Challengers: Η ταινία που κάνει το τένις να μοιάζει με το πιο ερωτικό άθλημα

«Τα πάντα είναι το τένις».

Αυτό το μήνυμα βροντοφωνάζει η νέα ταινία “Challengers”, σε σκηνοθεσία του Luca Guadanino, που προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες και τις πλημμυρίζει με κόσμο. Κι’ όμως, η ταινία δεν είναι μόνο τένις. Δεν είναι απλά μία αξιόλογη αθλητική ταινία, όπως όλες τις υπόλοιπες που μπορεί να έχουν κυκλοφορήσει.

Αντιθέτως, έχει καταφέρει να αναδείξει τη δυσκολία και τον ανταγωνισμό του αθλήματος, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ξεμπλέξει ένα κουβάρι που περιέχει ένα ερωτικό τρίγωνο και την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων μέσα σε αυτό.

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Η ταινία ακολουθεί δύο πρώην κολλητούς, συναθλητές και συγκατοίκους, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι μετά από χρόνια σε ένα τοπικό πρωτάθλημα τέννις, με την ονομασία… “Challengers”. Αυτό που τους ενώνει και ταυτόχρονα τους χωρίζει είναι η Tashi Duncan, ένα πρώην κορίτσι – θαύμα του τένις, η οποία ακολούθησε τον ρόλο του προπονητή μετά από σοβαρό τραυματισμό κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Η ταινία μας γυρνάει μπροστά και πίσω στο χρόνο, παρακολουθώντας την πορεία της σχέσης των τριών αυτών ανθρώπων, από τη στιγμή που γνωρίστηκαν, μέχρι και σήμερα, την ημέρα της τελικής αναμέτρησης στο Challengers.

Φλερτάροντας την Tashi και οι δυο φίλοι, από την πρώτη στιγμή που την γνώρισαν σε έναν αγώνα τένις, ο Art Donaldson (Mike Feist) ήταν αυτός που τελικά κατάφερε να την κάνει γυναίκα και προπονήτριά του, να κατακτήσει τον τίτλο του κορυφαίου τενίστα και μέσα σε όλο αυτό, να καταλήξει να χάσει το πάθος του για το άθλημα. Από την άλλη, ο πρώην κολλητός του, Patrick, αλλά και πρώην αγόρι της Tashi, μετά από χρόνια προσπάθειας και χωρίς καμία καταξίωση, παλεύει να εξασφαλίσει μία θέση σε μεγάλες διοργανώσεις, ενώ ταυτόχρονα απαρνιέται βοήθεια από την εύπορη οικογένειά του. Η Tashi, καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, αποτελεί μήλο της έριδος για τους δύο άνδρες, με το βεβαρυμμένο παρελθόν τους να δημιουργεί έντονες συγκρούσεις στο παρόν και να τους αναγκάζει να αποφασίσουν τι πραγματικά είναι αυτό που επιθυμούν και πόσο θα τους στοιχίσει.

Και μερικές εντυπώσεις (Spoiler Alert!)

Με ταινία από τον σκηνοθέτη του Call Me By Your Name (2017) και πρωταγωνίστρια την Zendaya, ξέρεις από την αρχή ότι δεν θα χάσεις! Παρ’ όλα αυτά, η ηθοποιός μας έκανε να μην μπορούμε να πάρουμε τα μάτια μας από πάνω της, όχι μόνο με την αντικειμενικά άψογη εμφάνισή της αλλά και με το δυναμισμό που εξέπεμπε ο χαρακτήρας της, μονάχα μέσα από το βλέμμα της και κατάφερε να ξεπεράσει τις – ήδη υψηλές – προσδοκίες με την ερμηνεία της. Το πώς οι συμπρωταγωνιστές της κατάφεραν και έλαμψαν εξίσου φωτεινά με αυτήν, χωρίς να την επισκιάσουν και σίγουρα χωρίς να επισκιαστούν οι ίδιοι, είναι επίσης αξιοθαύμαστο. Οι Josh O’ Connor και Mike Feist είναι δύο ανερχόμενα διαμάντια του Hollywood και η συγκεκριμένη ταινία κατάφερε να αναδείξει τη λάμψη τους με τον καταλληλότερο τρόπο.

Ο Guadanino από την άλλη ήξερε πολύ καλά τι έκανε με την κάμερα, καθώς μέσα από τα δυναμικά – και περιέργως αισθησιακά –  πλάνα του νιώθαμε ότι μας πήρε μαζί του στο γήπεδο τένις, ήμασταν θεατές σε όλους τους αγώνες, σε μερικούς από αυτούς μπορεί να παίζαμε κιόλας. Τα αργά και βασανιστικά πλάνα με slow motion, ανέδειξαν όχι μόνο το άθλημα του τένις ως κάτι απίστευτα αγχώδες και ανταγωνιστικό, αλλά απογείωσαν ταυτόχρονα και τον ψυχισμό των πρωταγωνιστών, ιδιαίτερα στις κοντινές λήψεις. Η δυναμική δουλειά της κάμερας, σε συνδυασμό με το ανατριχιαστικό sound track, των Trent Reznor και Atticus Ross, με τα ηλεκτρονικά μπιτάκια, μας μεταφέρουν απευθείας στο ρυθμό ενός αγώνα και κάνουν την ταινία πολλές φορές να μοιάζει με τριπλής διάστασης! Στο τέλος, η κάμερα κατάφερε να γίνει ακόμα και η μπάλα του τένις, με τους πρωταγωνιστές να τη χτυπάνε με τις ρακέτες τους, από τη μία πλευρά του γηπέδου στην άλλη, κάνοντας το αίσθημα του 3D ακόμα εντονότερο.

Ήταν τελικά όλα για το τένις; 

Το τένις μεταφράζεται ως αναγνώριση, εξουσία, δύναμη, ερωτισμός. Η πολυπλοκότητα και η ωμότητα των χαρακτήρων της ταινίας, μας κάνουν να αναγνωρίζουμε τις σκέψεις πίσω από τις κινήσεις τους, να έχουμε ενσυναίσθηση για αυτούς, χωρίς να μας γίνονται όμως απαραίτητα συμπαθείς. Η Tashi είναι μία γυναίκα σκληρή, δυναμική, απόλυτη, αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να πάρει αυτό που θέλει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό που θέλει είναι να κερδίσει και να αναγνωριστεί η αξία του Art, ως τενίστας. Το εμπόδιο της είναι ο Patrick. Μέσα από την σεξουαλικότητα, που ξέρει να χρησιμοποιεί πολύ καλά προς όφελός της, θα βγάλει το εμπόδιο από τη μέση, χωρίς να επηρεάσουν οι συναισθηματικές συνέπειες που αυτό μπορεί να αποφέρει. Οι δύο κολλητοί, ο Art και ο Patrick, δείχνουν επανειλημμένα την ανωριμότητά τους, αλλά και την αγάπη τους για την Tashi. Ταυτόχρονα, η αγάπη που έχουν ο ένας για τον άλλον γίνεται άκρως φανερή, μέσα από την συναρπαστικά αληθινή χημεία που έχουν, χωρίς να χρειαστεί να ειπωθούν λόγια για να καταλάβει κάποιος ότι η σχέση τους δεν είναι καθαρά πλατωνική. Μέσα από τις επιλογές των πρωταγωνιστών, βλέπουμε ξεκάθαρα μέχρι το τέλος της ταινίας ποιος θέλει πραγματικά τι. O Patrick θέλει τον Art, ο Art θέλει την Tashi και η Tashi θέλει… το τένις.

Το Challengers είναι μία ταινία η οποία διεισδύει στον κόσμο του τένις, έναν κόσμο γεμάτο συναισθήματα, ανταγωνισμό και ερωτισμό, με πολυδιάστατες ανθρώπινες σχέσεις, κρατώντας τον θεατή κολλημένο στη θέση του για 2 ολόκληρες ώρες και 10 λεπτά – κάτι που σπανίζει στις μέρες μας.