Η ομιλία που αφιέρωσε ο Ρομπέρτο Μπενίνι στη σύζυγό του

Το 78ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας βρίσκεται σε εξέλιξη από 1η Σεπτεμβρίου. Το μακροβιότερο φεστιβάλ Κινηματογράφου επιστρέφει δυναμικά μετά από 18 σχεδόν μήνες απουσίας με στόχο την προώθηση του διεθνούς κινηματογράφου σε όλες τις μορφές του: ως τέχνη, βιομηχανία, αλλά και ως πνεύμα ελευθερίας και διαλόγου ακόμη και μέσα στις περιοριστικές συνθήκες που έφερε η πανδημία τραβώντας το παγκόσμιο ενδιαφέρον.

Ήδη και πριν από τη λήξη του στις 11 Σεπτεμβρίου το Φεστιβάλ χάρισε μια από τις πιο όμορφες, συγκινητικές και γλυκές στιγμές. Κατά την απονομή του Χρυσού Λέοντα για το σύνολο της καριέρας του, στον Ιταλό ηθοποιό και σκηνοθέτη Ρομπέρτο Μπενίνι, ο τελευταίος ανέβηκε στη σκηνή και έβγαλε ένα λόγο αποθεώνοντας τη γυναίκα του, αλλά και κάθε γυναίκα.

Ο λόγος του Μπενίνι για τη σύζυγό του:

«Δώστε μου λίγες στιγμές για να αφιερώσω λίγα λόγια σε ένα άτομο που βρίσκεται στην κορυφή των σκέψεών μου, το οποίο, όπως λέει ο Δάντης, διαβάζει το μυαλό μου. Η αγαπημένη μου ηθοποιός, Νικολέτα Μπράσκι, στην οποία δεν μπορώ καν να αφιερώσω αυτό το βραβείο, γιατί αυτό το βραβείο είναι δικό της. Είναι δικό σου, σου ανήκει, θα το αφιερώσεις εσύ σε όποιον θέλεις. Κάναμε τα πάντα μαζί για 40 χρόνια… Ξέρω μόνο έναν τρόπο να μετράω το χρόνο, με σένα και χωρίς εσένα».

«Μπορούμε να μοιραστούμε αυτό το Λιοντάρι, παίρνω την ουρά και σου αφήνω τα φτερά. Αν κάποια στιγμή στη δουλειά έχω πετάξει είναι χάρη σε σένα, στο ταλέντο σου, το μυστήριό σου, τη γοητεία σου, την ομορφιά σου, το ταλέντο σου ως ηθοποιός, τη θηλυκότητά σου. Οι γυναίκες είναι ένα ατελείωτο μυστήριο που δεν καταλαβαίνουμε εμείς οι άνδρες, είχε δίκιο ο Groucho Marx που είναι ότι ”οι άνδρες είναι γυναίκες που δεν τα κατάφεραν”. Αν έχω κάνει κάτι καλό στη ζωή μου, πάντα το διέσχιζε το φως σου. Την πρώτη φορά που σε γνώρισα εξέπεμπες τόσο πολύ φως που νόμιζα ότι ο Κύριός μας ήθελε να στολίσει τον ουρανό με έναν άλλον ήλιο. Ήταν ένας έρωτας με την πρώτη ματιά, αλλά και με την τελευταία ματιά. Ή καλύτερα και με την αιώνια ματιά».