Λόγοι για να αγαπήσετε το Νοτιοκορεάτικο σινεμά

Δεν ξέρω πού μαθαίνουν οι Νοτιοκορεάτες να φτιάχνουν σινεμά, αλλά το αποτέλεσμα της κινηματογραφικής τους παιδείας καταλήγει στην οθόνη σίγουρα καθηλωτικό. Μερικοί από σας ίσως να το παρακολουθείτε τα τελευταία 10-15 χρόνια, αλλά οι περισσότεροι που δεν το έχετε κάνει, καιρός να αρχίσετε. Δεν υπάρχει κινηματογραφική φόρμα και είδος που στα χέρια των Κορεατών δεν αποκτά μια άλλη διάσταση. Η φήμη των κορεάτικων ταινιών στο παγκόσμιο χωριό αλλά και στα απανταχού φεστιβάλ με ταινίες, που έκαναν κατά καιρούς κοινό και κριτικούς να παραληρούν, δεν είναι ούτε τυχαία ούτε πυροτέχνημα που θα ξεεθωριάσει στο κινηματογραφικό στερέωμα. Δεδομένου ότι τα καταφέρνουν εξίσου καλά στο σεναριακό μέρος, στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και στην κινηματογραφική αφήγηση, δεν μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι συχνά κάνουν το φορμαλιστικό δυτικό σινεμά να δείχνει μπαγιάτικο και κουρασμένο. Δεν υπάρχει είδος που τους αντιστάθηκε και δεν γνώρισε τη φρεσκάδα της σκηνοθετικής τους ματιάς. Οι Κορεάτες μεγαλούργησαν φτιάχνοντας ρομάντζα, περιπέτειες, αστυνομικά θρίλερ, ταινίες τρόμου, κωμωδίες, ταινίες φαντασίας ή και όλα τα προηγούμενα ενίοτε σε συσκευασία μιας ταινίας. Μερικοί από αυτούς βρέθηκαν στα μεγάλα αμερικάνικα στούντιο με ειδικές προσκλήσεις που δεν τους βγήκαν πάντα σε καλό. Η απόδοσή τους πρέπει να ομολογήσουμε ήταν υποδεέστερη αλλά αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο. Τα μεγάλα στούντιο έχουν συγκεκριμένες φόρμες στο μυαλό τους και για τους περισσότερους ξένους σκηνοθέτες αυτό γίνεται τροχοπέδη που οδηγεί σε εκπτώσεις, που δεν πρόσθεσε τίποτα στην καριέρα πέραν ίσως από ένα καλό κομπόδεμα. Μιλάμε για τρεις από αυτούς γνωστούς και αγαπημένους εδώ και χρόνια που μετά την αμερικάνικη δοκιμασία επιστρέφουν στη χώρα τους αλλά όχι με άδεια χέρια. Μαζί τους φέρνουν και αμερικανικά κεφάλαια που θα χρηματοδοτήσουν τα νέα τους πρότζεκτ σε κορεάτικο έδαφος αυτή τη φορά.

Έχουμε και λέμε λοιπόν: Ο πολύς Παρκ Τσαν-γουκ της Τριλογίας της Εκδίκησης πήγε πολύ μέτρια με το “The Stoker” και ακόμη χειρότερα με τη μεταφορά του “Old Boy” από τον Σπάικ Λι, τελειώνει το «The Handmaiden», το οποίο είναι βασισμένο στο βρετανικό λεσβιακό μυθιστόρημα εποχής της Σάρα Γουότερς, «Fingersmith», που είδαμε και σε μίνι σειρά από το ΒΒC.

Το στόρι μας μεταφέρει στη Βικτωριανή εποχή στην Κορέα και την Ιαπωνία του 1930. Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στις φετινές Κάννες (11-22/5/2016). Να θυμίσουμε ότι ο Παρκ Τσαν-Γουκ πρωτοεμφανίστηκε στις Κάννες το 2004 με το «Oldboy» και το 2009 με το «Thirst».

Ο αγαπημένος Κιμ Τζι-γουν (“The Good, the Bad, the Weird”, “The tale of two sisters”, “I saw the devil”, “A Bittersweet life”) μετά το «The Last Stand /Μη μου Χαλάς τη Μέρα» (πώς το έκανες αυτο βρε Κιμ;) γυρίζει το «Secret Agent» την πρώτη κορεάτικη παραγωγή που χρηματοδοτεί και διανέμει η Warner Bros. Ένα νουάρ κατασκοπικό που διαδραματίζεται στην υπο ιαπωνική κατοχή Κορέα της δεκαετίας του 20.

Ο Μπονγκ Τζουν-χο (Memories of murder, Mother, The Host) μετά το αμερικάνικο «Snowpiercer», μπορούμε να πούμε ότι είναι ο μόνος από τους τρεις που πήγε καλά στο αμερικάνικο boxoffice. Tώρα ετοιμάζει το «Okja», όπου έχουν επενδύσει η  Netflix και η  Plan B του Μπραντ Πιτ. Με τους  Τίλντα Σουίντον, Τζέικ Γκίλενχαλ και Πολ Ντέινο στο καστ μεταξύ άλλων Κορεάτων ηθοποιών αλλα πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία, ο Μπονγκ δήλωσε πως έχει στα χέρια του μεγαλύτερο προϋπολογισμό από τα 40 εκατομμύρια δολάρια του «Snowpiercer».

Αν δεν έχετε, λοιπόν, δει ποτέ σινεμά από τη Νότιο Κορέα ρίξτε μια ματιά και δειτε οπωσδήποτε -τουλάχιστον- από μια ταινία από τους παραπάνω ταλαντούχους κινηματογραφιστές με τα περίεργα ονόματα:

1. A Bittersweet life του Κιμ Τζι-γουν

Όταν παρακολούθησα για πρώτη φορά την ταινία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2005, καθηλώθηκα στην άκρη του καθίσματός μου σε όλη τη διάρκεια της ταινίας και για 10 λεπτά περίπου αφότου τελείωσε. Δεν μπορώ να πω ότι είναι πολλές οι φορές που μου έχει συμβεί αυτό στα πολλά χρόνια που παρακολουθώ σινεμά. Η υπόθεση τετριμμένη και έχει βρει πολλές εκδοχές στον κινηματογράφο. Ένας ατσαλάκωτος, λιγομίλητος και μοναχικός εξπέρ στις πολεμικές τέχνες υπεύθυνος ξενοδοχείου, αναλαμβάνει να παρακολουθήσει τη νεαρή φίλη του αφεντικού του, πανίσχυρου νονού της νύχτας, καθώς ο τελευταίος υποψιάζεται ότι τον απατά.. Σας φαίνεται κλισέ και είναι αλλά τίποτα δεν μορεί να σας προϊδεάσει για τη φρεσκάδα της ματιάς του σκηνοθέτη. Γκάνγκστερ, αιματηρά φονικά, εκδίκηση, μαύρο χιούμορ και ένα υψηλής αισθητικής σκηνικό που θα ζήλευε και ο Γουόνγκ Καρ Βάι μετατρέπουν αυτό το σκοτεινό φιλμ νουάρ σε μια κινηματογραφική εμπειρία. Τη χρονιά εκείνη το Φεστιβάλ έκανε ένα πλήρες αφιέρωμα στον Κιμ Τζι-γουν και ομολογώ ότι με άφησε κατάπληκτη η ικανότητά του να διαχειρίζεται με την ίδια μαεστρία ρομάντζα, θρίλερ και κωμωδίες

2. Old boy του Παρκ Τσαν-γουκ

Ένας άντρας δραπετεύει μετά από 15 χρόνια άδικου εγκλεισμού για τη δολοφονία της γυναίκας του. Η αναζήτηση του υπαίτιου της φυλάκισής του και της εξαφανισμένης κόρης του βουτάει μέσα σε κουβάδες αίμα μέσα από μια σειρά υπερβίαιων επεισοδίων. Έπος εκδίκησης, που αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας που ξεκίνησε με το «Sympathy for Mr Vengeance» και κλείνει με το «Sympathy For Lady Vengeance». Τιμήθηκε με το Jury Grand Prize στις Κάννες του 2004 και έκανε κοινό και κριτικούς να παραληρούν, ενώ χάρισε στο κορεάτικο σινεμά την ευκαιρία να βρίσκει έκτοτε εύκολα διανομή και εκτός των συνόρων του. Η αρχαιοελληνική τραγωδία συναντά τον καφκικό εφιάλτη της «Δίκης» σε μια πρωτότυπη όσο και συγκλονιστική σύζευξη. Ο κ. Τσαν-γουκ μας εμπλέκει προσωπικά από την πρώτη σεκάνς της ταινίας στερώντας μας την ανακούφιση του απλού θεατή σε μια αιματηρή εκδίκησης στο πλευρό ενός ήρωα ακραίου και παρανοϊκού που με κάποια αριστοτεχνική χειραγώγηση καταφέρνει να γίνει συμπαθής και κουλ. Το remake της ταινίας ήταν υπό συζήτηση εδώ και χρόνια για τους -ασυνήθιστους να διαβάζουν υπότιτλους- αμερικανούς θεατές για να καταλήξει τελικά στα χέρια του Σπάικ Λι που ξεκινά γυρίσματα φέτος εκτός απροόπτων. Επιτρέψτε μου να θεωρήσω «λίγο» το σκηνοθέτη για να επαναλάβει την αξεπέραστη δυναμική της πρωτότυπης ταινίας.

3. Memories of murder του Μπονγκ Τζουν-χο

Βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία της καταδίωξης του πρώτου επίσημα καταγεγραμμένου κατα συρροή δολοφόνου στη Ν. Κορέα των 80’ς, η ταινία καταγράφει υποδειγματικά την ανικανότητα της αστυνομίας να διαχειριστεί μια άγνωστη κατηγορία δολοφόνου. Ατμοσφαιρική σκηνοθεσία, εξαιρετικές ερμηνείες στην κλασική κορεάτικη μανιέρα που μακράν απέχει από οποιαδήποτε δυτική ερμηνευτική παιδεία, η ταινία δεν πλατειάζει ποτέ και αποτελεί ένα από τα πιο σφιχτοδεμένα αστυνομικά θρίλερ με ήρωες δυο απλοϊκούς αστυνομικούς της διπλανής πόρτας στον αντίποδα των παντοδύναμων δυτικών ντετέκτιβ.

4. The Good, the Bad, the Weird του Κιμ Τζι-γουν

Ή αλλιώς, η ταινία που θα έκανε τον Κουεντίν Ταραντίνο να σκάσει απ΄τη ζήλια του. Στην Μαντσουρία της δεκαετίας του 40 το σκηνικό θυμίζει Άγρια Δύση και οι χαρακτήρες είναι το ίδιο βρώμικοι και απελπισμένοι. Ο Κιμ Τζι-γουν επαναεφευρίσκει το σπαγγέτι γουέστερν βασισμένος χαλαρά στο κλασικό αριστούργημα του Σέρζιο Λεόνε «Ο Καλός, ο κακός και ο άσχημος». Κυνηγοί επικυρηγμένων, ληστές και δολοφόνοι σε μια σπινταριστή καταδίωξη σε ένα κυνήγι θησαυρού, διώκτες και κυνηγημένοι στο στόχαστρο τελικά του ιαπωνικού στρατού. Μια ταινία που δεν παίρνει στιγμή στα σοβαρά τον εαυτό της και «τρέχει» με ξέφρενο καλπασμό χωρίς ανάσα. Μια μοντέρνα εκδοχή του γουέστερν που πολύ θα ήθελε να κάνει το Χόλιγουντ.