Αξίζει να τις δεις: 10+5 ταινίες με θέμα τη δημοσιογραφία

Από σκάνδαλα και ιστορίες αληθινών δημοσιογράφων, μέχρι ρομαντικές κομεντί!

Parallaxi
αξίζει-να-τις-δεις-105-ταινίες-με-θέμα-τη-δ-1235715
Parallaxi

O όρος δημοσιογραφία και ο ρόλος του δημοσιογράφου στο μυαλό της κοινής γνώμης μερικές φορές αποτελούν συνώνυμα της διαφθοράς, ενώ άλλες προσδίδουν ένα κύρος και έναν τρόπο ζωής με μοναδικό στόχο την ανάδειξη της αλήθειας.

Όταν η δημοσιογραφία συναντά τον κινηματογράφο, τότε καταλαβαίνουμε πώς η τέχνη μιμείται τη ζωή.

Στην οθόνη μας μεταφέρονται σημαντικά γεγονότα τα οποία αποκαλύφθηκαν από σπουδαία δημοσιογραφικά ονόματα που άφησαν ιστορία, διεφθαρμένοι υπηρέτες του επαγγέλματος που “αμαύρωσαν” το όνομά του, αλλά και μυθοπλασία η οποία αφήνει τον νου του θεατή να τρέξει στη… συναρπαστική – ή και όχι τόσο – ζωή ενός δημοσιογράφου.

Η parallaxi συγκέντρωσε μερικές ταινίες που εμπλέκονται δημοσιογράφοι, από αληθινές ιστορίες με σκάνδαλα και διαπλοκές, μέχρι ιστορίες μυθοπλασίας που κέρδισαν το κινηματογραφικό κοινό και σας εύχεται καλή θέαση σε όσες επιλέξτε να πατήσετε το play!

All the President’s Men (1976), σε σκηνοθεσία Alan J. Pakula

Το All the President’s Men, παραγωγής 1976, βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο δύο δημοσιογράφων της Washinghton Post, των Bob Woodward και Carl Bernstein, οι οποίοι ανακάλυψαν το σκάνδαλο Watergate που ξέσπασε το 1972 στις ΉΠΑ. Διαρρήκτες εισβάλλουν στα γραφεία της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατών και κλέβουν απόρρητα έγγραφα.

Μετά από ενδελεχή έρευνα, αποδεικνύεται ότι αυτοί οι διαρρήκτες συνδέονται με τον Αμερικανό Πρόεδρο Nixon, στην προσπάθεια του να συγκαλύψει πολιτικά εγκλήματα. Οι δύο πρωταγωνιστές, υποδυόμενοι από τον Robert Redford (Woodward) και Dustin Hoffman (Bernstein), ξεκινούν μια απρόσμενη συνεργασία, καθώς πρόκειται για τον νεότερο και τον παλιότερο στη δουλειά, τα πηγαίνουν, όμως, καλά και ξετυλίγουν σιγά-σιγά το κουβάρι της υπόθεσης.

Οι δύο δημοσιογράφοι υποστηρίζουν με κάθε τρόπο το λειτούργημα τους, με βασικό γνώμονα την αποκάλυψη της αλήθειας. Η ταινία περιέχει αρκετές πληροφορίες, ονόματα και αναφορές που χρήζουν μιας παραπάνω γνώσης για το θέμα, αλλά δεν παύει να αποτελεί μια από τις πιο δυνατές δημοσιογραφικές ιστορίες εκτός και εντός της μεγάλης οθόνης. Η ταινία προτάθηκε για 8 Όσκαρ και κέρδισε τα 4, όπως αυτό του Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου για τον William Goldman, και του Καλύτερου Β’ Ανδρικού Ρόλου για τον Jason Robards. Για τον σκηνοθέτη, Alan J. Pakula, αυτή είναι η δεύτερη ταινία του που σχετίζεται με το χώρο της δημοσιογραφίας και της πολιτικής, ενώ η πρώτη είναι: The Parallax View (1974).

Shattered Glass (2003), σε σκηνοθεσία Hayden Christensen

Σε αυτήν την ταινία του 2003 ξετυλίγεται η αληθινή ιστορία του δόλιου δημοσιογράφου και στη συνέχεια διευθυντή της εφημερίδας The New Republic, Stephen Glass (Hayden Christensen).

Ο Γκλας θέλει να τον λατρεύουν όλοι οι συνάδελφοί του και η γοητεία του φαίνεται να πετυχαίνει στο γραφείο της εφημερίδας. Μέχρι που τα ψέματά του για τη δουλειά του, ξετυλίγονται όταν 27 από τις 41 δημοσιευμένες ιστορίες του ήταν είτε μερικώς, είτε εξ ολοκλήρου επινοημένες.

Αναζητώντας μια σύντομη διαδρομή προς τη φήμη, ο Γκλας επινόησε πηγές, αποσπάσματα, ακόμη και ολόκληρες ιστορίες, αλλά η απάτη του δεν πέρασε απαρατήρητη για πάντα και τελικά ο κόσμος του κατέρρευσε…

Good night and Good luck (2005), σε σκηνοθεσία George Clooney

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η απειλή του κομμουνισμού δημιούργησε έναν αέρα παράνοιας στις Ηνωμένες Πολιτείες και αυτούς τους φόβους εκμεταλλεύτηκε ο γερουσιαστής Τζόζεφ Μακάρθι, από το Ουισκόνσιν.

Ο ρεπόρτερ του CBS, Edward R. Murrow (David Strathairn) και ο παραγωγός του, Fred Friendly (George Clooney) αποφάσισαν να πάρουν θέση και να προκαλέσουν τον McCarthy και να τον εκθέσουν ως τον φοβιστή που ήταν.

Oι ενέργειές τους είχαν μεγάλη προσωπική επιβάρυνση και για τους δύο άνδρες, αλλά επέμειναν στις πεποιθήσεις τους και βοήθησαν στην πτώση ενός από τους πιο αμφιλεγόμενους γερουσιαστές στην αμερικανική ιστορία.

Zodiac (2007), σε σκηνοθεσία David Fincher

Στο αμερικάνικο θρίλερ, σε σκηνοθεσία του David Fincher, ο πρωταγωνιστής είναι ένας κατά συρροή δολοφόνος, στην περιοχή της Καλιφόρνια, κατά την περίοδο το ’60 με ’70, ο οποίος γνωστοποιούσε τα εγκλήματά του στα ΜΜΕ, στέλνοντας κρυπτογραφημένα μηνύματα και υπογράφοντας πάντα ως… Zodiac.

Ο δολοφόνος στέλνει μερικές από αυτές σε εφημερίδες, ενώ στη San Francisco Chronicle ο αστυνομικός συντάκτης Paul Avery (Robert Downey Jr.) και ο πολιτικός γελοιογράφος Robert Graysmith (Jake Gyllenhaal), δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για την υπόθεση και ξεκινούν μια έρευνα.

Ο Graysmith, ωστόσο, επικεντρώνεται ακόμα περισσότερο στην επίλυση της ιστορίας, σε σημείο να χάσει τη δουλειά του και την οικογένεια του (όπως απεικονίζεται στην ταινία), αλλά συμβάλλοντας σημαντικά στην έρευνα, ιδίως μετά το βιβλίο του.

The Girl with the Dragon Tattoo (2011), σε σκηνοθεσία David Fincher

Στη Στοκχόλμη, ο δημοσιογράφος Mikael Blomkvist (Daniel Craig) ο οποίος αναρρώνει από τις νομικές και επαγγελματικές συνέπειες μιας αγωγής για συκοφαντική δυσφήμιση που ασκήθηκε εναντίον του από τον επιχειρηματία Hans-Erik Wennerström, αναλαμβάνει να ερευνήσει την προ σαράντα ετών εξαφάνιση της γόνου μιας πανίσχυρης οικονομικά σουηδικής οικογένειας.

Ο πλούσιος Henrik Vanger (Christopher Plummer) προσφέρει στον Blomkvist στοιχεία εναντίον του Wennerström με αντάλλαγμα ένα ασυνήθιστο έργο: να ερευνήσει την 40χρονη εξαφάνιση και την υποτιθέμενη δολοφονία της εγγονής του Henrik, της 16χρονης Harriet.

Μια χάκερ με προσωπικά προβλήματα θα προσφερθεί απρόσμενα να τον βοηθήσει.

Nightcrawler (2014), σε σκηνοθεσία Dan Gilroy

Στο αμερικάνικο νεο – νουάρ θρίλερ του 2014, με τον Dan Gilroy να κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, βλέπουμε τον Λούις Μπλουμ (Jake Gyllenhaal), ένας απατεώνα να ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά.

Ο ίδιος, αναζητά βίαια και μακάβρια γεγονότα αργά τη νύχτα, στους δρόμους του Λος Άντζελες, έτσι ώστε να τα κινηματογραφήσει και να πουλήσει το αποκλειστικό υλικό σε τηλεοπτικό σταθμό ειδήσεων.

Όταν όμως μπαίνει στον κόσμο της αστυνομικής δημοσιογραφίας του LA, τα όρια μεταξύ παρατηρητή και συμμετέχοντα θολώνουν και ο ίδιος καταλήγει να γίνεται τελικά ο πρωταγωνιστής της δικής του ιστορίας!

The Spotlight (2015), σε σκηνοθεσία Tom McCarthy

«Αν χρειάζεται ένα ολόκληρο χωριό για να αναθρέψεις ένα παιδί, χρειάζεται ένα ολόκληρο χωριό και για να το κακοποιήσεις», είναι μια φράση από την ταινία, την οποία εκφράζει ο δικηγόρος υπεράσπισης των θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης από ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας στη Βοστώνη, Mitchell Garabedian (Stanley Tucci), υπονοώντας ότι πολλοί γνώριζαν για το σκάνδαλο με τα κακοποιημένα παιδιά, αλλά το συγκάλυπταν.

Η αληθινή ιστορία του πώς η Boston Globe αποκάλυψε το τεράστιο σκάνδαλο παιδικής κακοποίησης και συγκάλυψης στην τοπική Καθολική Αρχιεπισκοπή, που συγκλόνισε ολόκληρη την Καθολική Εκκλησία στον πυρήνα της.

Truth (2015), σε σκηνοθεσία James Vanderbilt

Στην ταινία αυτή βλέπουμε να ξετυλίγεται η ιστορία της διαμάχης για το «Rathergate», λίγες ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, το 2004.

Το ρεπορτάζ του CBS «60 Minutes» περιγράφει λεπτομερώς το δράμα που επικρατούσε στο newsroom του καναλιού, όταν διερευνούσε τη στρατιωτική θητεία του τότε προέδρου George W. Bush, και την επακόλουθη θύελλα επικρίσεων που κόστισε την καριέρα του παρουσιαστή Dan Rather (Robert Redford) και της παραγωγού Mary Mapes (Cate Blanchett)

Όταν ο βετεράνος παρουσιαστής ειδήσεων Dan Rather και η επικεφαλής των ειδήσεων του CBS, Mary Mapes επιλέγουν να μεταδώσουν στην εκπομπή «60 Minutes» μία αποκάλυψη πώς ο πρόεδρος Bush απέφυγε να στρατολογηθεί στο Βιετνάμ μέσω των πολιτικών πλεονεκτημάτων του πατέρα του, οι επιπτώσεις που προκύπτουν κοστίζουν τελικά τη δουλειά τους και τη φήμη τους.

The Post (2017), σε σκηνοθεσία Steven Spielberg

Η ταινία αφηγείται μια παλιά μεν, συναρπαστική δε ιστορία, πραγματική, αλλά από μια πιο σύγχρονη και ανανεωτική οπτική, ξετυλίγοντας μία συγκάλυψη που καλύπτει 4 προέδρους των ΗΠΑ, η οποία τελικά ωθεί την πρώτη γυναίκα εκδότρια εφημερίδας στην χώρα και τον εκδότη της να συμμετάσχουν σε μια άνευ προηγουμένου μάχη μεταξύ Τύπου και κυβέρνησης.

ΉΠΑ, 1971: Τα «Έγγραφα του Πενταγώνου» πέφτουν στα χέρια των δημοσιογράφων, αποκαλύπτοντας άλλες πτυχές της ανάμειξης των ΉΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ. Θα δημοσιεύσουν αυτά τα έγγραφα οι εφημερίδες ή θα αποσιωπήσουν για να προστατεύσουν τα πολιτικά συμφέροντα, τις φιλίες και τη νομική τους υπόσταση;

Η New York Times παίρνει τα ηνία αποκαλύπτοντας πρώτη το θέμα, αλλά το δικαστήριο εμποδίζει περαιτέρω δημοσιεύσεις. Το βάρος (σεναριακά) πέφτει στην εφημερίδα Washington Post και συγκεκριμένα, στην ιδιοκτήτρια και εκδότρια, Katharine Graham (Meryl Streep), καθώς μέσα από τις δικές της αποφάσεις θα κριθεί το μέλλον της εφημερίδας, αλλά και η ίδια η προσωπικότητα της. Ο Ben Bradlee (Tom Hanks) είναι ο διευθυντής της εταιρείας, συνδετικός κρίκος μεταξύ της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, λόγω των φιλικών σχέσεων που διατηρεί με κάποιους πολιτικούς. Όταν όμως έρχεται αυτή η κρίσιμη ώρα, που όλοι πρέπει να αποφασίσουν για το κοινό καλό, η αλήθεια θα λάμψει.

She Said (2022), σε σκηνοθεσία Maria Schrader

Η πρόσφατη δραματική ταινία ακολουθεί τις δημοσιογράφους των New York Times Jodi Kantor (Zoe Kazan) και Megan Twohey (Carey Mulligan), η έρευνα των οποίων το 2017 αποκάλυψε το ιστορικό κακοποίησης και σεξουαλικής παραβατικότητας του μεγαλοπαραγωγού κινηματογραφικών ταινιών Harvey Weinstein σε βάρος των γυναικών με τις οποίες δούλευε.

Οι δημοσιογράφοι κέρδισαν αργότερα το βραβείο Πούλιτζερ για δημόσια υπηρεσία μαζί με μια ομάδα συναδέλφων που αποκάλυψαν την παρενόχληση σε όλους τους κλάδους.

5 πιο… ανάλαφρα bonus

Υπάρχουν από την άλλη και ταινίες που συμπεριλαμβάνουν τον δημοσιογραφικό κλάδο, χωρίς να έχουν αυτοσκοπό να αναδείξουν μία ιστορία ή ένα πολύκροτο σκάνδαλο, αλλά να διασκεδάσουν το κοινό και να το βάλουν μέσα στον δημοσιογραφικό κόσμο, με έναν πιο ανάλαφρο τρόπο, προσφέροντας κωμωδία και γιατί όχι και λίγο… ρομάντζο.

Groundhog Day (1993), σε σκηνοθεσία Harold Ramis

Κάθε χρόνο, στις 2 Φεβρουαρίου,στο Punxsutawney, μια μικρή πόλη στην Πενσυλβάνια, γιορτάζεται η Ημέρα της Μαρμότας. Σύμφωνα με τις παραδόσεις, μια μαρμότα υποτίθεται ότι βγαίνει από το λαγούμι της εκείνη την ημέρα. Αν το ζώο βγει από τη φωλιά του και δει τη σκιά του, επιστρέφοντας μέσα, ο χειμώνας θα διαρκέσει άλλες έξι εβδομάδες. Αν η μαρμότα δεν τη δει, η άνοιξη θα έρθει νωρίτερα. Και αυτό είναι που θα καλύψει ο ναρκισσιστής τηλεοπτικός μετεωρολόγος Φιλ Κόνορς (Μπιλ Μάρεϊ).

Μετά από μια μονότονη μέρα, ο ίδιος, η παραγωγός του, η Ρίτα (Άντι ΜακΝτάουελ), και ο εικονολήπτης του αναγκάζονται να μείνουν στην πόλη λόγω χιονοθύελλας. Ωστόσο, ξυπνάει στο ξενοδοχείο του για να διαπιστώσει ότι ζει ξανά την Ημέρα της Μαρμότας. Εγκλωβισμένος σε αυτή τη χρονική λούπα, ο Phil θα βυθιστεί στην τρέλα ζώντας τη ζωή χωρίς συνέπειες. Από τη διάπραξη εγκλημάτων μέχρι τις σχέσεις της μιας βραδιάς- από την αυτοκτονία με πολλαπλούς τρόπους μέχρι την εξομολόγηση της αγάπης του για τη Ρίτα.

Bridget Jones diary (2001), σε σκηνοθεσία Sharon Maguire

Σε αυτή τη σύγχρονη διασκευή του «Περηφάνια και Προκατάληψη», η Μπρίτζετ Τζόουνς (Ρενέ Ζελβέγκερ) είναι μια χαοτική 32χρονη γυναίκα που εργάζεται σε εκδοτική εταιρεία και χρησιμοποιεί ένα ημερολόγιο για να ξεφορτωθεί όλα όσα θα ήθελε να είναι καλύτερα στη ζωή της: την εμφάνισή της, τις σχέσεις της, τη δουλειά της. Όλα αλλάζουν όταν γνωρίζει τον σνομπ δικηγόρο Μαρκ Ντάρσι (Κόλιν Φερθ) και το γοητευτικό αφεντικό της, Ντάνιελ Κλίβερ (Χιου Γκραντ), αρχίζει να της την πέφτει.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της τριλογίας της Μπρίτζετ Τζόουνς – που ακολουθείται από την Μπρίτζετ Τζόουνς: Jones’s Baby (2016) – βλέπουμε την Bridget όχι μόνο να περνάει την ερωτική της ζωή, αλλά και να εξελίσσεται στη δουλειά της, από μία απλή υπάλληλο σε δημοσιογράφο στην τηλεόραση και στη συνέχεια, παραγωγό!

How To Lose A Guy In 10 Days (2003), σε σκηνοθεσία Donald Petrie

H Άντι Άντερσον (Κέιτ Χάντσον) είναι μια αρθρογράφος συμβουλών που μπορεί να διδάξει σε άλλες γυναίκες «πώς να κάνουν» τα πάντα – ακόμη και αν πιστεύει ότι το περιεχόμενό της είναι κάπως ρηχό. Για το επόμενο άρθρο της, θέτει έναν τολμηρό στόχο: θα δείξει όλα όσα πρέπει να κάνεις λάθος για να κάνεις έναν άντρα να φύγει από τη ζωή σου μέσα σε μιάμιση εβδομάδα. Έτσι, πρέπει να βρει έναν άντρα να γίνει το δόλωμά της.

Και τότε είναι που εμφανίζεται ο Benjamin Barry (Matthew McConaughey), ένα γοητευτικό στέλεχος που είναι τόσο σίγουρος για τις ρομαντικές του ικανότητες που βάζει στοίχημα με τους φίλους του ότι μπορεί να κάνει οποιαδήποτε γυναίκα να τον ερωτευτεί μέσα σε δέκα μέρες. Αυτά τα αντικρουόμενα συμφέροντα δημιουργούν ένα αστείο παιχνίδι επιμονής.

13 going 30 (2004), σε σκηνοθεσία Gary Winick

Αφού έκανε μια ευχή κατά τη διάρκεια του απογοητευτικού πάρτι των 13ων γενεθλίων της, η Τζένα Ρινκ (Τζένιφερ Γκάρνερ) βρίσκεται ως 30χρονη συντάκτρια περιοδικού στη Νέα Υόρκη. Προσπαθώντας να καταλάβει πώς κατέληξε έτσι η ζωή της, κυνηγάει τον παιδικό της φίλο Matt (Mark Ruffalo).

Η ρομαντική και κοινωνική της κατάσταση δεν είναι τα μόνα πράγματα που ξεφεύγουν από τις ράγες. Το περιοδικό Poise Magazine, όπου εργάζεται, σαμποτάρεται από έναν ανταγωνιστή και, εξαιτίας αυτού, πρέπει να κάνει rebranding στο έντυπο.

Set It Up (2018), σε σκηνοθεσία Claire Scanlon

Η Harper (Zoey Deutch) και ο Charlie (Glen Powell – ναι, έκανε ρομαντικές ταινίες πολύ πριν από το Anyone But You) είναι κακοπληρωμένοι βοηθοί σκληρών αφεντικών. Εκείνη εργάζεται για τον ιδιοκτήτη μιας αυτοκρατορίας αθλητικής δημοσιογραφίας και έχει όνειρα να ακολουθήσει καριέρα στη δημοσιογραφία. Εκείνος εργάζεται για έναν νευρικό κεφαλαιούχο επιχειρηματικών κεφαλαίων και ελπίζει σε προαγωγή.

Οι δυο τους συναντιούνται καθώς εργάζονται στο ίδιο κτίριο και, αφού παραπονούνται για την απαίσια κατάσταση της δουλειάς τους, καταστρώνουν ένα σχέδιο: να κάνουν τα αφεντικά τους να ερωτευτούν, ώστε να σταματήσουν να τους υπερεργάζονται. Ωστόσο, το παιχνίδι χειραγώγησης της Χάρπερ και του Τσάρλι μπορεί να έχει συνέπειες και στη δική τους ερωτική ζωή…

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα