Οδηγός ζωής από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου
10 φράσεις ζωής από έναν ποιητή των ημερών μας.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ένας τραγουδοποιός διαφορετικός από τους άλλους. Δεν σου δίνει τραγούδια έτοιμα στο πιάτο. Πρέπει να σκεφτείς και να προβληματιστείς για το νόημα κάθε στίχου, για το βάθος του. Ούτε τις συνεντεύξεις του όμως τις δίνει στο πιάτο. Σε μία από τις σπάνιες φορές που μοιράστηκε λόγια και συναισθήματα, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μίλησε στην Αθηνά Τερζή για λογαριασμό της Parallaxi σε μια κουβέντα από ψυχής. Κάποιες από τις φράσεις του μπορούν να απομονωθούν σαν ένας χρήσιμος οδηγός ζωής:
#1 «Η ζωή, έτσι όπως εξελίσσεται είναι ένα απέραντο σφαγείο. Και το μόνο, ίσως, που μου δίνει κουράγιο για να το αντέξω είναι η ομορφιά που υπάρχει στον κόσμο».
#2 «Τους ανθρώπους πρέπει να τους κατανοούμε κι όχι να τους καταδικάζουμε. Δεν κρατώ κακία, ακόμη κι όταν αντιληφθώ ότι κάτι έχει γίνει σε βάρος μου. Το ξεχνώ και το αφήνω πίσω μου, εφόσον κατανοήσω τη διαδικασία, τον λόγο για τον οποίο έγινε».
#3 «Πιστεύω στην πρώτη αίσθηση που μου δημιουργεί ο άλλος. Αυτή είναι και η τελευταία και συνήθως δεν πέφτω έξω. Δεν αφήνω εκκρεμότητες. Αύριο μπορεί να μην υπάρχω».
#4 «Ένας έρωτας έρχεται και φεύγει, η νοσταλγία του όμως μπορεί να μη φύγει ποτέ κι η κορυφαία περίπτωση νοσταλγίας είναι εκείνη της παιδικής ηλικίας. Αυτό το αβάσταχτα ωραίο συναίσθημα. Το τρομερό είναι ότι νοσταλγούμε πάντα τα πράγματα που δεν πρόκειται να ξανάρθουν».
#5 «Δεν κάνουμε λάθη ή σωστά, γιατί κατά τη γνώμη μου όλα είναι προδιαγεγραμμένα, δεν έχουμε ελευθερία βούλησης».
#6 «Ο πυρήνας της ύπαρξης είναι άφυλος. Φαντάσου τον σαν ένα κρεμμύδι. Το φύλο, θηλυκό και το αρσενικό, είναι λίγο πριν τον πυρήνα. Ασφαλώς ο έρωτας είναι από τα ελάχιστα εκείνα στοιχεία που μπορούν να βγάλουν τον νου από τη φυλακή του, μαζί με τα όνειρα και την τέχνη- ειδικά τον υπερρεαλισμό – και την τρέλα».
#7 «Στον σκληρό αγώνα για την επιβίωση, οι περισσότεροι κουράζονται και θέλουν απλώς κάτι να μπει από το ένα αυτί και να βγει από το άλλο. Δεν αντέχουν να τους συνταράξει, γιατί η πραγματική τέχνη σε συνταράζει, σε θέλει σε εγρήγορση, σου δίνει τσεκουριά στο κεφάλι».
#8 «Η ζωή είναι ευχή και κατάρα, αφού υπάρχει η επίγνωση του θανάτου. Μας δόθηκε όμως. Ας την τιμήσουμε, ας την πάμε ένα βήμα παραπέρα. Ας κάνουμε τουλάχιστον αυτό. Ορισμένοι, όμως δυστυχώς για τους ίδιους, έρχονται και φεύγουν από τη ζωή δίχως να αναρωτηθούν για τίποτα».
#9 «Δεν σταματώ να επενδύω στις ανθρώπινες σχέσεις, ακόμη και όταν πρόκειται για έναν άγνωστο. Μπορεί να σε οδηγήσει κάπου».
#10 «Είναι στιγμές που η μουσική λειτουργεί ως δούρειος ίππος για τα λόγια. Κι οι ποιητές, όταν ντυθούν με μουσική, μπορούν να ανοίξουν την κερκόπορτα των συναισθημάτων και να καρπίσει πιο εύκολα ο λόγος τους μέσα μας».
