Είδαμε -πρώτοι- τον Joker με κομμένη την ανάσα χθες στο Ολύμπιον
Η ταινία της χρονιάς. Τελεία και παύλα.
Δεν ξέρω πώς συνέρχεσαι μετά την προβολή του «Τζόκερ». Πέρασαν μερικές ώρες αφότου βγήκα από το Ολύμπιον, από την ειδική πρώτη προβολή της ταινίας που διοργάνωσε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, κι ακόμα νιώθω πως ο Χοακίν Φίνιξ θα φορά αιώνια την άσπρη μπογιά στο πρόσωπό του. Ό, τι κι αν έχεις διαβάσει/ακούσει/φανταστεί για τη σπουδή του Τοντ Φίλιπς πάνω στον αρχετυπικό αυτόν Κακό, δεν είναι τίποτα μπροστά στην κινηματογραφική Ε Μ Π Ε Ι Ρ Ι Α που θα βιώσεις με τον 44χρονο ηθοποιό στη μεγάλη οθόνη να κεντά ψιλοβελονιά τον ρόλο που υποδύεται.
Πάντα μόνος ανάμεσα στο πλήθος, ο Άρθουρ Φλεκ (Χοακίν Φίνιξ) αναζητά να συνδεθεί. Καθώς περιφέρεται στην εχθρική Γκόθαμ, ο Άρθουρ φοράει δύο μάσκες. Τη μία τη βάφει ο ίδιος στο πρόσωπο του κάθε πρωί που δουλεύει ως κλόουν. Τη δεύτερη δεν μπορεί να τη βγάλει ποτέ. Είναι η μεταμφίεση που κρύβει τη μάταιη προσπάθεια του να γίνει μέρος του κόσμου γύρω του και όχι απλώς ένας καταπατημένος άντρας. Ορφανός από πατέρα, ο Άρθουρ έχει μία αδύναμη μητέρα, που τον φωνάζει Happy, το παρατσούκλι που του καλλιεργεί ένα μόνιμο, σπασμωδικό χαμόγελο για να κρύψει τον πόνο μέσα του. Αλλά, κάθε φορά που τον περιγελούν, αυτός ο κοινωνικά απόβλητος άντρας εκτροχιάζεται ακόμα περισσότερο.
Ο Χοακίν Φίνιξ -μάθαμε από τον εισαγωγικό πρόλογο του ΦΚΘ- αρνήθηκε στο παρελθόν να παίξει ήρωες όπως ο Hulk και ο Doctor Strange επειδή είναι αρκετά κραυγαλέοι για τα δεδομένα του. «Προτιμώ να παίζω τον Τζόνι Κάς ή τον Άρθουρ Φλεκ (Joker) γιατί μπορώ να τους καταλάβω. Ο πόνος τους προέρχεται από κάτι αρχέγονο, κάτι που τους έχει στοιχειώσει πριν βγουν από τη μήτρα», λέει στο πρόσφατο Vanity Fair (μτφρ. Flix.gr) και το τελικό αποτέλεσμα στην ταινία που κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας τον δικαιώνει με το παραπάνω, στρώνοντας τον δρόμο του για τα επερχόμενα Όσκαρ με ροδοπέταλα.
Ο σκηνοθέτης Τοντ Φίλιπς (ναι, των τριών Hangover, του Due Date, αλλά και του A Star is Born) φτάνει ως το μεδούλι του Joker, συνθέτει το μωσαϊκό των ψυχικών και ηθικών του μεταπτώσεων, τον ηρωοποιεί με ταξικό πρόσημο. Μια ζωή αόρατος, γελοιοποιημένος, θύμα μιας κοινωνίας που σπρώχνει με λύσσα στο περιθώριο τους διαφορετικούς, εκείνους που πάσχουν από διαταραχές που η πλειοψηφία αρνείται να αποδεχτεί («το χειρότερο με τις ψυχικές διαταραχές είναι ότι ο κόσμος περιμένει να συμπεριφερθείς σαν να μη τις έχεις», λέει ο πρωταγωνιστής Άρθουρ).
Ο Joker στο σύμπαν του Φίλιπς γίνεται σύμβολο γιατί δημιουργεί αιτιολογημένο χάος, οι πράξεις του «μιλούν» απέναντι και ενάντια στην ελίτ (και εδώ ίσως η έντονη βία του φιλμ προκαλεί αντιδράσεις στις ΗΠΑ, με την κατηγορία ότι προβάλλει με θετικό τρόπο έναν χαρακτήρα όπως ο Τζόκερ).
Η σκηνή του χορού λίγο πριν το τέλος, το χαρακτηριστικό γέλιο του Τζόκερ, η σύμπραξη Ντε Νίρο και Φίνιξ, η απίστευτη μουσική επικών διαστάσεων της Ισλανδής Hildur Guðnadóttir (που έβαλε την υπογραφή της και στη μίνι σειρά Chernobyl), η συνολική ατμόσφαιρα. Το αίμα, οι λυγμοί, τα αδιέξοδα, ο χορός και το τσιγάρο στα χείλη του δαιμονικού (;) Κακού. Τα πρόσωπα και τα επίπεδα της βιαιότητας. Οι μεγάλες αλήθειες και η αδυναμία της κοινωνίας να εξυγιανθεί. Οι προεκτάσεις και το πολυεπίπεδο του πράγματος.
Η ταινία της χρονιάς.-
*Στην ειδική προβολή που ετοίμασε χθες το ΦΚΘ, το Ολύμπιον γέμισε και οι θεατές είχαν τη δυνατότητα να μακιγιαριστούν αλά Joker περιμένοντας την έναρξη της ταινίας. Μπύρες Fischer δρόσιζαν το κοινό που είχε προμηθευτεί έγκαιρα το μαγικό χαρτάκι. Στο τέλος της προβολής, κληρώθηκαν μικρά Joker δώρα για όσους συμμετείχαν στον διαγωνισμό που έγινε επί τόπου. Το κλίμα ήταν εορταστικό. Άλλωστε, το καλό σινεμά είναι πάντα μια αφορμή να βρισκόμαστε.
**Δείτε ΕΔΩ τα Instagram Stories στον επίσημο λογαριασμό του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και τα reposts που έκανε.
