Στιγμές της πόλης: Εσωτερικά – Εξωτερικά (-30/4)
Στιγμές της πόλης Εσωτερικά – Εξωτερικά Παράταση μέχρι τέλος Απριλίου πήρε η φωτογραφική έκθεση της Ζωής Δαλαίνα, που έγκαινιάστηκε στα πλαίσια της διοργάνωσης MAKE ART, στο καφέ «Παλιό Χαμάμ». Πρόκειται για μια θέαση της πόλης μέσα από ένα κινηματογραφικό format – δηλαδή πιο μακρόστενο από ότι το παραδοσιακό φωτογραφικό κάδρο, το λεγόμενο 16:9. Επηρεασμένη από […]
Στιγμές της πόλης Εσωτερικά – Εξωτερικά
Παράταση μέχρι τέλος Απριλίου πήρε η φωτογραφική έκθεση της Ζωής Δαλαίνα, που έγκαινιάστηκε στα πλαίσια της διοργάνωσης MAKE ART, στο καφέ «Παλιό Χαμάμ». Πρόκειται για μια θέαση της πόλης μέσα από ένα κινηματογραφικό format – δηλαδή πιο μακρόστενο από ότι το παραδοσιακό φωτογραφικό κάδρο, το λεγόμενο 16:9.
Επηρεασμένη από το σινεμά, η φωτογράφος Ζωή Δαλαίνα άρχισε να αναζητά στην πόλη πιθανά σκηνικά, έτοιμα, δίχως τη δικής της επέμβαση, όπου θα μπορούσε να εξελιχθεί μια ιστορία. Ακόμα, η αγάπη της για τη συμμετρία και τις γραμμές, την οδήγησε στο να διατηρήσει κάποιους κοινούς κώδικες ανάμεσα στα κάδρα της, π.χ. μια σαφή οριζόντια γραμμή στο 1/3 του κάδρου. Ο άνθρωπος μπορεί να αποτελεί μέρος του κάδρου ή και όχι – τα ίχνη του όμως είναι πάντα διακριτά στις φωτογραφίες, λόγω των κατασκευών του.
Σημείωμα καλλιτέχνη:
Τι έιναι αυτή η έκθεση; Ένα μεγάλο ρεπεράζ. Τι είναι ρεπεράζ; Η αναζήτηση χώρων. Για ποιο λόγο; Για να πω μια ιστορία. Ποια ιστορία; Δεν ξέρω ακόμη…
Μια στιγμή, κάποια μέρα που περνούσα από εκεί, ήταν αρκετή. Ο χώρος μου μιλούσε, ήταν ένας χαρακτήρας. Πάτησα το κουμπί και εκείνη η στιγμή είχε ήδη φύγει. Μα η αίσθηση της όχι. Έτσι, είπα, θα αρχίσω να γυρνώ και θα φωτογραφίζω. Σκέφτηκα πως πριν από μένα και άλλοι είχαν κάνει το ίδιο και πως κάθε σημείο που πατούσα, κουβαλούσε την ενέργεια πολλών. Ο χώρος, λοιπόν, ήταν φορέας πολλών πιθανών ιστοριών. Κάποιες τις ήξερα, άλλες τις φανταζόμουν – τις περισσότερες τις αγνοώ.
Επέλεξα το φορμά 16:9 και άφησα τις γραμμές να με καθοδηγούν. Γρήγορα μια σαφής οριζόντια γραμμή στο 1/3 ή στα 2/3 του κάδρου έκανε την εμφάνιση της. Τότε κατάλαβα πως ο χώρος επηρέαζε εμένα και εγώ το χώρο.
(Η γραμμή αυτή δρα ως σύνδεσμος μεταξύ διάφορων σημείων στην πόλη και φτιάχνει έναν νέο χώρο).
Άρχισα να γκρουπάρω τα στατικά μου κάδρα και να φτιάχνω χώρους όπου κάτι θα μπορούσε να γίνει. Άρχισα να τρυπώνω σε παλιά κτίρια και να παραμονεύω, να παρατηρώ. Άρχισα να γνωρίζω ανθρώπους και να ανταλάσσω κουβέντες. Λέω να συνεχίσω έτσι μέχρι να βρω την ιστορία μου.
Ζωή Δαλαΐνα
*-30/4, Καφέ «Παλιό Χαμάμ»