Η μεγάλη νύχτα της Νάπολης: Μικροί μαφιόζοι ενηλικιώνονται απότομα και διεκδικούν τη θέση τους

3 Οκτωβρίου 2019, 6:42 μμ

η-μεγάλη-νύχτα-της-νάπολης-μικροί-μαφι-496421

3 Οκτωβρίου 2019, 6:42 μμ

Η μεγάλη νύχτα της Νάπολης / La Paranza dei Bambini

Σκηνοθεσία: Claudio Giovannesi

Ηθοποιοί: Francesco Di Napoli, Viviana Aprea, Mattia Piano Del Balzo

Μικροί μαφιόζοι μεγαλώνουν, ενηλικιώνονται απότομα και διεκδικούν τη θέση τους σε έναν κοινωνικό ιστό σε αποσύνθεση, στο νέο φιλμ του Κλάουντιο Τζοβανέζι το οποίο, ίσως επιτηδευμένα μερικές φορές, αναζητά νόημα στο θάνατο, τη βία, την εξαθλίωση και την συντροφικότητα.

Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του συγγραφέα του «Γόμορρα» Ρομπέρτο Σαβιάνο, το φιλμ του Κλάουντιο Τζοβανέζι βυθίζεται στα άδυτα της ανομίας και του αμοραλισμού αλλά ταυτόχρονα και της εφηβικής ζωντάνιας και απερισκεψίας, παραδίδοντας ένα δημιούργημα ηλεκτρισμένο. Ένα κινηματογραφικό ντελίριο που τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις των γεγονότων που διαδραματίζονται μπροστά του και έχει πάντα επικίνδυνα (ίσως και με λίγη δόση επιδειξιομανίας) το δάχτυλο πολύ κοντά στη σκανδάλη του όπλου του. Ενός όπλου που βεβαίως δεν ξέρει να χρησιμοποιεί και αναγκάζεται να βλέπει βιντεάκια στου Youtube για να μπορέσει να γίνει όσο άντρας απαιτούν οι καταστάσεις και οι παράλογοι ηθικοί του κώδικές.

Το φιλμ μοιάζει να βλέπει τα πάντα (σχεδόν) από την οπτική γωνία του δεκαπεντάχρονου βασικού του πρωταγωνιστή (ερμηνευμένου με θράσος και τόλμη από τον νεαρό Φραντσέσκο Ντι Νάπολι) αναπτύσσοντας σε βάθος την ταραγμένη του ψυχοσύνθεση, τις αντιφάσεις στη συμπεριφορά του, την ακόρεστη δίψα για αναγνωρισιμότητα, για αυταξία, για χρήμα και σεβασμό. Οι δρόμοι της παλιάς πόλης της Νάπολης κινηματογραφούνται με κλειστοφοβική έμφαση, καθώς στενεύουν επικίνδυνα και οδηγούν σε αδιέξοδα γεμάτα φτώχεια, ανέχεια, απελπισία. Σε έναν τέτοιο κόσμο, στενό και βρόμικο, έναν κόσμο που κοιμάται βαθιά πάνω θαρρείς ερείπια μιας αλλοτινής αυτοκρατορίας, έναν κόσμο που θεωρεί απόλυτα φυσιολογική την πληρωμή τοπικών νταήδων για προστασία μάλλον από τους ίδιους τους εκβιαστές του, σε ένα τέτοιο κόσμο λοιπόν μεγαλώνουν καθαρά πρόσωπα που χάνουν την αθωότητα τόσο γρήγορα όσο την αποκτούν και που δεν προλαβαίνουν να αναζητήσουν το νόημα της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Ο δρόμος βάφεται με αίμα και ο κύκλος μοιάζει να μην κλείνει ποτέ, αλλά βρίσκει αστείες προφάσεις, επενδυμένες με ψευτο-κανόνες που στροβιλίζονται ανούσια γύρω από την τιμή, την ηθική και την αδελφικότητα, για να μένει πάντοτε ανοιχτός και να τροφοδοτεί διαρκώς γενιές και γενιές παιδιών που θυσιάζονται στο βωμό της βίας, της φτώχειας, του τίποτε. Σε αυτήν την πραγματικότητα που ξεδιπλώνεται με όλη της τη νοσηρή μεγαλοπρέπεια, το μόνο που δεν πρόκειται ποτέ να συναντήσεις μπροστά σου είναι η αστυνομία. Ο νόμος είναι εκκωφαντικά απών από τη σκηνή του δράματος, και ο άγραφος νόμος των νονών της νύχτας θριαμβεύει…