Μια ζαχαρένια συνταγή
Η Φωτεινή Κωνσταντοπούλου, με το παραμύθι της, «Μια ζαχαρένια συνταγή», μας συστήνει τον ήρωα Ρένο Ζαχαρένιο, έναν ήρωα θετικών συναισθημάτων και αλληλεγγύης.
Η Φωτεινή Κωνσταντοπούλου, με το παραμύθι της, «Μια ζαχαρένια συνταγή», μας συστήνει τον ήρωα Ρένο Ζαχαρένιο, έναν ήρωα θετικών συναισθημάτων και αλληλεγγύης. Η ίδια ασκεί το επάγγελμα της αστυνομικού και ταυτόχρονα βοηθάει τους δικούς της ήρωές της να φέρουν εις πέρας τις δύσκολες αποστολές τους. «Δικό μου όνειρο είναι μια ζωή που δε χάνει τον δρόμο της. Άνθρωπος λοιπόν πάνω από όλα και έπειτα όλα είναι εύκολα και συνοδοιπορούν.»
Ο Ρένος ο Ζαχαρένιος, ένας ζαχαροπλάστης, διαφορετικός απ’ αυτούς που ξέρουμε, ζει στα …σύννεφα και φτιάχνει λιχουδιές για τους ήρωες των παραμυθιών. Αγαπάει όμως πολύ και τους ανθρώπους, γι’ αυτό αποφασίζει να φτιάξει μια ζαχαρένια συνταγή μόνο για κείνους. Μέχρι το βράδυ όλα πρέπει να είναι έτοιμα. Θα προλάβει όμως; Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης και της αλληλεγγύης. Υπό την αιγίδα της……
Αστυνομικός- Συγγραφέας. Αυτό λέει το βιογραφικό της. Σκέφτομαι λοιπόν, ότι το πρώτο είναι το αναγκαίο βιοποριστικό επάγγελμα και το άλλο το όνειρο και η ευχάριστη ασχολία. «Το όνειρο έχει κάτι που δεν έχει ο στόχος ή που έχει σε μεγαλύτερες δόσεις. Συναίσθημα. Και δικό μου όνειρο είναι μια ζωή που δε χάνει τον δρόμο της. Άνθρωπος λοιπόν πάνω από όλα και έπειτα όλα είναι εύκολα και συνοδοιπορούν.»
Σε μας που απέχουμε πολύ από το επάγγελμα του αστυνομικού, έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι πρόκειται ναι μεν για ένα επάγγελμα επικίνδυνο, δύσκολο αλλά και για ένα επάγγελμα που ασκείται από ανθρώπους δύσκαμπτους, συντηρητικούς. Ωστόσο, το να είσαι συγγραφέας και μάλιστα παραμυθιών απαιτεί ανοιχτή σκέψη. «Από μικρή όταν μάθαινα τα επαγγέλματα μάθαινα μόνο την αποστολή τους. Έτσι λοιπόν πορεύτηκα, έχοντας κατά νου ότι οι αστυνομικοί δεν θα έρχονταν για να φάω όλο μου το φαγητό ή αν έκανα κάποια αταξία. Θα ήταν εκείνοι που θα με βοηθούσαν αν είχα κάποια ανάγκη προστασίας ή και ασφάλειας. Το διαπίστωσα στη συνέχεια τόσο μέσα από τη δική μου προσωπική διαδρομή, όσο και από τη διαδρομή των συναδέλφων μου. Η τοποθέτηση των ανθρώπων και των επαγγελμάτων σε πλαίσια συγκεκριμένα δημιουργεί ακίδες και διχάζει. Επομένως θέλει ανοιχτό μυαλό η ίδια η ζωή για να υπάρχει ισορροπία.»
Αναρωτιέμαι πώς αντιδρούν οι συνάδελφοι αστυνομικοί. «Τα λόγια τους και η στήριξή τους με συγκινούν. Διαβάζουν τα βιβλία μου και με προτρέπουν να συνεχίσω. Από πλευράς μου θα ήθελα να τους πω ένα μεγάλο και εγκάρδιο ευχαριστώ.»
Αντιδράσεις των μικρών αναγνωστών.«Είναι εκπληκτικές οι αντιδράσεις τους. Τις αγαπώ και γελάω. Με ρωτάνε αν έχω «πιάσει κακούς» τις περισσότερες φορές. Πώς; Μου εξιστορούν διάφορα που θεωρούν άσχημα που έχουν δει στην τηλεόραση. Συζητάμε. Προτείνουν λύσεις.»
«Παραμυθάδες» ή συγγραφείς ως πρότυπα.«Διάβαζα πολλά παραμύθια μικρή. Δεν αισθάνομαι ότι έχω επηρεαστεί ή έχω κάποιο συγκεκριμένο πρότυπο. Αισθάνομαι απλά τυχερή που ο πατέρας μου μού άνοιξε αυτόν τον δρόμο φέρνοντας μου παραμύθια για να διαβάσω πριν κοιμηθώ, μέχρι που μου έγινε συνήθεια.»
Ο ήρωάς σας, Ρένος ο Ζαχαρένιος.«Είναι ένας αγγελιοφόρος θετικών μηνυμάτων και συναισθημάτων. Είναι ο χαρακτήρας που υποστηρίζει ότι η αλληλεγγύη με γνώμονα την αγάπη μπορεί να κάνει θαύματα. Και εκείνος το κάνει και πράξη.»
Η «ζάχαρη» που επιβάλλεται στη ζωή μας.«Ένας καλός λόγος, μια γλυκιά καλημέρα, μια κουβέντα υποστηρικτική, μια κίνηση συμπαράστασης. Κάθε τι που βγαίνει από την καρδιά μας και σκοπό έχει να χαρίσει ανάπαυλα και χαμόγελο στον συνάνθρωπό μας.»
Το βιβλίο προάγει τις έννοιες της αγάπης, της αλληλεγγύης, της συμπόνιας. Σε έναν κόσμο που αρνείται να αποδεχτεί το διαφορετικό, που εθελοτυφλεί, πώς μπορούμε να εμφυσήσουμε στα παιδιά αυτές τις αξίες.«Τα παιδιά από μόνα τους λειτουργούν υποστηρικτικά, αυθόρμητα και ανώφελα, αν παρατηρήσουμε τις αυθόρμητες τυχαίες αντιδράσεις τους. Μεγαλώνοντας απλά θα πρέπει να τους το υπενθυμίζουμε, να τους τονίζουμε πόσο σημαντικό είναι να λειτουργούν ο ένας για τον άλλον, πόση δύναμη έχει η αγάπη. Πώς τελικά αυτός ο συνδυασμός λειτουργεί προς όφελος όλων.»
Τα έσοδα από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθούν για την εκστρατεία Back2School της Ύπατης Αρμοστίας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. «Αν κάτι πάντα σκέφτομαι είναι τα όνειρα που έκανα παιδί. Όνειρα που ξεκίνησαν μέσα από το σχολείο. Από τη δύναμη που σου έδινε η πεποίθηση ότι έχοντας γνώση έχεις εφόδια για να τα πραγματοποιήσεις. Δεν μπορώ να φανταστώ παιδιά που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Είναι μια σκέψη που με τρομάζει και με θλίβει βαθιά. Και αυτά τα παιδιά που έμειναν χωρίς σχολεία και βρίσκονται σε προσφυγικούς καταυλισμούς έχοντας στο πλευρό τους τον UNHCR μέσω αυτής της παγκόσμιας εκστρατείας μπορούν και πάλι να ονειρεύονται. Αυτά τα όνειρα θέλησα να στηρίξω, γιατί η πρόσβαση στην εκπαίδευση δεν είναι προνόμιο, αλλά δικαίωμα. Ένα δικαίωμα και ένα αγαθό που θα πρέπει να το απολαμβάνουν όλα τα παιδιά.»
Η επαφή με τα παιδιά.«Το χαμόγελό τους όταν τους διαβάζω το παραμύθι, το αυθόρμητο της παιδικότητάς τους στις συζητήσεις μας, τη γνώση τους γύρω από το προσφυγικό και κυρίως την επιθυμία τους να βοηθήσουν.»
Όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις του θα διατεθούν για τη στήριξη της παγκόσμιας εκστρατείας Back2School της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η οποία στηρίζει την πρόσβαση στην εκπαίδευση των παιδιών-προσφύγων σε όλο τον κόσμο. Με παράλληλες δράσεις, υποστηρίζει την παρούσα έκδοση ο Δήμος Πειραιά.
