Ο Γιάνναρης μας ξυπνά με ένα καλάσνικοφ…

Ένα σχόλιο για “Το ξύπνημα της άνοιξης” του Κωνσταντίνου Γιάνναρη

-Σε αγαπάω -Δεν με ξέρεις καθόλου Αυτή η φράση είναι αρκετή για να εξηγήσει στους καχύποπτους, όλη την υπόθεση της νέας ταινίας του Κωνσταντίνου Γιάνναρη “Το ξύπνημα της άνοιξης”, τίτλο που παραπέμπει άμεσα με πικρή ειρωνεία στο θεατρικό του Frank Wedekind, “Frühlingserwachen”, όπως και το εισαγωγικό σχόλιο από τους Δαιμονισμένους του Ντοστογιέφσκι που διαβάζει η νεαρή ηρωίδα προετοιμάζοντάς μας για την πιο αποστομωτική απάντηση σε όλους εμάς που με ευκολία τόσες πολλές φορές “καταδικάζουμε τη βία απ όπου κι αν προέρχεται” χωρίς ένα δευτερόλεπτο, όσο κρατά δηλαδή μια selfie ανεβασμένη στο intagram, αναρωτηθούμε μήπως είμαστε κι εμείς μέρος αυτής της βίας. Ο Γιάνναρης δεν εξηγεί, δεν δαιμονοποιεί, δεν παίρνει θέση ούτε διδάσκει. Παραθέτει με χειρουργικό φωτισμό και εξαιρετικό μοντάζ τις σκηνές της ανάκρισης, υπενθυμίζει νωπές κοινές εμπειρίες, επιλέγει έναν νέο τρόπο προσέγγισης των χαρακτήρων του, τους καθιστά οικείους, τα παιδιά της διπλανής πόρτας, του διπλανού θρανίου, της κοινής πορείας κάτω από τα ίδια πλακάτ. Με τρόπο που δεν χωρά αμφισβήτηση, καταθέτει την άποψή του για μια γενιά -τη δική μου γενιά- και την παρακμή της, μια γενιά που μεγάλωσε με ιδεολογίες, για να τις καταχραστεί χυδαία προς ίδιον όφελος, στρώνοντας το χαλί της αποδοχής ως νεανικής κοινωνικότητας σε περιπτώσεις που 30 χρόνια πριν θα τις λέγαμε περιθωριακές. Με τρόπο τολμηρό και σύγχρονο, με εκκωφαντικές σιωπές εκεί που χρειάζεται, μιας γιατί είναι περιττά τα λόγια, με την υποβλητικά εμβληματική μουσική των Drog-A-Tek, και την ηχητική επένδυση του Ορέστη Καμπερίδη, με ακομπλεξάριστο ως προς την πλοκή μοντάζ του Λάμπη Χαραλαμπίδη, με στατικές σφήνες και μια πολυεπίπεδης ανάγνωσης κι εμπλοκής φωτογραφία του Γιώργου Αργυροηλιόπουλου, δεν μας προειδοποιεί, αλλά μας καλωσορίζει στον σύγχρονο νέο κόσμο. Να είστε έτοιμοι. Αυτό το ξύπνημα κανέναν δεν θα βρει ίδιο, ο ύπνος όσο εξακολουθεί απλά θα μας χαρίσει περισσότερη βία, μια βία ήδη οικεία. Μια βία που είμαστε τελικά εμείς οι ίδιοι.

*”Το ξύπνημα της άνοιξης” είναι η ιστορία πέντε εφήβων που στήνουν μια ένοπλη συμμορία. Ένα μωσαϊκό έρωτα, χαμένων σχέσεων, προδοσίας κια μηδενισμού σε μια φθίνουσα πόλη, όπου τα πάντα καταρρέουν μέσα στην οικονομική και κοινωνική κρίση. Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιάνναρης Σενάριο: Κωνσταντίνος Γιάνναρης& Μαρία Πάουελ Πρωταγωνιστούν: Δάφνη Πατακιά, Κωνσταντίνος Ελματζίογλου Κώστας Νικούλις Άγγελος Τζάγια Μούτσο Φαμπρίτσιο Μουσική: Drog-A-Tek Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Αργυροηλιόπουλος Μοντάζ: Λάμπης Χαραλαμπίδης Ήχος: Ορέστης Καμπερίδης  Γλώσσες: Ελληνικά, Αλβανικά, Γερμανικά Διάρκεια: 89′ Έτος Παραγωγής: 2015 Ελλάδα