«Αρκουδότρυπα»: Μια ιστορία που δεν ήθελε να τελειώσει, συμμετέχει στο Διεθνές Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Κινηματογράφου

Στο ορεινό χωριό της Τύρνας, δυο κολλητές ξεκινούν πεζοπορία σε μια διαδρομή που μοιάζει με τελετή ενηλικίωσης, προδοσίας και αποκάλυψης.

Η Αργυρώ, αγρότισσα, σκληρή και εσωστρεφής, κι η Αννέτα, μανικιουρίστα με όνειρα φυγής, ζουν τη ρουτίνα τους στους πρόποδες της Πίνδου μέχρι τη μέρα που η Αννέτα αποκαλύπτει ότι είναι έγκυος και πως «σκοπεύει να φύγει με τον μπάτσο σύντροφό της».

Η Αργυρώ, συντετριμμένη, την προκαλεί να πάνε μαζί στην περίφημη σπηλιά του βουνού. Μια πεζοπορία, ένα μεθυστικό βράδυ, κι έπειτα σιωπή.

Η Αννέτα φεύγει χωρίς λέξη, κι εμείς, μαζί με την Αργυρώ, αναρωτιόμαστε τι συνέβη στ’ αλήθεια. Αυτή είναι η «Αρκουδότρυπα», η μεγάλου μήκους ταινία των Χρυσιάννας Παπαδάκη και Στέργιου Ντινόπουλου, μία από τις τρεις ελληνικές συμμετοχές στο Διεθνές Διαγωνιστικό του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Ένα φιλμ που, όπως και οι ηρωίδες του, επιστρέφει στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησε, για να ξαναπεί την ίδια ιστορία, αυτή τη φορά πιο βαθιά, πιο ώριμα, πιο ειλικρινά.

Η «Αρκουδότρυπα» δεν είναι μια καινούρια ιστορία, αλλά η συνέχεια μιας μικρότερης, αφού η μεγάλου μήκους εκδοχή του φιλμ, γεννήθηκε μετά την ομώνυμη, μικρού μήκους ταινία, η οποία κατέκτησε το 2022 τον Χρυσό Διόνυσο στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, τότε που δύο νεαροί δημιουργοί με ένα μικρό συνεργείο, φυσικό φως και τη βοήθεια των γιαγιάδων τους, κατέγραψαν μια τρυφερή ιστορία κουίρ αγάπης στα βουνά της Πίνδου. «Νομίζω πως η μεγάλου μήκους άρχισε να γεννιέται ήδη στις πρόβες της μικρού (μήκους ταινίας)», θυμάται η Χρυσιάννα Παπαδάκη, μιλώντας στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. «Όταν δουλεύεις με τους ηθοποιούς, αρχίζεις να φαντάζεσαι έναν ολόκληρο κόσμο γύρω τους. Πώς ήταν πριν, τι έγινε μετά. Ήταν σαν να χτιζόταν σιγά σιγά ένα σύμπαν, που δεν χωρούσε πια στη μικρού μήκους».

Έτσι, λοιπόν, στη μεγάλου μήκους εκδοχή, το σύμπαν της ταινίας ανοίγει. Πέρα από την Αργυρώ και την Αννέτα, εμφανίζονται άλλες μορφές, άλλες γενιές. «Μου αρέσει πολύ αυτό το intergenerational στοιχείο, όπου βλέπεις διάφορες και διαφορετικές εκδοχές που θα μπορούσαν να έχουν οι δύο γυναίκες σε άλλες εποχές, σαν να βλέπουν τον εαυτό τους σε διαφορετικές πιθανές ζωές, μέσα από τις ζωές των άλλων», εξηγεί η σκηνοθέτιδα.

Παρά τη φαινομενικά λυρική της μορφή, η «Αρκουδότρυπα» απευθύνεται άμεσα στο παρόν. «Είναι μια ταινία που την κάναμε κατ’ εξοχήν για τους νέους, για το τώρα», τονίζει η κ. Παπαδάκη. «Και οι δύο (σ.σ. σκηνοθέτες) έχουμε εμπειρία από την εκπαίδευση και θέλαμε να φτιάξουμε κάτι που να μιλά σε αυτό το κοινό, χωρίς κλισέ, χωρίς διδακτισμό. Να δείχνει τους ανθρώπους να ονειρεύονται και να συζητούν τα θέλω τους, όπως πραγματικά συμβαίνει», προσθέτει.

Στην καρδιά της ταινίας βρίσκεται η σχέση δύο γυναικών που μεγαλώνουν στην ελληνική επαρχία, δοκιμάζοντας τα όρια της φιλίας, της αγάπης και της ελευθερίας. «Και οι δύο είναι επαναστάτριες με τον δικό τους τρόπο», λέει η Παπαδάκη. «Κάνουν μικρές επαναστάσεις στην καθημερινότητά τους και μετά μια τεράστια επανάσταση. Ο κόσμος της “Αρκουδότρυπας” έχει κάτι μαγικό, αλλά η μαγεία είναι ρεαλιστική. Είναι ο τρόπος που βιώνουν τον έρωτα και τις δυσκολίες τους, ειδικά όταν ζεις στην επαρχία, όπου όλα μοιάζουν πιο κλειστά αλλά και πιο έντονα».

Η ταινία φέρει εξ ολοκλήρου τη σφραγίδα μιας ομάδας που δουλεύει συλλογικά. «Με τον Στέργιο κάναμε τα πάντα μαζί: γράψαμε, σκηνοθετήσαμε, μοντάραμε, δουλέψαμε στη μουσική, στους υπότιτλους… Δεν υπήρχε ποτέ “αυτό είναι δικό μου, αυτό δικό σου”. Πιστεύουμε ότι η παρουσία πολλών φωνών κάνει το έργο πιο δυνατό», λέει η Χρυσιάννα Παπαδάκη, τονίζοντας τη χημεία της συνεργασίας με τον Στέργιο Ντινόπουλο.

Η πίστη ότι η μικρού μήκους ταινία θα …μεγάλωνε

Η δημιουργία της ταινίας, όπως περιγράφει η Χρυσιάννα Παπαδάκη, ήταν μια πράξη πίστης και τόλμης. «Κάναμε αίτηση στο πρόγραμμα micro-budget, την περίοδο που μοντάραμε τη μικρού μήκους, χωρίς να την έχει δει κανείς. Στη συνέχεια γράφαμε το υπόλοιπο σενάριο για τη μεγάλου μήκους και ξεκινήσαμε τα γυρίσματα. Τόσο …ντελούλου ήμασταν στην πίστη μας, αφού νομίζαμε ότι για κάποιο λόγο θα πείσουμε το Κέντρο ότι αξίζει αυτό να είναι πιο μεγάλο, κι ας μην είχαν δει αυτοί τίποτα», δηλώνει. Είναι χαρακτηριστικό, ότι το ίδιο συνεργείο με το ίδιο καστ έκανε τα γυρίσματα εκείνο το καλοκαίρι και σχεδόν δύο μήνες μετά την ολοκλήρωσή τους πήγε η ομάδα με την μικρού μήκους ταινία στη Δράμα. «Κι όταν τελικά κερδίσαμε στη Δράμα, το υλικό της μεγάλου (μήκους ταινίας) το είχαμε ήδη, απλώς δεν είχε μονταριστεί ακόμη», προσθέτει η κ. Παπαδάκη.

Μπορεί, φέτος, ο προορισμός να είναι η Θεσσαλονίκη, στην πραγματικότητα, όμως, είναι και η αφετηρία τους. «Η Θεσσαλονίκη μας στήριξε σε κάθε στάδιο. Όταν κανείς δεν μας ήξερε, εκείνοι είδαν την ταινία και πίστεψαν σ’ αυτήν. Μας έδωσαν κουράγιο να συνεχίσουμε», υπογραμμίζει και εξηγεί πως συμμετείχαν στο Agora Short Film Lab, «ένα εργαστήριο που μαθαίνουν οι σκηνοθέτες τα βασικά της παραγωγής, όπου -επειδή κάναμε την παραγωγή στη μεγάλου μήκους ταινία εκείνη τη στιγμή, ήταν σαν να γράφουμε το “to do list” μας», αλλά και στο Agora Works in Progress την επόμενη χρονιά, «όπου δείξαμε μια πρώτη εκδοχή της ταινίας, πήραμε πολύ feedback και ενθάρρυνση», λέει συγκινημένη.

Έτσι, η «Αρκουδότρυπα» επιστρέφει εκεί όπου πρωτογεννήθηκε, αυτή τη φορά ολοκληρωμένη, έτοιμη να συναντήσει το κοινό της. «Ο Στέργιος πιστεύει ότι είναι η πιο σημαντική εβδομάδα για την ταινία μας», λέει η σκηνοθέτιδα. «Θα τη δουν επιτέλους οι φίλοι μας, οι οικογένειες, οι άνθρωποι που μας πίστεψαν από την αρχή. Μάλιστα, έρχονται στη Θεσσαλονίκη και κάποιοι φαν της μικρού μήκους, μόνο γι’ αυτό. Είναι πολύ ωραίο!», καταλήγει.

Η «Αρκουδότρυπα» προβάλλεται στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα του 66ου ΦΚΘ την ερχόμενη Παρασκευή, στις 17:00, στο Ολύμπιον. Η επαναληπτική προβολή θα γίνει στις 8 Νοεμβρίου στις 13:00 στην αίθουσα Τζον Κασσαβέτης στο λιμάνι.

Πηγή – ΑΠΕ