Οι νέοι Arctic Monkeys σε ταξιδεύουν στο φεγγάρι μέσα σε 40 λεπτά

Τον Ιούλιο του μακρινού 1969, ο Neil Armstrong και ο Buzz Aldrin έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν το πόδι τους στο φεγγάρι. Το ταξίδι τους είχε ξεκινήσει τέσσερις μέρες νωρίτερα από την Φλόριντα και οι δύο αστροναύτες προσγειώθηκαν σε μια προκαθορισμένη τοποθεσία με την ονομασία «Base Tranquility».

Μετά από 48 χρόνια, στο ίδιο σημείο του φεγγαριού, ο Alex Turner αποφασίζει να φτιάξει ένα ξενοδοχείο για ηρεμία και χαλάρωση, που θα ζήλευε ακόμα και ο ίδιος ο Χριστός (Jesus in the day spa, filling out the information form).

Μετά από 5 χρόνια αναμονής, οι Arctic Monkeys κυκλοφορούν το 6^ο άλμπουμ τους, το οποίο αποτελεί μια απότομη στροφή, αποφεύγοντας το ύφος που είχαν σε προηγούμενους δίσκους.

Εξάλλου, ο κιθαρίστας Jamie Cook ανέφερε πως δεν υπήρχε καμία πρόθεση να φτιάξουν το «AM 2», ενώ το νέο άλμπουμ θεωρείται ως σόλο δίσκος του Turner, παρά συνολική δουλειά της μπάντας. Μέσα από το νέο πόνημα των AM, ο mastermind της μπάντας, συνδιαλέγεται με τον εαυτό του και δεν έχει καμία αναστολή να μοιραστεί με το κοινό σκέψεις και συναισθήματα.

Απλός, λιτός και κατά την γνώμη μου «κουλτουριάρικος» δίσκος, με τιμονιέρη την φωνή του Alex και συνοδοιπόρο ένα πιάνο χωρίς την ιδιαίτερη εμφάνιση κιθάρας και στα 11 κομμάτια.

Σε όλο το εύρος του TBHC περιπλανιέται στην ατμόσφαιρα ένα 60s και 70s pop ύφος, παρόμοιο με αυτό των Last Shadow Puppets, αρκετά μελωδικός, με στίχους που σε κάνουν να ψάχνεις το νόημα τους. Ένα τέτοιο τραγούδι είναι το «Tranquility Base Hotel and Casino», ίσως το καλύτερο του δίσκου, το οποίο μέσω των περίεργων στίχων του σε εισάγει στο εσωτερικό του ξενοδοχείου.

Στο «Four out Five», ο Turner μας παρουσιάζει την πίεση που έχει δεχτεί από τους fans της μπάντας καθώς και τον φόβο του για το πιθανό τέλος της καριέρας του. Το κυρίαρχο όμως μέρος του κομματιού, δείχνει την ακριβή τοποθεσία του ξενοδοχείου και πως ξεδιπλώνεται η συνέχεια.

Το πρώτο τραγούδι που έγραψε ο Turner για το νέο άλμπουμ ήταν το «Science Fiction», το οποίο είναι η βάση της ιστορίας, θυμίζει κάτι από το Humbug, αποτελώντας γέφυρα με το παρελθόν και τέλος δικαιολογεί γιατί έγραψε ένα τόσο ιδιαίτερο δίσκο. Δεν περιμέναμε πότε τον frontman και ιθύνοντα νου των AM να απαγγέλλει. Κι όμως το κάνει στο «One Point Perspective», τραγούδι χωρίς ρεφρέν, συνδυασμένο με πιάνο με ενδιαφέρον ήχο και γενικότερα καταπληκτική ενορχήστρωση, που συνεχίζεται και στο αμέσως επόμενο τραγούδι, «American Sports».

Με την πρώτη ακρόαση, γίνεται κατανοητό πως ο Alex Turner έχει τόσα πολλά να πει, αφού δεν αφήνει χώρο στην μουσική και προτιμά να καταπλήξει με τα εξαιρετικά φωνητικά και τους ερωτικούς-σκοτεινούς στίχους του.

Αν πιστεύετε πως το φεγγάρι είναι μακριά, γελιέστε. Οι AM μπορούν να σας πάνε εκεί, μόνο σε 40 λεπτά! Καλό σας ταξίδι…