5 λόγοι για να δεις την ταινία για την συγγραφέα Μαργκερίτ Ντυράς

Η ταινία «Μαργκερίτ Ντυράς: Η Οδύνη» είναι βασισμένη στο βιβλίο της συγγραφέα με τίτλο “La douleur”. Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελείται από έξι διαφορετικές ιστορίες, που έχουν προκύψει από τα προσωπικά της ημερολόγια, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι μελετητές όμως έχουν δηλώσει πως η Ντυράς πρόσθεσε και αρκετά μυθοπλαστικά στοιχεία τα οποία δεν αποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αξίζει να σημειωθεί ότι για τη δημιουργία του σεναρίου, ο σκηνοθέτης Εμανουέλ Φινκιέλ πήρε δύο από τις έξι ιστορίες του βιβλίου.

Ιούνιος 1944, η Γαλλία εξακολουθεί να βρίσκεται υπό γερμανική κατοχή. Ο συγγραφέας και κομμουνιστής Ρομπέρ, σημαντική φιγούρα της  Γαλλικής Αντίστασης, συλλαμβάνεται και απελαύνεται. Η νεαρή σύζυγός του, Μαργκερίτ Ντυράς, στην προσπάθεια αναζήτησης του συζύγου της, συναντά έναν Γάλλο πράκτορα, τον Ραμπιέ, που εργάζεται στη Γκεστάπο και πιστεύοντας ότι μπορεί να τη βοηθήσει, είναι πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να βρει τον σύζυγό της.

Με το τέλος του πολέμου και την επιστροφή των περισσότερων στρατιωτών και αιχμαλώτων του πολέμου, ξεκινάει για τη Μαργκερίτ μιας αφόρητη περίοδος αναμονής. Πότε θα φανεί ο Ρομπέρ; Δέσμια του βασανιστηρίου της απουσίας του, υπόκειται σε μια αργή και σιωπηρή αγωνία μέσα στο χάος που δημιουργεί το απελευθερωμένο πια Παρίσι.

5 λόγοι για να αφεθείς στην ατμόσφαιρα της ταινίας:

#1 Είναι μια ημι – βιογραφική προσέγγιση της ζωής της Γαλλίδας συγγραφέα Μαργκερίτ Ντυράς, την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου η Γαλλία ήταν υπό την κατοχή της Γερμανίας.

Θεωρείται μια από σημαντικότερες φυσιογνωμίες της σύγχρονης γαλλικής λογοτεχνίας. Το 1984 κέρδισε το βραβείο γαλλικής λογοτεχνίας Γκονκούρ για το για το μυθιστόρημα της “L’amant” (Ο εραστής). Μια εξαιρετική και πετυχημένη συγγραφέας μυθιστορημάτων αλλά και απομνημονευμάτων, η Μαργκερίτ Ντυράς ήταν και υποψήφια για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου, όταν ο σκηνοθέτης Αλέν Ρενέ, μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το σενάριο που είχε γράψει ή ίδια για την ταινία “Hiroshima mon amour” (Χιροσίμα, Αγάπη μου).

#2 Για την εξαιρετική ερμηνεία της Μελανί Τιερί στο ρόλο της Μαργκερίτ Ντυράς.

Η ερμηνεία της πρωταγωνίστριας είναι καθηλωτική. Μπορεί και μεταφέρει στους θεατές την αγωνία και τον πόνο που νιώθει, απλά και μόνο από τις εκφράσεις του προσώπου της. Συνεχώς με ένα τσιγάρο στο χέρι, σκιαγραφεί τόσο δεξιοτεχνικά και αυθόρμητα το πορτραίτο ενός πληγωμένου ανθρώπου. Παγιδευμένη στις ίδιες της τις σκέψεις, υποτάσσεται στην απελπισία της, αναζητώντας συνεχώς μια διέξοδο.

#3 Γιατί οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν αυτά που έχουν δει τα μάτια. 

Μια τόσο απλή, αλλά ταυτόχρονα δυνατή φράση γεμάτη νόημα, που ακούστηκε στην ταινία. Πώς μπορεί να αποτυπωθεί η απουσία; Σε εικόνες, όχι σε λέξεις. Πώς μπορεί να αναδειχθεί ο πόνος της αναμονής χωρίς τέλος; Της αναμονής για να μάθεις τα νέα ενός αγαπημένου σου προσώπου. Να μάθεις αν ζει ή αν πέθανε. Οι ερμηνείες αλλά και η σκηνοθετική δουλειά, κάνουν αξιότιμες προσπάθειες, για να αποτυπωθούν όλα αυτά τα συναισθήματα στο φακό, και να τα νιώσει ο θεατής όσο το δυνατόν πιο αληθινά γίνεται.

Διαβάστε σχετικά: 5 ταινίες για τον έρωτα στα τριάντα σου χρόνια

#4 Είναι μια ταινία που μιλάει με το δικό της τρόπο, χωρίς ωραιοποιήσεις και λέει την αλήθεια της.

Μέσα από αυτή την τεταμένη περίοδο της απροσδιόριστης απώλειας, η ταινία “Οδύνη” αποδεικνύεται μια πρόκληση για τον σκηνοθέτη, ο οποίος ψάχνει και τελικά βρίσκει μια κινηματογραφική γλώσσα για να μεταδώσει το εσωτερικό μαρτύριο της Μαργκερίτ. Η ελπίδα και η αγωνία είναι έννοιες διάχυτες μέσα στο φιλμ, που όμως κάπου κάπου έχουν τα όρια τους. Αμφιταλαντευόμενη στην πολύ λεπτή γραμμή που χωρίζει το “σταμάτα τελείως να ελπίζεις” με το “κάνε λίγη υπομονή ποτέ δεν ξέρεις“, η ταινία δοκιμάζει τις αντοχές τις Μαργκερίτ και μας δείχνει πώς είναι να σε διαλύει από λίγο κάθε μέρα η αναμονή.

#5 Μπορείς εύκολα να βρεις μια ταύτιση αφού μέσα από μια ψυχολογική ομίχλη, όπου τα συναισθήματα των χαρακτήρων μας είναι αρκετά μπερδεμένα, υπάρχουν κάποιες μικρές στιγμές συναισθηματικής σαφήνειας, μια γνώριμη δηλαδή κατάσταση για τους περισσότερους από εμάς. 

Όταν περνάμε από μια φάση της ζωής μας με πολλά σκαμπανεβάσματα, όσο ασταθή κι αν είναι τα πράγματα, πάντα υπάρχουν άτομα και γεγονότα που θα μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Έτσι και στην ταινία, δημιουργείται η εντύπωση πως βρισκόμαστε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, στο οποίο όμως υπάρχουν χαραμάδες από τις οποίες προσπαθεί να μπει το φως. Είναι στο χέρι του καθενός αν θα το αφήσει να μπει ή όχι.

*Τρέχουσα Εβδομάδα: La Douleur – Μαργκερίτ Ντυράς: Η Οδύνη, Φαργκάνη Art, εκτός Τρίτης και Τετάρτης 19:50

Διαβάστε σχετικά: Πέντε ταινίες για σένα που φοβάσαι την κρίση των 40