Σάρωσε το «Πίσω από τις Θημωνιές» στα Βραβεία Ίρις

Έχουν περάσει 14 χρόνια από την πρώτη απονομή της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου αλλά η ίδια η Ακαδημία φαίνεται να δυσκολεύεται να αναδείξει ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της, την Απονομή των Βραβείων Ίρις, τα ελληνικά Όσκαρ σαν να λέμε.

Μοιάζει βέβαια ακατανόητο πως ένα τέτοιο event που αναδεικνύει τον ελληνικό κινηματογράφο, τους ανθρώπους του και τα ετήσια επιτεύγματα τους είναι στο καλεντάρι όταν τελειώνει η σεζόν, δεν έχει μια στοιχειώδη τηλεοπτική κάλυψη ούτε καν από την ΕΡΤ – η οποία πχ παλιότερα μετέδιδε τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας – ούτε έστω ένα livestream διαδικτυακό για τους ανθρώπους που θα ήθελαν πανελλαδικά να παρακολουθήσουν την διαδικασία και δεν έχουν τη δυνατότητα (όπως συνέβαινε άλλες χρονιές) ενώ διάφορα τριτοδεύτερα events με ανθυποσελέμπριτι της πίστας και ινφλουένσερ της κακιάς ώρας η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση τα καλύπτει και με το παραπάνω. Και όλα αυτά ενώ τουλάχιστον ο πρόεδρος της Ακαδημίας είναι ένας εξαιρετικός γνώστης και του κινηματογράφου και της τηλεόρασης και των ανθρώπων της. Τα λέω αυτά περισσότερο με απορία παρά με κάποια κακεντρεχή διάθεση για να μην παρεξηγούμαι κιόλας.

Ήταν πάντως μια ωραία χρονιά με σπουδαία επιτεύγματα για τον ελληνικό κινηματογράφο και ευτυχώς τα βραβεία Ίρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου τα καταγράψανε.

Η Ασημίνα Προέδρου και το Πίσω από τις Θημωνιές – μια ταινία που αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι γυρίστηκε σχεδόν ολόκληρη στο Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και στην περιοχή της Δοϊράνης – σάρωσε επιβεβαιώνοντας το δυναμικό μπάσιμο μιας νέας γενιάς για τον ελληνικό κινηματογράφο (μετά τον Τζώρτζη Γρηγοράκη, την Αρασέλη Λαιμού και τον Γιώργο Γούση) με όρεξη, νέα ματιά και καθαρές και πρωτότυπες αφηγήσεις της σύγχρονης Ελλάδας.

Το Πίσω από τις Θημωνιές πήρε δέκα συνολικά Ίρις και μάζεψε όλα τα μεγάλα βραβεία (ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, ‘Ήχου, Φωτογραφίας, Μοντάζ και τρια από τα τέσσερα ερμηνευτικά βραβεία και πιο συγκεκριμένα τα Α ανδρικού για τον Στάθη Σταμουλακάτο και β ανδρικού Χρήστος Κοντογιώργης και β γυναικείου – Ντίνα Μιχαηλίδου).

Στα επιμέρους θετική κρίνεται η παρουσία και του Broadway του Χρήστου Μασσαλά που πήρε τα βραβεία μουσικής (για την υπέροχη μουσική του σπουδαίου Γκαμπριέλ Γιαρέντ), ενδυματολογίας και σκηνογραφίας, μακιγιάζ ενώ το Black Stone με τον Α γυναικείο στην Έλλη Κοκκίδου και το Dodo του Πάνου Κούτρα για τα ειδικά οπτικά εφέ του συμπλήρωσαν τα βραβεία.

Συμβολική αλλά και ουσιαστική σημασία είχαν επίσης η διάκριση της Δέσποινας Μαυρίδου για τα Τσουλάκια της ως σπουδαστική ταινία της χρονιάς (μια ωραία έμμεση διάκριση και για το τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ), το Airhostess 737 του Θανάση Νεοφώτιστου ως μικρού μήκους της χρονιάς (ο οποίος κατά την απονομή του βραβείου του έκανε μια αναφορά στα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα και στην άνοδο της ακροδεξιάς) αλλά και στον Δημήτρη Ινδαρέ που έφυγε με το βραβείο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους (ο οποίος επίσης ευχαρίστησε όσους του συμπαραστάθηκαν στα δύσκολα που πέρασε). 

Ξεχωριστή στιγμή για την βραδιά ήταν βέβαια και η τιμητική βράβευση μιας σπουδαίας πρωταγωνίστριας του ελληνικού κινηματογράφου της Μπέτυς Λιβανού. 

Κι όλα αυτά ενώ ο ελληνικός κινηματογράφος αναμένει από την ανανέωση της θητείας της Λίνας Μενδώνη στο Υπουργείο Πολιτισμού και από τον νέο υφυπουργό σύγχρονου πολιτισμού Χρίστο Δήμα να ανακοινώσουν τα σχέδια της κυβέρνησης για τα οπτικοακουστικά αλλά και ένα μεγάλο νομοσχέδιο που εκκρεμεί εδώ και καιρό και με το οποίο θα ρυθμίσει θέματα όπως την συγχώνευση (όπως ακούγεται) των ΕΚΚ-ΕΚΟΜΕ και για το οποίο εκτιμάται ότι μπορεί να συμπεριληφθούν μέσα και άλλοι φορείς (όπως πχ η ΕΡΤ). Οψόμεθα…