βιβλία που ξεχωρίσαμε, σας τα παρουσιάζουμε παρακάτω προκειμένου να έχετε την πιο καλή «συντροφιά» αυτές τις μέρες που ο χειμώνας επιμένει και όλα φωνάζουν… “σπίτι”!

Μερικά βιβλία, διαφορετικά μεταξύ τους, για διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικές απαιτήσεις και πάνω από όλα, για διαφορετικές διαθέσεις που εμείς αγαπήσαμε ήδη. Σκέφτεστε κάποια καλύτερη παρέα, τουλάχιστον μέχρι να ζεστάνει ο καιρός;

Ο Βομβιστής και ο στρατηγός | Στέφανος Τραχανάς

Μια επιστημονική επανάσταση χωρίς «βόμβες» στα θεμέλια του παλιού καθεστώτος και χωρίς «Στρατηγό» να συντονίζει τους «βομβιστές», μάλλον δεν γίνεται. Και η κβαντική επανάσταση τα είχε όλα. Τον Αλβέρτο Αϊνστάιν πρώτα απ’ όλα ―τον μεγαλύτερο βομβιστή του 20ού αιώνα― και τον επίσης μεγάλο βομβιστή Νιλς Μπορ, ο οποίος όμως έγινε ταυτόχρονα ο Στρατηγός της! Ο μέντορας της δεύτερης γενιάς επαναστατών ―Χάιζενμπεργκ, Πάουλι και Ντιράκ― χάρις στους οποίους η επανάσταση είχε ένα θριαμβευτικό φινάλε. Κατέληξε στην πιο επιτυχημένη επιστημονική θεωρία όλων των εποχών· την κβαντομηχανική. Είναι όμως πράγματι τόσο αλλόκοτη αυτή η θεωρία ώστε κανείς να μην την καταλαβαίνει, όπως λέγεται; Κι αν ναι, πώς συμβαίνει τότε και η κβαντομηχανική όχι μόνο εξήγησε τον κόσμο μας ―από τα βάθη του μικρόκοσμου έως τις εσχατιές του σύμπαντος― αλλά είναι και η κινητήρια δύναμη της αλλαγής του μέσω μιας συνεχιζόμενης τεχνολογικής επανάστασης χωρίς προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία; Κι αν όντως η κβαντομηχανική είναι τόσο επιτυχημένη, γιατί ο Αϊνστάιν στάθηκε τόσο κριτικά απέναντί της ώστε η διαμάχη του με τον Μπορ να βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας της; Και ήταν πράγματι τόσο σημαντική αυτή η διαμάχη ώστε τα παρατσούκλια που δώσαμε στους πρωταγωνιστές της ―ο Βομβιστής κι ο Στρατηγός― να φιγουράρουν και στον τίτλο του βιβλίου; Και οι υπόλοιποι επαναστάτες τι ρόλο έπαιξαν και ποια ήταν τα χαρακτηριστικά της ζωής και της προσωπικότητάς τους που αξίζει να γνωρίζουμε; Γιατί ο Ντιράκ ―αυτό το λαϊκό παιδί από το Μπρίστολ― ήταν τόσο λιγομίλητος ώστε να έχει οριστεί ως μονάδα ομιλητικότητας το Ντιράκ, όπου ένα Ντιράκ ίσον μία λέξη την ώρα; Και στον αιώνα μας οι μεγάλες προκλήσεις ποιες είναι; Θα αντέξει η κβαντομηχανική τη σύγκρουσή της με τη γενική θεωρία της σχετικότητας ή μια νέα επιστημονική επανάσταση θα είναι ξανά αναγκαία; Μήπως ο Αϊνστάιν δεν είπε ακόμα την τελευταία του λέξη και η αναμέτρησή του με τον Μπορ και την κβαντομηχανική θα συνεχιστεί και στον 21ο αιώνα; Αν ερωτήματα όπως τα παραπάνω κινούν το ενδιαφέρον σας, τότε τούτο το βιβλίο θα έχει κάτι να σας πει.

*Ο Στέφανος Τραχανάς διδάσκει, μεταξύ άλλων, κβαντική φυσική και διαφορικές εξισώσεις στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης από το 1983 έως σήμερα. Από το 1986 και μετά είναι μέλος του επιστημονικού προσωπικού του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ), και η διδασκαλία του στο τμήμα Φυσικής προσφέρεται δωρεάν.

Είναι συγγραφέας έντεκα πανεπιστημιακών συγγραμμάτων στα παραπάνω πεδία, καθώς και των βιβλίων Το φάντασμα της όπερας: Η επιστήμη στον πολιτισμό μας και Το αμάρτημα της Εύας: Φυσική κάτω από τ’ άστρα και δημιουργική μάθηση, Ο κύκλος: επιστήμη και δημοκρατία σε ανήσυχους καιρούς, τα οποία απευθύνονται στο ευρύτερο κοινό. Το βιβλίο του An Introduction to Quantum Physics κυκλοφόρησε το 2018 από τον εκδοτικό οίκο Wiley. Υπό έκδοση για το 2025 βρίσκεται επίσης το βιβλίο του Κβαντομηχανική Λυκείου: Για τη χαρά της ανακάλυψης, το οποίο απευθύνεται κυρίως σε εκπαιδευτικούς και ανήσυχους μαθητές.

Το 2003 ανακηρύχθηκε σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Κρήτης, ενώ το 2012 του απονεμήθηκε το Εθνικό Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας εις μνήμην Ξανθόπουλου – Πνευματικού. Για το σύνολο της προσφοράς του τιμήθηκε το 2015 με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Το 2022, το τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης έδωσε το όνομά του σε ένα από τα αμφιθέατρά του, ενώ το 2023 ο Δήμος Ηρακλείου τού απένειμε το Βραβείο Ηθικής Τάξεως της πόλης και το ΙΤΕ τον τίτλο του Διακεκριμένου Μέλους του.

Ως ιδρυτικό μέλος και διευθυντής των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης (ΠΕΚ) του ΙΤΕ μέχρι το 2013, είχε τη βασική ευθύνη για τη δημιουργία του πρώτου πανεπιστημιακού εκδοτικού οίκου της χώρας. Τα τελευταία χρόνια, το ενδιαφέρον του στράφηκε στα ανοικτά διαδικτυακά μαθήματα και τους νέους δρόμους που αυτά ανοίγουν για την εξίσωση των ευκαιριών στην ποιοτική εκπαίδευση. Πιστεύοντας ότι η χώρα μας δεν μπορεί να μείνει έξω από τις επαναστατικές αλλαγές που συντελούνται αλλού σε αυτό το θέμα, πήρε την πρωτοβουλία για την ίδρυση του Κέντρου Ανοικτών Διαδικτυακών Μαθημάτων Mathesis –ενός αυτόνομου και αυτοχρηματοδοτούμενου τμήματος των ΠΕΚ– στο οποίο και προσφέρει εθελοντικά την εργασία του τόσο ως διευθυντής του όσο και ως δάσκαλος ή συγγραφέας. Η επιτυχία του «πειράματος» είναι το προσωπικό του στοίχημα για τα επόμενα χρόνια.

Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 360

Δυο μαύρα πουκάμισα | Μένιος Σακελλαρόπουλος

Εκεί κοντά στον Ψηλορείτη, απ’ όπου μπορούσαν να δουν με το καθάριο βλέμμα τους το πέταγμα των σταυραετών και το αντάριασμα τ’ ουρανού, εκεί στα ευλογημένα κι άπαρτα χώματα, ο Μανούσος κι ο Σήφης ένωσαν το αίμα τους για να γίνουν σταυραδέλφια ως τον θάνατο. Μεγάλωσαν σαν αληθινά αδέλφια, μέχρι που μπήκε στη ζωή τους η Μαρκέλλα, ένα σαγηνευτικό πλάσμα με μάτια γαλανά σαν τα βαθιά νερά του πελάγου, που έκανε τις καρδιές ν’ αναστενάζουν σαν τη λύρα που φουντώνει. Οι ζωές τους περιπλέχτηκαν και το πάθος πυρπόλησε την ύπαρξή τους σαν τη δυνατή ρακή που καίει τα σωθικά. Οι φλόγες θέριεψαν μέσα τους και τα όνειρα έγιναν εφιάλτες. Κι όταν η Μαρκέλλα αποφάσισε να ακολουθήσει μόνη της το νήμα της δικής της ύπαρξης, κόβοντας τα δεσμά που την ένωναν με το παρελθόν, το κουβάρι έγινε κόμπος, με εξέλιξη σοκαριστική… Αθώο και ένοχο αίμα ενώθηκαν ξανά στα δυο περήφανα μαύρα πουκάμισα… Μια συνταρακτική και βαθιά ανθρώπινη ιστορία, πλημμυρισμένη από πάθος, έρωτα, μίσος, συγκίνηση, ελπίδα.

*Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος δεν ασχολήθηκε με αποτρόπαια εγκλήματα, μετά τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θράκης, παρά μόνο πολύ αργότερα, στα μυθιστορήματά του. Τον είχε κερδίσει ήδη η δημοσιογραφία, την οποία ταλαιπωρεί επί σαράντα έξι συναπτά έτη. Ξεκίνησε μαθητής λυκείου ακόμα από το Φως, μύρισε το μελάνι στις εφημερίδες Βραδυνή, Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Αθλητική, Sportime, Derby, στα περιοδικά Εικόνες, Nitro, Active, Επίκαιρα, βούτηξε στα ερτζιανά (ΕΡΑ, Sport FM, Sentra FM, SPORT 24), ήταν στο Mega Channel, στο Open TV και ξανά στο Mega. Έκανε τρεις φορές τον γύρο της Ευρώπης, φτάνοντας ως τη Νότια Αφρική, με εκατοντάδες ρεπορτάζ και χιλιάδες βίντεο, όλα με ένα δικό του χρώμα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΠΣΑΤ, από τον οποίο έχει βραβευτεί τέσσερις φορές για τηλεοπτικά θέματα. Το 2024 τιμήθηκε με το Βραβείο Μπότση παρουσία της Προέδρου Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Παραμένει έφηβος και εκρηκτικός, συνεχίζει να ονειρεύεται, να χαμογελάει, να σαρκάζει και να αυτοσαρκάζεται, και πιστεύει στην… άσπρη μέρα.

Εκδόσεις Ψυχογιός, σελ. 288

Άνθη του καλού | Ιωάννα Λου

Άνθη του καλού

Η κόρη αυτή έχει ματωμένη τιάρα στην κεφαλή

Τα πόδια της φέρουν πληγές από σκουριασμένα καρφιά Αιώνια σκουριά, ανεξίτηλη, που δεν σβήνεται όσο κι αν προσπαθεί

Τα δάκρυά της κυλούν στη γη Φτάνουν ως το βάθος, στο κέλυφός της Την ποτίζουν σιγανά με τη διάφανη θλίψη τους Την ξεδιψούν Και μέσα από τη δροσιά τους ανθίζουν άνθη του καλού

*Η Ιωάννα Λου (Βασιλακοπούλου) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Ζει στη Γαλλία από το 1998 – αρχικά είχε πάει για μεταπτυχιακές σπουδές στην ταξιδιωτική φιλολογία. Έχει γράψει: διδακτορικό, άρθρα, ποιήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, θεατρικά, καθώς και λίστες για ψώνια και μία διαθήκη.

Εκδόσεις Κέδρος, σελ. 72

Η Ανθούλα Σταθοπούλου στην Εγνατία με νεύρα | Στέφανος Τσιτσόπουλος

«Ήταν ένα εξαίσιο μείγμα αγγελικότητας και δαιμονισμού, μια φύση πλασμένη από Παράδεισο και Κόλαση μαζί». Θεσσαλονίκη, μέσα της δεκαετίας του ’90. Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος διασχίζει ακμαίος την Τσιμισκή και η γόβα του Καρύδα περιστρέφεται λαμπερή στην Εγνατία. Η Φλωρεντία Τσακίρη, παλαιοπώλισσα στο Μπιτ Ποζάρ, ο πρώην εραστής της Άλκης Περραιβός, ιδιοκτήτης μπαρ στη Στοά Κολόμβου, και η δημοσιογράφος Τίνα Ντουκάς αποφασίζουν να εξιχνιάσουν τον περιπετειώδη βίο και την πολιτεία της ποιήτριας Ανθούλας Σταθοπούλου-Βαφοπούλου. Λίγες γυναίκες στη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του ’30 τολμούσαν να της παραβγούν σε πνεύμα και ομορφιά. Έσβησε στα είκοσι επτά της χρόνια από φυματίωση στο σανατόριο του Ασβεστοχωρίου. Ή μήπως όχι; Καθώς η Φλωρεντία, ο Άλκης και η Τίνα ψάχνουν τη ζωή της Ανθούλας, σκοντάφτουν σε καλά κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα. Ο Τζιμ Μόρισον, ο Βασίλης Τσιτσάνης και οι δώδεκαώροφες πολυκατοικίες της Λαγκαδά, ο Κερτ Κομπέιν των Nirvana και ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, το πανκ ξενυχτάδικο Berlin, η άγρια Προξένου Κορομηλά των 80s και ο Μύλος του Στεφανίδη αλληλοδιαπλέκονται με τα έδρανα της Φιλοσοφικής, τα Μωρά στη Φωτιά, την Τζάνις Τζόπλιν και τον θρύλο του Ηρακλή, Γεώργιο Ιβάνοφ. Ακροβατώντας ανάμεσα σε γοτθική νουβέλα, cyberpunk φωτομυθιστόρημα, μεσοπολεμική ελεγεία και υβριδική βιογραφία, το βιβλίο είναι ένας φόρος τιμής στη μελαγχολική Θεσσαλονικιά ποιήτρια Ανθούλα Σταθοπούλου. Ίσως ήρθε η ώρα τα σπαρακτικά ποιήματα και η ζωή της να γίνουν γνωστά και η Ανθούλα να αναδυθεί από την αφάνεια για να τιμηθεί όπως της αξίζει. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

*Ο Στέφανος Τσιτσόπουλος, δημοσιογράφος, συγγραφέας και ραδιοφωνικός παραγωγός, γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1964, πέρασε τα εφηβικά του χρόνια στην Ξάνθη, όμως θεωρεί πατρίδα του και τη Θεσσαλονίκη.

Εκδόσεις Αρμός, σελ. 258

Η τέχνη του μυθιστορήματος | Μάκης Καραγιάννης

Τις τελευταίες δεκαετίες η τέχνη του μυθιστορήματος, ως έννοια, υποσκελίστηκε από τον αδηφάγο ιμπεριαλισμό της θεωρίας της λογοτεχνίας. Ο επίδοξος δημιουργός, ωστόσο, από τον Χένρι Τζέημς μέχρι τις μέρες μας, αναζητά την τέχνη να δαμάσει τα κείμενα, να μεταμορφώσει τις άψυχες λέξεις σε μια γοητευτική ιστορία που λέγεται μυθιστόρημα, που έχει τη δική του παράδοση και αισθητική ιδιαιτερότητα. Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει, κυρίως, τις βασικές του πτυχές, -αφήγηση και αφηγητής, ο χαρακτήρας, η πλοκή, ο χρόνος, το θέμα, το ύφος, η αλήθεια και οι συμβάσεις του είδους- όπως διαμορφώθηκαν στην ιστορική τους προοπτική μέσα από τα μεγάλα μυθιστορήματα, από τις προμπαλζακικές απαρχές έως τις σύγχρονες μεταμυθοπλασίες του μεταμοντερνισμού, χρήσιμες για αναγνώστες και συγγραφείς που θέλουν να κατανοήσουν την παγκόσμια τέχνη του μυθιστορήματος. Είναι, επίσης, συμπληρωμένο με τις έννοιες της ανάγνωσης και της κριτικής, οι οποίες είναι συνδεδεμένες με την ερμηνεία και την αξιολόγησή του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

*Ο Μάκης Καραγιάννης είναι πεζογράφος και κριτικός. Γεννήθηκε στις Γούλες Κοζάνης το 1958. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ήταν συνεκδότης του περιοδικού Παρέμβαση και συμμετείχε στη διεύθυνσή του (1988 – 1993). Έχει επιμεληθεί εκτενή αφιερώματα με συνεντεύξεις και κριτικές όπως του Ντίνου Χριστιανόπουλου (H Αυγή), Έκτορα Κακναβάτου (Παρέμβαση), Αndrew Crumey (The Books’ Journal). Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα Το όνειρο του Οδυσσέα (Μεταίχμιο 2011), Πόλη χωρίς θεούς (Μεταίχμιο 2016), Η σκόνη του κόσμου όταν γκρεμίζεται (Μεταίχμιο 2023), τη συλλογή διηγημάτων Ο καθρέφτης και το πρίσμα (Νεφέλη 2007), τα δοκίμια Μικρό και αλαζονικό έθνος (Επίκεντρο 2018), Η αισθητική της ιθαγένειας (Παρέμβαση 2001), ενώ ασκεί κριτική από τις στήλες της εφημερίδας Αυγή, των περιοδικών Παρέμβαση, The Books’ Journal και το ιστολόγιο Τοις εντευξομένοις (http://mkaragiannis.blogspot.com).

Εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 320

Το μήλο δεν έπεσε κάτω απ’ τη Μηλιά | Κώστας Εξαρχέας

Ένα μυθιστόρημα, για το οποίο οι Times δεν έγραψαν τίποτα και ο Guardian αγνοεί την ύπαρξή του, έρχεται με αφορμή ένα ξεχασμένο τετράδιο έκθεσης δημοτικού μέσα σε μια αποθήκη που αντιστέκεται να καθαριστεί. Το θέμα της έκθεσης: «Το χωριό μου». Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, σε μια εποχή που η Ελλάδα αλλάζει, ένα αγόρι από την Αθήνα παλεύει με τους άγραφους κανόνες του οριακά πρωτόγονου χωριού του στη Μάνη. Στη βαριά σκιά ενός φονικού, που καλείται να εξιχνιάσει ο πιο ακατάλληλος χωροφύλακας της χώρας, άνθρωποι, μήλα και κατσίκες πλάθουν καθημερινές ιστορίες παράνοιας, σε μια Μηλιά γεμάτη φασκόμηλα. Μια νοσταλγική ιστορία, γεμάτη μυστήριο και χιούμορ, για το παρελθόν που, όσο και αν απομακρύνεται, πάντα μένει μέσα μας.

Ο Κώστας Εξαρχέας γεννήθηκε στη Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1969, και δεν έχει μνήμες από τα μεγάλα γεγονότα της χρονιάς εκείνης. Το 1994 εισβάλλει στον χώρο της παραγωγής ταινιών και από τότε εργάζεται ως sound designer, κυρίως στο πεδίο των διαφημιστικών σποτ. Έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα brands και τις κορυφαίες διαφημιστικές εταιρείες, κερδίζοντας διακρίσεις. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη δημιουργική γραφή, κυρίως με τη συγγραφή σεναρίων και διηγημάτων. Το ΜΗΛΟ ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΗ ΜΗΛΙΑ είναι η πρώτη του προσπάθεια στον χώρο του μυθιστορήματος.

Εκδόσεις Ψυχογιός, σελ. 256

Μια φυσική ιστορία του μέλλοντος | Rob Dunn

Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, το είδος µας προχώρησε σε πρωτοφανείς τεχνολογικές πρωτοβουλίες µε τις οποίες επιχείρησε να ελέγξει τη φύση. Δηµιουργώντας παραποτάµια αναχώµατα, τεράστιες αγροτικές µονάδες µε µονοκαλλιέργειες και άλλες παρόµοιας κλίµακας κατασκευές προσπαθούµε και σήµερα να αναδιαµορφώσουµε τη φύση µε βάση τις δικές µας αποκλειστικά ανάγκες – σε τέτοιον βαθµό, µάλιστα, που φαίνεται ότι, στο τέλος, µπορεί και να την καταστρέψουµε. Στο βιβλίο αυτό, ο βιολόγος Ροµπ Νταν υποστηρίζει πως τίποτα δεν θα µπορούσε να απέχει περισσότερο απ’ την αλήθεια: αντί να αναρωτιόµαστε αν η φύση θα καταφέρει να επιβιώσει από εµάς, θα ήταν προτιµότερο να διερωτηθούµε αν θα επιβιώσουµε εµείς από αυτήν. Παρά τις καλύτερες –ή τις χειρότερες– προσπάθειές µας να θέσουµε υπό έλεγχο τον βιολογικό κόσµο, η ζωή έχει τους δικούς της κανόνες, τους οποίους καµιά ανθρώπινη παρέµβαση δεν µπορεί ν’ αλλάξει.

Ρίχνοντας άπλετο φως σε αρκετούς θεµελιώδεις νόµους της οικολογίας, της εξέλιξης και της βιογεωγραφίας, ο Νταν µάς δείχνει για ποιους λόγους τη ζωή δεν µπορεί να τη σταµατήσει κανείς. Οργανώνουµε τις καλλιέργειές µας σε χωράφια αποκλειστικά µε ένα είδος, µόνο και µόνο για ν’ ανακαλύψουµε ότι µια νέα µορφή ζωής έχει ήδη εµφανιστεί και τους επιτίθεται. Απορρίπτουµε τα τοξικά µας απόβλητα κι αµέσως βλέπουµε ότι τα έχουν αποικήσει διάφοροι µικροοργανισµοί. Ακόµα και στο µετρό του Λονδίνου είδαµε να εµφανίζεται ένα νέο είδος κουνουπιού ικανό να εκµεταλλεύεται το φαινοµενικά αφιλόξενο περιβάλλον του. Τη ζωή δεν θα την καταστείλουν ούτε τα τελειότερα σχέδιά µας. Αντίθετα, ο Νταν µάς εξηγεί ότι εκείνο που πράγµατι διακυβεύεται είναι το δικό µας µέλλον. Η Φυσική ιστορία του µέλλοντος θέτει εντελώς νέα πρότυπα για να κατανοήσουµε την ποικιλοµορφία της ζωής στον πλανήτη µας, αλλά και το πεπρωµένο του ίδιου του ανθρώπινου είδους.

Μετάφραση: Δημήτρης Τομαράς και Χρήστος Σακελλαρίδης

*Ο Rob Dunn είναι αµερικανός βιολόγος και συγγραφέας, καθηγητής Εφαρµοσµένης Οικολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήµιο της Βόρειας Καρολίνας. Επιστήµονας µε τεράστιο πεδίο ενδιαφερόντων, έχει πραγµατοποιήσει επιτόπιες έρευνες στο Εκουαδόρ, την Κόστα Ρίκα, το Περού, τη Βολιβία, την Αυστραλία και σε πολλές τοποθεσίες της Βόρειας Αµερικής. Είναι γνωστός για τις προσπάθειές του να εντάξει ερασιτέχνες και µη επαγγελµατίες σε επιστηµονικά ερευνητικά προγράµµατα, υποστηρίζοντας την ιδέα του πολίτη-επιστήµονα (citizen scientist). Άλλα σηµαντικά βιβλία του: The Wild Life of Our Bodies (2011), Never Out of Season: How Having the Food We Want When We Want It Threatens Our Food Supply and Our Future (2017), Never Home Alone (2018).

Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, σελ. 400

…τρεις Κυριακές, Δευτέρα μία… | Θανάσης Τριανταφύλλου

Τρία ζευ­γά­ρια φί­λων από πε­ρι­ο­χές της Ατ­τι­κής δι­ορ­γα­νώ­νουν μια μι­κρή από­δρα­ση Σαβ­βα­το­κύ­ρι­α­κου στο χι­ο­νι­σμέ­νο όμορ­φο Πή­λιο. Οι και­ρι­κές συν­θή­κες και το χι­ό­νι που συ­νε­χώς επι­δει­νώ­νε­ται ανα­γκά­ζουν τα πρό­σω­πα της πα­ρέ­ας να πα­ρα­μεί­νουν σχε­δόν απο­κλει­σμέ­να στο ξε­νο­δο­χείο που τους φι­λο­ξε­νεί. Εκεί δι­α­μορ­φώ­νουν τη δι­α­μο­νή τους ανά­λο­γα με τις συν­θή­κες. Τυ­χαία γνω­ρί­ζο­νται και με ένα άλ­λο, ξε­χω­ρι­στής κουλ­τού­ρας, ομό­φυ­λο ζευ­γά­ρι ηλι­κι­ω­μέ­νων. Τα κοι­νά τους εν­δι­α­φέ­ρο­ντα για βι­βλία, κι­νη­μα­το­γρά­φο, τέ­χνες κλπ. συμ­βάλ­λουν στη δι­εύ­ρυν­ση και στα­θε­ρο­ποί­η­ση πια της πα­ρέ­ας με οκτώ πια πρό­σω­πα. Οι βρα­δι­ές και οι μέ­ρες στο Πή­λιο, όπως εξε­λί­χθη­καν, θυ­μί­ζουν μι­κρά εν­δι­α­φέ­ρο­ντα συ­μπό­σια με την πα­λιά ση­μα­σία του όρου. Ο απο­κλει­σμός λό­γω του χι­ο­νιού συ­ντε­λεί στο να γί­νουν όμορ­φες συ­ζη­τή­σεις ποι­κί­λης ύλης. Μι­λούν για πολ­λούς και πολ­λά. Η πα­ρέα συ­νέ­χι­σε να είναι όμορ­φα ζω­ντα­νή και με­τά την επά­νο­δο όλων στην Αθή­να. Ένας επι­πλέ­ον συν­δε­τι­κός κρί­κος υπήρ­ξαν και κά­ποι­ες ερ­γα­σί­ες που ήθε­λαν από κοι­νού να κά­νουν ο μα­θη­μα­τι­κός στο επάγ­γελ­μα Δη­μή­τρης (ένα πρό­σω­πο από τα τρία αρ­χι­κά ζευ­γά­ρια)με έναν από τους και­νού­ρι­ους δυο φί­λους τους, που ως ομό­τι­μος κα­θη­γη­τής του Πο­λυ­τε­χνείου είχε κοι­νά ερευ­νη­τι­κά εν­δι­α­φέ­ρο­ντα με τον Δη­μή­τρη. Ερ­γά­ζο­νταν εντα­τι­κά, για να συ­ντά­ξουν προς δη­μο­σί­ευ­ση ερ­γα­σί­ες που να δί­νουν απα­ντή­σεις σε κά­ποια ανοι­χτά θέ­μα με τους τέ­λει­ους αριθ­μούς. Το τρα­γι­κό γε­γο­νός της άγρι­ας φω­τι­άς στο Μά­τι της Ατ­τι­κής, με τις κα­τα­στρο­φές που εντε­λώς απρό­βλε­πτα έφε­ρε και με τρεις θα­νά­τους, ως πα­ρά­πλευ­ρες συ­νέ­πει­ες εκεί­νης της αξέ­χα­στης νύ­χτας της πυρ­κα­γι­άς, άλ­λα­ξε κα­θο­ρι­στι­κά την κα­τά­στα­ση της πα­ρέ­ας …. Από συ­ντρο­φιά χα­ράς και δη­μι­ουρ­γί­ας, η ζωή σε όσους της πα­ρέ­ας απέ­μει­ναν άλ­λα­ξε άρ­δην…. Κυ­ρί­ως άλ­λα­ξε η ζωή του Δη­μή­τρη από κά­θε άπο­ψη, οδη­γώ­ντας τον σε σκο­τά­δια κα­τά­θλι­ψης…… Οι φί­λοι του σκέ­φτο­νται δι­ά­φο­ρα, για να τον βο­η­θή­σουν να ξα­να­βγεί στις χα­ρές της ζω­ής. Θα τα κα­τα­φέ­ρουν;….

Το βι­βλίο είναι γραμ­μέ­νο ως μια άτυ­πη δι­λο­γία. Δί­νει την αίσθη­ση ενός ζω­ντα­νού δι­α­λό­γου με­τα­ξύ των χα­ρα­κτή­ρων του. Στην σε πολ­λά επί­πε­δα δο­μη­μέ­νη μυ­θο­πλα­σία του, πε­ρι­γρά­φει πε­ρι­ό­δους της ζω­ής τους, με πολ­λές επε­κτά­σεις και ανα­μνή­σεις σε θέ­μα­τα και σκη­νές το­πι­κής και ευρύ­τε­ρης ιστο­ρί­ας, με ανα­φο­ρές σε τέ­χνη, κι­νη­μα­το­γρά­φο, πρό­σω­πα, βι­βλία, συγ­γρα­φείς, ποι­η­τές, ακό­μη και σε απλές, κα­τα­το­πι­στι­κές συ­ζη­τή­σεις, για επι­στη­μο­λο­γι­κά θέ­μα­τα με αριθ­μούς στην πο­ρεία τους στον χρό­νο. Η ανα­δρο­μή σε ανα­μνή­σεις και γε­γο­νό­τα απο­τε­λεί μια όμορ­φη σύν­θε­ση σε έναν πλού­σιο καμ­βά, που κρα­τάει αμεί­ω­το το εν­δι­α­φέ­ρον του ανα­γνώ­στη. Σ’ αυτό συμ­βάλ­λει η πο­λύ προ­σε­κτι­κά δο­μη­μέ­νη πα­ρου­σί­α­σή τους σε κύ­κλους, με μια σπει­ρο­ει­δή εξέ­λι­ξη τους. Η πο­λυ­πλο­κό­τη­τα των γε­γο­νό­των του βι­βλίου είναι έξω από στε­ρε­ό­τυ­πα μι­ας εύκο­λης μυ­θο­πλα­σί­ας

*Ο Θα­νά­σης Τρι­α­ντα­φύλ­λου γεν­νή­θη­κε και δι­α­μέ­νει στη Λά­ρι­σα. Σπού­δα­σε μα­θη­μα­τι­κά στο Αρι­στο­τέ­λειο Πα­νε­πι­στή­μιο Θεσ­σα­λο­νί­κης. Το 1976 δι­ο­ρί­στη­κε ως κα­θη­γη­τής μα­θη­μα­τι­κών στη δευ­τε­ρο­βάθ­μια δη­μό­σια εκ­παί­δευ­ση. Δι­ε­τέ­λε­σε από το 1986 Δι­ευ­θυ­ντής δι­α­φό­ρων Σχο­λι­κών μο­νά­δων Δ.Ε. Το 2003 επι­λέ­χθη­κε ως Σχο­λι­κός Σύμ­βου­λος Μα­θη­μα­τι­κών. Ασχο­λή­θη­κε με ζη­τή­μα­τα επι­μόρ­φω­σης κα­θη­γη­τών, ως συ­νερ­γά­της-επι­μορ­φω­τής (από το 1995) του Πε­ρι­φε­ρει­α­κού Επι­μορ­φω­τι­κού Κέ­ντρου (Π.Ε.Κ.) Λά­ρι­σας, του οποίου δι­ε­τέ­λε­σε και Ανα­πλη­ρω­τής Δι­ευ­θυ­ντής-Υπο­δι­ευ­θυ­ντής του για ορι­σμέ­νο δι­ά­στη­μα. Το 2010 συ­ντα­ξι­ο­δο­τή­θη­κε ως Προ­ϊ­στά­με­νος Επι­στη­μο­νι­κής και Παι­δα­γω­γι­κής Κα­θο­δή­γη­σης Δ.Ε. Πε­ρι­φε­ρει­α­κής Δ/νσης Εκπ/σης Θεσ­σα­λί­ας και Σχο­λι­κός Σύμ­βου­λος. Δι­ε­τέ­λε­σε μέ­λος και -στη συ­νέ­χεια- Πρό­ε­δρος της Καλ­λι­τε­χνι­κής Επι­τρο­πής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λά­ρι­σας («Θεσ­σα­λι­κό Θέ­α­τρο»), κα­τά τα έτη 1989-1997. Είναι μέ­λος της Ε.Μ.Ε. (Ελ­λη­νι­κής Μα­θη­μα­τι­κής Εται­ρεί­ας) και επί σει­ρά ετών Πρό­ε­δρος του Πα­ραρ­τή­μα­τος της Ε.Μ.Ε. Λά­ρι­σας. Οι δυο γιοι του Θω­μάς και Θο­δω­ρής είναι γι­α­τροί.

Εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 440

Ουλτραμαρίν | Malcolm Lowry

Το πρώτο μυθιστόρημα του Malcolm Lowry είναι η ιστορία του παρθενικού ταξιδιού του Ντέινα Χίλιοτ, που σε ηλικία δεκαεννέα χρόνων μπαρκάρει στο Οιδίπους Τύραννος με προορισμό τη Βομβάη και τη Σιγκαπούρη. Ως πρωτόβγαλτος ναύτης, ο νεαρός θα χρειαστεί να παλέψει κόντρα στις ίδιες του τις αξίες, ώστε να κερδίσει την αναγνώριση και τον σεβασμό των υπόλοιπων μελών του πληρώματος. Έτσι, προσπαθεί να ακολουθήσει το παράδειγμά τους περιφερόμενος στα μπαρ και στα μπουρδέλα των λιμανιών, παραμένοντας όμως ταυτόχρονα πιστός στην Τζάνετ, τον πρώτο του έρωτα, που άφησε πίσω στην Αγγλία. Μέσα από την αφήγηση του ίδιου του Ντέινα, η οποία εναλλάσσεται με τη χυδαία και ζωηρή γλώσσα των ναυτικών, παρακολουθούμε τη μύηση του αγοριού στην παρέα των μπαρουτοκαπνισμένων αντρών. «Καμιά θλίψη δεν είναι τόσο μεγάλη όσο αυτή που περνάει και σβήνει».

*Ο Malcolm Lowry (Μάλκομ Λόουρι) γεννήθηκε το 1909 στη βορειοδυτική Αγγλία. Κατά τη δεκαετία του 1930 έζησε στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη, το Μεξικό και το Λος Άντζελες πριν καταλήξει στη Βρετανική Κολομβία του Καναδά το 1939. Ο Lowry δημοσίευσε μονάχα δύο μυθιστορήματα όσο ζούσε: το Ουλτραμαρίν και το Κάτω απ’ το ηφαίστειο. Ωστόσο, άφησε πολλά χειρόγραφα, μερικά από τα οποία εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του το 1957 σε επιμέλεια της συζύγου του. Το αριστούργημά του, Κάτω απ’ το ηφαίστειο (1947) είναι ένα από τα τελευταία σπουδαία μοντερνιστικά μυθιστορήματα.

Εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 328

Οι ιέρειες της Εκάτης | Παναγιώτης Σερ. Χανός

Υπάρχουν εκ των προτέρων χαμένες υποθέσεις; Αξίζει άραγε ν’ αγωνίζεται κάποιος γι’ αυτές;

1447 μ.Χ. Η Σηλυβρία με το κάστρο της είναι το τελευταίο οχυρό της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που καταρρέει. Εκεί λειτουργεί το μοναδικό εναπομείναν, κρυμμένο από τα μάτια του κόσμου, εργαστήριο υγρού πυρός. Φύλακες του μυστικού και δεμένοι με ιερούς όρκους αίματος, τα μέλη της απόκρυφης αδελφότητας των ιπποτών του Δράκου προστατεύουν το ολέθριο όπλο που θα καθυστερήσει την επέλαση των Οθωμανών. Μέχρι τη στιγμή που το μυστικό διαρρέει… Ένα δολοφονικό παιχνίδι εξουσίας με κανόνες που ορίζονται στο παρασκήνιο από τις ιέρειες μιας ξεχασμένης θρησκείας. Ένα άγνωστο έπος με ηρωικές ναυμαχίες, πολύνεκρες μάχες, πολιτικές συγκρούσεις, σκοτεινές συνωμοσίες κι ανομολόγητα πάθη. Ένα ανατρεπτικό δράμα, του οποίου οι τραγικές λεπτομέρειες οδηγούν στη Συντέλεια του Κόσμου. Φαντασία, λυρισμός και ιστορική πραγματικότητα συνυπάρχουν αρμονικά στις σελίδες ενός συγκλονιστικού μυθιστορήματος, που εξιστορεί το χαμένο χρονικό του τελευταίου οχυρού της Αυτοκρατορίας. Μια γλαφυρή αφήγηση δραματικών γεγονότων με συγκλονιστικές ανατροπές που κόβουν την ανάσα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ένας Έλληνας Νταν Μπράουν κι ένα ενδιαφέρον και συναρπαστικό ανάγνωσμα, όπου γίνεται μια σοβαρή και έντιμη προσπάθεια από το συγγραφέα να επαναφέρει την Ιστορία στο ανθρώπινο μέτρο.» (Νίκος Φωτόπουλος, Εφημερίδα των Συντακτών)

*Ο Παναγιώτης, Σεραφείμ, Χανός κατάγεται από πρόσφυγες γονείς από την Καλλίπολη και τη Μάδυτο του Ελλησπόντου, παιδιά των διωγμών, των χαμένων πατρίδων και του πολέμου που κατέληξαν στη Βόρεια Ελλάδα. Σπούδασε δημοσιογραφία στη Θεσσαλονίκη και Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Μεταπτυχιακά αναζήτησε τη γνώση ως “Σύμβουλος Επικοινωνίας στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης” και ως υποψήφιος Δρ του Παντείου στην Κοινωνιολογία της Λογοτεχνίας. Ασκεί τη δημοσιογραφία πάνω από τρεις δεκαετίες και έχει υπηρετήσει στην “πρώτη γραμμή”, αλλά και σε επιτελικές θέσεις σε σημαντικό αριθμό από πανελλαδικά και τοπικά ΜΜΕ όλων των ειδών (Αυριανή, Απογευματινή, Ελληνικός Βορράς, Μακεδονία κλπ, ΕΤ3, Mega Channel, TV100, Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης FM100 κλπ, Γραφεία Τύπου των Δήμων: Θεσσαλονίκης, Κορδελιού – Ευόσμου, Καλλικράτειας, Πυλαίας-Χορτιάτη κλπ). Είναι τακτικό μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Μ-Θ, ενώ διετέλεσε αιρετό μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου, του Μορφωτικού της Ιδρύματος και του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού της Συμβουλίου. Το λογοτεχνικό του έργο (ποιήματα και πεζογραφία) έχει διακριθεί σε πανελλήνιους και διεθνείς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και βραβεύτηκε από συλλόγους Πολιτισμού, Τέχνης και Λόγου. Το 1990 εξέδωσε συλλογή με ποιητικά-σημειωτικά του κείμενα με τίτλο «Οι ρομαντικοί βλέπουν καλά μέσα στη Νύχτα» (“Γρανάτης”) και το 1998 εκδόθηκε συλλογή διηγημάτων του με τίτλο «Η ουρά της τίγρης» από τις Εκδόσεις “Όμηρος”.

Εκδόσεις ANUBIS,σελ. 608