ΣΜΒΕ: Με ποια κριτήρια θα απαγορεύονται τραγούδια, ποιήματα, λογοτεχνικά έργα;

«Όλα τα ‘χει η Μαριωρί, η λογοκρισία στην τέχνη την μάρανε…». Με αυτό τον τρόπο ο Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος επανέρχεται με νέα ανακοίνωση του, γνωστοποιώντας για μία ακόμη φορά την έντονη αντίδραση που επικρατεί στον καλλιτεχνικό κόσμο σχετικά με τα όσα προωθεί το περιβόητο Άρθρο 8.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

“Απαγορεύεται η υποκίνηση σε βία ή μίσος και δημόσιας πρόσκλησης σε τρομοκρατικό έγκλημα”.

Άρθρο 8.

Καταπληκτικό!

Η Ε.Ε. καλεί τα κράτη μέλη να ψηφίσουν το άρθρο και να περάσει ως νόμος του κάθε κράτους.

Λογικά λοιπόν θα απαγορεύονται και τα παρακάτω:

1. Video games. Τα μισά και παραπάνω παιχνίδια όχι απλά προτρέπουν σε βίαιες πράξεις, αλλά έχουν στόχο να κάνουν το παιδί που παίζει, πρωταγωνιστή – δολοφόνο. Νικητής είναι αυτός που σκοτώνει περισσότερους. Είναι λίγα τα παραδείγματα παιδιών άραγε, που μπήκαν με όπλα σε σχολεία και σκότωναν ασύστολα χωρίς καμία συναίσθηση του τι διαπράττουν;

2. Γουέστερν. Στο σύνολό τους οι εν λόγω ταινίες προσβάλουν την εθνοτική καταγωγή, την φυλή, το χρώμα, και την θρησκεία των Ινδιάνων. Τους παρουσιάζουν δε ως άγριους υπανάπτυκτους, για τους οποίους η μόνη λύση που υπάρχει είναι εξολόθρευση τους.

3. Διαδικτυακές ιστοσελίδες πορνό. Ο ορισμός της γενετήσιας προσβολής. Σαδιστές, κτηνοβάτες, παιδόφιλοι…, ότι διαστροφή μπορεί ή δεν μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους, παρελαύνουν δωρεάν και χωρίς δικλείδες ασφαλείας για τα παιδιά στο διαδίκτυο.

4. Ταινίες τρόμου. Δεν χρειάζονται λόγια… Αν δεν ταΐσουμε το κοινό με σαράντα πτώματα και δέκα ξεκοιλιασμένους η ταινία πάει άπατη…

5. Πολεμικές ταινίες (όλων των ιστορικών περιόδων). Δεν νομίζω ότι υπάρχει πολεμική ταινία χωρίς καλούς και κακούς… Οι κακοί λοιπόν, πάντα κατά την “ορθή άποψη” των καλών, έχουν: Λάθος θρησκευτικές πεποιθήσεις, αντίθετα πολιτικά φρονήματα, άλλη γνώμη, άλλη εθνοτική καταγωγή…, διαλέγετε και παίρνετε.

Επειδή ο κατάλογος θα μεγαλώσει πολύ ας μείνουμε σε αυτά.

Τα παραπάνω λοιπόν δεν πρόκειται να απαγορευθούν. Όπως δεν θα σταματήσει και ο δημόσιος εξευτελισμός ανθρώπων στα talent show και στις εκπομπές τύπου Reality, γιατί πολύ απλά εξυπηρετούν τεράστια οικονομικά συμφέροντα.

Αξιότιμοι κύριοι νομοθέτες, αν δεν βλέπετε ότι υπάρχουν τα παραπάνω, μπορείτε κάλλιστα να δείτε τα αποτελέσματα τους στην κοινωνία που ζούμε. Μήπως να ξεκινήσουμε από τις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση; Έπεσε από τα σύννεφα το σύνολο της ευπρεπούς κοινωνίας των εντίμων οικογενειαρχών, γιατί απλά είδε αυτά που βλέπει στις ταινίες, ζωντανά και με ελληνικό ονοματεπώνυμο.

Τη βία και την μισαλλοδοξία αγαπητοί μου, δεν την δημιουργεί ούτε η λογοτεχνία, ούτε η ποίηση, ούτε η μουσική.

Έχετε πετύχει άλλωστε με το εκπαιδευτικό σύστημα να παράγετε ανιστόρητους και μισαλλόδοξους υπηκόους. (Μην μου πείτε ότι έχετε ξεχάσει ή ότι έχουν εξαφανιστεί οι πεντακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι της Χρυσής αυγής;)

Έχετε πετύχει να μην υπάρχει η μουσική στην εκπαίδευση και παράλληλα τα ΜΜΕ να παίζουν κατά 80% ξενόγλωσσα χιτάκια, σε μία χώρα που πριν από πενήντα χρόνια τραγουδούσε ποίηση.

Ο στόχος λοιπόν δεν είναι η απαγόρευση υποκίνησης σε βία και τρομοκρατία. Ο στόχος είναι η ελεύθερη σκέψη. Ο στόχος είναι η ελευθερία του λόγου, ή ελευθερία της μουσικής έκφρασης λίγων σκεπτόμενων ανθρώπων που σας κάνουν να “ξεβολεύεστε”.

Αξιότιμοι νομοθέτες, δεν χρειάζεται κόπος, χρειάζεται στοιχειώδης ιστορική γνώση, για να δείτε ότι ανάλογο νόμο επέβαλε ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς το 1936, με αφορμή το σκωπτικό τραγούδι “Βάρβαρα” του Παναγιώτη Τούντα, γιατί πίστευε ότι διακωμωδεί την κόρη του. Ο νόμος αυτός ταλαιπώρησε τους δημιουργούς για περισσότερα από σαράντα χρόνια…

Με αφορμή το παραπάνω παράδειγμα το ερώτημα που προκύπτει είναι: με ποιά κριτήρια θα απαγορεύονται τα τραγούδια, τα ποιήματα και τα λογοτεχνικά έργα;

Θα ιδρυθεί ξανά διαρκής επιτροπή λογοκρισίας; Θα απαγορευτούν ξανά συγκεκριμένοι συνθέτες και ποιητές;

Η υποκρισία σας, περισσεύει!

Καλύτερα πείτε στους δημιουργούς που δεν σας “βολεύουν” τα πονήματά τους, να μεταναστεύσουν στην γειτονική Τουρκία, τουλάχιστον εκεί θα ξέρουν ξεκάθαρα ποιόν θα έχουν απέναντί τους και τι πρεσβεύει.

Εύχομαι να μην γυρίσουμε 84 χρόνια πίσω στους νόμους του Μεταξά…!”

Το επίμαχο άρθρο

“Το άρθρο 8 του νομοσχεδίου για τα οπτικοακουστικά Μέσα, επιβάλλει στους παρόχους περιεχομένου την υποχρέωση να αποκλείουν περιεχόμενο που αφορά σε μη αποδεκτές για μία δημοκρατική κοινωνία συμπεριφορές, όπως είναι ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, ο βίαιος λόγος και η προτροπή σε τρομοκρατικές ενέργειες”, γράφει ανάμεσα σε άλλα στη δήλωσή του ο Θοδωρής Λιβάνιος.

“Η τέχνη ως μορφή έκφρασης δεν μπορεί να υπόκειται σε κανενός είδους περιορισμό. Το άρθρο 8 του νομοσχεδίου για τα οπτικοακουστικά Μέσα, επιβάλλει στους παρόχους περιεχομένου την υποχρέωση να αποκλείουν περιεχόμενο που αφορά σε μη αποδεκτές για μία δημοκρατική κοινωνία συμπεριφορές, όπως είναι ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, ο βίαιος λόγος και η προτροπή σε τρομοκρατικές ενέργειες. Σύμφωνα με την ίδια πρόβλεψη, που αποτελεί ενσωμάτωση ευρωπαϊκής οδηγίας, οι διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονται σε τέτοιες περιπτώσεις αφορούν τον πάροχο περιεχομένου και όχι τον καλλιτέχνη. Πολλοί πάροχοι (όπως ενδεικτικά το YouTube), στο πλαίσιο των όρων λειτουργίας που έχουν θεσπίσει, έχουν τη δυνατότητα αποκλεισμού οπτικοακουστικού υλικού, αποκλειστικά σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια.

Η αλλαγή στο άρθρο 8

Επειδή, δεν θέλουμε να υπάρχει ουδεμία παρανόηση, που να οδηγεί σε ανυπόστατες καταγγελίες περί λογοκρισίας, το άρθρο 8 του νομοσχεδίου τροποποιείται ως εξής:

Άρθρο 8

Απαγόρευση υποκίνησης σε βία ή μίσος (Άρθρο 6 της Οδηγίας (ΕΕ) 2010/13) “Οι υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων δεν πρέπει να εμπεριέχουν υποκίνηση σε βία ή μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων ή μέλους ομάδας, ιδίως λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, εθνοτικής καταγωγής, ιθαγένειας ή κοινωνικής προέλευσης, γενετικών χαρακτηριστικών, γλώσσας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, ιδιότητας μέλους εθνικής μειονότητας, γέννησης, αναπηρίας, ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού”. Αντίστοιχη τροποποίηση θα γίνει και στο άρθρο 32. Υπενθυμίζεται ότι στην προηγούμενη μορφή του το άρθρο 8 προέβλεπε: Οι υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων δεν πρέπει: α) να εμπεριέχουν υποκίνηση σε βία ή μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων ή μέλους ομάδας, ιδίως λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, εθνοτικής καταγωγής, ιθαγένειας ή κοινωνικής προέλευσης, γενετικών χαρακτηριστικών, γλώσσας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, πολιτικών φρονημάτων ή κάθε άλλης γνώμης, ιδιότητας μέλους εθνικής μειονότητας, περιουσίας, γέννησης, αναπηρίας, ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού, β) να εμπεριέχουν δημόσια πρόκληση σε τέλεση τρομοκρατικού εγκλήματος (άρθρο 187Α ΠΚ).