Ένα μοναδικό bazaar βιβλίων στη Θεσσαλονίκη που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείς
Σε ένα εμβληματικό κτήριο της πόλης μπορείς να βρεις εξαιρετικά βιβλία ποιότητας, σε πολύ προνομιακές τιμές
Ένα σπάνιο bazaar βιβλίων που δεν πρέπει να χάσεις πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη το τριήμερο από την Παρασκευή 14 Ιουνίου μέχρι και την Κυριακή 16 του ίδιου μήνα, σε ένα εμβληματικό σημείο της πόλης. Ένας μοναδικός συνδυασμός εξαιρετικών αγορών που θα εμπλουτίσουν τη βιβλιοθήκη και την αισθητική μας με βόλτα σε ένα εμβληματικό κτίριο και μια έκθεση που θα αποζημιώσουν τις αισθήσεις.
Πρόκειται για το καλοκαιρινό bazaar με τίτλο «Βιβλία και τέχνη στη Βίλα» που διοργανώνει το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ) στη Βίλα Καπαντζή (Βασιλίσσης Όλγας 108). Μια σπάνια ευκαιρία για να απολαύσεις μια προσφορά με μια αστική εμπειρία σε ένα κτίριο και έναν κήπο που μαρτυρά τη χαμένη αστική ομορφιά της πόλης.
Το «προνόμιο» για τους επισκέπτες του bazaar είναι ότι θα βρουν μοναδικά βιβλία, υψηλής αξίας σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές, από τον χώρο των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών, αλλά και τον ευρύτερο χώρο της τέχνης, με έκπτωση που φτάνει και το 60%.
Ευκαιρία να εμπλουτίσουμε τη βιβλιοθήκη μας με βιβλία και εκδόσεις που δεν είναι εύκολο να ξαναβρούμε. Αλλά και να χαρίσουμε σε όσους αγαπάμε σπάνιες εκδόσεις σε τιμές ειδικές για την περίσταση.
Οι μέρες και ώρες λειτουργίας του bazaar
Παρασκευή 14 Ιουνίου: 17:00-21:00 Σάββατο 15 Ιουνίου: 12:00-20:00 Κυριακή 16 Ιουνίου: 12:00-20:00
Μαζί και μία εξαιρετική έκθεση
Τις μέρες του bazaar, θα λειτουργεί με διευρυμένο ωράριο και η έκθεση στη Βίλα Καπαντζή «Then and again. Τότε και ξανά. Επαναπροσδιορίζοντας την τελετουργία στα σύγχρονα Βαλκάνια».
Η έκθεση πραγματοποιείται σε συνεργασία με το ΜΙΕΤ–Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης από το Goethe-Institut και με την υποστήριξη του MOMus–Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.
Αντικείμενο έχει την εξέταση των σύγχρονων τελετουργικών που συναντάμε σε κοινωνίες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Εννέα καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες από διαφορετικές χώρες φωτίζουν τον ρόλο και τη σημασία που έχουν οι επαναλαμβανόμενες αυτές πρακτικές.
Σε επιμέλεια του Γιώργου Πρίνου και του Δημήτρη Τσουμπλέκα, περιλαμβάνει νέα έργα δημιουργών που δουλεύουν με το μέσο της φωτογραφίας ή άλλα μέσα βασισμένα στον φακό.
Η έκθεση, που φιλοξενείται στο ΜΙΕΤ έως και τις 6 Ιουλίου 2024, εξετάζει τα σύγχρονα τελετουργικά που συναντάμε σε κοινωνίες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Εννέα καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες από διαφορετικές χώρες φωτίζουν τον ρόλο και τη σημασία που έχουν οι επαναλαμβανόμενες αυτές πρακτικές.
Ποια βαρύτητα μπορεί να έχουν όμως στη σύγχρονη κοινωνία αυτές οι επανερχόμενες πρακτικές που συνήθως έχουν τις ρίζες τους σε παραδόσεις; Μπορούν τα τελετουργικά να συμβάλουν ώστε η ολοένα πιο κατακερματισμένη κοινωνία να αποκτήσει προσανατολισμό και πνεύμα ενότητας; Και ποιες ατομικές ή συλλογικές μορφές έκφρασης μπορούν να θεωρηθούν τελετουργικά; Υπάρχουν σήμερα τυπικές, επαναλαμβανόμενες ατομικές ή συλλογικές πράξεις στην περιοχή μας που να λειτουργούν ως «σύγχρονα τελετουργικά»; Ποια η σημασία των τελετουργικών στη σύγχρονη κοινωνία; Μπορούν τα τελετουργικά να βοηθήσουν ώστε να δοθεί προσανατολισμός, ασφάλεια και η αίσθηση της κοινότητας σε μια κοινωνία που γνωρίζει έναν όλο και μεγαλύτερο κατακερματισμό;
Με την ομαδική έκθεση Then and Again. Τότε και ξανά. Επαναπροσδιορίζοντας την τελετουργία στα σύγχρονα Βαλκάνια το Goethe-Institut διερευνά τα ερωτήματα αυτά ειδικά για την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Εννέα καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες από διαφορετικές χώρες (Αλβανία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Ελλάδα, Κροατία, Κύπρο, Ρουμανία, Σερβία και Τουρκία) φωτίζουν σε εννέα έργα, χρησιμοποιώντας, μεταξύ άλλων, το μέσο της φωτογραφίας, τον ρόλο και τη σημασία των τελετουργικών.
Διοργανώνονται και ομαδικές ξεναγήσεις με δήλωση συμμετοχής.
Είσοδος ελεύθερη.
Πληροφορίες: 2310 295 170 & 177, e:mail: [email protected]
Μπορείτε να δείτε περισσότερα εδώ
H λαμπρή ιστορία και η αρχιτεκτονική της Βίλας Καπαντζή
Όσοι επισκεφθείτε το bazaar, εκτός από την έκθεση μπορείτε να περιηγηθείτε και στους χώρους της εμβληματικής Βίλας Καπαντζή, με την τεράστια ιστορία αιώνων και παράδοσης.
Διαβάστε μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το κτήριο από τον Μάριο Δαδούδη στην Parallaxi, μέσα από στοιχεία του Γιάννη Επαμεινώνδα:
Στα τέλη του 19ου αιώνα ο Ιμπραήμ Καπαντζή είχε οκτώ παιδιά – με τα τρία αγόρια, Μεχμέτ, Αχμέτ και Γιουσούφ, και ήταν από τους σημαντικότερους παράγοντες της οικονομίας της Θεσσαλονίκης.
Είναι πολύγλωσσοι, καλλιεργημένοι, πολυταξιδεμένοι, ασχολούνται με το εμπόριο και τις επιχειρήσεις, με ξενοδοχεία και ευρωπαϊκά καφέ. Στα νεόδμητα σπίτια τους στη συνοικία των Εξοχών δίνουν δεξιώσεις και κονσέρτα μουσικής, όπου προσκαλούν την καλή κοινωνία της πόλης.
Σε αντίθεση με την παραδοσιακή εσωστρέφεια και τον μυστικισμό που χαρακτήριζε την κάστα, οι Καπαντζή της αλλαγής του αιώνα είναι άνθρωποι ανοικτοί, κοινωνικοί και εκδυτικισμένοι.
Ο Μεχμέτ, τραπεζίτης, έμπορος και βιομήχανος βαμβακερών και μάλλινων νημάτων, διατέλεσε πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου και λογίσθηκε ανάμεσα στους δέκα πλουσιότερους ανθρώπους της Θεσσαλονίκης.
Υπήρξε από τους βασικούς χρηματοδότες του σχολείου Τερακκί. Είχε στην ιδιοκτησία του δύο από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία της εποχής: το Νέο Όλυμπος Παλάς και το Σμύρνη, στην πλατεία Ελευθερίας (άλλα δύο είχε ο αδερφός του, ο Αχμέτ).
Το υφαντουργείο του Μεχμέτ Καπαντζή, ένα από τα μεγαλύτερα στην πόλη, βρισκόταν στη θέση του σημερινού εργοστασίου της Υφανέτ.
Η πυρκαγιά του 1917 χτύπησε ανελέητα την ακίνητη περιουσία των Καπαντζή, καθώς κάηκαν τα τέσσερα ξενοδοχεία και άλλα ακίνητά τους στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Πριν προλάβουν να δημοπρατηθούν τα οικόπεδα του νέου Σχεδίου Εμπράρ, η Ανταλλαγή Πληθυσμών του 1923 έβαλε οριστικό τέλος στην παρουσία της οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Τα εναπομείναντα ακίνητά τους πέρασαν, βάσει της συνθήκης της Λωζάννης, στην κυριότητα του ελληνικού κράτους ως Ανταλλάξιμη Περιουσία.
Η Βίλα Μεχμέτ Καπαντζή, το κτίριο όπου σήμερα στεγάζεται το Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, βρίσκεται στη συνοικία των Εξοχών ή “Πύργων”, το κομψό προάστιο των τελών του 19 ου αιώνα.
Πρόκειται για την πάλαι ποτέ συνοικία Χαμιδιέ που ονομάσθηκε έτσι προς τιμήν του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β΄. Το ανατολικό προάστιο της Θεσσαλονίκης άρχισε να οικοδομείται κατά το τέλος της οθωμανικής περιόδου, στην αρχή με κατοικίες εξοχικές που, σταδιακά, μετατρέπονταν σε μόνιμες. Η πυρκαγιά του κέντρου της πόλης στα 1890 ενίσχυσε τη μετεγκατάσταση των εύπορων Θεσσαλονικέων στην περιοχή.
Στο σύνολό της η βίλα είναι ένα τριώροφο κτίσμα με ελαφρώς βυθισμένο ισόγειο και δύο κύριους ορόφους. Ένας τέταρτος όροφος-σοφίτα βρίσκεται κάτω από τις στέγες κι ένα επιπλέον δωμάτιο στον πύργο αποτελεί την τελευταία και ψηλότερη στάθμη. Ενώ με πρώτη ματιά το βασικό κτίριο φαίνεται να υπακούει σε μια συμμετρία ως προς δύο άξονες, στην πραγματικότητα αυτή η υποτιθέμενη αυστηρότητα παραβιάζεται σημειακά, για να δημιουργηθεί μια ξεχωριστή οκταγωνική αίθουσα στη μία από τις διαγώνιες ακτίνες του αστεριού, τη βορειοδυτική.
Οι υπόλοιπες τρεις γωνιακές αίθουσες (στη βορειοανατολική έχει τοποθετηθεί το διπλό εσωτερικό κλιμακοστάσιο, ίσως το λαμπρότερο δείγμα κλίμακας ιδιωτικής κατοικίας σε ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη) διαμορφώνονται με μικρές προεκβολές κατά τον διαγώνιο άξονα, οι οποίες παρέχουν στον αρχιτέκτονα ευκαιρία για πλούσιες εσωτερικές ξυλεπενδύσεις και εξωτερικά για περίτεχνη διαμόρφωση της στέγης.
Οι στέγες προεξέχουν υπερβολικά έξω από τους τοίχους του κτιρίου, με αποτέλεσμα να απαιτούνται ειδικές ενισχύσεις με οριζόντιες δοκούς πακτωμένες στους τοίχους, αλλά και ξύλινα φουρούσια για να στηριχθούν οι βαριές μαρκίζες τους.
Οι δύο κεντρικές είσοδοι, με τις εντυπωσιακές μαρμάρινες εξωτερικές κλίμακες, τα μεγάλα μπαλκόνια στον δεύτερο όροφο και τις επιστέψεις των περίτεχνων αετωμάτων, με τα ξύλα που διασταυρώνονται, συμπλέκονται και μετεωρίζονται σε μεγάλο ύψος, αποτελούν αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά του περιγράμματος του κτιρίου και το καθιστούν ξεχωριστό ανάμεσα στα συγγενικά του της συνοικίας.
Εκείνο όμως που αποτελεί το χαρακτηριστικότερο στοιχείο της βίλας είναι ο πύργος. Βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του κτιρίου και συνδέεται με το υπόλοιπο κτίσμα μέσω ενός “λαιμού”, ενωμένου με τη βόρεια αίθουσα σε ένα ενιαίο πλατύ διάδρομο. Θρυλείται πως ο πύργος είναι μεταγενέστερος του βασικού κτιρίου, πως δήθεν ο Μεχμέτ ζήλεψε τη δόξα της βίλας του αδερφού του και έβαλε να προσθέσουν τον πύργο εκ των υστέρων, αλλά κάτι τέτοιο δεν αποδεικνύεται, καθότι μάλιστα η βίλα του Αχμέτ χτίστηκε αργότερα, το 1903, ενώ χάρτες του 1898- 99 εμφανίζουν ήδη τη βίλα του Μεχμέτ πλήρη, με τον πύργο στη θέση του.
Το 1972, με την προσωρινή εγκατάλειψη του κτιρίου, η θερμάστρα παραχωρήθηκε ως χρησιδάνειο από την Εθνική Τράπεζα στο νεοϊδρυθέν τότε Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας – Θράκης, όπου και εκτίθεται μέχρι σήμερα. Φωτογραφικό αντίγραφο της θερμάστρας σε φυσικό μέγεθος έχει τοποθετηθεί σε τοίχο του μεγάλου κλιμακοστασίου της βίλας.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
