5 ταινίες για τον έρωτα στα τριάντα σου χρόνια
Ο must κινηματογραφικός οδηγός του έρωτα για τη νέα γενιά.
Μέρα που είναι, λογικό να ασχολείσαι με τον έρωτα σε όλες του τις εκφάνσεις και μορφές. Συγκεντρώσαμε πέντε ρομαντικές στο βάθος τους ταινίες που απευθύνονται στη γενιά των τριαντάρηδων. Σε όλους εκείνους που παλεύουν να ισορροπήσουν ανάμεσα στα «πρέπει» και στα «θέλω» τους, ενώ η κρυφή τους επιθυμία είναι να παραμείνουν για πάντα στο γλυκό σημείο ανάμεσα…
Διαβάστε επίσης: Πέντε ταινίες για σένα που φοβάσαι την κρίση των 40
10.000 χιλιόμετρα – Η απόσταση μεταξύ μας (2014)
Υπάρχει ο έρωτας από απόσταση, εκείνος που μπορεί να αντέξει στο χρόνο έστω με κάποια διήμερα επαναπατρισμού και επανένωσης. Υπάρχει όμως και ο υπερατλαντικός έρωτας, εκείνος που δεν μπορεί να φέρει ζωτικά κοντά την Βαρκελώνη στο Λος Άντζελες, όσο και να χτυπιούνται τα skype όλου του κόσμου κάτω. Η Αλεξάνδρα και ο Σέρχιο βάζουν τον έρωτά τους σε μια δοκιμασία συνολικής απόστασης 10.000 χιλιομέτρων και βγαίνουν περισσότερο λαχανιασμένοι, παρά κερδισμένοι. Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Κάρλος Μάρκες – Μαρκέτ είναι μια πονεμένη ωδή στο πάθος που ξεθυμαίνει όταν αποκτά virtual διαστάσεις και ασύρματες προοπτικές.
Γιατί να το δεις στα τριάντα σου: επειδή ο ήχος από μια κλήση στο skype είναι το αναπληρωματικό καρδιοχτύπι σου.
Σκηνοθεσία: Κάρλος Μάρκετ-Μαρκές | Παίζουν: Ναταλία Τένα, Δαυίδ Βερδαγκέρ
Μεσοτοιχίες (2011)
«Κτίρια που εξαπλώνονται χωρίς καμία λογική αποδεικνύουν την απόλυτη απουσία σχεδιασμού. Το ίδιο ακριβώς είναι και η ζωή μας». Μια αρχιτέκτονας, που αντί να σχεδιάζει σπίτια διακοσμεί βιτρίνες, κι ένας web designer, που ζει κλεισμένος μέσα στο διαμέρισμά του, είναι γείτονες στο χαώδες Μπουένος Άιρες χωρίς να έχουν συναντηθεί ποτέ. Ο Γκουστάβο Ταρέτο, στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, επεκτείνει στην ουσία το πολυβραβευμένο του μικρό φιλμ και μιλά για την αστική μοναξιά με έναν τρόπο σύγχρονο, δωρικό και ρυθμικό. Η ανελέητη πρωτεύουσα καταπίνει τη διάθεση των ανθρώπων να κοινωνικοποιηθούν και ο έρωτας είναι το μεγάλο θύμα.
Γιατί να το δεις στα τριάντα σου: επειδή πολλές φορές νομίζεις ότι κανείς γύρω σου δεν ενδιαφέρεται για σένα, ενώ η λύση ίσως βρίσκεται στο οικοδομικό σου τετράγωνο.
Σκηνοθεσία: Γκουστάβο Ταρέτο | Παίζουν: Πιλάρ Λόπεζ Ντε Αγιάλα, Χαβιέρ Ντρόλας
Η Μάγκι έχει σχέδιο (2016)
Όταν μια γυναίκα κάνει σχέδια, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να γελάσει στο τέλος μαζί της. Η Μάγκι αποφασίζει να κάνει παιδί με το σπέρμα που της δωρίζει ένας φίλος της και να συνεχίσει τη ζωή της κανονικά και με το νόμο. Τα πάντα, ωστόσο, αλλάζουν όταν ερωτεύεται έναν συνάδελφό της, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο, που εγκαταλείπει γυναίκα και παιδιά για να μείνει μαζί της. Η Γκρέτα Γκέργουιγκ στον πρωταγωνιστικό ρόλο (που φέτος είναι υποψήφια για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για το Lady Bird) ενσαρκώνει μια αυθεντική ηρωίδα της γενιάς της, η οποία έχει λανθασμένα την αίσθηση ότι μπορεί να τα βάλει με τους θεούς και τους δαίμονες της μοίρας και στο τέλος να νικήσει. Κακό του κεφαλιού της…
Γιατί να το δεις στα τριάντα σου: επειδή η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη σχεδιάζεις και γίνεται – έστω και ελάχιστα – μεγαλύτερη όταν παραδίνεσαι σε αυτή.
Σκηνοθεσία: Ρεμπέκα Μίλερ | Παίζουν: Γκρέτα Γκέργουικ, Ίθαν Χοκ
Blue Jay (2016)
Μια ασπρόμαυρη ιστορία αγάπης που δανείζεται τα χρώματα που κρύβει η παλέτα της ψυχής σου. Ο Τζιμ και η Αμάντα συναντιούνται ξανά μετά από είκοσι χρόνια, ακριβώς στο μέρος που τα έφτιαξαν στα σχολικά τους χρόνια. Το παρελθόν περνά σε φέτες αναμνήσεων μπροστά από τα μάτια τους, ακριβώς όπως γίνεται όταν πεθαίνεις μονάχα από έρωτα. Η ζωή που έζησαν κοιτάζοντας προς άλλες κατευθύνσεις γίνεται ολόκληρη ερωτηματικό και πλέον στρέφει το βλέμμα της προς το (κοινό τους) μέλλον. Στα bonus, το soundtrack της ταινίας από τον Julian Wass που αγγίζει με νοσταλγία τη χαμένη μας αθωότητα.
Γιατί να το δεις στα τριάντα σου: επειδή όσα έζησες στα σχολικά θρανία δεν συνέβησαν σε κάποιον άλλον, παρά μόνο σε σένα (και για σένα).
Σκηνοθεσία: Άλεξ Λέμαν | Παίζουν: Μαρκ Ντουπλάς, Σάρα Πόλσον
Dean (2017)
Ο Ντιν είναι ένας σκιτσογράφος που προσπαθεί να συνέλθει μετά τον θάνατο της μητέρας του και παράλληλα να πείσει τον πατέρα του να μην πουλήσει το σπίτι που μεγάλωσε, το μέρος που κρατά όλες του τις παιδικές αναμνήσεις. Σε ένα επαγγελματικό ταξίδι γνωρίζει τη Νίκι και η ζωή του αλλάζει. Γνωρίζει τον εαυτό του από την αρχή, συστήνεται ξανά στο είδωλο που συναντά στον καθρέφτη. Ο ξεχωριστός Ντιμίτρι Μάρτιν γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε μία τραγική κωμωδία που θυμίζει αρκετά Γούντι Άλεν, χωρίς προσβολές στην (κινηματογραφική) μας νοημοσύνη.
Γιατί να το δεις στα τριάντα σου: επειδή οι άνθρωποι που χάνεις σου αφήνουν κληρονομιά το κουράγιο να συνεχίζεις (και το χρειάζεσαι όσο ποτέ άλλοτε).
Σκηνοθεσία: Ντιμίτρι Μάρτιν | Παίζουν: Ντιμίτρι Μάρτιν, Μέριλ Χάθαγουει
