Ο έρωτας δύο αγοριών σε βουνό της Σάμου μέσα από φωτογραφίες και σημειώματα

Δύο άντρες παραμερίζουν ό,τι είχαν μέχρι τώρα για να χτίσουν κάτι καινούργιο μαζί. Κάνοντας τη θέληση δύναμη και τον έρωτα αδυναμία, αφήνουν το 2019 τη ζωή τους στην Αθήνα για να ζήσουν μαζί στους πρόποδες του όρους Κέρκης στη Σάμο. Πώς ήταν άραγε αυτή η περίοδος για εκείνους;

Ο Δημήτρης Ταΐρης, ένας από εκείνους τους δύο άντρες, κατέγραψε εκείνους τους μήνες σε φιλμ που καλά καλά δεν έβλεπε καν τότε. “Με την εμπειρία γνώριζα πάνω κάτω τι τραβούσα. Τα είδα όλα όταν επιστρέψαμε στην Αθήνα” θα μου πει στη συζήτηση μας.

Πάει ένας μήνας, που ο Δημήτρης κυκλοφόρησε το photobook με τίτλο “Κέρκης” από το βιβλιοπωλείο και τον Εκδοτικό Hyper Hypo. Είναι το δεύτερο εκδοτικό του “παιδί” μετά το «The Urge» του 2020 και σίγουρα το πιο προσωπικό, καταγράφοντας έναν έρωτα που ξεκίνησε όμορφα… Όπως άλλωστε όλοι οι έρωτες θα έπρεπε να ξεκινούν!

Το Σάββατο 9 Μαρτίου, στις 20.00, ο Δημήτρης Ταΐρης επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, την πόλη που ξεκίνησε τη δική του “περιπέτεια” με τη φωτογραφία πριν μερικά χρόνια. Με την υποστήριξη του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντερ Θεσσαλονίκης, παρουσιάζει το “Κέρκης” και θα συνομιλήσει με τους αναγνώστες, στο Stereosis στην Ζεύξιδος με ελεύθερη είσοδο και διάθεση να εξηγήσει πώς είναι είσαι αποφασισμένος να τα αφήνεις όλα πίσω σου για κάποιον που το αξίζει…

Για αυτό και όσα έγιναν πριν και μετά την έκδοση του “Κέρκης”, ο εξαιρετικός φωτογράφος μιλάει στην Parallaxi και αποκαλύπτει… τι απέγινε τελικά εκείνος ο έρωτας των δύο αγοριών…

Τι είναι για σένα το «Κέρκης»;

Είναι ένα φωτογραφικό βιβλίο με ένα love story. Η ιστορία ενός έρωτα που δείχνει τη διαδρομή αυτού του πράγματος. Και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ένα ταξίδι είναι δηλαδή, επίσης κυριολεκτικό και μεταφορικό, αυτό το βιβλίο που κυρίως μιλάει για την προσπάθεια ενός έρωτα. Και αυτό είναι κάπως δύσκολο στην εποχή μας που ο έρωτας έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Προτεραιότητα πλέον έχει η καριέρα, άλλα πράγματα κι όχι εκείνος. Σε αυτό το βιβλίο λοιπόν, βλέπουμε μία προσπάθεια που έκανα για έναν έρωτα και κατέγραψα το πόσο δύσκολο είναι να βγαίνει κάποιος από τη βολή του και να τα παρατήσει όλα γιατί αξίζει ένας άνθρωπος να είναι κοντά του και θέλει να χτίσει κάτι μαζί του. Είναι λοιπόν μία διαδρομή ενός εξαμήνου, όχι και πολύ ευχάριστη όμως. Το βιβλίο ξεκινάει κάπως ωραία, στην  πορεία “βαραίνει” και μετά έρχεται το τέλος. Το οποίο έχει και μία ελεύθερη ανάγνωση. Κάπως επίτηδες ίσως, το βιβλίο τελειώνει με το να αναρωτιέται ο αναγνώστης τι έγινε μετά. Δεν τελειώνει όμως κάτι, γιατί μετά το τέλος αυτού του βιβλίου, η σχέση αυτή κράτησε άλλα δύο χρόνια. Οπότε η απάντησε σε αυτό, είναι πως σίγουρα πήρα καρπούς από αυτή την προσπάθεια.

Ήταν μία δύσκολη απόφαση να τα παρατήσεις όλα και να πας εκεί;

Όταν τον γνώρισα, ήξερα ότι θα φύγει. Οπότε αυτή η δουλειά κάπως ξεκίνησε με την καταγραφή του δίμηνου μέχρι να φύγει οριστικά για να πάει στο νησί. Οπότε, μετά πήρα την απόφαση να τον ακολουθήσω. Μία απόφαση που δεν ήταν πολύ δύσκολη. Θυμάμαι είχα πει «ναι θα πάω, δεν γίνεται αλλιώς, δεν θέλω να τον χάσω». Κι ας είχα μέσα μου και περίεργα συναισθήματα ανασφάλειας για το άγνωστο. Το δύσκολο ήταν όταν έφτασα εκεί. Έφυγα τότε από την Αθήνα για να πάω να ζήσω σε ένα πάρα πολύ μικρό τουριστικό χωριό κάπου στη Σάμο… Ήταν μία τρέλα αυτό.

Θα το έκανες σήμερα ξανά;

Ξανά και ξανά! Δεν το μετάνιωσα σε καμία περίπτωση. Αν γνώριζα πάλι κάποιον που άξιζε, ναι θα το έκανα. Είμαι άνθρωπος που τον εμπνέει ο έρωτας. Μου δίνει ζωή εμένα ο έρωτας…

Ήθελες αυτό να φανεί στο βιβλίο;

Ναι, ξεκινάει έτσι. Υπάρχει το κομμάτι του έρωτα αλλά κυρίως στις φωτογραφίες αποτυπώνεται πιο πολύ η προσπάθεια και μια διαδικασία, ένα χρονοδιάγραμμα. Το πώς κυλάει ο χρόνος και με κάποιες αναφορές που έχω μέσα εννοιολογικά. Δηλαδή, κάποιες επαναλήψεις που γίνονται, ας πούμε με την χελιδονοφωλιά που την έχω καταγράψει από τότε που έχει μέσα αυγά μέχρι να εκκολαφτούν. Μέχρι που πέταξαν και άδειασε η φωλιά.  Υπάρχουν επαναλήψεις στο βιβλίο όσον αφορά την πορεία και την ολοκλήρωση. Γιατι γενικότερα το βιβλίο αυτό, είναι ένας κύκλος, μια σεζόν. Είναι μία άνοιξη που φτάνει στο φθινόπωρο.

Τι θέλεις να είναι αυτό το βιβλίο για όσους το πάρουν στα χέρια τους;

Είναι τώρα έναν μήνα που βγήκε το βιβλίο και από το feedback που έχω πάρει από τον κόσμο, χαίρομαι πολύ που αισθάνεται αυτό που ήθελα να υπάρξει μέσα του. Ήθελα ο καθένας να μπορέσει να κάνει τη δική του προβολή στην ανάγνωση αυτή. Να μπορέσει να ταυτιστεί και να αισθανθεί αυτά που αισθανόμουν και ήθελα να περάσω εγώ μέσα σε αυτή την  αφήγηση. Νομίζω κάπως το έχω καταφέρει. Εννοώ ότι αν έχω πάρει δέκα feedback πίσω, τα 8 είναι σχόλια από άτομα που μου λένε ότι τους άγγιξε πολύ. Ότι μπόρεσαν και είδαν τον εαυτό τους μέσα σε αυτό. Χαίρομαι πολύ κι επειδή στόχος μου δεν ήταν να μπορέσουν να ταυτιστούν μόνο αγόρια που τους αρέσουν τα αγόρια. Ήθελα να μπορεί οποιοσδήποτε να κάνει μία προβολή και νομίζω το κατάφερα αυτό. Έχω πάρει feedback κι από straight αγόρια και κορίτσια. Κάπως ταυτίστηκαν ή και συγκινήθηκαν γιατί κάνανε μια δική τους προβολή μιας προσωπικής τους, παρόμοιας, ιστορίας ή συνθήκης ή σχέσης.

Το έχει δει ο φίλος σου το βιβλίο;

Ναι, εννοείται. Καταρχάς το ήξερε γιατί κατά τη διάρκεια της παραγωγής ήταν εντελώς παρών σε αυτό και απόλυτα θετικός. Ήταν εκεί, πόζαρε, ήξερε ότι παράγω αυτό το πράγμα. Εννοείται ότι αφού γυρίσαμε και ήμασταν μαζί, εγώ το δούλευα για ένα μεγάλο διάστημα. Οπότε το είδε σε όλη τη διάρκεια που το ετοίμαζα, σχεδόν μέχρι το τελικό αποτέλεσμα. Μετά χωρίσαμε αλλά είδε την τελική μορφή όταν εκδόθηκε και του το ταχυδρόμησα…

Φοβήθηκες αυτή την έκθεση της προσωπικής ζωής σου;

Πάρα πολύ. Δεν έχω εκτεθεί ποτέ περισσότερο. Όμως αυτό που είναι ωραίο σε αυτά που κάνω, είναι η ειλικρίνεια που έχω. Και ίσως να ακούγεται και κλισέ αυτό, αλλά αυτό καταλαβαίνω ότι κάνει κάπως  τη δουλειά μου να αρέσει σε κάποιον. Σκέφτηκα λοιπόν πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μιλήσω γι’ αυτό. Δηλαδή, αν δεν είναι κάτι τόσο προσωπικό, δε ξέρω πώς μπορείς να μιλήσεις για κάτι τέτοιο.

Νιώθεις να ελευθερώνεται κάτι μέσα σου μετά την έκδοση του;

Πολύ! Νιώθω πως είναι ένα νέο κεφάλαιο ζωής για μένα. Όσο βαρύγδουπο κι αν ακούγεται. Ενώ είχα πάντα πολύ ανοιχτή την σεξουαλικότητα μου, αυτή τη στιγμή τη μαθαίνουν όλοι μα όλοι με αυτό το βιβλίο! Είμαι από τις Σέρρες κι αυτό καταλαβαίνεις τι σημαίνει, τώρα το ξέρουν όλοι, θείοι, παραθείοι. Αλλά δε με νοιάζει, γιατί είχα την πλήρη στήριξη της οικογένειας μου  σε αυτό. Και ξέρεις τι έλεγα; Ότι ναι, θα εκτεθώ πολύ αλλά δεν έχω και να ντρέπομαι για κάτι, δεν θα δείξω κάτι άσχημο, θα μιλήσω για όμορφα πράγματα. Θα μιλήσω για έναν έρωτα, σε μία περίοδο που όποτε μιλάμε για το θέμα της ομοφυλοφιλίας χυνόταν «αίμα». Το προηγούμενο διάστημα μέχρι να ψηφιστεί το νομοσχέδιο, ξέρουμε πολύ καλά τι τέρατα ακούστηκαν στις ειδήσεις και στα κανάλια.

Είναι αυτό που θέλεις να κάνεις ως φωτογράφος η καταγραφή των ανθρώπων;

Όλες μου οι δουλειές είναι ανθρωποκεντρικές και έτσι θα είναι. Δηλαδή με αφορά πολύ η αφήγηση. Έχω κάνει δύο βιβλία, ετοιμάζω το τρίτο και νομίζω δε θα σταματήσω να μαθαίνω ιστορίες ανθρώπων. Για μένα η φωτογραφία είναι ένα μέσο καταγραφής και νομίζω πως όσο μεγαλώνω και το «δουλεύω», νιώθω πως είμαι πια και καλός σε αυτό. Δηλαδή, τώρα με την έκδοση στο Hyper Hypo που πέρα από το βιβλιοπωλείο, είναι και ο εκδοτικός που συνεργαστήκαμε για να βγάλουμε αυτό το βιβλίο -και μιλάμε για έναν εκδοτικό με τόσες σπουδαίες εκδόσεις – με έκαναν να πιστέψω πως είμαι καλός σε αυτό. Είναι ωραίο που πίστεψαν από την αρχή σε αυτή τη δουλειά και εντέλει πάει και πολύ καλά στον πρώτο της μήνα.

Υπάρχει κάποια φωτογραφία που ήθελες αλλά άφησες τελικά από έξω;

Υπήρχε μία φωτογραφία που δεν θα έμπαινε αλλά στο παραπέντε μπήκε. Είναι μία φωτογραφία με τον φίλο μου που κρατάει την τούρτα των γενεθλίων μου. Μια τεράστια τούρτα που μου πήρε τότε. Ήταν από τις χειρότερες μέρες εκείνη για μένα… Γι’ αυτό έπρεπε τελικά να μπει. Ξέρεις, πολλές εικόνες και σημειώματα που έβαλα, είχαν καταγραφεί για να μη τα ξεχάσω κιόλας. Ας πούμε έχω και μια φωτογραφία μέσα με κάτι μαχαίρια που πολλοί δεν καταλαβαίνουν για ποιον λόγο τα έχω  βάλει. Ήταν όμως ένα καλοκαίρι που γεννήθηκαν πολύ περίεργοι φόβοι που δεν είχα ξανά ποτέ μου. Οπότε τα κατέγραψα όλα αυτά φωτογραφικά. Και μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να μην καταλάβει ο άλλος γιατί υπάρχει αυτή η φωτογραφία, όμως σίγουρα θα αισθανθεί κάτι.

*Το βιβλίο “Κέρκης” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Hyper Hypo | Επιμέλεια έκδοσης: Δημήτρης Ταΐρης + Ζορζ Σαλαμέ | Στη Θεσσαλονίκη η παρουσίαση θα γίνει το Σάββατο 9 Μαρτίου στις 20.00 | Stereosis (Ζεύξιδος 3)