Read a book, my dear: Ντέιβιντ Νίκολς

Ο Ντέιβιντ Νίκολς γεννήθηκε το 1966 και σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία και Θέατρο στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ. Τα πρώτα οκτώ χρόνια μετά τις σπουδές του δούλεψε ως ηθοποιός. Πρωτοξεκίνησε το γράψιμο με μια διασκευή του θεατρικού έργου του Σαμ Σέπαρντ Simpatico. Το μυθιστόρημά του «Μία ημέρα» έγινε τεράστια εμπορική επιτυχία.

-Ο πολιτισμός μας τοποθέτησε σε βάθρο και αντιμετώπισε ως κάτι πολύτιμο το έντυπο βιβλίο. Ανησυχείτε για το μέλλον του; Το ηλεκτρονικό βιβλίο νομίζετε πως εκτός από τον τρόπο που διαβάζει κανείς μπορεί να αλλάξει και τον τρόπο που γράφει;

Δεν γνωρίζω συγγραφέα που να μην τον απασχολεί αυτό έστω και λίγο. Τα παιδιά μου αγαπούν τα βιβλία αλλά μήπως η έκθεσή τους στην ψηφική τεχνολογία έχει επηρεάσει τις διανοητικές τους διαδικασίες, τη διάρκεια της προσοχής τους; Τα περισσότερα απ’ όσα διάβασα ως έφηβος τα προτίμησα γιατί δεν υπήρχε κάτι άλλο να κάνω. Τα βιβλία ήταν μια διέξοδος, μόρφωση αλλά και τρόπος να καταπολεμήσεις την πλήξη σου. Ένα παιδί όμως με σύνδεση στο ίντερνετ σπάνια θα βαρεθεί. Θα έχουν άραγε τον χρόνο και την υπομονή να διαβάσουν τις σχεδόν 1000 σελίδες του David Copperfield όταν έχουν πρόσβαση σε κάθε ταινία ή τηλεοπτική σειρά έχει γίνει; Και πώς τα πείθουμε ότι αξίζει περισσότερο να περάσουν την ώρα τους διαβάζοντας παρά να ξοδέψουν το χρόνο τους σε ηλεκτρονικά παιχνίδια, σερφάρισμα, κουβεντολόι και κουτσομπολιό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όσα έμαθα ως παιδί προέρχεται από τις τυπωμένες λευκές σελίδες των βιβλίων. Τα περισσότερα απ’ όσα μαθαίνουν τα παιδιά σήμερα προέρχονται από κείμενα και εικόνες στις οθόνες. Επομένως ναι, όπως πολλοί συνάδελφοί μου μερικές φορές νιώθω όπως ένας κατασκευαστής σελών στις πρώτες μέρες της εποχής του αυτοκινήτου. Κι όμως το βιβλίο είναι ακόμα εδώ. Παρατηρώ καθημερινά τους ανθρώπους στο μετρό να κρατούν τους ογκώδεις τόμους του Game of Thrones, το πιο πρόσφατο βιβλίο περιπέτειας ή την Άννα Καρένινα. Οι αναγνώστες με τους οποίους μιλάω δεν φαίνεται να απογοητεύονται σε σχέση με τον γραπτό λόγο, τυπωμένο ή ηλεκτρονικό. Πράγματι, αν ορίζουμε το διάβασμα ως αφομοίωση της γραπτού λόγου, ανεξαρτήτως μέσου, όλοι μας διαβάζουμε περισσότερο από ποτέ. Είναι θέμα ισορροπίας: να αναγνωρίσουμε την αλλαγή αλλά ταυτοχρόνως να παραμείνουμε αυθεντικοί στην σχέση μεταξύ αναγνώστη και συγγραφέα. Προσωπικά παραμένω πάντα εραστής της τυπωμένης σελίδας, του βιβλίου ως αντικείμενο αλλά παράλληλα έχω αγοράσει ένα e-reader. Κι ενώ δε μπορώ να φανταστώ ότι θα αποθησαυρίσω τέτοιου είδους αντικείμενα εντούτοις συλλέγω το περιεχόμενό τους. Σε μια μικρή φορητή συσκευή στην τσέπη μου κουβαλώ όλες τις σύντομες ιστορίες του Τσέχωφ, Cheever, τα άπαντα του Ντίκενς, Φιτζέραλντ και Όργουελ,τα ποιήματα του John Donne ολόκληρο τον Σέξπηρ κι αυτό είναι υπέροχο. Και φυσικά όσον αφορά σύγχρονους συγγραφείς είμαι περήφανος που δεν «κλέβω» και πάντα πληρώνω για τα έργα τους.  Ως προς το γράψιμο, δεν μπορώ να φανταστώ πως θα διαφοροποιήσω το στυλ μου για να προσαρμοστώ στα e-books. Το μπορεί να περιλαμβάνει αυτό; Μικρότερα κεφάλαια και πιο γρήγορη πλοκή; Προσπαθώ να είμαι περιεκτικός και και διασκεδαστικός είτε σε ένα τυπωμένο βιβλίο είτε σ ένα ηλεκτρονικό. Ή μήπως χρειάζεται μια μουσική επένδυση ή διαδραστικούς χάρτες; Είμαι βέβαιος ότι κάποιος θα δημιουργήσει ένα πετυχημένο υβρίδιο διαδραστικού βιβλίου αλλά δεν ξέρω αν έχουμε φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο και δεν είμαι σίγουρος αν θα θέλω να το διαβάσω όταν θα γίνει. Η αντίληψη που έχω για την κόλαση είναι η στιγμή όπου ένα μυθιστόρημα θα πάρει τη μορφή σύντομων ενημερώσεων τύπου twitter ή facebook ή όταν ο αναγνώστης θα αποφασίζει για το τέλος. Όλα αυτά είναι μοντέρνα γίνονται για λόγους εντυπωσιασμού και είναι ρηχά. Ένα tweet ποτέ δεν μπορεί να κάνει έναν αναγνώστη να κλάψει, παρά μόνο εσκεμμένα.

-Είναι νομίζετε καθήκον του συγγραφέα να παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις του καιρού του και σε ποιο βαθμό επηρεάζουν το έργο του;

Τίποτα απ ‘ όσα έχω γράψει δεν είναι αιώνιο. Προσπάθησα πάντα να είμαι ακριβής και λεπτομερής όσον αφορά στο παρελθόν και κοινωνικά αφοσιωμένος στη συγγραφή που αφορά στο παρόν. Το «Μια μέρα» είναι πρωτίστως μια ιστορία αγάπης, αλλά συγχρόνως θίγει ζητήματα κοινωνικής τάξης, φιλοδοξίας, ιδεαλισμού και απογοήτευσης, των ραγδαίων αλλαγών στην πολιτική ζωή της Βρετανίας που συνέβη από τη δεκαετία του 80 μέχρι σήμερα. Ευτυχώς είναι διασκεδαστικό. Σιχαίνομαι τις ταμπέλες αλλά αν πρέπει να προσδιορίσω τα 3 μυθιστορήματα που έχω γράψει τότε θα σας έλεγα ότι πρόκειται για κοινωνικές κωμωδίες με έμφαση στη δεύτερη λέξη. Απεχθάνομαι όμως να προσδιορίσω το καθήκον ενός συγγραφέα. Γράφουμε αυτά που θέλουμε να γράψουμε. Θα ήταν παράξενο να επιπλήξουμε τον Lewis Carroll γιατί δεν έθιξε το ζήτημα της παιδικής κακοποίησης στην Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων. Φυσικά έχουν υπάρξει πολλά και εξαίρετα πολιτικά μυθιστορήματα: τα βιβλία του Όργουελ, Bleak House ή το The Leopard ή το To Kill a Mockingbird αλλά τα καλύτερα από αυτά θίγουν ακροθιγώς πολιτικά ζητήματα. Πράγματι το δόγμα και η ιδεολογία αποτελούν ταφόπλακες της έμπνευσης. Τιμώ τον Ντίκενς αλλά η χειρότερη στιγμή του είναι όταν προσπαθεί να λύσει ένα πολιτικό ζήτημα, την βιομηχανοποίηση και τον συνδικαλισμό στους «Δύσκολους Καιρούς», για παράδειγμα. Είναι βαρύς, πομπώδης και λογοτεχνικά άστοχος. Αν ήμουν ένας σύγχρονος έλληνας συγγραφέας, υποθέτω ότι θα ένιωθα την υποχρέωση να ασχοληθώ με την κρίση. Αλλά ίσως και να έγραφα μια ελαφριά και αισιόδοξη κωμωδία. Σίγουρα δεν θα συνέχαιρα κάποιον που θα έγραφε σχετικά με δράκους, διαστημικά ταξίδια και ποιητικούς μύθους

-Σε ποια στιγμή σας βρίσκουμε; Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο αυτή την εποχή; 

Μετά από πολλά χρόνια, με λάθος ξεκινήματα και προβληματισμό, κατέληξα στην ιδέα να γράψω ένα μυθιστόρημα. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος και απολαμβάνω το γράψιμο για πρώτη φορά από το «Μία ημέρα» Παράλληλα με τη συγγραφή, αυτό το διάστημα, κάνουμε πρόβες για μια σειρά του BBC, μια ιστορία αγάπης σε δύο μέρη για εκείνους που μετακινούνται καθημερινά από και προς τη δουλειά τους, με τον τίτλο 7.39. Κι αργότερα, αυτό το καλοκαίρι ελπίζουμε να γίνει μια ταινία βασισμένη στο έργο του Τόμας Χάρντυ «Μακριά απ’ το αγριεμένο πλήθος», σε σκηνοθεσία του σπουδαίου Τόμας Βίντεμπεργκ.

*Στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου: Παρασκευή 17/5, 18.00-19.00-(αίθουσα Δημήτρη Χατζή, περ. 15) Ο συγγραφέας του best seller «Μία ημέρα» David Nicholls, το οποίο μεταφράστηκε σε 36 γλώσσες, συζητά για το βιβλίο με τον δημοσιογράφο Μανώλη Πιμπλή. Αμέσως μετά στο περίπτερο της τιμώμενης χώρας ο συγγραφέας θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου του. (οργάνωση: Βρετανικό Συμβούλιο).