Μίνως Θεοχάρης: Επιβιώνοντας “μαζί”…

Ο Μίνως Θεοχάρης, το ταλαντούχο παιδί που γνωρίσαμε μέσα από την τηλεοπτική σειρά, «Κάτω Παρτάλι», γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην παράσταση, «Σε θέλω δίπλα μου». Μετά την επιτυχημένη πορεία του έργου σε Αθήνα και άλλες πόλεις, το θεατρικό ραντεβού δίνεται στη Θεσσαλονίκη. Δυο ζευγάρια με κοινό τόπο τον έρωτα προσπαθούν να επιβιώσουν καθώς το «μαζί» και το «σε θέλω δίπλα μου» φαντάζουν ως δύσκολα επιτεύγματα μιας κοινωνίας που παραμελεί τις ανθρώπινες σχέσεις. Ταλαντούχος, δημιουργικός με πίστη στη δύναμη της φιλίας ακόμα και στις καλλιτεχνικές συνεργασίες δεν σταματά να πιστεύει στη συνύπαρξη. «Μαζί πάντα πορευόμαστε και τα πράγματα που δεν τα μοιραζόμαστε είναι σα να μη συμβαίνουν.»

«Σε θέλω δίπλα μου». Μια φράση τόσο όμορφη που κρύβει όμως μια απειλητική δέσμευση, αγχώνει, φοβίζει και ίσως δεν πετυχαίνει τον σκοπό της. Συμβαίνει έτσι;

Το αν διαβάζουμε τη δέσμευση ως απειλή ή ως κάτι που μας ελευθερώνει είναι καθαρά θέμα δικής μας απόφασης και αυτό ουσιαστικά πραγματεύεται και το έργο! Θέλω, δε σημαίνει πάντα μπορώ, δυστυχώς, αλλά και κάποιες άλλες φορές  είναι ένα ρήμα αρκετό.

Ζούμε την εποχή του «σε θέλω δίπλα μου αλλά ανά στιγμές, όποτε μπορώ»;

Καλά, σίγουρα! Και σε θέλω ώρες- ώρες. Δυο φορές την εβδομάδα. Όλα αυτά. Νομίζω όμως πως ο ρομαντισμός υπάρχει κάπου κρυμμένος γύρω μας πάντα.

Υπογράφετε σενάριο και σκηνοθεσία. Ποιες ήταν οι αφορμές και η έμπνευση του έργου;

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι γύρω μου που αναζητούν το σωστό τρόπο για να μοιραστούν τη ζωή τους με κάποιον άλλο. Τη φόρμα. Μια ολόκληρη γενιά που χάνει το χρόνο της αναζητώντας πρώτα το χρήμα και μετά το συναίσθημα.

Είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετείτε και απαιτείται να νιώσει ένας ηθοποιός έτοιμος για κάτι τέτοιο;

Δεν είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετώ, είναι η τέταρτη, αν δεν κάνω λάθος, αλλά για μένα λόγω συγκεντρωτισμού η σκηνοθεσία ήταν αναπόφευκτος δρόμος. Πόσο μάλλον σε ένα δικό μου έργο που ήξερα ακριβώς και τι ήθελα να πω και πως. Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση την άποψη και κάποιου τρίτου σε αυτό που είχα γράψει. Ήθελα να το πω όπως ακριβώς το εννοώ. Και φυσικά η εμπειρία μου ως ηθοποιός μου έδωσε τα εφόδια να μιλήσω την ίδια γλώσσα με τους συναδέλφους μου και να τους καθοδηγήσω.

4 νέα παιδιά, 2 ζευγάρια. Τι κοινό έχουν, σε τι διαφέρουν, πώς επιβιώνουν;

Ένα πιο ώριμο ζευγάρι και ένα πιο παθιασμένο. Έχουν κοινό σημείο τον έρωτα αλλά ο τρόπος που τον βιώνει το κάθε ζευγάρι είναι ένας εντελώς άλλος κόσμος. Δεν επιβιώνουν όλοι. Ποτέ δε συμβαίνει αυτό. Ούτε στη ζωή ούτε στο έργο.

Δυο ηθοποιοί προέρχονται από προηγούμενη δουλειά σας. Η συνεργασία σας προήλθε λόγω της φιλίας που αναπτύξατε;

Με όλους έχω ξαναδουλέψει. Με τη Φωτεινή συνεργάστηκα στο έργο της που σκηνοθέτησα πέρσι το χειμώνα και με το Λεωνίδα και την Ελευθερία έχουμε  χρόνια φιλίας  και συνεργασίας σε τηλεόραση και θέατρο, οπότε για να είμαι σαφής προτιμώ τις δικές μου δουλειές να τις μοιράζομαι με αγαπημένους φίλους και συναδέλφους που εκτιμώ και γνωρίζω καλά γιατί οι κώδικες είναι  ήδη κατακτημένοι.

Μια πετυχημένη τηλεοπτική σειρά είναι ο προπομπός μετέπειτα πετυχημένων πραγμάτων; Τι σας άφησε το «Κάτω Παρτάλι»;

Μια πετυχημένη σειρά δεν εξασφαλίζει τίποτα σε κάποιον που συμμετέχει αν αυτός ο κάποιος δεν έχει κάτι να πει, βάθος και καλλιτεχνικό όραμα, οπότε μας κρίνει ο χρόνος. Για μένα το Παρτάλι είναι μια ευτυχισμένη περίοδος της ζωής μου. Ένα λαχείο που ακόμα δεν έχω εξαργυρώσει.

Πείτε μας ένας χαρακτηριστικό των 3 άλλων συμπρωταγωνιστών σας που σας κάνει να τους ξεχωρίζετε.

Ο Λεωνίδας είναι δίκαιος.

Η Ελευθερία εργατική.

Η Φωτεινή ολοφώτεινη.

Οι ανθρώπινες σχέσεις και δη οι ερωτικές δεν φεύγουν ποτέ από το επίκεντρο των συζητήσεών μας ακόμα και σε δύσκολες φάσεις της ζωής μας. Γιατί όμως;

Γιατί η συνύπαρξη είναι μια από τις πιο βασικές μας ανάγκες. Μαζί πάντα πορευόμαστε και τα πράγματα που δεν τα μοιραζόμαστε είναι σα να μη συμβαίνουν.

Μοιραστείτε μαζί μας μια φράση του έργου που σας εκφράζει και είναι κομμάτι της καθημερινότητάς σας.

Ένας άλλος έγινα για να με ζήσουν άλλοι.

Στο λίγο καιρό που θα είστε στην πόλη μας, τι είναι αυτό που σας αρέσει να κάνετε σ’ αυτήν;

Περνάω χρόνο με τους φίλους μου. Μένουμε όλοι μαζί, τρώμε, γελάμε και κάνουμε θέατρο. Κάτι σαν αυτό που ονειρευόμασταν μικρότεροι δηλαδή έγινε μια πραγματικότητα σε αυτήν εδώ τη πόλη.