62ο ΦΚΘ: Συμπληρώθηκε μια εβδομάδα γεμάτη σινεμά

Μια εβδομάδα ακριβώς η πόλη κινείται σε ρυθμούς σινεμά και μένουν λίγες ακόμα μέρες για να ρίξει αυλαία. Όμως, δεν σταματά να μας εκπλήσσει, να ελκύει και να κρατάει ικανοποιημένο το κινηματογραφικό κοινό της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο.

Δείτε αναλυτικά τι συνέβη το τελευταίο24ωρο στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης:

Carte Blanche στον Λάμπη Χαραλαμπίδη: προβολή της ταινίας Αλληλούια του Φαμπρίς ντι Βελτς

Την Πέμπτη 11 Νοεμβρίου, στον κινηματογράφο Μακεδονικόν, πραγματοποιήθηκε η προβολή της ταινίας Αλληλούια (2014) του Φαμπρίς ντι Βελτς, στο πλαίσιο της carte blanche που παραχώρησε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στον καταξιωμένο έλληνα μοντέρ Λάμπη Χαραλαμπίδη, καλεσμένο του αφιερώματος «Κόψε κάτι: Το μοντάζ και τα μυστικά του», που φιλοξενεί το 62ο ΦΚΘ. Ο Λάμπης Χαραλαμπίδης παρευρέθηκε στο Μακεδονικόν και εξήγησε συνοπτικά στο κοινό, ακριβώς πριν την προβολή της ταινίας, τους λόγους που τον οδήγησαν στη συγκεκριμένη επιλογή. «Η ταινία είναι μια συνέχεια του masterclass που έδωσα το πρωί και αφορά τους χαρακτήρες. Είναι δύσκολη, λίγο πιο ακραία, για να δούμε πιο ακραίους χαρακτήρες. Είναι remake μιας αμερικάνικης ταινίας, του The Honeymoon Killers (1970) του Λέοναρντ Κασλ και είναι βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία, που διαδραματίστηκε στη Νέα Υόρκη του 1913.

Η ταινία έχει μια πολύ δυνατή σχέση με τους χαρακτήρες, τους οποίους ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί με ιδιαίτερο τρόπο. Την επέλεξα γιατί τη θεωρώ φρέσκια και ζωντανή, ενώ ο Ντι Βελτς τολμάει να γυρίσει κάποιες σκηνές, τις οποίες αν δείχναμε κάποτε ίσως και να υπήρχε κόσμος που θα έκαιγε το σινεμά. Με αυτόν τον τρόπο, ο σκηνοθέτης θέλει να μας δείξει την αλήθεια της ιστορίας του, τη βαθύτερη αλήθεια των πραγμάτων. Την επέλεξα επειδή πιστεύω ότι το σινεμά χρειάζεται μια νέα γλώσσα. Τα περισσότερα πράγματα έχουν ειπωθεί στο παρελθόν και είναι ανάγκη να ειπωθούν εκ νέου με έναν καινούριο τρόπο. Επίσης, η ταινία διακατέχεται από μια ατμόσφαιρα πόθου, θα έλεγα. Και αυτό με συνεπήρε σε όλη την ταινία, η υπέροχη ατμόσφαιρά της», δήλωσε ο Λάμπης Χαραλαμπίδης, καλωσορίζοντας το κοινό στην προβολή.

Masterclass Λάμπη Χαραλαμπίδη: Εστιάζοντας στον χαρακτήρα

Ο μοντέρ Λάμπης Χαραλαμπίδης, που έχει στο ενεργητικό του συνεργασίες με σπουδαίους έλληνες σκηνοθέτες, όπως ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος, ο Κώστας Γαβράς και ο Άγγελος Φραντζής, παρέδωσε masterclass την Τετάρτη 10 Νοεμβρίου, στην αίθουσα Παύλος Ζάννας. To masterclass του Λάμπη Χαραλαμπίδη, με τίτλο «Εστιάζοντας στον χαρακτήρα», εντάσσεται στο πλαίσιο του μεγάλου αφιερώματος του 62oυ Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης «Κόψε κάτι: Το μοντάζ και τα μυστικά του».

Ο καθηγητής της σχολής κινηματογράφου του ΑΠΘ, Απόστολος Καρακάσης, προλόγισε την εκδήλωση, απευθύνοντας χαιρετισμό στο κοινό. Αμέσως μετά, αφότου καλωσόρισε τον Λάμπη Χαραλαμπίδη, αναφέρθηκε στην αρχική θητεία του έλληνα μοντέρ στο ντοκιμαντέρ, στις ταινίες μικρού μήκους και στις τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στο όνειρό του να περάσει στον μαγικό κόσμο του κινηματογράφου, το οποίο έγινε πραγματικότητα.

Στη συνέχεια, τον λόγο πήρε ο Λάμπης Χαραλαμπίδης, ξεκινώντας την ανάλυσή του για τον τρόπο με τον οποίο δομούνται οι κινηματογραφικοί χαρακτήρες μέσω της διαδικασίας του μοντάζ. «Πολλές φορές, τα πράγματα στο μοντάζ δεν λειτουργούν. Γενικά, όσο καλό μοντάζ και να κάνει κάποιος, αν ο ήρωας δεν είναι πιστευτός στην ερμηνεία του, τότε δεν υπάρχει μοντάζ», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Λάμπης Χαραλαμπίδης στην εναρκτήρια τοποθέτησή του. «Ποτέ δεν παίρνουμε αυθαίρετες αποφάσεις στο μοντάζ, αλλά ακολουθούμε τη γραμμή του σεναρίου και, κατόπιν, των γυρισμάτων. Το μόνο που μας ενδιαφέρει στο σινεμά είναι η αλήθεια του ήρωα. Μας ενδιαφέρει ένα μοντάζ που ακολουθεί τον ήρωα. Θέλουμε να εκμαιεύσουμε την ένταση και τα συναισθήματά του. Σημασία έχει να ταυτιστούμε. Στο μοντάζ, δεν μας ενδιαφέρουν τόσο οι πράξεις των ηρώων όσο το πώς αποδέχονται οι ήρωες το αποτέλεσμα της πράξης αυτής, και την επιρροή που έχει πάνω τους», ανέφερε σχετικά.

«Στο σινεμά, ένα κι ένα δεν κάνει δύο. Μπορεί να κάνει πέντε, δέκα ή σαράντα. Δείτε τα πλάνα απ’ όλες τις απόψεις και οπτικές. Βάλτε μέσα όσα assets έχετε: ομορφιά, ασχήμια, σκληράδα, και μετά αποφασίστε πώς θα τα μοιράσετε στον θεατή», σχολίασε. Αναφέρθηκε επίσης στη λεγόμενη «σύμβαση του γυρίσματος», στην αλλαγή δηλαδή του μοντάζ ανάλογα με τα πλάνα που έχεις (ή δεν έχεις).

Ακολούθως, ο κ. Χαραλαμπίδης έδειξε μια σεκάνς από την ταινία .dog της Γιάννας Αμερικάνου, η οποία προβάλλεται στο διαγωνιστικό τμήμα Meet the Neighbors του 62ου ΦΚΘ, ενώ ακολούθησαν πλάνα και από άλλες ταινίες (Ζίζοτεκ, Τετάρτη 04:45), τα οποία σχολίασε, εξηγώντας πώς υπερπηδά ορισμένα εμπόδια στη διαδικασία του μοντάζ.

«Αυτό που θέλει το σινεμά», σχολίασε, «δεν είναι φιοριτούρες και κορδέλες. Θέλει απλότητα και ωμότητα. Δε μπορούμε να αλλάξουμε αν δεν πάθουμε ένα σοκ και το σινεμά πρέπει να προκαλέσει ένα σοκ». Τόνισε επίσης την ανάγκη να γίνονται προβολές των ταινιών πριν την ολοκλήρωσή τους «για να ξέρουν οι συντελεστές πού βαδίζουν και να μπορούν να υποστηρίξουν την ταινία τους». Σε ερώτηση του κοινού σχετικά με τη συμμετοχή του σεναριογράφου στο μοντάζ και για το αν πρέπει να συναινέσει σε όποια πιθανή αλλαγή, ο κύριος Χαραλαμπίδης απάντησε πως κάθε ταινία συγκροτείται από μια ομάδα ανθρώπων που πράττουν συνδυαστικά: «Κάποιες φορές, οι σεναριογράφοι γράφουν λίγο παραπάνω. Είμαστε καλλιτέχνες, όχι λογιστές», δήλωσε χαρακτηριστικά. Κατόπιν, σχολίασε πως, σε μια πιθανή διαφωνία μεταξύ του μοντέρ και του σκηνοθέτη, έχει μεγάλη σημασία το timing που θα προτείνεις την αλλαγή στον σκηνοθέτη. «Σημασία έχει επίσης ο σκηνοθέτης να σε ακούει πραγματικά, και όχι να το κάνει αναγκαστικά», ανέφερε σχετικά.

Στη συνέχεια, σε ερώτηση σχετικά με το αν ο ηθοποιός γνωρίζει τι χρειάζεται ο μοντέρ, ο κ. Χαραλαμπίδης απάντησε πως, πέρα από την ερμηνεία του ηθοποιού, σημασία έχει να μπορείς να αναπροσαρμόσεις τα πλάνα, ακόμη κι αν δεν έρθουν όπως τα περιμένεις. «Αναζητούμε assets μέσα στο υλικό που έχουμε και προσπαθούμε να πείσουμε τον θεατή πως κάτι συμβαίνει. Κάνουμε το λάθος μας ατού, κοιτάμε τα πάντα μέσα από άλλο leitmotif. Δημιουργούμε σασπένς, το οποίο ο θεατής χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει νόημα», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Εκείνη τη στιγμή, ο κ. Χαραλαμπίδης προσκάλεσε τον φίλο του και σκηνοθέτη, Αλέξη Αλεξίου, στη σκηνή, όπου συζήτησαν μια πολύ δύσκολη σκηνή της ταινίας του δεύτερου, Τετάρτη 04:45, όπου χρειάστηκαν δυόμιση εβδομάδες για να τη μοντάρουν. Αναφέρθηκε, επίσης, στη νέα γλώσσα και στις νέες ιδέες που προκύπτουν συνεχώς στον κινηματογράφο. Πλέον, ταινίες με στοιχεία πορνό και τρόμου, οι οποίες στα 80s θα απορρίπτονταν αυτοστιγμεί, πηγαίνουν σε μεγάλα Φεστιβάλ και κερδίζουν βραβεία.

Κλείνοντας, υπογράμμισε τη σημασία του να αντιμετωπίζεις δημιουργικά τα προβλήματα στο μοντάζ: «Αφού δούμε το πρώτο cut, αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να αφουγκραστούμε γιατί δεν δουλεύει. Μπορούμε να μασκαρέψουμε το πρόβλημα και να το μετατρέψουμε σε άποψη. Εγώ, το μοντάζ το κουβαλάω πάντα μαζί μου: δεν έχει ωράριο», κατέληξε, ολοκληρώνοντας την ομιλία του.

Masterclass Ρόλαντ Βάις: Αποδομώντας τον κινηματογραφικό ήχο

Στην κατάμεστη αίθουσα Παύλος Ζάννας, παρέδωσε masterclass ο διάσημος σερβοαμερικανός σχεδιαστής ήχου Ρόλαντ Βάις, ο οποίος έχει συνεργαστεί με σπουδαίους σκηνοθέτες όπως ο Mάρτιν Σκορσέζε, ο Ανγκ Λι και ο Μάικλ Μουρ. Το masterclass με τίτλο «Αποδομώντας τον κινηματογραφικό ήχο», όπου ο Ρόλαντ Βάις και το foley team του έριξαν φως στη διαδικασία της δημιουργίας του ήχου στις κινηματογραφικές ταινίες, εντάσσεται στο πλαίσιο του αφιερώματος «Κόψε κάτι: Το μοντάζ και τα μυστικά του», που φιλοξενεί το 62ο ΦΚΘ.

Η παρουσίαση άρχισε με την επαναληπτική προβολή ενός ολιγόλεπτου κλιπ από την ταινία Γάζα, αγάπη μου, που είχε πραγματοποιήσει την πρεμιέρα της στο online 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Στη διάρκεια των προβολών του κλιπ, ο Βάις και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν διάφορα ντικείμενα για να δημιουργήσουν ζωντανά τους ήχους της ταινίας, ενώ ο Ρόλαντ Βάις άλλαζε τη μίξη των ήχων κάθε φόρα που ξαναέδειχνε το κλιπ.

Το masterclass προλόγισε ο Χρήστος Γούσιος, συνθέτης μουσικής επένδυσης ταινιών και καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ. «Τα masterclasses αυτά είναι εξαιρετικά χρήσιμα για τους μαθητές και τους καθηγητές ως μια διαδικασία γνώσης. Ήμουν ενθουσιασμένος με το σημερινό masterclass με τον κ. Βάις, αλλά την ομάδα των συνεργατών του για τα ηχητικά εφέ (foley team) τον Νούνο Mπέντο και το Ζοάου Γκαλβάου, τους οποίους και καλωσορίζω για να παρουσιάσουν τις γνώσεις και τις εξερευνήσεις τους για τη σχέση ήχου και εικόνας. Επίσης, θα μιλήσει και ο Πάουλο Αμέρικο, τεχνικός εικόνας για τη σημασία της επεξεργασίας των χρωμάτων και της εικόνας». «Αυτό που θέλουμε να παρουσιάσουμε είναι το μυστήριο του ήχου στις ταινίες. Μάλιστα, σας κάναμε και μια παρουσίαση του πώς δημιουργούνται κάποιοι ήχοι, για να έχετε μια ιδέα, παρότι στην πραγματικότητα, ποτέ δεν εργαζόμαστε με αυτό τον τρόπο», εξήγησε ο κ. Βάις, πριν προχωρήσει στο κυρίως μέρος της παρουσίασής του.

«Θέλουμε να ρίξουμε λίγο φως στο πώς δημιουργούνται οι ήχοι για μια ταινία. Μέσα σε αυτές τις δύο ώρες δεν μπορούμε να μπούμε με μεγάλη λεπτομέρεια σε όλο το φάσμα της δημιουργίας των ήχων, αλλά ελπίζουμε να εμπνευστείτε από τον τρόπο που θα μας δείτε να εξηγούμε τη δουλειά μας. Ένα πολύ καλό βοήθημα είναι η ειδική έκδοση του Φεστιβάλ και με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να ευχαριστήσω το Φεστιβάλ που είμαι εδώ, αλλά και για την ιδέα του αφιερώματος στο μοντάζ. Είναι αλήθεια ότι η επεξεργασία του μοντάζ είναι πάρα πολύ σημαντική για μια ταινία. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω και τους ανθρώπους της αίθουσας, που ήταν ευγενικοί και δεκτικοί στις απαιτήσεις μας», τόνισε. «Ο ήχος σε μια ταινία μάς κάνει να συνδεθούμε με περισσότερα πράγματα από αυτά που βλέπουμε. Αρχικά, το πρώτο κομμάτι αφορά τη φωνή και το πώς μπορούμε να την αιχμαλωτίσουμε, γιατί είναι πολύ σημαντική για τη σύνδεση του κοινού με την ταινία. Μετά τα γυρίσματα της ταινίας, αρχίζει η επεξεργασία της, εκεί που ο ήχος αποτελεί τη “γλώσσα” της ταινίας. Ο κόσμος του ήχου, είναι ένας κόσμος τεχνολογίας, αισθητικής και δημιουργίας. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε την τεχνική πλευρά της δημιουργίας του ήχου και το πώς μπορούμε να ενισχύσουμε την ιστορίας της ταινίας με αυτόν. Όταν αρχίζουμε την επεξεργασία, πάντα μιλάμε με τον σκηνοθέτη για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτή η ταινία. Η επεξεργασία του ήχου χωρίζεται σε διάφορα μέρη. Το ένα από αυτά αφορά τη δημιουργία των ήχων, ένα άλλο το πώς τους χρησιμοποιήσουμε για να δημιουργήσουμε την ατμόσφαιρα, τα εφέ, όλους γενικότερα τους ήχους της ταινίας, καθώς όλοι οι ήχοι που ακούτε έχουν συνήθως δημιουργηθεί σε στούντιο. Όλα αυτά τα βήματα είναι απαραίτητα και πάρα πολύ σημαντικά», σχολίασε ο κ. Βάις για τα επιμέρους στάδια της δουλειάς του.

Αμέσως μετά, ο κ. Βάις αναφέρθηκε στις πηγές όπου μπορεί κάποιος να ανατρέξει για χρησιμοποιήσει ήχους. «Μπορούμε να χτίσουμε ατμόσφαιρα με ήχους από διάφορες πηγές: από τις “βιβλιοθήκες”, το αρχείο ήχων που φτιάχνεις καθώς δουλεύεις, αλλά και από τις εμπορικές “βιβλιοθήκες”. Ωστόσο, είναι πάρα πολύ σημαντικό να αιχμαλωτίσουμε ήχους από τοποθεσίες ή ήχους που θα λειτουργήσουν σωστά σε ορισμένες τοποθεσίες. Επίσης, πολύ σημαντική είναι και η δημιουργία αφηρημένων ήχων που θα μας βοηθήσουν να εξηγήσουμε τι συμβαίνει στην οθόνη. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν με πάρα πολλούς τρόπους, είναι μια πολύ παραγωγική διαδικασία, στην οποία παίζει σπουδαίο ρόλο η προσωπικότητα, η αισθητική και οι επιλογές του κάθε ανθρώπου. Στο τέλος, έρχεται η επιλογή της μουσικής, ένα πολύ δύσκολο σημείο, γιατί η μουσική δεν λέει ψέματα, ενώ μπορεί να εκμεταλλευτεί τα συναισθήματα του κοινού. Πρόκειται για ένα σημείο που οι σκηνοθέτες γνωρίζουν και στο οποίο έχουν μεγάλη ευαισθησία», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο Ρόλαντ Βάις χρησιμοποίησε αποσπάσματα από την ταινία Γάζα, αγάπη μου, εξηγώντας πώς εργάστηκε στην συγκεκριμένη παραγωγή. «Πριν καν δεχτώ τη δουλεία, κάθισα και μίλησα με την παραγωγή για να καταλάβω αν είμαστε συμβατοί, να τους εξηγήσω πώς δουλεύω και να δω τι θέλουν. Μετά από το γύρισμα της ταινίας, μου έστειλαν το υλικό και μου είπαν να ξεκινήσω αμέσως. Επέμεινα να συναντηθούμε και περάσαμε δύο μέρες μιλώντας για την ταινία, για να καταλάβω πώς θέλουν να ακούγεται η Γάζα στην ταινία τους, επειδή δεν θα μπορούσα να την επισκεφτώ και να καταγράψω ήχους. Κατάλαβα ότι θέλουν να ακούσουν μια Γάζα ονειρική, όχι όπως είναι στην πραγματικότητα.

Χρησιμοποίησα ήχους που είχαμε ήδη στο αρχείο μας από τη Γάζα και μια τοποθεσία στην Ιορδανία, αλλά χρειάστηκε να δανειστούμε και ήχους από άλλα μέρη. Η πολύ καλή συνεργασία και συνεννόηση με την παραγωγή ήταν το μυστικό της επιτυχίας».

Αμέσως μετά πήρε το λόγο ο συνεργάτης του κ. Βάις, ο Νούνο Μπέντο, για να εξηγήσει τι σημαίνει να δημιουργείς τους ήχους μια ταινίας. «Η δημιουργία των ήχων για μια ταινία (foley) αφορά την ανθρώπινη αλληλεπίδραση με τα αντικείμενα. Μεγάλο μέρος από αυτή τη δουλειά είναι μονότονο και επίπονο, γιατί πρέπει να κάνεις όλα τα βήματα για όλους τους χαρακτήρες, σε όλες τις σκηνές. Όταν όμως συνηθίσεις τη διαδικασία, η οποία είναι αρκετά παιδική κατά κάποιον τρόπο, καταλαβαίνεις τους χαρακτήρες καλύτερα, τι περνούν, τα αισθήματά τους που αποτυπώνονται από τον τρόπο περπατούν για παράδειγμα. Είναι σαν να υποδύεσαι έναν ρόλο με τη βοήθεια των ήχων, καταλαβαίνεις τι συναίσθημα κρύβεται πίσω από κάθε μικρή κίνηση».

Στις ερωτήσεις του κοινού προς τον κ. Βάις και την ομάδα του, αναλύθηκαν οι λεπτομέρειες για τη δουλειά του μηχανικού ήχου και τη φύση των ήχων στον κινηματογράφο. «Όλες οι ταινίες έχουν κατασκευασμένο ήχο, αλλά δεν το καταλαβαίνεις και αυτό είναι η ομορφιά. Όλοι οι ήχοι επεξεργάζονται και γίνονται μέρος της ταινίας, από όπου και αν προέρχονται», απάντησε ο κ. Βάις σε και παρέδωσε το μικρόφωνο στον Πάουλο Αμέρικο για να εξηγήσει τη σημασία της επεξεργασίας της εικόνας και των χρωμάτων, μέσω της προβολής ενός ολιγόλεπτου κλιπ. «Σας έδειξα αυτό το κλιπ δύο φορές, την πρώτη φορά όπως τραβήχτηκε κανονικά και τη δεύτερη μετά την επεξεργασία της εικόνας. Αυτό που θέλω να πω ως συμβουλή στους νεότερους είναι ότι ποτέ δεν πρέπει να αρχίσεις την επεξεργασία με τις πρώτες εκδοχές ενός γυρίσματος. Συναισθηματικά, η εικόνα και ο ήχος μάς μιλούν, οπότε αν αυτά δεν έχουν τη σωστή ποσότητα περιεχομένου ή χρώματος, τότε δεν μας μιλούν όπως πρέπει. Κάθε επεξεργασία μπορεί να οδηγήσει σε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα, είναι μια πολύ ζωντανή διαδικασία», εξήγησε ο Πάουλο Αμέρικο, κλείνοντας την παρουσίαση του masterclass.

Agora Talks Online: Χρηματοδοτικές ευκαιρίες από τα Ευρωπαϊκά Περιφερειακά Κινηματογραφικά Ταμεία

Στο πλαίσιο των Agora Talks του 62 ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 11 Νοεμβρίου, διαδικτυακή συζήτηση με θέμα «Χρηματοδοτικές Ευκαιρίες από τα Ευρωπαϊκά Περιφερειακά Κινηματογραφικά Ταμεία, Lazio Roma Film Commission & Région Sud – Provence – Alpes – Côte D’ Azur».

Ομιλήτριες της παρουσίασης ήταν η Tina Bianchi, του τμήματος Μάρκετινγκ και Ανάπτυξης Συμπαραγωγής της Lazio Roma Film Commission και η Charlotte Le Bos Schneegans μάνατζερ του τμήματος Παραγωγής και Διάδοσης του ταμείου Région Sud Provence – Alpes – Côte D’ Azur, της Γαλλίας, ενώ τον συντονισμό της συζήτησης έκανε η υπεύθυνη του Φόρουμ Συμπαραγωγών Crossroads και συντονίστρια της Αγοράς, Αγγελική Βέργου.

Αρχικά, τον λόγο πήρε η κ. Tina Bianchi, η οποία παρουσίασε τις χρηματοδοτικές ευκαιρίες που προσφέρει η Lazio Roma Film Commission. Όπως εξήγησε δίνεται μεγάλη βαρύτητα στον τομέα της συμπαραγωγής. «Η συμπαραγωγή είναι κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκό χαρακτηριστικό. Έχουμε ένα κονδύλιο αφιερωμένο στη συμπαραγωγή, το οποίο στοχεύει στην υποστήριξη των παραγωγών που δημιουργούν στο Λάτσιο σε συνεργασία με τη διεθνή βιομηχανία, αλλά και στη διεθνή προβολή των τοπικών τουριστικών προορισμών», είπε χαρακτηριστικά.

«Πρόκειται για ένα κονδύλιο 10 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο δίνεται όχι μόνο σε ταινίες μεγάλου μήκους, αλλά και σε ντοκιμαντέρ, ταινίες κινουμένων σχεδίων και τηλεοπτικές σειρές. Ο ελάχιστος προϋπολογισμός του πρότζεκτ πρέπει να είναι 1,5 εκατομμύριο ή 750 χιλιάδες ευρώ εάν πρόκειται για πρώτη ή δεύτερη ταινία ή 400 ευρώ/λεπτό εάν είναι ντοκιμαντέρ. Καλύπτει το 25% των εξόδων που πληρούν τις προϋποθέσεις ή το 35% σε παραγωγές με τουλάχιστον 20% μερίδιο συμπαραγωγής. Το ανώτατο όριο ανέρχεται στα 640.000 ευρώ», εξήγησε σχετικά.

Η κ. Bianchi αναφέρθηκε και στα βασικά κριτήρια αξιολόγησης των υποψήφιων προς χρηματοδότηση.«Αξιολογούμε σίγουρα την ποιότητα και την πρωτοτυπία του εγχειρήματος, την καλλιτεχνική πορεία των σημαντικών προσώπων του, όπως του σκηνοθέτη, του συγγραφέα, του σεναριογράφου και του παραγωγού, την οικονομική

κάλυψη του κόστους παραγωγής. Λαμβάνουμε, επίσης, σοβαρά υπόψιν τη δυνατότητα του πρότζεκτ να προάγει την αναγνωρισιμότητα της περιοχής του Λάτσιο, όσον αφορά την ιστορία, την κουλτούρα, αλλά και τις τοπικές παραδόσεις. Αξιολογούμε και το πλάνο δαπανών στην περιοχή», επισήμανε. Στη συνέχεια, εξήγησε πως με το συγκεκριμένο κονδύλιο η Lazio Roma Film Commission έχει υποστηρίξει τη δημιουργία 130 συνολικά πρότζεκτ, πολλά από τα οποία φιλοξενήθηκαν σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ, όπως η ταινία Τρία πατώματα στο Φεστιβάλ Καννών του 2021, η οποία φιλοξενείται και στο πρόγραμμα του 62ου ΦΚΘ, καθώς και η ταινία Pinocchio στην Μπερλινάλε του 2020.

Η κ. Bianchi αναφέρθηκε όμως και σε ένα μικρότερο κονδύλιο που προσφέρει η Lazio Roma Film Commission, αξίας 9 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο χορηγείται μετά την ολοκλήρωση του καλλιτεχνικού εγχειρήματος. «Δίνεται σε πρότζεκτ που πραγματοποιήθηκαν εξ ολοκλήρου ή εν μέρει στην περιοχή του Λάτσιο, με ελάχιστο κόστος τις 30 χιλιάδες ευρώ, μετά την ολοκλήρωσή τους», υπογράμμισε. Σε σχετική ερώτηση για το αν υπάρχει η δυνατότητα αίτησης και στα δυο προγράμματα, η κ. Bianchi απάντησε θετικά.

Μετά την ολοκλήρωση της παρουσίασης της κ. Bianchi, τον λόγο πήρε η κ. Charlotte Le Bos Schneegans, η οποία μίλησε για τις χρηματοδοτικές ευκαιρίες που προσφέρει το Κινηματογραφικό Ταμείο Région Sud – Provence – Alpes – Côte D’ Azur, της Γαλλίας. Όπως είπε στην αρχή της παρουσίασής της, το ταμείο εισήγαγε από το 2020 κάποια νέα μέτρα. «Αυξήσαμε τον προϋπολογισμό μας κατά 30%, εισάγαμε νέες φόρμες γραφής, δημιουργήσαμε ένα κονδύλιο έκτακτης ανάγκης μέσα στην πανδημία αξίας άνω του 1 εκατομμυρίου ευρώ για παραγωγούς, συγγραφείς και κινηματογράφους, ενώ καθιερώσαμε και νέες συνεργασίες με τοπικές εταιρείες παραγωγής. Τα περισσότερα κονδύλιά μας συγχρηματοδοτούνται από το CNC.

Tο 2021 χρηματοδοτήσαμε 177 πρότζεκτ με πάνω από 7 εκατομμύρια ευρώ», επισήμανε. Στη συνέχεια, η ίδια έδωσε κάποιες βασικές πληροφορίες όσον αφορά το χρηματοδοτικό πλάνο που προσφέρεται για τις ταινίες μεγάλου μήκους. «Έχουμε τρία διαφορετικά κονδύλια που αφορούν τη συγγραφή, στα οποία δίνουμε από 5 έως 7 χιλιάδες ευρώ. Έχουμε δύο κονδύλια για ανάπτυξη, με ανώτατο όριο τις 20 χιλιάδες ευρώ, αλλά και ένα κονδύλιο για post-production με ανώτατο όριο τις 300 χιλιάδες ευρώ και όρο το 160% του κονδυλίου να ξοδευτεί εντός της περιοχής. Πρέπει ο δικαιούχος ο παραγωγός ή συμπαραγωγός του πρότζεκτ να έχει άμεση σχέση με την περιοχή μας. Δεχόμαστε αιτήσεις τρεις φορές τον χρόνο», εξήγησε.

Ακολούθως, η κ. Schneegans παρουσίασε τα βασικά στοιχεία του -εξειδικευμένου στη διεθνή συμπαραγωγή- προγράμματός τους. «Είναι ένα ειδικό κονδύλιο που δημιουργήσαμε το 2018 για ανάπτυξη με διεθνή συμπαραγωγή. Δίνει επαυξημένη υποστήριξη με 5 χιλιάδες ευρώ και ελάχιστα τοπικά έξοδα αξίας 100% του κονδυλίου, αντί για 160% που ισχύει σε άλλα. Αξίζει να πω ότι το 60% των πρότζεκτ που κατατίθενται εντέλει χρηματοδοτούνται», σημείωσε. Η κ. Schneegans παρουσίασε ενδεικτικά κάποιους τίτλους ταινιών που δημιουργήθηκαν με την υποστήριξη του προγράμματος, ανάμεσα στις οποίες είναι το ντοκιμαντέρ Little Palestine, η ταινία Μπενεντέτα που προβλήθηκε και στο πλαίσιο του 62 ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η γαλλοϊταλική συμπαραγωγή Una Promessa, αλλά και μια συμπαραγωγή με ελληνικό χρώμα, το Αdults in the Room του Κώστα Γαβρά.

Ολοκληρώνοντας την παρουσίασή της η κ. Schneegans μίλησε για το κριτήριο επιλογής των πρότζεκτ. «Το πιο σημαντικό κριτήριό που εφαρμόζουμε είναι το καλλιτεχνικό. Εάν αυτό ικανοποιείται, μετά ασχολούμαστε με το οικονομικό κομμάτι. Προσπαθούμε να έχουμε ισορροπημένα πρότζεκτ με υψηλή καλλιτεχνική ποιότητα», δήλωσε κλείνοντας την παρουσίασή της.

Δείτε επίσης:

Αραβική μονομαχία έρωτα στην αρένα του Παρισιού