Ένας πρόσφυγας πίσω απ΄την κάμερα
Πρόσφατα απασχόλησε τα ΜΜΕ όταν για τις ανάγκες μιας σκηνής γέμισε με τούρκικες σημαίες ένα κάμπινγκ του ΕΟΤ.
Με πάνω από 40 ταινίες στο ενεργητικό του, κυρίως ντοκιμαντέρ και ταινίες μικρού μήκους, ο Morteza Jafari επιστρέφει με δύο ταινίες μυθοπλασίας. Το «ISIS BRIDE» που συμμετέχει στο Διεθνές Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τον Νοέμβριο και την νέα του ταινία με προσωρινό τίτλο «End of Humanity» της οποίας τα γυρίσματα συνεχίζονται. Πρόσφατα απασχόλησε τα ΜΜΕ όταν για τις ανάγκες μιας σκηνής γέμισε με τούρκικες σημαίες ένα κάμπινγκ του ΕΟΤ.
Ο Morteza Jafari γεννήθηκε στην Τεχεράνη όπου και έζησε τα παιδικά του χρόνια. Η αγάπη του για τον κινηματογράφο ξεκίνησε από μια φωτογραφική μηχανή.
«Οκτώ χρόνια είχαμε πόλεμο με το Ιράκ. Μετά το τέλος του πολέμου μου έφερε ο αδελφός μου μια φωτογραφική μηχανή. Τότε οι μηχανές ήταν με φιλμ και super-8. Άρχισα να φωτογραφίζω και μου άρεσε πάρα πολύ. Όταν τελείωσα το σχολείο σπούδασα κινηματογράφο στο πανεπιστήμιο. Η σχολή ήταν πάρα πολύ καλή, υψηλού επιπέδου μπορώ να πω.»
Δούλεψε για το κρατικό κανάλι του Ιράν όλα τα χρόνια της παραμονής του στην χώρα σαν σκηνοθέτης που κυρίως κάλυπτε μέσα από ρεπορτάζ και ταινίες ντοκιμαντέρ τους πολέμους της περιοχής. Κάλυψε την στρατιωτική εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, τη στρατιωτική παρουσία του Ισραήλ στο Λίβανο.
«Δούλεψα περίπου 10 χρόνια ως πολεμικός ανταποκριτής. Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Έπαιρνα την ομάδα μου και ξεκινούσαμε κάθε φορά για ένα άλλο μέρος. Ήμασταν συνέχεια σε εμπόλεμες ζώνες. Έχω δει από πάρα πολύ κοντά τον πόλεμο. Άρχισα να δουλεύω στις ταινίες μου πάνω στο θέμα του πολέμου και της προσφυγιάς.»
Για πολιτικούς λόγους βρέθηκε και ο ίδιος να είναι πρόσφυγας στην Ελλάδα αιτών άσυλο.
«Όταν ήρθα εγώ η Ελλάδα δεν είχε τόσους πολλούς πρόσφυγες, περνούσαν κάποιοι αλλά όχι τόσο μαζικά. Πήρα ευτυχώς γρήγορα άσυλο, γνώρισα κόσμο, άρχισα να φτιάχνω και πάλι την ζωή μου και ξεκίνησα να δουλεύω.»
«Η πρώτη μου ταινία στην Ελλάδα, το «West Dream», το 2012 συμμετείχε στο Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης. Το θέμα της ήταν γύρω από μια οικογένεια που έχασε τα παιδιά της καθώς περνούσε το ποτάμι του Έβρου για να έρθει Ελλάδα.»
Ο Morteza επιστρέφει πολλές φορές στην θεματολογία του πολέμου που είναι ένα από τα πιο δυνατά του βιώματα.
«Ο κόσμος πολεμάει αλλά στην πραγματικότητα κανείς από αυτούς δεν θέλει τον πόλεμο. Πολιτικό είναι το παιχνίδι. Άλλοι φτιάχνουν τον πόλεμο και άλλοι εξαναγκάζονται να πολεμήσουν χωρίς να το θέλουν ή χωρίς και να ξέρουν πραγματικά το γιατί. Όλα αυτά είναι παιχνίδια εξουσίας, μια μπίζνα. Αυτό είναι το θέμα της ταινίας μου Isis Bride».
Αν και κατά βάση είναι σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, έχει γυρίσει δύο ταινίες μυθοπλασίας. Το «Isis Bride» που θα παιχτεί στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και την ταινία που είναι στην διαδικασία των γυρισμάτων και έχει ως προσωρινό τίτλο «Εnd of humanity».
«Είναι η δυσκολότερη ταινία που έχω γυρίσει. Έχουν δουλέψει σ’αυτήν πάνω από 100 άτομα με πολλά γυρίσματα να είναι ανάμεσα στη θάλασσα και σε βάρκες. Η συγγραφή του σεναρίου πήρε ένα χρόνο. Τρεις μήνες κάναμε πρόβες με τους ηθοποιούς γιατί τα γυρίσματα ήταν πάρα πολύ δύσκολα.. Μέσα από διάφορες ιστορίες ανθρώπων, δείχνω τις δυσκολίες και την διαδρομή όλων αυτών από διάφορα μέρη του κόσμου που περνάνε στην Ελλάδα. Θα το δείτε μόλις ολοκληρωθεί, δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω για τις ιστορίες αυτές.»
Απασχόλησε πρόσφατα τα ΜΜΕ όταν για τις ανάγκες μιας σκηνής της ταινίας του έντυσε με Τούρκικες σημαίες τις εγκαταστάσεις ενός κάμπινγκ του ΕΟΤ.
«Οι ταινίες μου έχουν παιχτεί σε πολλά φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό ειδικά οι «Dreaming of Democracy» (2014), «Dreaming of life» ( 2016 ). Πήγα σε δύο φεστιβάλ στο εξωτερικό αλλά δεν μπορώ να ακολουθώ τις ταινίες μου παντού, θέλει πολύ χρόνο. Οι δύο αυτές ταινίες έχουν ίδιο τίτλο γιατί συνδέονται. Περιγράφουν το όνειρο του πρόσφυγα να έρθει στην Ευρώπη που θεωρεί παράδεισο και πώς είναι η πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι βέβαια πως αν ζεις σε περιοχές όπως το Αφγανιστάν και τη Συρία, πλέον η Ευρώπη είναι παράδεισος γιατί εκεί έχουν συνεχώς πόλεμο. Αν δεν υπήρχαν οι πολιτικοί λόγοι που με εξανάγκασαν, δεν θα έφευγα. Θα ήθελα κάποια στιγμή να γυρίσω πίσω στο Ιράν, να ζήσω και να δουλέψω εκεί, να φτιάξω την ζωή μου. Δεν μπορώ να το κάνω όμως γιατί υπάρχει όπως είπα η λογοκρισία.»
Στην Ελλάδα της κρίσης φαντάζει ιδιαίτερα δύσκολο για κάποιον να γυρίζει ταινίες ο Morteza όμως δεν σταματά στιγμή να προσπαθεί και να είναι δημιουργικός και παραγωγικός.
«Δεν με έχουν στηρίζει οικονομικά στην Ελλάδα, δεν έχω πάρει ποτέ από πουθενά χρηματοδότηση. Ευτυχώς λόγω της δουλειάς μου στο κρατικό κανάλι του Ιράν είχα γνωστούς σε κανάλια της Ευρώπης και της Αμερικής που μετά με χρηματοδότησαν και τώρα αγοράζουν τις ταινίες μου για την τηλεόραση.»
Τον ρωτάω για τα μελλοντικά του σχέδια.
«Δεν σταματάω, θέλω να κάνω πολλά στη ζωή μου. Σχεδιάζω μια ταινία που δεν θα έχει σχέση με τις άλλες και θεματολογικά δεν θα ασχολείται με τους πρόσφυγες και τον πόλεμο.»
