Τα βιβλία που θα διαβάσεις τις επόμενες μέρες

Βιβλία που ξεχωρίσαμε αυτήν την εβδομάδα, σας τα παρουσιάζουμε προκειμένου να τα πάρετε στα χέρια σας και να έχετε την πιο καλή «συντροφιά» αυτές τις πρώτες μέρες του καλοκαιριού.

Μερικά βιβλία, διαφορετικά μεταξύ τους, για διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικές απαιτήσεις και πάνω από όλα, για διαφορετικές διαθέσεις που εμείς αγαπήσαμε ήδη.

“Σάτιρα και Επανάσταση” | Διονύσης Καψάλης 

Ο ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ είναι το σημείο όπου μπορούμε να σκεφτούμε πως αρχίζει η ειρωνική διάβρωση ( όχι η ανατροπή ) του ρομαντισμού. Απέναντι στην αξίωση αυθεντικότητας, που την αφουγκράζεται και την αισθάνεται να διαποτίζει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του έργου του, ο Βύρων θα επιστρατεύσει τη μηχανή της σάτιρας αλλά και τις λεπτότερες διευθετήσεις της ειρωνείας και θα τις εγκαταστήσει μέσα στον πυρήνα μιας νέας ποιητικής αυτοσυνειδησίας. Σε αυτό θα αποδειχτεί ο λιγότερο ρομαντικός από τους ρομαντικούς ποιητές, εντέλει δε, στον Δον Ζουάν, και ο λιγότερο βυρωνικός, μολονότι δεν χωρεί αμφιβολία ότι το μεγάλο κωμικό έπος αποτελεί για τον ίδιο τον Βύρωνα –όσο και για τον σημερινό αναγνώστη του– τη φυσική συνέχεια του προηγούμενου έργου του, την προέκταση και την κορύφωσή του. Αρκεί στην κορύφωση αυτή ν᾽ ακούσουμε, χωνεμένο μέσα στις περιελίξεις της ειρωνείας και υπό τους τόνους μιας αφ᾽ υψηλού θέασης των ανθρωπίνων, το ανάκρουσμα ενός τρόμου που μετά τον ρομαντισμό θα έρχεται όλο και πιο κοντά μας : τον τρόμο του μηδενισμού, της ηθικής ερήμωσης. Γι᾽ αυτό και το μακροσκελές αυτό έπος μπορεί να είναι τόσο λυτρωτικά ανάλαφρο αλλά και τόσο βαθιά συγκινητικό – τόσο καίριο για το υπόλοιπο της λογοτεχνίας, όσο διαρκέσει ακόμα, έμμετρης και πεζής.

*Ο Διονύσης Καψάλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Σπούδασε κλασική και αγγλική φιλολογία στις Η.Π.Α. (1970-1974) και νεοελληνική φιλολογία στο Λονδίνο (1981-1984), όπου επίσης δίδαξε για δύο χρόνια. Από το 1978 έχει δημοσιεύσει ποιητικά βιβλία, δοκίμια, ποιητικές μεταφράσεις, άρθρα, μελέτες και βιβλιοκρισίες σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Από το 1986 ως το 1997 εργάστηκε ως υπεύθυνος εκδόσεων στο Βιβλιοπωλείον της Εστίας. Από το Σεπτέμβριο του 1998 εργάζεται στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, όπου, από το Νοέμβριο του 1999, κατέχει τη θέση του διευθυντή.

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, σελ. 80

“Απ’ του Βότση στο Ντεπώ” | Γιώργος Μπινιχάκης

Η πορεία της παιδικής και εφηβικής ηλικίας του συνθέτη, μέσα από τις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70, καθώς η οικογένεια μεταναστεύει απρόσμενα από την Κρήτη στη Θεσσαλονίκη, μετακινούμενη σταδιακά από τη συνοικία του Βότση σε αυτήν του Ντεπώ, στο μεταίχμιο ακριβώς δύο εποχών.

Ανάμεσα στις παλιές μονοκατοικίες, τις μαθητικές μπλε ποδιές, τα παλιά κτήρια που αρχίζουν να ξεθωριάζουν και να εγκαταλείπονται, παίζοντας ανύποπτα στην άκρη του Μεγάλου Καναλιού, δίπλα στο εγκαταλελειμμένο εβραϊκό τολ, το μυστηριώδες Στοιχειωμένο Σπίτι, τους μπλε ναύτες της Ναυτικής Διοίκησης, κλωτσώντας άθελα κάποιο άδειο μπουκάλι αφημένο στα χαλίκια του θερινού σινεμά με τη βραδινή ψύχρα, ανακαλύπτοντας τον έρωτα στη σκιά της Villa Bianca και στα σχολικά προαύλια, ενώ ο θυελλώδης, βορινός άνεμος του χειμώνα, αδιάφορος, σαρώνει τα συντρίμμια του χρόνου.

*Ο Γιώργος Μπινιχάκης, κρητικής καταγωγής, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1963. Έφηβος έγραφε ποιήματα, λίγο αργότερα τραγούδια. Παρακολούθησε σε ωδείο τη βασική θεωρία της μουσικής και λίγα μαθήματα κλασικής κιθάρας. Σταδιακά μέσα στα χρόνια, μελέτησε σε βάθος τη μουσική, χωρίς επίσημες σπουδές. Σπούδασε Τοπογράφος Μηχανικός στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης. Έχουν κυκλοφορήσει πέντε CD με τραγούδια του. Σήμερα εξακολουθεί να ζει στη Θεσσαλονίκη, γράφοντας κυρίως μουσική για το θέατρο, Συμφωνική μουσική, αλλά και διηγήματα, δημοσιευμένα κατά καιρούς σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.

Εκδόσεις Μολύβι, σελ. 144

Η Θεσσαλονίκη του Πολύκλειτου Ρέγκου 1912 – 2012 | Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ρέγκος

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS ο κατάλογος με όλα τα έργα του Πολύκλειτου Ρέγκου, που εκτέθηκαν στην τιμητική και αναδρομική έκθεση «1912-2012: Η Θεσσαλονίκη του Πολύκλειτου Ρέγκου». Η έκθεση είχε γίνει στην Casa Bianca, κτίριο της Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης, από τις 20 Δεκεμβρίου 2012 μέχρι τις 20 Μαρτίου 2013, τιμής ένεκεν, για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους.

Πρόκειται για μία τετράχρωμη σκληρόδετη έκδοση.

Μέρος από τον πρόλογο του γιου του καλλιτέχνη και επιμελητή της έκδοσης/έκθεσης, Κωνσταντίνου Ρέγκου

…Φέτος τον Δεκέμβρη θα κλείσουν δέκα χρόνια από τα εγκαίνια της έκθεσης και το γεγονός αυτό μιλάει από μόνο του: Δημοσιεύεται αργά αυτός ο κατάλογος! Δεν θα κάνω κατάθεση των όσων μεσολάβησαν από τότε, γιατί θα ήταν δύσκολο εγχείρημα και ίσως άνευ σημασίας τώρα πια! Το αποτέλεσμα είναι αυτό που πάντα μετράει, και με την συμπαράσταση που έχω διαχρονικά από τις εκδόσεις IANOS, χαίρομαι αφάνταστα για την πραγματοποίηση της έκδοσης αυτής.

Η Θεσσαλονίκη για τον Πολύκλειτο Ρέγκο, πέραν του ότι ήταν πηγή έμπνευσης, ήταν και η πόλη που ανδρώθηκε, παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια, ο τόπος που δημιούργησε το κατ’ εξοχήν έργο του, αλλά και όπου έκλεισε τα μάτια του για στερνή φορά…

Σπάνια θα βρει ο φιλότεχνος αναγνώστης τόση Θεσσαλονίκη του Πολύκλειτου Ρέγκου σε μία και μόνο έκδοση, και αυτό είναι το δώρο μου προς τους Θεσσαλονικιούς, αλλά και προς τους Αθηναίους και από τα άλλα μέρη της Ελλάδος φιλότεχνους.

Η επιλογή των έργων, ζωγραφικών και χαρακτικών, ανήκει σε εμένα και στην αφοσίωση της απασχόλησής μου με το έργο του Πολύκλειτου Ρέγκου, αλλά και στην απεριόριστη αγάπη και λατρεία για την πόλη του, την Θεσσαλονίκη, που εκείνος μου ενέπνευσε αρχικά…

*Ο Κωνσταντίνος Ρέγκος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι ο δευτερότοκος γιος του ζωγράφου Πολύκλειτου Ρέγκου. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολέγιο “Ανατόλια”, το 1965 και έπειτα σπούδασε Ναυπηγική και Ναυτική Μηχανολογία στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης, Μ.Ι.Τ. Δίδαξε Ναυπηγική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και εργάστηκε στα Ναυπηγεία Austin & Pickersgill της Βορειοανατολικής Αγγλίας. Ανέλαβε την προβολή του μεγάλου καλλιτεχνικού έργου του πατέρα του, πραγματοποιώντας έτσι την επιστημονική, μελετημένη και τεκμηριωμένη παρουσίασή του σε συνεργασία με την Εθνική Πινακοθήκη, το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Μεγάλης Βρετανίας, το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, το Βρετανικό Συμβούλιο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης (δύο φορές), το Αμερικανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και το Ινστιτούτο Γκαίτε. Για δέκα χρόνια (1989-1999) διέθετε μόνιμο εκθετήριο του Πολύκλειτου Ρέγκου, όπου μπορούσε κανείς να επισκεφθεί το έργο του μεγάλου ζωγράφου πατέρα του, μέχρι να δημιουργηθεί μόνιμο Μουσείο Πολύκλειτου Ρέγκου από κρατικό φορέα. Η συμβολή του στις μεταθανάτιες εκθέσεις ήταν καθοριστική, ιδιαίτερα στο Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο στην Αθήνα (2010) και στο Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή στην Άνδρο (2013), πράγμα που αναγνωρίστηκε από τους υπεύθυνους της συγγραφής των αντίστοιχων Καταλόγων. Από το 1996 είναι παντρεμένος με την Έλενα Τέγουτζικ – Ρέγκου και έχει δύο γιους, τον Πολύκλειτο-Ηλία και τον Αθανάσιο.

Εκδόσεις IANOS,  σελ. 72

Ποτέ δεν κολυμπάς δύο φορές στο ίδιο ποτάμι | Αναστάσης Περάκης

«Πο­τέ δεν κο­λυ­μπάς δύο φο­ρές στο ίδιο Πο­τά­μι – αλ­λά βγαί­νεις πιο πλού­σι­ος σε εμπει­ρί­ες, σε ιδέ­ες, σε φί­λους».

Γι­α­τί «γί­να­νε αυτά τα κεί­με­να βι­βλίο»; Το 1994, επι­σκέ­φθη­κα μα­ζί με άλ­λους δύο φί­λους το πα­τρι­κό του ενός εξ αυτών, μια φάρ­μα στην κο­ρυ­φή ενός λό­φου σε ένα μι­κρό χω­ριό της Ουα­λί­ας. Ήταν η επο­χή που και οι τρεις γρά­φα­με τα δι­δα­κτο­ρι­κά μας. Ο πα­τέ­ρας του οικο­δε­σπό­τη μας, το βρά­δυ με­τά την pub μας είπε μι­σο-αστεία μι­σο-σο­βα­ρά: «Ο πα­τέ­ρας μου έλε­γε πως ο κά­θε άντρας [ξέ­ρω, σε­ξι­στι­κό, αλ­λά έτσι τα λέ­γα­νε οι πα­λιοί] πρέ­πει να φυ­τέ­ψει ένα δέ­ντρο, να κά­νει ένα παι­δί και να γρά­ψει ένα βι­βλίο. Εσείς αρ­χί­σα­τε και οι τρεις ανά­πο­δα». Του εξη­γή­σα­με πως το δι­δα­κτο­ρι­κό δεν με­τράει για βι­βλίο. Επει­δή από τό­τε και με­τά φύ­τε­ψα αρ­κε­τά δέ­ντρα και έκα­να δύο παι­διά, σκέ­φτη­κα πως ίσως η συλ­λο­γή κει­μέ­νων να με­τράει τε­λι­κά για βι­βλίο.

*Ο Ανα­στά­σης Περ­ρά­κης γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να το 1970. Σπού­δα­σε Βι­ο­λο­γία και έκα­νε το δι­δα­κτο­ρι­κό του στη Βι­ο­χη­μεία. Ερ­γά­στη­κε στη Γερ­μα­νία, Αγ­γλία, Γαλ­λία, και στην Ολ­λαν­δία όπου ζει με την Παυ­λί­να, τον Γι­ώρ­γο και τη Θά­λεια. Είναι δι­ευ­θυ­ντής του Το­μέα Βι­ο­χη­μεί­ας στο Ολ­λαν­δι­κό Ιν­στι­τού­το για τον Καρ­κί­νο, ερευ­νη­τής στο Ιν­στι­τού­το Oncode και Κα­θη­γη­τής στο Πα­νε­πι­στή­μιο της Ουτρέ­χτης. Για έξι χρό­νια κο­λύ­μπη­σε στο Πο­τά­μι – και υπήρ­ξε υπο­ψή­φι­ος βου­λευ­τής και Ευρω­βου­λευ­τής.

Εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ, σελ. 264