Old is Gold: Όταν η νέα γενιά «παγώνει» τον χρόνο μέσω παλιών ταινιών στα θερινά σινεμά
H hot τάση των νέων που δεν αφήνει άδειο ελεύθερο εισιτήριο στις ταινίες που επαναπροβάλλονται
Την στιγμή που όλα «τρέχουν» όπως η τεχνητή νοημοσύνη και η τεχνολογία, οι νέοι, επιθυμούν να παγώσουν τον χρόνο – ή και – να γυρίσουν πίσω σε αυτόν κάνοντας sold out σε οποιαδήποτε παλιά ταινία επαναπροβάλλεται στους κινηματογράφους, να κλέψουν λίγο από την λάμψη και την δόξα των σπουδαίων δεκαετιών ’80-’90s της μεγάλης οθόνης, να γίνουν μέρος στην μυσταγωγία που έγινε θεσμός και απέκτησε δεκάδες φανατικούς υποστηρικτές της, που δεν χάνουν κανένα αφιέρωμα στον παλιό κινηματογράφο.
Οι περισσότερες ταινίες -πλέον- αφορούν στο science fiction, το μέλλον, την τεχνητή νοημοσύνη και τους… εξωγήινους, φλατ ιστορίες αγάπης, προβλέψιμα θρίλερ, βαρετά blockbusters, πολλές φορές χωρίς ίχνος ποιότητας. Αλλά από’ τι φαίνεται η νέα γενιά δεν είναι και τόσο fans αυτών. Αντί να ενθουσιάζονται με διαστημικά έπη και επιφανειακά σενάρια, γοητεύονται από ταινίες που κυκλοφόρησαν όταν αυτοί ήταν αγέννητοι και επενδύουν στις κινηματογραφικές ιστορίες που σημάδεψαν την ιστορία της 7ης τέχνης.
Τα θερινά, υπό το άρωμα του γιασεμιού, τον ήχο των χαλικιών και τις παγωμένες μπίρες στο χέρι, ανοίγουν πλέον αρχές Μάη κι αυτό γιατί υπάρχει μία γενικότερη δίψα από την Gen Z.
Μία τάση που παρατηρείται ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μετά τον Covid με τα εισιτήρια να κόβονται περισσότερο στις διαχρονικές ταινίες και τα αφιερώματα. Pop-corn, σπόρια, μια μπίρα και μια old school ταινία στο λευκό πανί κάτω από το φως του φεγγαριού παρέα με τον ήχο των τζιτζικιών, αυτή είναι πια η αγάπη.
Μιλήσαμε με την Ιωάννα Ράππου, συνιδιοκτήτρια των Σινέ Ναταλί, Σινέ Απόλλων, Σινέ Βακούρα, η οποία επένδυσε και στα αφιερώματα του παλιού σινεμά και μας περιέγραψε αυτή την σιωπηλή επανάσταση των νέων μπροστά στα διαχρονικά παλιά διαμάντια του κινηματογράφου.
Γιατί οι νέοι “επιστρέφουν” στις παλιές ταινίες; Έχουν να κερδίσουν κάτι από αυτές;
«Νομίζω πως οι νέοι σήμερα έχουν μια έντονη ανάγκη να ανακαλύψουν τι υπήρχε πριν από αυτούς, να συνδεθούν με μια άλλη εποχή, να δουν πώς έλεγαν οι άνθρωποι ιστορίες χωρίς τα εφέ και την ταχύτητα του σύγχρονου κινηματογράφου. Μια διαφορετική κινηματογραφική εμπειρία, που τους συγκινεί και τους εμπνέει».
Τι ηλικίες είναι κυρίως αυτοί οι θεατές; Έρχονται μόνοι, με φίλους, σε ζευγάρια;
«Βλέπουμε κυρίως νέους από 18 έως 35, αν και πάντα υπάρχουν και μεγαλύτεροι που αγαπούν τις ταινίες αυτές και θέλουν να τις ξαναδούν. Έρχονται με παρέες, σε ζευγάρια, αλλά και μόνοι τους».
Για ποιον λόγο θέλατε να επενδύσετε στο φιλμ και να κάνετε αφιερώματα παλιού κινηματογράφου;
«Θέλουμε να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη του κλασικού κινηματογράφου και να δώσουμε την ευκαιρία στο κοινό να τον δει όπως πρέπει: στη μεγάλη οθόνη, με τα υπέροχα φιλμικά χρώματα και την ατμόσφαιρα που του αξίζει. Είναι ένας τρόπος να τιμήσουμε την ιστορία του σινεμά και να τη συστήσουμε στις νεότερες γενιές».
Πιστεύεις ότι οι παλιές ταινίες έχουν γίνει «μόδα» λόγω της αισθητικής τους; Π.χ. VHS vibes, retro, φωτογένεια;
«Υπάρχει μια νοσταλγία για το παρελθόν που εκφράζεται και μέσα από το ενδιαφέρον για το vintage. Αλλά δεν είναι μόνο μόδα, οι ιστορίες αυτών των ταινιών έχουν κάτι διαχρονικό που αγγίζει το κοινό πέρα από την αισθητική».
Έχεις δει νέους να επιστρέφουν σε δεύτερες ή τρίτες προβολές της ίδιας ταινίας;
«Ναι, και είναι από τα πιο συγκινητικά πράγματα. Ταινίες όπως τα Φτηνά Τσιγάρα, το Ας Περιμένουν οι Γυναίκες κάποιοι μας λένε ότι τις βλέπουν για 100η φορα. Έρχονται ξανά για να ζήσουν τη μαγεία της προβολης ή φέρνουν φίλους για να τους τις δείξουν».
Ποια ήταν η πιο δυνατή συναισθηματικά προβολή τα τελευταία χρόνια και γιατί ήταν η πιο δυνατή; Περιγράψτε μου εικόνες.
«Σχεδόν όλες οι προβολές φιλμ αλλά περισσότερο η προβολή της ταινίας “Ρεμπέτικο” με παρουσία του Κώστα Φέρρη. Μια ακόμη βραδιά που δε θα ξεχάσω ποτέ είναι η τελευταία μέρα της περσινής σεζόν στο Θερινό Απόλλων. 24 Νοεμβρίου. Παίξαμε Χριστουγεννιατικες ταινίες και το σινεμά ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Ήταν μαγικά. Ο κόσμος έβγαινε δακρυσμένος και όλοι χειροκροτούσαν. Εκείνες οι στιγμές δεν ξεχνιούνται εύκολα».
Πώς βγάζετε το πρόγραμμα κάθε χρόνο; Πώς ξεχωρίζετε τις ταινίες που θα προβληθούν;
«Προσπαθούμε να βρούμε μια ισορροπία ανάμεσα σε κλασικά αγαπημένα και σε ταινίες α’ προβολής, κυρίως ελληνικές. Σημαντικό κριτήριο είναι και το τι μας προτείνουν οι ίδιοι οι θεατές μέσα από μηνύματα και σχόλια».
Πώς βιώνετε εσείς τα sold out;
«Είναι μεγάλη χαρά και συγκίνηση να βλέπεις το σινεμά γεμάτο, αλλά ταυτόχρονα αισθάνεσαι και ευθύνη. Θέλουμε ο κόσμος να φεύγει ευχαριστημένος, να έχει ζήσει μια εμπειρία που δε θα ξεχάσει».
«Το θερινό σινεμά έχει μια διαφορετική γοητεία». Συμπληρώνει ο Κώστας που λατρεύει τις παλιές ταινίες:
«Το σκηνικό είναι αρκετά ρομαντικό, τα θερινά σινεμά της Θεσσαλονίκης είναι όλα απαλά διακοσμημένα και τα άτομα που πηγαίνουν σε αυτά είναι πάντα γεμάτα με θετική ενέργεια. Το όλο σκηνικό μου φαίνεται αρκετά διαφορετικό από το κοινό σινεμά και κατά την άποψή μου, στο θερινό σινεμά ταιριάζουν περισσότερο οι vintage προβολές.
Οι πρωτοβουλίες ορισμένων σινεμά να προβάλλουν παλιές ταινίες, κυρίως ελληνικές είναι ιδιαίτερες και σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσες και έχω πιάσει τον εαυτό μου να μη χάνει προβολή, γιατί η γοητεία τους με κάνει κάθε φορά να δω κι άλλη, κι άλλη ταινία.
Άτομα στην ηλικία τη δική μου αλλά και μικρότερα, άλλωστε, δεν έχουμε μεγάλη εμπειρία από τις παλιές ελληνικές ταινίες και κατά κύριο λόγο τις θυμόμαστε να παίζουν στην τηλεόραση στο μεσημεριανό που έτρωγαν οι γονείς μας. Νομίζω λοιπόν ότι στο θερινό σινεμά, αναβιώνουν πλέον πιο ολοκληρωμένα οι όμορφες παιδικές μας αναμνήσεις».
Για την Χρύσα οι ταινίες είναι ένας τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα:
«Οι ταινίες είναι ένας τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα και όσο κι αν αγαπώ τις καινούργιες κινηματογραφικές προβολές, οι παλιές θα είναι για πάντα διαχρονικές.
Όταν χρειάζομαι κάτι για να μου φτιάξει τη διάθεση θα βάλω τις κλασικές ρομαντικές κομεντί του 90-2000, οπως το How to lose a guy in 10 days, Notting Hill, You’ve got mail, Sleepless in Seattle, When Harry Met Sally, Pretty Woman. Στην καρδιά μου, πάντα θα έχω σε ξεχωριστή θέση τα Φθηνά Τσιγάρα του Ρενου Χαραλαμπιδη, μια ταινία που γυρίστηκε το 99 και σήμερα, είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Φυσικά, ως φαν των μιούζικαλ δεν μπορώ να παραλείψω τα κλασικά μιούζικαλ που πηγαίνουν ακόμα πιο πίσω στον χρόνο, όπως το West Side Story (1961), Dirty Dancing (1987) και το Grease (1978) που κανένα remake δεν μπορεί να τα αγγίξει και τα τραγούδια τους μέχρι και σήμερα παραμένουν στην κορυφή.
Από τις μοναδικές εμπειριες είναι φυσικά να ξαναζεις τη μαγεία εκείνης της εποχής στα αφιερώματα των προβολών τους στα θερινά σινεμά της Θεσσαλονίκης.
Κάθε καλοκαίρι, με ατελείωτα αφιερώματα, έχω την τύχη να ξαναβλέπω όλες αυτές και ακόμα περισσότερες αγαπημένες μου ταινίες στη μεγάλη οθόνη, μιας και όταν παιζόταν η πρώτη προβολή, ήμουν πολύ μικρή – ή δεν ζούσα καν!».
Ο Νίκος στις παλιές ταινίες βρίσκει μια ζεστασιά.
«Δεν μεγάλωσα την εποχή που βγήκαν αυτές οι παλιές ταινίες. Όμως, κάτι στο παλιό σινεμά με μαγεύει και με τραβάει πολύ. Δεν είναι μόνο θέμα μόδας ή νοσταλγίας, κάθε ταινία και κάθε σκηνή έχει μέσα της μια αλήθεια και μια ζεστασιά που δύσκολα βρίσκεις στις γρήγορες και φανταχτερές ταινίες που βλέπουμε σήμερα.
Στον γρήγορο ρυθμό της ζωής μας, όπου όλα αλλάζουν γρήγορα, αυτές οι ταινίες σε κάνουν να σταματήσεις, να δεις πιο προσεκτικά και να νιώσεις την ιστορία που λένε.
Είναι σαν να ανοίγει μια πόρτα σε έναν πιο αργό και αληθινό κόσμο. Για μένα και πολλούς άλλους νέους, το παλιό σινεμά δεν είναι απλά κάτι από το παρελθόν, αλλά μια ζωντανή εμπειρία που μας βοηθά να καταλάβουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Μας προσφέρει όχι μόνο διασκέδαση αλλά και έμπνευση».
