Μπήκαμε στην πρόβα της Tosca στο Επταπύργιο
Ένα απόγευμα στα παρασκήνια της πιο αναμενόμενης παράστασης όπερας του καλοκαιριού.
Εικόνες: Σοφία Λαμπρινοπούλου
Είναι οκτώ το βράδυ. Η Ακρόπολη της Θεσσαλονίκης, το επιβλητικό Γεντί Κουλέ φωτίζεται. Στο κέντρο δεσπόζει η εξέδρα. Τα πρώτα σκηνικά τοποθετούνται με ιδιαίτερη προσοχή. Από τα αυτοσχέδια καμαρίνια ακούγονται φωνές. Η πρόβα έχει ξεκινήσει. Η ορχήστρα ετοιμάζεται. Η μαέστρος δίνει το σύνθημα. Σε λίγο η Φλώρια Τόσκα θα βρεθεί επί σκηνής να κάνει το ντεμπούτο της.
Η πρόβα μιμείται τους ρυθμούς ενός καλοκουρδισμένου μουσικού κουτιού. Όλοι οι συντελεστές είναι έτοιμοι και οι τελευταίες σκηνικές λεπτομέρειες, για το αποτέλεσμα που θα δείτε τη Δευτέρα, τελούνται υπό τις οδηγίες του σκηνοθέτη και καλλιτεχνικού διευθυντή του φετινού Φεστιβάλ Επταπυργίου, Αθανάσιου Κολαλά.
«Το Επταπύργιο είναι ένα μέρος που είναι πολύ φορτισμένο ενεργειακά. Ακολουθεί τη Θεσσαλονίκη με μια μακρά ιστορία. Έχει υπάρξει βυζαντινό φρούριο- χριστιανική Ακρόπολη, οθωμανική φυλακή-οθωμανική Ακρόπολη, ενώ έπειτα λειτούργησε και ως φυλακή κατά τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους. Είναι ένα τοπόσημο της πόλης έτσι και αλλιώς. Εκτός αυτού έχει εξαιρετική ακουστική. Το σημαντικότερο όλων, όμως, είναι η σχέση του με τη «Τόσκα». Το έργο διαδραματίζεται στο Κάστρο των Αγγέλων στη Ρώμη, φρούριο της Ακρόπολης της Ρώμης και εδώ βρισκόμαστε στο φρούριο της Ακρόπολης της Θεσσαλονίκης» σημειώνει ο ίδιος ο σκηνοθέτης.
Όλα βρίσκονται στη τέλεια αρμονία. Η ορχήστρα ακολουθεί ευλαβικά τη παρτιτούρα. Τι κι αν αν η μουσική «της όπερας της Τόσκας» γράφτηκε το 1900 από τον Τζάκομο Πουτσίνι, ο ήχος φαντάζει ιδιαίτερα οικείος. Ίσως γιατί γράφτηκε χωρίς πρότυπα, χωρίς να ακολουθήσει τις παραδοσιακές φόρμες αυτού του είδους μουσικής. Δημιουργήθηκε έτσι μια κινηματογραφική όπερα που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει την αίγλη μιας κινηματογραφικής παραγωγής. Παράλληλα, οι ηθοποιοί ερμηνεύουν με τέτοια αφοσίωση τον ρόλο τους που εύκολα μας παρασύρουν να ταξιδέψουμε μαζί τους πίσω στον χρόνο.
Η σοπράνο Σοφία Μητροπούλου υποδύεται τη Φλώρια Τόσκα. Τη δημοφιλή σοπράνο και παράφορα ερωτευμένη με τον Μάριο Καβανταρόσι, που ερμηνεύει ο τενόρος Κωνσταντίνος Κληρονόμος. Τον βαθύτατα επηρεασμένο από τα ιδανικά του Διαφωτισμού ζωγράφο. Ο τενόρος Γιάννης Σελητσανιώτης υποδύεται τον ρόλο του βαρόνου Σκάρπια, του στυγερού αστυνομικού διοικητή της Ρώμης που καταχράται την εξουσία του για να εκμεταλλευτεί σεξουαλικά τη Τόσκα.
«Σήμερα το έργο παρουσιάζει πολλά κοινά με την εποχή που ζούμε. Υπάρχει ένα παρασκήνιο γεμάτο ίντριγκες, προδοσίες, καταστάσεις που συμβαίνουν σε τεταμένες πολιτικές συνθήκες. Κυρίως όμως τα κύρια θέματα είναι η ζήλια και η χρήση της εξουσίας για την σεξουαλική εκμετάλλευση κάποιου. Είναι ένα έργο που άπτεται των θεμάτων που συζητούνται καθημερινά στις μέρες μας. Γι’ αυτό επιλέχθηκε αυτό το έργο» δηλώνει ο Αθανάσιος Κολαλάς.
Το έργο αποτελείται από τρεις πράξεις. Πολύ κοντά στο τέλος της Α΄ πράξης, ένα ανεπαίσθητο λάθος αλλάζει τα δεδομένα. Ξαφνικά άλλη ατμόσφαιρα. Η ηρεμία ανατρέπεται. Υπάρχει κίνηση. Κάποιος κάνει διορθώσεις στις νότες, άλλος επαναλαμβάνει την ατάκα του. Δοκιμάζονται τα οπτικά εφέ. Ο ηχολήπτης πειραματίζεται με τον ήχο. Ένας ψίθυρος πλημμυρίζει τον χώρο ώσπου η φωνή του σκηνοθέτη επαναφέρει τη τάξη. Τα μάτια όλων καρφωμένα στη σκηνή. «Από που ξεκινάμε πάλι» ρωτάει η μαέστρος. Η εντολή του σκηνοθέτη γίνεται πράξη. Η πρώτη νότα δίνει το έναυσμα σ’ όλους τους συντελεστές να επιστρέψουν στις θέσεις τους. Σαν να μη συνέβη ποτέ το λάθος.
Το καλοκαιρινό αεράκι σε συνδυασμό με το λυρικό τόνο που δίνει η ορχήστρα ενθαρρύνει όλους τους συμμετέχοντες να δώσουν το καλύτερο τους εαυτό. Επί σκηνής βρίσκονται οι πρωταγωνιστές καθώς και η χορωδία. Η δυσκολία κορυφώνεται όλο και περισσότερο. Μια πλειάδα φωνών γίνεται μια. Ο επιδιωκόμενος συγχρονισμός επιτυγχάνεται. Με αίσθημα ευχαρίστησης τελειώνει το πρώτο μέρος και δίνεται το σύνθημα για διάλειμμα.
Ωστόσο, κανείς δεν ξεκουράζεται. Η χορωδία απομακρύνεται και κάνει τη δική της πρόβα ανενόχλητη σε μια γωνιά. Η ορχήστρα επαναλαμβάνει ορισμένα μουσικά κομμάτια. Οι πρωταγωνιστές προβάρουν τα λόγια τους. Κάποιοι κάνουν φωνητικές ασκήσεις ενώ άλλοι βρίσκουν μια ευκαιρία να ξαποστάσουν στα καμαρίνια.
«Όλοι οι συντελεστές δουλέψαμε πολλούς μήνες για να προετοιμάσουμε μια τέτοια παραγωγή. Ήταν πολύ δύσκολο και επίπονο γιατί δεν γνωρίζαμε καθόλου τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Δεν γνωρίζαμε αν μπορούσαμε να έχουμε επί σκηνής παραπάνω από 70 άτομα. Όμως ρισκάραμε να κάνουμε μια μεγάλη παραγωγή και νομίζω δικαιωθήκαμε. Η πόλη έχει πολλούς καλλιτέχνες να προσφέρει και πρέπει να τους βγάλουμε προς τα έξω. Γι΄ αυτό και το Κέντρο Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Θεσσαλονίκης και το Φεστιβάλ Επταπυργίου υπόσχεται ότι θα δημιουργεί δικές του παραγωγές με καλλιτέχνες της πόλης» αναφέρει η πρόεδρος του Κέντρου Πολιτισμού, Άννα Μυκωνίου.
Οι πρόβες συνεχίζονται μέχρι τη μεγάλη πρεμιέρα στις 5 Ιουλίου. Όσοι δεν θα μπορέσουν να παραβρεθούν την ημέρα εκείνη, θα έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν την όπερα στις 8, 12 και 15 Ιουλίου. Ένα θέαμα που ανταμείβει το κοινό με μια έκρηξη συναισθημάτων. Αυτό που χρειάζεται η πόλη ύστερα από τόσους μήνες μονοτονίας.
Δείτε επίσης:
