Η Ιζαμπέλ Ιπέρ γλέντησε στη Δόμνα

Ήταν μια βραδιά εντελώς διαφορετική για την  Ιζαμπέλ Ιπέρ η χθεσινή στη Θεσσαλονίκη.

Μετά την τιμητική βράβευση της από το δήμο Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της 66ης διοργάνωσης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης και το τιμητικό δείπνο η μεγάλη Γαλλίδα σταρ ζήτησε να διασκεδάσει σε κάτι παραδοσιακά αυθεντικό.

Οι άνθρωποι του Φεστιβάλ που τη συνόδευαν πρότειναν την πιο ιστορική ταβέρνα της Θεσσαλονίκης, στην Άνω Πόλη, τη Δόμνα.

Έτσι γύρω στις 11:30 το βράδυ βρέθηκε εκεί μαζί τους και απόλαυσε μια αυθεντικά Θεσσαλονικιώτικη βραδιά με ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια.

Η Ιπέρ χτυπούσε παλαμάκια και ρωτούσε και τα τραγούδια που ακούγονταν ενώ ήταν εξαιρετικά ευδιάθετη και έδειχνε να απολαμβάνει τη βραδιά.

Η Δόμνα λειτουργεί τα τελευταία χρόνια μόνο τις Τρίτες σαν λέσχη φίλων της.

Η ιστορία της Δόμνας

Η Δόμνα είναι μια ταβέρνα θρύλος για τη Θεσσαλονίκη.

Μια «τρύπα», στην οδό Αθανασίου Διάκου, κάτω από τα βυζαντινά τείχη, δοξάστηκαν επί μισό αιώνα, με τα μαζικά γλέντια, τις ογκώδεις και μαχητικές οινοποσίες, τις πλάκες και τα μπουγέλα, στα τραπεζάκια της γεννήθηκαν γνωριμίες και έρωτες επωνύμων, εκεί τις μεταμεσονύκτιες ώρες και μέσα από ατέρμονες συζητήσεις και συγκρούσεις επιλύονταν εγχώρια και διεθνή ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα, από τις καρέκλες της άρπαζε η χούντα αντιστασιακούς.

Η «Δόμνα» δεν υπάρχει πια και λειτουργεί ως λέσχη μόνο κάθε Τρίτη.

Ακολούθησε και αυτή την μοίρα ενός τρόπου συλλογικής διασκέδασης, της διασκέδασης της παρέας, που άνθισε στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 και ο οποίος έδωσε την θέση του στην μοναξιά των μπαρ και την ατμόσφαιρα «νεκροταφείου», των πολυτελών εστιατορίων.

«Η ταβέρνα άρχισε να λειτουργεί το 1943, ένα χρόνο πριν από την απελευθέρωση και λεγόταν «Ρεματάκι», από το νερό που ανάβλυζε από ένα βράχο παραδίπλα. Μέχρι και το 1963 λειτουργούσε ως ταβέρνα- μπακάλικο, μετονομάστηκε «Δόμνα» στη μνήμη της μητέρας του τότε ιδιοκτήτη Τάκη Νικολαΐδη.

Ήταν μαχαλάς και έρχονταν οι μερακλήδες για ρετσίνες και μεζέ. Αργότερα, όσο βελτιώνονταν τα οικονομικά του κόσμου, το μενού εμπλουτίστηκε σταδιακά με κανένα σουτζουκάκι, φασολάδα στο φούρνο και ψάρια.

Πολλές πλάκες, αλλά και περιστατικά επί Χούντας σημειώθηκαν στο θρυλικό αυτό μαγαζί της Θεσσαλονίκης.

Διαβάστε περισσότερα  στο παρακάτω αφιέρωμα