O Sebastian Fitzek στη Θεσσαλονίκη για τα 60α Δημήτρια: «Το παρελθόν εξηγεί γιατί κάποιος γίνεται δολοφόνος»

Ο πιο επιτυχημένος συγγραφέας ψυχολογικών θρίλερ επιστρέφει στην Θεσσαλονίκη μετά από δύο χρόνια στο πλαίσιο των Δημητρίων για να παρουσιάσει το νέο βιβλίο του «Το κορίτσι του ημερολογίου».

Βιβλίο του Sebastian Fitzek έχουν κυκλοφορήσει σε 37 χώρες κι έχουν πουλήσει πάνω από 19 εκατομμύρια αντίτυπα διεθνώς, ενώ πολλά έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο, παρουσίασε στο κατάμεστο Ολύμπιον το βιβλίο του: «Το κορίτσι του ημερολογίου».

Καλεσμένος των Δημητρίων, ο Γερμανός συγγραφέας συνομίλησε με τον διδάκτορα Δημιουργικής Γραφής, μελετητή της μυθοπλασίας μυστηρίου και συντονιστή της Λέσχης Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας Φεντόρα, Αλέξανδρο Μυροφορίδη και με το κοινό που συγκεντρώθηκε από νωρίς γύρω από την πλατεία Αριστοτέλους περιμένοντας να τον ακούσει.

Ευδιάθετος, πάντα χαμογελαστός, άρτι αφιχθείς από το μεγαλύτερο φεστιβάλ βιβλίου στον κόσμο αυτό της Φρανκφούρτης, ο Fitzek μας χάρισε την πρώτη συνέντευξη της ημέρας.

Αγαπά την Ελλάδα, είναι προορισμός διακοπών για τον ίδιο και την οικογένεια του, αλλά και η χώρα με ένα από τα πιο πολυπληθή και πιστά φαν κλαμπ του.

«Αγαπώ την Ελλάδα είναι τόσο όμορφη, με φιλικούς και φιλόξενους ανθρώπους, έχω πολλούς αναγνώστες που αγαπούν την δουλειά μου, είναι από τα λίγα μέρη στον κόσμο που με αναγνωρίζουν στον δρόμο σαν να είμαι σταρ του κινηματογράφου. Σήμερα στο αεροπλάνο μου ζητήσανε αυτόγραφο κάτι που δεν είναι τόσο συνηθισμένο να συμβαίνει εκτός βιβλιοπωλείων. Είμαι διάσημος εδώ χάρη στον εκδοτικό μου οίκο και τους αναγνώστε και τους ευχαριστώ».

Στο προηγούμενο βιβλίο του το εξώφυλλο ήταν ένας καθρέφτης – η ηρωίδα έπασχε από κατοπτροφοβία- στο «Κορίτσι του Ημερολογίου» αν το τρίψεις με ένα βρεγμένο πανί αποκαλύπτεται ο τίτλος και ένα παράθυρο το οποίο έχει μια ιδιαίτερη σημασία σε όλη την ιστορία.

«Όταν το συζήτησα για πρώτη φορά με τους συνεργάτες μου η ιδέα ήταν να μπορεί κάποιος να ξύσει την επιφάνεια του βιβλίου και να αποκαλυφθεί κάτω από τον υποτιθέμενο πάγο ένα παράθυρο. Αυτό που δεν μας άρεσε ήταν πως ο αναγνώστης θα μπορούσε να το κάνει μόνο μια φορά και το υλικό είναι τέτοιο που σταδιακά θα κατέστρεφε την υφή του χαρτιού και έτσι το απορρίψαμε.

Αργότερα οι συνεργάτες μου ανακάλυψαν μια νέα τεχνική που δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ σε βιβλίο, κάτι που με ενθουσίασε και ήθελα να το δοκιμάσουμε και η ιδέα ήταν το εξώφυλλο να εμφανίζεται όταν έρχεται σε επαφή με το νερό και μετά όταν θα στεγνώνει να χάνεται, οπότε να μπορεί να δημιουργεί κάποιος το εφέ όσες φορές θέλει χωρίς να καταστρέφει το εξώφυλλο. Είμαι πολύ χαρούμενος που αυτή η ιδέα πραγματοποιήθηκε εκτός από την Γερμανία και στην Ελλάδα που είναι η μοναδική άλλη χώρα στην οποία υπάρχει αυτή η ειδική έκδοση εξωφύλλου».

Από την περίληψη του βιβλίου μας γίνεται γνωστό πως:

Χρόνια πριν, μια κοπέλα βρέθηκε παραμονές γιορτών σ’ ένα απομονωμένο σπιτάκι στο Δάσος της Φραγκονίας. Κι εκεί, ένας ψυχοπαθής έφτιαξε μαζί της ένα χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο φρίκης. Μια μητέρα σκαλίζει εκείνη την παλιά ιστορία, για να σώσει το δικό της παιδί.

Τον ρωτάω αν το βιβλίο είναι μια ιστορία εκδίκησης, ένα μήνυμα για την δύναμη της μητρικής αγάπης η μήπως η ανάδειξη της διαμάχης μεταξύ επιστήμης και θρησκείας.

«Το κύριο θέμα που με απασχόλησε είναι η ικανότητα να ξεχωρίσουμε ένα ψέμα από μια εξωπραγματική αλήθεια, κάτι που προβληματίζει όλους μας σήμερα με τόσα fake news, κατασκευασμένες ειδήσεις και πληροφορίες στο διαδίκτυο που αναρωτιέμαι πως μπορούμε να ξεχωρίσουμε μια αντικειμενική αλήθεια από ένα κατασκευασμένο ψέμα.

Η θρησκεία είναι και αυτή βασικό συστατικό στην ιστορία, οι άνθρωποι έχουν μέσα τους την πίστη, την ανάγκη για κάτι πιο επάνω από αυτούς, αλλά πολλές φορές βρίσκουν τρόπους να νομιμοποιούν παράλογες πράξεις που τις συνδέουν με την πίστη και αφοσίωση τους στο θεό. Με όχημα την θρησκεία εύκολα κάποιος παρακινεί μια ομάδα ανθρώπων οδηγώντας τους σε ακρότητες.

Και η οικογένεια είναι πάντα ψηλά στην θεματολογία μου ίσως γιατί είμαι πατέρας 5 παιδιών και γιατί μου αρέσει να επιστρέφω στο ερώτημα τι κάνει την οικογένεια; Οι βιολογικοί δεσμοί ή μήπως η αγάπη; Αν έπρεπε να απαντήσω θα έλεγα σίγουρα η αγάπη. Όλες αυτές οι θεματικές ξεπηδούν από μέσα μου καθώς είμαι στην διαδικασία συγγραφής και συνειδητοποιώ αργότερα ότι συνδέονται και επανέρχονται».

Το παιχνίδι με το ημερολόγιο της φρίκης βασισμένο σε ένα παλιό Γερμανικό έθιμο και θυμίζει μια άλλη γνωστή Γερμανική συνήθεια που τα τελευταία χρόνια συναντάμε και στην Ελλάδα. Να δίνονται στα παιδιά ημερολόγια με 24 πορτούλες, όσες και οι ημέρες του Δεκεμβρίου μέχρι τα Χριστούγεννα, όπου πίσω από κάθε μια κρύβεται και ένα σοκολατάκι. Προς στιγμή φαίνεται σαν ο Sebastian Fitzek να θέλει να στοιχειώσει για πάντα μια όμορφη παιδική ανάμνηση. Γελάει όταν το ακούει και σκέφτεται τον συσχετισμό.

Το ζωντανό ημερολόγιο είναι ένα έθιμο της Βαυαρίας που μπορεί να μην είναι πλέον τόσο διαδεδομένο συνεχίζουμε όμως να το συναντάμε σε κάποιες οικογένειες, οι γείτονες μου για παράδειγμα το τηρούν πιστά. Τοποθετείς στο παράθυρο σου ένα κερί που όταν είναι αναμμένο αποτελεί μια ανοιχτή πρόσκληση προς οποιονδήποτε στην γειτονιά να χτυπήσει την πόρτα του σπιτιού για να γιορτάσει με τους οικοδεσπότες. Ένα πολύ ωραίο έθιμο κοινωνικοποίησης που μου άρεσε πριν σκεφτώ ότι μπορεί να είναι μια ωραία ιδέα για θρίλερ. Το λάθος κερί, στο λάθος παράθυρο, ο λάθος επισκέπτης. Αυτή ήταν η ιδέα.

Η Βαυαρία είναι μια περιοχή διαφορετική από την υπόλοιπη Γερμανία. Διαθέτει ισχυρή παράδοση, έντονο θρησκευτικό στοιχείο, έθιμα που μένουν αναλλοίωτα εδώ και εκατοντάδες χρόνια, διαφορετική μουσική, διαφορετικό φαγητό, περίεργη προφορά. Ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο που ο συγγραφέας χρησιμοποίησε για να ξεδιπλώσει την πλοκή.

Στα περισσότερα βιβλία του όπως και στο τελευταίο άλλωστε ο Fitzek δεν ακολουθεί γραμμική αφήγηση. Ανάμεσα στα κεφάλαια υπάρχουν χρονικές μεταφορές από το παρελθόν στο παρόν και το μέλλον.

Τα ψυχολογικά θρίλερ συνήθως κρύβουν μυστικά που συνδέονται με το παρελθόν. Ακούγεται κλισέ αλλά αυτό συμβαίνει. Το παρελθόν έρχεται να εξηγήσει τους λόγους που κάποιος γίνεται δολοφόνος στο παρόν, έρχεται να δικαιολογήσει μια πράξη.

Είναι ο τρόπος που δουλεύουν οι ψυχοθεραπευτές. Προσπαθούν να εξηγήσουν το παρόν, σκαλίζοντας το παρελθόν για να βρουν ένα μοτίβο πίσω από αυτό. Τι οδηγεί για παράδειγμα έναν άντρα να γίνει βίαιος προς μια γυναίκα και να της επιτεθεί. Είμαστε εκ φύσεως κακοί και βίαιοι ή γεννιόμαστε όλοι καλοί άνθρωποι που κάτι μας κάνει να λειτουργήσουμε με θυμό, οργή και βία; Ποιες είναι οι συνθήκες που μας κάνουν να ξεφύγουμε από τα όρια μας;

Πόσο μας επηρεάζει το περιβάλλον, ο τρόπος που μεγαλώσαμε τα βιώματα που είχαμε; Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο καταστροφικοί στον πόλεμο και χάνουν την ανθρώπινη τους υπόσταση; Από την άλλη πλευρά βλέπουμε σε εποχές κρίσης την πλειοψηφία των ανθρώπων να στέκονται αλληλέγγυα στον συνάνθρωπo και να επιλέγουν να κάνουν το καλό. Είμαστε ένας λευκός καμβάς που περιμένει να γεμίσει με εμπειρίες και βιώματα.

Δυο μήνες μας χωρίζουν από τα Χριστούγεννα και στο βιβλίο συναντάμε μια ηρωίδα που πάσχει από Εορτοφοβία. Συνδέεται άραγε με την μελαγχολία και την μοναξιά των εορτών;

Η φοβία είναι κάτι που πρέπει να διαχωρίσουμε από την μελαγχολία των εορτών. Στο βιβλίο η Ολίβια βιώνει σε παιδική ηλικία ένα τραύμα που την κάνει να φοβάται τις γιορτές ως ενήλικη γιατί της επαναφέρουν τους εφιάλτες που έζησε.

Η μοναξιά από την άλλη είναι ένα πρόβλημα της εποχής μας. Άνθρωποι που όχι απλά περνάνε τις γιορτές μόνοι αλλά που μπορεί να πεθαίνουν και να μην τους αναζητά κανείς παρ’ όλο που ζούμε στην εποχή του διαδικτύου και είμαστε συνεχώς συνδεδεμένοι μεταξύ μας. Υπάρχει βέβαια και η μοναξιά μέσα σε μια σχέση στην οποία μπορεί να παραμένουμε από ανασφάλεια, γιατί δεν αντέχουμε να είμαστε μόνοι.

Αυτό όμως είναι το θέμα του νέου μου βιβλίου που κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες στην Γερμανία με πρωταγωνίστρια μια κοπέλα που φοβάται να μείνει μόνη μέχρι που ανακαλύπτει ότι τελικά δεν ήταν ποτέ μόνη γιατί την παρακολουθεί ο αόρατος γείτονας. Αυτός είναι και ο τίτλος του βιβλίου «Ο γείτονας». Είναι και πάλι με ένα εξώφυλλο που έχει ένα εντυπωσιακό τρικ όπως όλα τα άλλα.

Θεωρώ το εξώφυλλο βασικό μέρος ενός βιβλίου. Είναι σημαντικό όταν διαβάζει κανείς να χαλαρώνει, να ξεφεύγει και να μπαίνει σε έναν άλλο κόσμο. Ελπίζω και αυτό και όλα τα επόμενα να χαρίζουν εκτός από χαλάρωση, διασκέδαση αλλά και ανήσυχες νύχτες αγωνίας στους αναγνώστες μου».

Η περιοδεία του Sebastian Fitzek θα συνεχιστεί με μια στάση στην Αθήνα και στην συνέχεια με το νέο του βιβλίο «Ο γείτονας» θα επισκεφθεί πάνω από 15 πόλεις της Γερμανίας.

Περισσότερα για τον Sebastian Fitzek θα βρείτε στην ιστοσελίδα https://sebastianfitzek.com/