Άννα Συνοδινού: η κορυφαία ηθοποιός της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας

Σαν σήμερα, το 1927, γεννήθηκε η κορυφαία δραματική ηθοποιός του θεάτρου, Άννα Συνοδινού.

Τα πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας με καταγωγή από την Αμοργό. Ήταν το όγδοο κατά σειρά παιδί της οικογένειας της. Αφού πρώτα τελείωσε το Γυμνάσιο στην Αθήνα, στην συνέχεια φοίτησε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Το 1948, ήρθε και η πρώτη της εμφάνιση στο θεατρικό σανίδι, στο έργο του Εντμόν Ροστάν «Σιρανό ντε Μπερζεράκ». Στη συνέχεια της καριέρας της, συνεργάστηκε με τους ηθοποιούς Ντίνο Ηλιόπουλο, Μίμη Φωτόπουλο και τον Νίκο Χατζίσκο στο ελεύθερο θέατρο.

Η συνέχεια της καριέρας της και η καθιέρωσή της ως πρωταγωνίστρια

Μετά από μερικές σπάνιες εμφανίσεις στο Εθνικό Θέατρο, υπήρξε επίσης και μόνιμο στέλεχός του, για περίπου 8 χρόνια, ενώ παράλληλα έπαιξε μαζί με την Κατίνα Παξινού, τον Αλέξη Μινωτή και τον Θάνο Κωτσόπουλο. Εν ολίγοις, εκείνη την εποχή διέπρεψε πλάι τους, σε πρωταγωνιστικούς ρόλους της αρχαίας τραγωδίας, αλλά και σε ρόλους του νεότερου κλασικού ρεπερτορίου.

Οι ρόλοι της σε αρχαία τραγωδία, κινηματογράφο και τηλεόραση

Η Άννα Συνοδινού, ενσάρκωσε σχεδόν όλες τις μορφές της ελληνικής αρχαίας τραγωδίας. Η ερμηνεία της στην Αντιγόνη του Σοφοκλή το Καλοκαίρι του 1956 στο θέατρο της Επιδαύρου, την καθιέρωσε ως μία από τις μεγαλύτερες Ελληνίδες τραγωδούς.

Επιπλέον, υποδύθηκε και άλλους τέτοιους ρόλους, όπως την Πολυξένη, τις δύο Ιφιγένειες, την Άλκηστη, την Ανδρομάχη, την Ελένη, την Ηλέκτρα, την κορυφαία στις «Ικέτιδες» του Αισχύλου, την Ιώ στον «Προμηθέα Δεσμώτη», την Ιοκάστη στον «Οιδίποδα Τύραννο» και τις Φόνισσες, την Κλυταιμνήστρα στην «Ορέστεια», αλλά και την Εκάβη στην ομώνυμη τραγωδία καθώς και στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη.

Όλες σε «φυσική ηλικία με τις ηρωίδες», όπως συνήθιζε να λέει η ίδια, εκτός από τη Μήδεια.

Επιπλέον, εμφανίσθηκε σε ελληνικές, αλλά και ξένες ταινίες στον κινηματογράφο, τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραγωγές για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Η εμφάνισή της ως Ηλέκτρα στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή, από τα Επιδαύρια του 1961, αποτυπώθηκε στο σελιλόιντ, σε κινηματογραφική σκηνοθεσία Τεντ Ζάρπα.

Ακόμη, η Άννα Συνοδινού διέθετε σπάνιο μέταλλο φωνής και επιβλητική σκηνική παρουσία.

Στα χρόνια της δικτατορίας και μετέπειτα

Με την επιβολή της Χούντας το ’67, διέκοψε όλες τις δραστηριότητές της στο θέατρο. Μάλιστα, η Χούντα ανακάλεσε την άδεια του θεάτρου του Λυκαβηττού, που είχε δημιουργήσει η ίδια. Επιπλέον, της αφαίρεσε το διαβατήριό της, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πραγματοποιήσει την περιοδεία της στο εξωτερικό.

Έτσι, τα χρόνια αυτά, εργάστηκε ως δακτυλογράφος στην εμπορική εταιρεία που διατηρούσε ο σύζυγός της, Γιώργος Μαρινάκης.

Το 1972 όμως, επανήλθε στο θέατρο με τον ρόλο της Ηλέκτρας στο Ηρώδειο. Λίγο αργότερα, ανασυγκρότησε την «Ελληνική Σκηνή», στην οποία συνεργάστηκε με τον Θάνο Κωτσόπουλο. Στην διετία 1973-1975, πραγματοποίησε εμφανίσεις στο Εθνικό Θέατρο, καθώς και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

Η ενασχόλησή της με την πολιτική

Μετά την πτώση της δικτατορίας αφοσιώθηκε στην πολιτική. Εξελέγη με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην Α’ Αθηνών και διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Κατά τη διάρκεια της πολιτικής της σταδιοδρομίας εισηγήθηκε νομοθετικές προτάσεις για την προστασία των γερόντων, της μητρότητας, των παιδιών και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Στον καλλιτεχνικό τομέα εισήγαγε τα μαθήματα καλλιτεχνικής παιδείας στη Μέση Εκπαίδευση, πρότεινε την ένταξη των ηθοποιών στο ΙΚΑ και την ίδρυση της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Το 1986 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων με τον συνδυασμό του Μιλτιάδη Έβερτ.

Το 1990, παραιτήθηκε του βουλευτικού της αξιώματος, και έκτοτε δεν ασχολήθηκε ξανά με την πολιτική.

Η επιστροφή της στο θέατρο και ο θάνατός της

Τον ίδιο χρόνο επανήλθε στη θεατρική δραστηριότητα, ερμηνεύοντας, εκτός από αρχαίο δραματολόγιο, ρόλους του νεώτερου ελληνικού θεάτρου με το Εθνικό Θέατρο, όπως «Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας» του Γρηγόρη Ξενόπουλου και «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας» του Δημήτρη Κορομηλά.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι δίδαξε στις θεατρικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου, του Πέλου Κατσέλη, της Καλλιτεχνικής Εταιρείας Αθηνών και του Ωδείου Αθηνών. Ήταν η συγγραφέας του αυτοβιογραφικού «Πρόσωπα και Προσωπεία»(1998) και του βιβλίου θεατρικών αναμνήσεων «Αίνος στους άξιους» (1999).

Τιμήθηκε με τα παράσημα «Ευποιΐας» και τον «Ταξιάρχη του Φοίνικος του Ελληνικού κράτους», καθώς και με το μετάλλιο της πόλεως των Αθηνών. Τιμές τής έχουν αποδοθεί και από ξένα κράτη για την καλλιτεχνική της προσφορά, σε Δανία, Γαλλία, Λίβανος, Ιταλία.

Πέθανε στις 7 Ιανουαρίου 2016 στην Αθήνα, σε ηλικία 89 ετών, καθώς αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο της ζωής της, αφήνοντας πίσω της σπουδαίες ερμηνείες.