Ο Αύγουστος Κορτώ αποθεώνει το “Anora”
«Χάρηκα για τα Όσκαρ, μα πιο πολύ χαίρομαι που γυρίζονται ακόμα τέτοιες ταινίες», δήλωσε
Για μια «σπουδαία, αυθεντική και άφοβη ταινία» κάνει λόγο ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ σχετικά με το “Anora“, το οποίο κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Με ανάρτησή του στο Facebook, επαινεί την ταινία για την ισορροπία της ανάμεσα στο κωμικό στοιχείο και το ψυχολογικό δράμα, καθώς και για τη φεμινιστική και ταξική της σκοπιά που δίνεται, κατά τη γνώμη του, ξεκάθαρα.
Η ανάρτηση του Αύγουστου Κορτώ:
«Αυτό που κάνει το Anora σπουδαία ταινία – τουλάχιστον για μένα (δεν έχω διάθεση να πλακωθώ με κανέναν) – είναι η πολυεπίπεδη ερμηνεία της.
Μπορείς να δεις την ιστορία ταξικά: απ’ τη μια η φτωχολογιά, που παρά την εξαθλίωση που της έχει επιβληθεί, δεν παύει να ελπίζει, κι απ’ την άλλη η αποκτηνωμένη σύγχρονη ολιγαρχία, που αντιμετωπίζει ιδιοκτησιακά τα πάντα – ακόμα και τους ανθρώπους που βρίσκονται στο έλεός της.
Η ψυχολογική ερμηνεία είναι εξίσου συναρπαστική: μια κοπέλα που βιώνει καθημερινά τον πόθο ως κάτι αγοραίο και βρόμικο, εξακολουθεί να πιστεύει στη δυνατότητα της ευτυχίας, της ερωτικής καθαρότητας, ακόμα και στο πρόσωπο ενός ακατάλληλου εραστή – μα κι αυτός, το καμένο χαρτί, διαθέτει κάποια λιγοστά αποθέματα αθωότητας.
Η φεμινιστική σκοπιά είναι καταφανής: πληρώνουμε τις γυναίκες για να χορεύουν γυμνές στα γόνατά μας, εξαγοράζουμε τον έρωτά τους ύπουλα και διπρόσωπα, κι έπειτα τις πετάμε σαν σκουπίδια, γιατί είναι αναλώσιμες, γιατί πήραμε ό,τι έχουν να μας δώσουν. Κι αν αντισταθούν, αν γίνουν αγρίμια μπρος στην αγριότητα, φρικάρουμε, λέμε ότι είναι τρελές.
Η σκηνοθετική ματιά είναι άλλοτε ηδονοβλεπτική – γιατί έτσι βλέπουμε τις γυναίκες που εργάζονται σ’ ένα κωλάδικο: ως επιθυμητά αντικείμενα – κι άλλοτε αιφνιδιαστικά τρυφερή, γιατί όποιο κι αν είναι το παρελθόν ενός ανθρώπου με αγνή καρδιά, του αξίζει η τρυφερότητα – κι αυτό ισχύει και για τον Ρώσο μπράβο, που αποκαλύπτει ένα απρόσμενα στοργικό πρόσωπο.
Όλα τα παραπάνω, βεβαίως, μπορεί να περιττεύουν, καθώς το Anora είναι, πάνω απ’ όλα, κωμωδία – σε φάσεις ξεκαρδιστική, λυτρωτική.
Χάρηκα για τα Όσκαρ, μα πιο πολύ χαίρομαι που γυρίζονται ακόμα τέτοιες ταινίες – αυθεντικές και άφοβες».
