Έφυγε από τη ζωή στα 83 του ο γλύπτης Βασίλης Δωρόπουλος
Είναι ο δημιουργός του γλυπτού στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη, που βρίσκεται στη γωνία των δρόμων Βενιζέλου και Ερμού της Θεσσαλονίκης
Πέθανε χθες, Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου, σε ηλικία 83 ετών, ο σπουδαίος γλύπτης Βασίλης Δωρόπουλος.
Ο Βασίλης Δωρόπουλος ήταν μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Παρισίων και του Συλλόγου Παρισίων, μέλος του ΕΕΤΕ (Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος) και του Συλλόγου Γλυπτών Ελλάδος. Το ΔΣ του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος/ΕΕΤΕ εκφράζει τη λύπη του για τον θάνατο του γλύπτη και τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένειά του και στους οικείους του.
Ο Βασίλης Δωρόπουλος γεννήθηκε το 1942 στη Μεσοποταμία Καστοριάς. Σπούδασε στην Ecole National Superieure des Beaux-Arts του Παρισιού, το 1966 στο ατελιέ ζωγραφικής του Μ. Tondu και στη γλυπτική του Etienne Martin Collamarini et Cesar απ’ όπου αποφοίτησε το 1972. Οι κυριότερες ατομικές εκθέσεις είναι η αναδρομική έκθεση ζωγραφικής-γλυπτικής στη δημοτική βιβλιοθήκη Καστοριάς το 1967, στη Galerie Syllogi 1978, Galerie Μετώπη 1996, Galerie des Beaux-Arts 1968 και Mουσείο Nicolas Poussin Les Andelys 1985, αναδρομική έκθεση στην l’ UNESCO Παρίσι 1993, Στη Μνήμη της Μητέρας μου, αναδρομική έκθεση γλυπτικής και ζωγραφικής υπό την αιγίδα της ελληνικής πρεσβείας, Ελληνικό σπίτι Παρίσι 2006.
Οι κυριότερες ομαδικές εκθέσεις είναι: Πανελλήνιες από το 1971 ως και το 1987, Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης Σύγχρονη Ελληνική Γλυπτική Ε.Ε.Τ.Ε., 1997, «Ολυμπία 95» Υπαίθρια Έκθεση του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας 1995, Grand Palais 1969, Formes Humaines Biennale des sculptures contemporaines, Orangerie des jardins du Luxembourg, Paris, Institut de France, Academie des Beaux arts, διαγωνισμός γλυπτικής πορτραίτου «Paul Louis Weiler» 1974, κ.ά.
Ο Βασίλης Δωρόπουλος τιμήθηκε επίσης με πολλά βραβεία και διακρίσεις όπως: Salon des artistes Francais, Grand Palais 1969, Βραβείο portrait Paul Louis Weiller της Γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών 1974, Grand prix Humanitaire de France, medaille d’argent, diplome et ruban 1977, Prix Susse, 8eme biennale des Formes Humaines (Musee Rodin) 1978, Βραβείο Νέων Καλλιτεχνών της εταιρείας Καλών Τεχνών, Παρίσι 1978, Βραβείο Rubens, Παρίσι 1981, Χρυσός φοίνικας Τεχνοκριτικών, Παρίσι 1982, Μνημείο Γ. Λαμπράκη, Θεσσαλονίκη 1985, Μνημείο στην Εθνική Αντίσταση, Κορυδαλλός 1986, Μνημείο Εθνικής Συμφιλίωσης, Αθήνα 1989, Βραβείο Lions Club (Salon ‘Ανοιξη, Villeneuve la Garenne) 1990, Βραβείο Lions Club της 0000044660 Αθήνας για την «υπηρεσία στην τέχνη» 1998. Έλαβε μέρος στα διεθνή συμπόσια γλυπτικής στην Carrara Iταλίας, στο Tokamachi Ιαπωνίας και στη Δράμα Ελλάδας.
Φιλοτέχνησε επίσης μετάλλια και γλυπτά για το νομισματοκοπείο του Παρισιού.
Το μνημείο Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη
Το 1988 μετά από πανελλήνιο διαγωνισμό, ο Δήμος Θεσσαλονίκης αναθέτει στον γλύπτη Βασίλη Δωρόπουλο την κατασκευή ενός γλυπτού στην μνήμη του Λαμπράκη, το οποίο και τοποθετήθηκε στην γωνία των δρόμων Βενιζέλου και Ερμού όπου και δέχτηκε το δολοφονικό χτύπημα. Το μπρούτζινο αυτό άγαλμα είναι ένα σημείο συνάντησης και κατάθεσης στεφάνων την ημέρα της δολοφονίας, την 1η Μαΐου καθώς και σε άλλες ημέρες εορτασμού της ειρήνης και της ομόνοιας των λαών.
Πρόκειται για ένα συμβολικό άγαλμα. Δύο χέρια υψωμένα στον ουρανό κάνουν δέηση και δείχνουν προς κάτι θεϊκό και ουράνιο, και σε πλάγια θέση ένα κεφάλι και δίπλα του ένα περιστέρι, το σύμβολο της αγνότητας και της ειρήνης. Στην κάτω πλευρά του αγάλματος αναγράφεται πως το άγαλμα είναι δωρεά της οικογένειας Φωκά. Μνημείο για τον Λαμπράκη υπάρχει και στην Αθήνα.
