Ο Γιώργος Χατζηνάσιος μιλά για «Το Χρονικόν της Αλώσεως»
Ο Θεσσαλονικιός συνθέτης σε μία κουβέντα για το σπουδαίο μουσικό έργο.
«Το Χρονικόν της Αλώσεως», ένα μουσικό έργο του Γιώργου Χατζηνάσιου υπό μορφή ορατορίου παρουσιάστηκε διαδοχικά στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο της επετείου της άλωσης της Κωνσταντινούπολης.
Ο καταξιωμένος Θεσσαλονικιός συνθέτης βασισμένος στα κείμενα του Γεωργίου Φραντζή, χρονικογράφου του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, συνέθεσε το μεγαλειώδες αυτό ορατόριο που αναφέρεται στις τελευταίες ημέρες πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης.
Το έργο βασίζεται σε πρωτότυπη βυζαντινή μουσική και εμπλουτίζεται με πολλά σύγχρονα στοιχεία, παραπέμποντας έτσι στη μεταφορά του πολιτισμικού πλούτου από το Βυζάντιο στην Εσπερία μετά την ‘Αλωση της Πόλης, όπως ανέφερε ο Γιώργος Χατζηνάσιος μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Πρόκειται για ένα ρέκβιεμ για τη χαμένη Βασιλεύουσα με ενιαία δομή αλλά και συνεχείς εναλλαγές ανάμεσα στους σολίστες και τους χορωδούς. Στην παράσταση ο Γρηγόρης Βαλτινός υποδύεται τον Παλαιολόγο, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος τον Φραντζή και ο τενόρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Γιάννης Χριστόπουλος τον Μωάμεθ.
Οι δύο συναυλίες πραγματοποιήθηκαν για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ την εκδήλωση της Θεσσαλονίκης ο Γιώργος Χατζηνάσιος την αφιέρωσε στον Χάρρυ Κλυνν.
«Με τον Χάρρυ Κλυνν δουλέψαμε μαζί -όταν ήμουν 14 χρονών κι εκείνος λίγα χρόνια μεγαλύτερός μου- σ΄ ένα μαγαζί στη Θεσσαλονίκη, το “Πικαντίλι”, όπου έκανε μιμήσεις κι ο ‘Αλκης Στέας ήταν ο κονφερασιέ. Επρόκειτο για μία μοναδική εμπειρία για μένα επειδή δεν γνώριζα πως υπήρχε κι αυτό το στυλ διασκέδασης, δηλαδή της μίμησης. Γι αυτό αποφάσισα να του αφιερώσω τη συναυλία που δώσαμε στην πόλη μας», είπε ο δημοφιλής δημιουργός.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Γιώργου Χατζηνάσιου στον Νίκο Γιώτη για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:
Για το έργο σας βασιστήκατε κυρίως στα κείμενα του Γεωργίου Φραντζή, χρονικογράφου του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου… Για ποιο λόγο;
Απ. Θεωρώ αυτό το βιβλίο ως το πιο έγκυρο γι αυτό και το διάλεξα προκειμένου να γράψω αυτό το έργο. Είχα αρχίσει από ένα θεατρικό έργο «Ένας Έλληνας σήμερα», είχα κάνει τρία κομμάτια για το Βυζάντιο και με πυρήνα αυτά τα τρία έκανα μετά μία άρια για τον Μωάμεθ, μία για τον Παλαιολόγο κι έναν πυρήνα 25 λεπτών μουσικής.
Βυζαντινής μουσικής;
Απ. Βεβαίως. Πιο Βυζαντινή δεν γίνεται! Μόνο που υποστηρίζεται από ηχοχρώματα τα οποία προέρχονται και από τη Δύση, γιατί το έργο συνοδεύεται από συμφωνική ορχήστρα 70 περίπου ατόμων και από χορωδία και γίνεται ένα ορατόριο, ένα ρέκβιεμ για τη Βασιλεύουσα όπως το λέμε. Στην παράσταση ο Γρηγόρης Βαλτινός υποδύεται τον Παλαιολόγο, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος τον Φραντζή και ο τενόρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Γιάννης Χριστόπουλος τον Μωάμεθ.
Έχετε σπουδάσει Βυζαντινή μουσική;
Απ. Όχι. Μικρός όμως ήμουν πολύ κοντά στην εκκλησία, «ήμουν εξαπτέρυγο» στις λιτανείες, ήμουν στο κατηχητικό και βίωσα τη βυζαντινή μουσική μέσα από εμπειρικά ηχοχρώματα. Κι αυτό, ίσως, είναι ένας άθλος που κατάφερα να κάνω ένα αυθεντικό έργο βυζαντινής μουσικής, γιατί εγώ σπούδασα κλασική μουσική και τζαζ.
Υπάρχει η δυνατότητα παρουσίασης της παράστασης και σε άλλες πόλεις εκτός της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης;
Απ. Παρόλο που η παράσταση είναι ευκίνητη, δεδομένου ότι οι πρωταγωνιστές είναι τρεις, θα υπάρξει δυσκολία επειδή πρέπει να βρεθεί σε όποια πόλη πιθανόν μας καλέσουν, συμφωνική ορχήστρα και χορωδία που στο σύνολό τους είναι 150 άτομα. Πού να τα βρεις σε άλλες πόλεις; είναι πολύ δύσκολο. Ούτε μπορούν σ΄ αυτές τις εποχές που ζούμε να μετακινηθούν από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη τόσα άτομα, γιατί θα είναι οικονομικά ασύμφορο να κλείσεις ξενοδοχεία κι ό,τι άλλο απαιτείται. Αν πάντως υπάρξουν οι προϋποθέσεις θα μπορούσαμε να δούμε το ενδεχόμενο να την παρουσιάσουμε όπου αλλού μας ζητηθεί…
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
