MISERICORDIA: Mια συνταρακτική χορευτική performance

Η συγκινητική ιστορία ανθρωπίνων σχέσεων, μιας ιδιόρρυθμης συγκατοίκησης, που μας γεννά συναισθήματα.

Βικτώρια Ιωσηφίδου
misericordia-mια-συνταρακτική-χορευτική-performance-828692
Βικτώρια Ιωσηφίδου

Μια συνταρακτική χορευτική περφόρμανς είναι η ιταλική παραγωγή Μisericordia που φιλοξενήθηκε στα φετινά Δημήτρια, με πρωταγωνιστή έναν άνθρωπο φαινόμενο, τον καταπληκτικό, βραβευμένο χορογράφο και χορευτή Simone  Zambelli

Ο Zambelli ενσαρκώνει ένα αυτιστικό παιδί, που πλαισιώνεται από τρεις γυναίκες που έχουν αναλάβει το μεγάλωμά του. Και οι μονότονες επαναλαμβανόμενες σπασμωδικές κινήσεις που προκαλεί η αναπηρία του, μετατρέπονται μέσα από το υπέροχο ταλέντο του πάνω στη σκηνή σε έναν χορό, ένα ρεσιτάλ συγκλονιστικού, αδιάκοπου, μεγαλειώδους χορού που κόβει την ανάσα.

Πρόκειται για τον Αρτούρο, ένα παιδί με αναπηρία, που η ιστορία της ζωής του δεν είναι και τόσο ρόδινη. Η μητέρα του, παιδική φίλη των τριών γυναικών, δε ζει πια. Όταν ήταν έγκυος, ο υπερβολικά βίαιος πατέρας του ο ξυλουργός Τζεπέτο, την ξυλοφόρτωνε συστηματικά, ώσπου γεννήθηκε πρόωρα ο Αρτούρο. Η μητέρα φεύγει από τη ζωή και το μεγάλωμα αναλαμβάνουν οι τρεις φίλες της. Σε ένα άθλιο φτωχικό διαμέρισμα, όλη μέρα πλέκουν και φιλονικούν για μικροπράγματα, ενώ το βράδυ μεταμορφώνονται σε πόρνες και εκδίδονται σε περαστικούς. Και να που κάποια στιγμή  αποφασίζουν να βάλουν τον Αρτούρο σε ένα ίδρυμα για να έχει ένα καλύτερο μέλλον και τον καλούν να ντυθεί και να ετοιμάσει τη βαλίτσα του.

Η σκηνοθέτης Emma Dante δομεί λες το έργο αυτό σε επεισόδια, όπου τα λόγια είναι λίγα αλλά αυτά που αλήθεια λέγονται με τις πράξεις, την κίνηση και το χορό είναι υπερβολικά πολλά. Σκηνές όπως το πλέξιμο, ο καυγάς για το σάντουιτς, η ιστορία του Αρτούρο, το ξύλο, τα σκουπίδια, η μεταμόρφωση των γυναικών σε πόρνες, το ντύσιμο του Αρτούρο, η βαλίτσα, η μπάντα είναι ο λόγος για να απολαύσουμε μια καταπληκτική παράσταση και έναν χορευτή λάστιχο, ταχύτατο, ευφυέστατο, ακούραστο, αφοσιωμένο, που δεν χορταίνουμε να τον παρατηρούμε καθώς στροβιλίζεται στη σκηνή, όχι απλά χορεύοντας αλλά ερμηνεύοντας. Μαζί του οι τρεις συμπρωταγωνίστριές του Italia Caroccio, Manuela Lo Sicco και Leonarda Saffi αποδίδουν με σθένος, μπρίο, δυναμισμό και χάρισμα τις τρεις γυναίκες, ενώ αποδεικνύουν κι αυτές περίτρανα τα χορευτικά τους προσόντα. 

Το Misericordia είναι μια συγκινητική ιστορία ανθρωπίνων σχέσεων, μιας ιδιόρρυθμης συγκατοίκησης, που μας γεννά συναισθήματα. Οι γυναίκες δεμένες με βαθιούς δεσμούς από χρόνια και ο Αρτούρο, ο συνδετικός κρίκος, ο κυματοθραύστης, αυτός που τις ενώνει και τις συμφιλιώνει μετά από κάθε καυγά.

Κι ενώ θα περιμέναμε η μίζερη ζωή των ηρώων, η φτώχια και η κακομοιριά που βιώνουν να προκαλούν μια δυσάρεστη ατμόσφαιρα, η σκηνοθεσία της Emma Dante τους  δίνει μία άλλη διάσταση. Η αθλιότητα και η ένδεια μέσα από την όλη προσέγγιση της, μέσα από την κίνηση, τις σπιρτόζικες ερμηνείες και τον ξέφρενο χορό σατιρίζονται στο έπακρο και το έργο μετατρέπεται σε μια κωμική ιστορία καθώς χαμόγελα έρχονται κυρίως στα χείλη των θεατών. Στην κωμική αυτή χροιά συντελούν ακόμη κάποια ιδιαίτερα σκηνικά στοιχεία με έντονα, γιορτινά χρώματα, όπως τα αλογάκια, τα παιχνίδια και τα πολύχρωμα μικροσκοπικά  σκουπίδια που γεμίζουν τη σκηνή και μοιάζουν λες με σερπαντίνες,  ή στολίδια για κάποιο παιδικό πάρτι. 

Στο τέλος του έργου, όλοι μαζί, η παρέα των τριών γυναικών και του Αρτούρο, ονειρεύονται την νέα ζωή του μικρού στο ίδρυμα σε ένα όμορφο δωμάτιο, με πραγματική ντουλάπα και συρτάρια, με καλοριφέρ για πολλή πολλή ζέστη και με ένα μεγάλο παράθυρο από όπου θα μπαίνει κάθε πρωί ο ήλιος. Ονειρεύονται για τον Αρτούρο, όλα όσα στερήθηκαν και στερούνται ακόμη και το συναίσθημα που βγαίνει είναι χαρά και αισιοδοξία, ζουν και μοιάζουν να ευτυχούν πραγματικά μόνο με τη σκέψη και κάπου εκεί η τραγική κωμωδία απογειώνεται. 

Αυτοί είναι λοιπόν οι ένοικοι του Misericordia και αυτά έχουν να μας πουν. Σε μια παράσταση διαμάντι, πραγματική απόλαυση από την αρχή ως το τέλος, όπου  αναμφίβολα μας καθηλώνει ο εξαιρετικός χορός ενός υπέροχου χορευτή, που καθώς στριφογυρνά αδιάκοπα στη σκηνή μας κάνει να σκεφτόμαστε «μακάρι να μην τέλειωνε ποτέ»!

Συντελεστές: Κείμενο, σκηνοθεσία Emma Dante Με τους Italia Carroccio, Manuela Lo Sicco, Leonarda Saffi, Simone Zambelli. Φωτισμοί: Cristian Zucaro  Βοηθός σκηνοθέτη: Daniela Gusmano Παραγωγή: Piccolo Teatro di Milano-Teatro d’ Europa, Teatro Biondo di Palermo, Atto Unico / Compagnia Sud Costa Occidentale, Carnezzeria

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα