Το Sound of Metal είναι ένας δυνατός αντίπαλος στη μάχη των Όσκαρ

Η ταινία του Darius Marder, με πρωταγωνιστή τον Riz Ahmed, Sound of Metal, είναι υποψήφια για έξι Όσκαρ, συγκεκριμένα για τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Α΄ Ανδρικού Ρόλου, Β’ Ανδρικού Ρόλου, Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερου Ήχου και Καλύτερου Μοντάζ.

Επιπλέον, ο Riz Ahmed έγινε ο πρώτος Μουσουλμάνος ηθοποιός με υποψηφιότητα για το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου.

and in particular I’d like to thank my mentors in the drumming, addiction recovery, and D/deaf communities… pic.twitter.com/qRrtZDSJts

— Riz Ahmed (@rizwanahmed) March 15, 2021

Η ταινία μου κίνησε την περιέργεια μετά τους πολλούς επαίνους που έλαβε, κυρίως για τον ηχητικό της σχεδιασμό. Ήθελα να δω αν όντως ενεργοποιεί την ενσυναίσθηση τόσο πετυχημένα, όσο τόσοι υποστηρίζουν.

Το Sound of Metal είναι η ιστορία του Ruben, ενός ντράμερ που η ζωή του ανατρέπεται όταν χάνει το 80% της ακοής του. Η απώλεια αυτή είναι τριπλά βαριά για τον Ruben, καθώς πιθανότατα την ακολουθούν η απώλεια του συγκροτήματος που είχε με την κοπέλα του, Lou, αλλά και της ίδιας της Lou. Καθώς η κατάστασή του είναι κρίσιμη και υπάρχει κίνδυνος να καταφύγει πάλι στα ναρκωτικά, η Lou πηγαίνει τον Ruben σε μια κοινότητα Κωφών.

Από τη στιγμή λοιπόν που η σχέση του με την Lou εξαρτάται από τη μουσική του καριέρα και η μουσική του καριέρα εξαρτάται από την ακοή του, είναι λογικό ο  Ruben να περνάει μια υπαρξιακή κρίση. Όλα είναι μετέωρα και αναγκάζεται να ξεκινήσει ένα ταξίδι, μέσα στο οποίο θα πρέπει να εξερευνήσει ποιος θα μπορούσε να είναι, αποκομμένος πλέον από εκείνα που καθόριζαν την ταυτότητά του.

Έχοντας δει την ταινία, μπορώ να συμφωνήσω πως αυτό που μου προκάλεσε περισσότερο ενδιαφέρον είναι το πως διαχειρίζεται τον ήχο για να μεταφέρει την εμπειρία και τα συναισθήματα του πρωταγωνιστή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στον θεατή. Είναι πρακτικά αδύνατο για μένα να βιώσω την απόλυτη ταύτιση μαζί του έχοντας την ακοή μου, παρ’ όλα αυτά, στον βαθμό που το επιτρέπει η κινηματογραφική εμπειρία, η ταινία καταφέρνει επιτυχώς να βάλει τον θεατή στα παπούτσια του πρωταγωνιστή της.

Η ταινία είναι αφιερωμένη στην γιαγιά των αδερφών Marder, η οποία έχασε την ακοή της λόγω κάποιας φαρμακευτικής παρενέργειας. Όπως εξηγεί ο Abraham Marder, που έγραψε το σενάριο της ταινίας μαζί με τον αδερφό του, αλλά και τη μουσική της, σε συνέντευξή του για το rogerebert.com, η ομάδα της ταινίας έκανε μια διεξοδική έρευνα για την κουλτούρα των Κωφών, για το τί συμβαίνει σε μουσικούς που χάνουν την ακοή τους και για άλλους τρόπους που οι άνθρωποι μπορούν να τη χάσουν, καθώς επίσης και για την απογοήτευση και την απομόνωση που μπορεί κάποιος να αισθάνεται χάνοντας την ακοή του.

Στόχος των δύο αδερφών ήταν να καταφέρουν να δημιουργήσουν την υποκειμενική εμπειρία του Ruben. Όπως αναφέρει ο Darius στην ίδια συνέντευξη, η υποκειμενική χρήση του ήχου και της σιωπής, φέρνει το κοινό στη θέση του Ruben, σχεδόν όπως θα συνέβαινε σε μια εμπειρία εικονικής πραγματικότητας. Κατά τη γνώμη μου, η ταινία το καταφέρνει αυτό πολύ καλά, αξιοποιώντας δηλαδή τις δυνατότητες του κινηματογράφου ως μέσο, φτάνει τον θεατή όσο πιο κοντά γίνεται στο να βιώσει την ιστορία ως δική του.

Η δουλειά, η αγάπη και η φροντίδα όλων των συντελεστών της ταινίας είναι εμφανής, θα ήθελα όμως να σταθώ λίγο παραπάνω στον Riz Ahmed, ο οποίος κατάφερε να ερμηνεύσει με μεγάλη επιτυχία έναν ιδιαίτερα απαιτητικό ρόλο. Για επτά μήνες μέχρι τα γυρίσματα της ταινίας, ο Ahmed έκανε εντατικά μαθήματα drums και Νοηματικής γλώσσας. Σε μια συνέντευξη για το περιοδικό W, περιγράφει την καθημερινότητά του τους επτά αυτούς μήνες: Το πρωί μάθαινε δύο ώρες Αμερικανική Νοηματική γλώσσα, με τον εκπαιδευτή του, Jeremy Stone, μετά δούλευε για άλλες δυο ώρες πάνω στο σενάριο με τον δάσκαλο υποκριτικής του, το απόγευμα για λίγες ώρες εξασκούνταν στα drums και πήγαινε σε συναντήσεις Α.Α και Ν.Α. Τα βράδια πήγαινε σε συναυλίες. Η ψυχή που έδωσε ο Ahmed στον ρόλο αυτό, φαίνεται φυσικά στην οθόνη, κάθε φορά που στο πρόσωπό του αντιλαμβανόμαστε απόλυτα την απόγνωση, τον θυμό, την αβεβαιότητα και την μοναξιά που βιώνει εκείνη τη στιγμή.

Στην ταινία συμμετείχαν Κωφοί ηθοποιοί, όμως είχαν δευτερεύοντες ρόλους. Κατά τη γνώμη μου, οι ρόλοι αυτοί θα μπορούσαν να έχουν αναπτυχθεί περισσότερο. Στην περίπτωση του Ruben ο Darius Marder, όπως εξηγεί στο Variety, δεν σκέφτηκε να επιλέξει κάποιον Κωφό ηθοποιό, καθώς ήθελε τον ηθοποιό, όπως και το κοινό, να περάσουν μαζί με τον χαρακτήρα την διαδικασία του να χάνεις την ακοή σου.

Προσωπικά, στην ταινία με κέρδισαν ο ήχος και η ερμηνεία του Riz Ahmed. Αν μπορούσα να κάνω μια πρόβλεψη, θα έλεγα πως απο τις έξι υποψηφιότητες που κρατάει στα χέρια της, σίγουρα η μια, πιθανότατα και παραπάνω, θα γίνει νίκη.

Με πληροφορίες από: rogerebert.com, W Magazine και Variety.

Δείτε Επίσης: