Λίγες σκέψεις για το μέλλον της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου

Η πιο πετυχημένη εδώ και πολλά χρόνια και από κάθε άποψη Διεθνής Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης ολοκλήρωσε το ταξίδι της. Η 19η διοργάνωση πέρασε στην Ιστορία ανατρέποντας τα προπερσινά (καθώς είχε να πραγματοποιηθεί ενάμιση χρόνο αφού επέστρεψε στην εποχή του Μαϊου όπου και είχε ξεκινήσει) παράπονα και δικαιολογημένες γκρίνιες για μια μάλλον αδιάφορη διοργάνωση που τη σνόμπαραν πολλοί και μεγάλοι εκδότες.

Φέτος οι εκδότες επέστρεψαν, οι συμμετοχές ήταν πολλές, οι καλεσμένοι εκλεκτοί, οι εκδηλώσεις εκατοντάδες, πιο πολλές από ποτέ, οι τιμώμενοι ήταν σπουδαίοι και αν εξαιρέσει κανείς την πρώτη μιάμιση μέρα που υπήρχε ένα σχετικό μούδιασμα, από το απόγευμα της Παρασκευής και μέχρι το τέλος η Έκθεση κύλησε ομαλότατα με μεγάλη προσέλευση κόσμου, καλοδουλεμένες παρουσιάσεις και επαγγελματικές συναντήσεις με νόημα.

Όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Μερικοί θα ήθελαν να είχαν πουλήσει περισσότερα βιβλία, αυτό συμβαίνει όμως κλασικά στο Φεστιβάλ Βιβλίου της παραλίας και όχι εδώ. Εδώ πηγαίνει το κοινό για άλλους κυρίως λόγους.

Του χρόνου η Έκθεση συμπληρώνει είκοσι χρόνια ζωής. Θα χρειαστεί να αναμετρηθεί τόσο με την πορεία όσο και με το μέλλον της.

Αν κάτι χαρακτηρίζει τα τελευταία χρόνια αυτή την έκθεση και δεν τη χαρακτήριζε πχ δέκα χρόνια πριν, όταν ακόμα το ΕΚΕΒΙ υπήρχε και χάραζε μια στρατηγική αυτό είναι η πλήρης απουσία της από τη ζωή και τα δρώμενα της πόλης όλο τον υπόλοιπο χρόνο.

Μπορεί να ονομάζεται Θεσσαλονίκης γιατί φιλοξενείται εδώ, δεν διοργανώνεται όμως εδώ. Σε αντίθεση με άλλους φορείς, πχ Διεθνές Φεστιβάλ  Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που έχει καταφέρει να χτίσει ισχυρούς θεσμούς εμπιστοσύνης και συνεργειών με την πόλη, όλο το χρόνο, η Έκθεση του Βιβλίου έρχεται πακέτο δυο μέρες πριν το άνοιγμα της, στήνεται, υποδέχεται και αποχωρεί.

Τον υπόλοιπο χρόνο είναι παντελώς απούσα από την πολιτιστική ζωή της πόλης. Δέκα χρόνια πριν είχε δεσμούς, συμμετείχε σε διοργανώσεις όπως η Μέρα του Βιβλίου, το Βιβλίο Αλλιώς κλπ ακουμπούσε στη Θεσσαλονίκη. Διοργανώνονταν δράσεις σε διάφορα σημεία της, σε μνημεία, πλατείες, πάρκα, αγορές, καφέ.

Η καλλιέργεια λοιπόν εκ νέου μια σχέσης όλη τη χρονιά με πρόδρομες εκδηλώσεις που θα κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο διαρκώς και θα συμβάλουν στην εξοικείωση με το βιβλίο και την ανάγνωση σε χώρους αναπάντεχους αλλά και θα δίνει στους ανθρώπους της συγγραφής και των εκδόσεων της Θεσσαλονίκης τη δυνατότητα να προβάλλουν το έργο τους.

Ακόμα η Έκθεση αυτή θα πρέπει πια να αποκτήσει έναν καθοδηγητικό χαρακτήρα στο κομμάτι της φιλαναγνωσίας χαράσσοντας στρατηγικές για το βιβλίο σε μια εποχή που η απόσπαση στις οθόνες το κάνει απωθητικό για νεότερες γενιές ανθρώπων.

Ο ρόλος της οφείλει να γίνει ένας ρόλος διεύρυνσης των δυνατοτήτων διείσδυσης του βιβλίου σε ανθρώπους που αρνούνται την επαφή μαζί του.

Οι άνθρωποι της Έκθεσης έχουν μπροστά τους μια μεγάλη πρόκληση. Το μέλλον της.

Αρχική εικόνα Γιώργος Σταυρακίδης.